به نقل از «جماران»

این زن فرزندان مهاجران را در آمریکا از والدین شان جدا می کرد/ وزیر دو روی دولت ترامپ که از مقام خود استعفا داد را بشناسیم؟+ تصاویر

تاریخ انتشار: ۱۹ فروردین ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۳۵۲۰۵۲

 

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، امروز دوشنبه، وزیر امنیت ملی آمریکا که مسئول اجرای بعضی از سیاست های جنجالی آمریکا در امور مرزی بود، از مقام خود استعفا کرد.

این اتفاق دو روز پس از آن رخ داد که «کِرستِن نیلسن» به همراه ترامپ از مرزهای جنوبی این کشور با مکزیک بازدید کرده بود. دو منبع خبری اعلام کردند که نیلسن در پی سفر اخیر همراه رئیس‌ جمهور، برای گفت‌ و گو با ترامپ به کاخ سفید رفته بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

 

با کناره گیری وزیر امنیت داخلی آمریکا، ترامپ بار دیگر با توئیت از کناره گیری وی خبر داد و اعلام کرد فرد دیگری را در حال حاضر به عنوان سرپرست وزارتخانه انتخاب کرده است.

دونالد ترامپ در توئیتی اعلام کرد: «کرستن نیلسن، وزیر امنیت داخلی از مقام خود کناره گیری می کند و من از وی برای خدماتی که انجام داده است تشکر می کنم.»

این در حالی است که ترامپ بلافاصله در توئیت بعدی خود اعلام کرد: «خرسندم که اطلاع دهم کوین مک آلینان کمسیر گمرک و حفاظت مرزی به عنوان سرپرست وزارت امنیت داخلی انتخاب می شود و من اطمینان دارم که کوین کار خود را به خوبی انجام خواهد داد. »

وزارت امنیت داخلی یکی از ارگان های اصلی در اجرای برنامه ها و وعده های انتخاباتی ترامپ در تامین امنیت مرزی و جلوگیری از ورود مهاجران به آمریکا به شمار می رفت و اعلام کناره گیری وزیر چنین وزارتخانه مهمی در توئیت و اعلام انتصاب فردی دیگر به جای وی در شبکه های مجازی از سوی رئیس جمهور آمریکا هر چند در دولت وی رویه ای عادی شده است ولی همچنان در روند کارهای دولتی در آمریکا امری نامعمول به شمار می آید.

 

 

در نامه کناره‌ گیری خانم نیلسن که وب‌ سایت «اکسیوس» آن را منتشر کرده، آمده است: «با وجود پیشرفت‌ ها در اصلاحات مربوط به امنیت داخلی کشورمان در عصری نو، تصمیم گرفتم که زمان آن فرا رسیده تا از مقام خود کناره‌ گیری کنم.»

یک ماه پیش خانم نیلسن و مک آلینان در جلسه کنگره به دلیل سیاست‌ های مرزی آمریکا مورد سوال قرار گرفته بودند.

زندگی نامه

«کرستن میشل نیلسن» متولد 14 مه سال 1972 در شهر «کلرادو اسپرینگز» در ایالت «کلرادو» متولد شد. مادر و پدرش هر دو پزشک ارتش بودند. پدرش تبار دانمارکی و مادرش تبار ایتالیایی داشتند. او یک خواهر و برادر کوچک تر از خودش دارد. 

مادر او در سال 2011 فوت کرد ولی پدرش هنوز زنده است و در مراسم تحلیف او به عنوان وزیر امنیت داخلی حضور داشت.

 

 

او پس از پایان دوره دبیرستان، وارد دانشگاه خدمات خارجی جورج تاون شد و مدرک کارشناسی علوم گرفت. او سپس وارد دانشکده حقوق دانشگاه ویرجینیا شد و در سال 1999 دکترای جی دی خود را در رشته حقوق گرفت. او همچنین در دانشگاه ناگویای ژاپن، رشته مطالعات ژاپنی خواند.

نیلسن مجرد است و در مورد زندگی شخصی اش بسیار خوددار است.

نخستین فعالیت های شغلی

نیلسن در دولت جورج دبلیو بوش به عنوان دستیار ویژه رئیس جمهور و به عنوان رئیس ارشد بخش «پیشگیری، آمادگی و واکنش» در شورای امنیت ملی کاخ سفید کار می کرد. او همچنین قائم مقام سازمان امنیت حمل و نقل در اداره سیاست های قانونگذاری و امور دولتی بود.

او پس از خروج از دولت بوش در سال 2008، بنیانگذار و رئیس دفتر مشاوره «سانسیس» شد. در پروفایل آنلاین این شرکت، نام او به عنوان تنها کارمند، یا شماره تماس شرکت و شماره تلفن همراه نیلسن ثبت شده است. در سپتامبر 2013 این شرکت یک قرارداد با دولت با جایزه حدود 450 هزار دلار برنده شد. بر اساس این توافق قرار شد این شرکت خدمات مربوط به «سیاست و قانونگذاری، نوشتار فنی، و توسعه سازمانی» را به اداره فدرال مدیریت بحران ارائه کند.

نیلسن همچنین مدت زمانی عضو ارشد گروه ضربت در مرکز کمیته امنیت داخلی و سایبری در دانشگاه جورج واشنگتن بود و به عنوان مشاور انجمن مشاورات گزارش خطرات جهانی در همایش اقتصاد جهانی خدمت می کرد.

 

 

انتصاب های اولیه در دولت ترامپ

نیلسن همچنین به عنوان رئیس دفتر  «جان اف کلی» در وزارت امنیت داخلی آمریکا کار می کرد. در اوایل سپتامبر 2017، حدود یک ماه پس از آنکه کلی رئیس کارکنان کاخ سفید شد، نیلسن وارد کاخ سفید شد و به عنوان قائم مقام او منصوب شد.

 

 

وزیر امنیت داخلی آمریکا

دونالد ترامپ در 11 اکتبر 2017 نیلسن را به عنوان وزیر امنیت داخلی جدید آمریکا، و جایگزین «الاین دوک» معرفی کرد. در 5 دسامبر 2017، سنا با 62 رای در برابر 37 رای این انتصاب را تایید کرد. در 6 دسامبر، او در به عنوان ششمین وزیر امنیت داخلی آمریکا سوگند یاد کرد.

 

 

سیاست جدایی خانواده های مهاجران

وزارتخانه تحت نظر نیلسن مسئول اجرای پیشنهاد ساخت دیوار در مرز مکزیک و جدایی خانواده های مهاجران در مرز بود.

در یک جلسه استماع در کنگره در تاریخ 15 مه 2018، نیلسن شهادت داد که او سیاست های جدید دولت که اخیرا در مورد جدایی والدین و فرزندان در مرز ایالات متحده و مکزیک تصویب شده بود را اعمال می کند.

در ژوئن 2018، نیلسن اعلام کرد که دولت ترامپ سیاست جدایی خانواده های مهاجر در مرز جنوبی را حفظ نکرده است. واشنگتن پست، ادعای نیلسن را پوچ توصیف کرد. در آن زمان، دولت ترامپ در عرض شش هفته حدود 2،000 کودک مهاجر را از والدینشان جدا کرد. بر خلاف ادعاهای نیلسن، وب سایت وزارت امنیت داخلی نشان داد که سیاست جدایی خانواده ها در حال اجراست.

 

 

در 18 ژوئن سال 2018، نیلسن از این سیاست در کنفرانس کلانترها دفاع کرد اما گفت که دولت از کنگره خواسته است به عنوان جایگزین، «به ما اجازه دهد که در زمان بازداشت، اعضای خانواده ها کنار هم باشند.»

سه روز پیش از آن وزارت امنیت داخلی آمریکا گفته بود که 995 کودک مهاجر را از 1940 بزرگسال جدا شده است. از آنجا که قانون از نگهداری کودکان در بازداشتگاه های کیفری جلوگیری می کند، آنها از والدین خود جدا می شوند. 

 

 

نیلسن در ماه ژوئن 2018 که اعتراضات عمومی به سیاست جدایی خانواده های مهاجران بالا گرفته بود، با «سارا هاکبی سندرز» سخنگوی کاخ سفید کنفرانس مطبوعاتی مشترک برگزار کرد. نیلسن رسانه ها و اعضای کنگره را متهم به بد توصیف کردن سیاست دولت کرد. او این اتهام را رد کرد که دولت از جدایی خانواده های مهاجران به عنوان اهرم سیاسی برای مجبور کردن کنگره به حمایت از دستور کار مهاجرت ترامپ یا جلوگیری از ورود مهاجران به آمریکا استفاده می کند. 

در 20 ژوئن سال 2018، پس از اینکه او بارها و بارهای استدلال کرد که دولت نمی تواند سیاست جدایی های خانواده ها را امضا کند، در مراسم امضای قرارداد اجرایی پایان دادن به سیاست «مدارای صفر» حضور داشت. منابعی به وب سایت پولتیکو گفتند که نیلسن سیاست دوگانه ای را در پیش گرفته بود؛ در پشت صحنه به طور پنهانی برای اجرای این دستورالعمل  ها فشار می آورد و در عین حال در جمع اعلام می کرد که فرمان اجرایی نمی تواند عملی شود. 

اختلاف با ترامپ

گفته می شود نیلسن بر سر قوانین پناهجویی و گمرک با رئیس جمهور آمریکا به اختلاف برخورده بود و ترامپ به شدت از نحوه اجرای این قوانین ناراضی بود به شکلی که ساعاتی قبل از شبکه های خبری، از جدایی نیلسن از دولت ترامپ خبر داد؛ هرچند در انظار عمومی این اختلاف پنهان می شد.

منابع خبری گفته‌ اند مشکلات ناشی از دریافت کمک از نهادهای دیگر برای مواجهه با شمار رو به افزایش خانواده‌ های آمریکای لاتین که از مرز گذشته و وارد آمریکا می‌ شوند، کرستن نیلسن را ناامید کرده‌ بود.

 

 

کناره گیری وزیر امنیت داخلی آمریکا نشان می دهد ترامپ در کابینه خود تحمل هیچ گونه مخالفتی را ندارد و جایگزینی وزیر امنیت داخلی با کمیسر امنیت مرزی و گمرک نشان می دهد رئیس جمهور آمریکا به دنبال فردی برای این وزارتخانه است که بتواند دستورات و خواست های رئیس جمهور را، خواه در کشیدن دیوار مرزی، خواه در مساله مهاجرت و خواه در بستن مرزها، بی چون و چرا به اجرا بگذارد و هر گونه مخالفت و حتی تعلل در اجرای خواست های ترامپ، به معنی پایان همکاری افراد با دولت ترامپ به شمار می آید.

 

انتهای پیام

منبع: جماران

کلیدواژه: 40 سالگی انقلاب بودجه 98 سیل 98 آمریکا ترامپ مکزیک کاخ سفید وزارتخانه گمرک تامین امنیت رئیس جمهور آمریکا پزشک فوت کارشناسی حقوق شورای امنیت حمل و نقل شماره تلفن دلار مدیریت بحران واشنگتن سنا خانواده والدین ایالات متحده قانون مهاجرت پشت صحنه آمریکای لاتین واشنگتن ترامپ وزیر امنیت ملی آمریکا وزیر امنیت داخلی آمریکا 40 سالگی انقلاب بودجه 98 سیل 98 امام خمینی س سید مصطفی خمینی سید احمد خمینی سید حسن خمینی انقلاب اسلامی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۳۵۲۰۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برنامه بایدن برای مقابله با جنبش دانشجویی حامی فلسطین چیست؟

شکل گرفتن جنبش دانشجویی حامی مقاومت فلسطین و معترض به جنایات صهیونیست‌ها در غزه که این روزها فعالیت شدیدی در سراسر آمریکا دارد، زنگ خطری جدی برای آینده بایدن در سال انتخابات ریاست‌جمهوری است. - اخبار رسانه ها -

به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، دولت آمریکا بخوبی به این مساله واقف است که در پی از دست دادن رای مسلمانان، حالا با سرکوب شدید جنبش‌های دانشجویی به سمت از دست دادن رای جوانان آمریکایی نیز می‌رود. دولت بایدن که این روزها در حال تصمیم‌گیری درباره نوع مواجهه با دونالد ترامپ در عرصه رقابت‌های انتخاباتی است، حالا فرصت را مغتنم شمرده تا با حمایت صد‌درصدی و قاطعانه از رژیم صهیونیستی، رای لابی صهیونیستی و یهودیان آمریکا را برای خود تضمین کند و اجازه ندهد این گروه از رای‌دهندگان به سمت کمپین انتخاباتی ترامپ بروند اما همین اقدام احتمالا باعث ‌شود سبد رای او باز هم در جامعه آمریکایی کوچک‌ و کوچک‌تر شود. 

گسل‌های اجتماعی موجود در جامعه آمریکا - که همواره در تاریخ این کشور وجود داشته - بعد از سال 2016 و روی کار آمدن ترامپ، عمیق و عمیق‌تر شده است و حالا غیر از مساله سیاه و سفید، یک درصد و 99 درصد و لیبرال و محافظه‌کار، گسل اجتماعی جدیدی دهان باز کرده که می‌تواند نتیجه انتخابات را تا حد زیادی دچار تغییر کند. بایدن سال 2020 با این وعده انتخاباتی راهی کاخ سفید شد که از عمق گسل‌های اجتماعی جامعه آمریکا کم و سعی کند دوقطبی سیاسی موجود را تا حد زیادی کاهش دهد اما او همان‌طور که در انجام سایر وعده‌هایش شکست خورد، در این زمینه نیز نه‌تنها شکست خورد که شرایط را بسیار بدتر از قبل ساخت. 

اگرچه ترامپ با صحبت‌های نژادپرستانه و سیاست‌های خود، زمینه فعال شدن گسل‌ها را فراهم کرد اما بایدن آنها را تبدیل به آتشفشان واقعی کرد. از سال 2020،  مساله سیاه و سفید همچنان در جامعه آمریکایی حل‌ نشده باقی مانده است؛ بحران مهاجران همچنان به قوت خود باقی است و مساله شکاف اقتصادی با ولخرجی‌های دولت او در عرصه سیاست خارجی و فرستادن پول مالیات‌دهندگان آمریکایی به اوکراین، اسرائیل و تایوان، هر روز بیشتر از قبل می‌شود. او حالا با حمایت بی‌شرمانه خود از جنایت‌های صهیونیست‌ها در غزه، گسل دیگری را در این جامعه باز کرده و از این می‌ترسد که گدازه‌های آتشفشانی آن تمام جامعه آمریکا را دربر گیرد.

نسل جدید جوانان آمریکا که در دانشگاه‌ها و دانشکده‌های این کشور مشغول تحصیل بوده و قرار است بزودی در مناصب مدیریتی آن حضور پیدا کند، حالا با دولتی رو‌به‌رو است که به آسانی بسیاری از ارزش‌های این جامعه - که برای به دست آوردنش هزینه زیادی صرف شده است - توسط آن تهدید می‌شود. آزادی بیان در دانشگاه‌ها که در دهه 60 میلادی با جنبش دانشجویان به ثمر نشست و در نهایت منجر به شکل‌گیری اعتراضات بزرگ به جنایات آمریکا در جنگ ویتنام و نقض حقوق بشر در داخل این کشور علیه جامعه سیاهان شد، حالا به راحتی با یک تماس تلفنی از طرف روسای دانشگاه‌ها با پلیس یا گارد ملی زیر سوال می‌رود. معترضان به جنایات صهیونیست‌ها و افراد فعال در جنبش‌های دانشجویی که تا پیش از این در نهایت با اتهاماتی نظیر بستن راه‌ها راهی دادگاه می‌شدند، حالا با اتهام حمایت از تروریسم باید در انتظار حکم‌های سنگین باشند و همان‌طور که در برخی رسانه‌های آمریکایی کم و بیش به آن اشاره می‌شود، فضای سیاسی آمریکا در زمان ریاست‌جمهوری بایدن، به سمت ایجاد یک «مک‌کارتیسم» جدید برای حذف صدای منتقدان پیش می‌رود. سوالی که هم‌اکنون درباره نتیجه جنبش‌های اخیر وجود دارد این است: آیا جنبش دانشجویی اخیر در حمایت از فلسطین، می‌تواند مانند جنبش‌های دانشجویی دهه‌های 60 و 70 میلادی یا حتی جنبش مقابله با آپارتاید در دهه 80 میلادی، نتیجه خاصی با خود به همراه داشته باشد و به تغییر سیاست‌ها در کاخ سفید منجر شود؟ آیا دانشجویانی که یک بار توانستند لوایح حقوق مدنی سیاه‌پوستان و حق رای را در دهه‌های 60 و 70 میلادی در کنگره به تصویب برسانند و رئیس‌جمهور وقت آمریکا را مجبور کنند به جنگ و جنایت در ویتنام پایان دهد، حالا هم می‌توانند اقدامی انقلابی در زمینه صلح‌طلبی و مقابله با آپارتاید در اسرائیل انجام دهند؟ آیا دانشجویانی که زمانی توانستند ادامه جنبش تسخیر وال‌استریت در سال 2011 میلادی را به کمپین انتخاباتی دموکرات‌های پیشرو (از جمله برنی سندرز) در انتخابات 2016 ببرند، می‌توانند هم‌اینک نیز باعث ایجاد موجی جدید در فضای سیاسی واشنگتن شوند؟

نکته مهم در پیروزی‌های قبلی جنبش‌های دانشجویی همراه شدن آنها با سایر جنبش‌های اجتماعی بود؛ جنبش‌هایی نظیر جنبش حقوق مدنی سیاه‌پوستان، جنبش‌های کارگری و... . در شرایط حاضر نیز به نظر می‌رسد جنبش حمایت از مردم فلسطین در شرایطی می‌تواند با پیروزی و تغییر سیاست‌ها همراه باشد که بتواند به جذب سایر جنبش‌های اجتماعی در آمریکا بپردازد. جنبش‌های کارگری، جنبش‌هایی علیه تبعیض نژادی و جنبش قدیمی تسخیر وال‌استریت یا جنبش‌های فعال‌تری چون جنبش‌های زیست‌محیطی، در نهایت با همکاری یکدیگر می‌توانند توجه بخش مهمی از افکار عمومی و سیاستمداران را به موضوع فلسطین و غزه جلب کنند.

البته دولت بایدن نیز درس‌های خاص خود را از تاریخ جنبش‌های مدنی در آمریکا فراگرفته و حالا با راهکارهای جدیدتری به مصاف دانشجویان می‌رود. 

1- سرکوب موقت: نخستین ابزار دولت بایدن که توسط برخی روسای دانشگاه‌ها و فرمانداران مانند گرک ابوت، فرماندار تگزاس نیز تشویق می‌شود، تلاش برای سرکوب موقت جنبش‌های دانشجویی با اعمال خشونت و بازداشت‌های گسترده است. 

آنها تصور می‌کنند درست مانند روزهای ابتدایی جنگ در غزه و جنبش دانشجویی دانشگاه‌های هاروارد، ام‌آی‌تی و پنسیلوانیا که با خشونت سرکوب و روسای دانشگاه‌ها نیز مجبور به استعفا شدند، می‌توانند با ارعاب دانشجویان، آنها را از اعتراض به جنایات صهیونیست‌ها و حمایت دولت بایدن از این جنایات بازدارند. 

2- تعریف اتهامات امنیتی برای معترضان: دومین راهکار دولت بایدن- و البته کنگره آمریکا- تعریف کردن اتهام امنیتی برای معترضان است. این همان راهکاری است که برای متهمان حادثه 6 ژانویه نیز به کار برده و منجر به حکم‌های سنگین برای معترضان به نتایج انتخابات شد. این بار کنگره آمریکا بلافاصله شعار «فلسطین؛ از نهر تا بحر» را شعاری در جهت محو اسرائیل از نقشه دنیا دانست و حامیان این شعار را همراهان تروریسم خطاب کرد. در مرحله بعد این شعار، یک شعار نژادپرستانه خوانده شد و اتهام «ضدیهود» نیز به اتهامات معترضان اضافه شده و اعتراض به صهیونیسم با عنوان اتهام نژادپرستانه «ضدیهود» شناخته شد. حالا در راهپیمایی‌ها و تحصن‌های اعتراضی دانشگاهیان، کسانی که از این نوع شعارها سر دهند، بلافاصله دستگیر شده و باید دید تا مدتی دیگر، دادگاه‌ها چه اتهاماتی را علیه آنها مطرح می‌کنند.

3- پرونده‌سازی برای معترضان: پرونده‌سازی برای معترضان و حامیان آنها و خارج کردن افراد رادیکال از حلقه افراد فعال در عرصه سیاست و کشاندن میانه‌روها به حلقه‌های جامعه سیاسی آمریکا که تاثیر کمتری بر سیاست‌ها دارند، از جمله دیگر راهکارهایی است که دولت بایدن برای سرکوب اعتراضات و کشاندن آن به عرصه‌های دیگر در پیش گرفته است. او گمان می‌کند مانند جنبش تسخیر وال‌استریت و حل شدن این جنبش در کمپین انتخاباتی برنی سندرز در سال 2020، می‌تواند آنها را به سمت ساکت شدن و حل شدن در فضای تمکین از سیاست‌های واشنگتن رهنمون کند. بر همین اساس است که دانشجویان در شرایط فعلی تهدید به محرومیت از تحصیل یا محرومیت از به کارگیری در مشاغل دولتی می‌شوند.

4- فرار از رویارویی با دانشجویان معترض: تاکنون تنها مایک جانسون، رئیس تندرو و جمهوری‌خواه مجلس نمایندگان به دانشگاه کلمبیا رفته و با دانشجویان معترض روبه‌رو شده است که او هم آنها را تهدید کرده است در صورت ادامه روند اعتراض‌شان، باید با گارد ملی آمریکا روبه‌رو شوند. رسانه‌های آمریکایی اما در مقابل گفته‌اند با توجه به نزدیک شدن فصل جشن‌های فارغ‌التحصیلی در دانشگاه‌های آمریکا که معمولا با حضور عوامل دولتی، از جمله رئیس‌جمهور یا معاون او برگزار می‌شود، دولت بایدن اعلام کرده است امسال بایدن و کاملا هریس حضور کمتری در دانشگاه‌ها خواهند داشت و احتمالا حضور بایدن به بازدیدی اجمالی از یک دانشکده نظامی ختم خواهد شد. 

همه این راهکارها نشان می‌دهد بایدن تلاش دارد این بحران را با کمترین سر و صدا به پایان ببرد و بعد به فکر چاره‌ای جهت گرفتن رای همین دانشجویان در چند ماه آینده باشد. بر همین اساس است که رسانه‌های آمریکایی طی چند روز گذشته تبلیغات وسیعی درباره اجرایی شدن طرح بخشودگی وام‌های دانشجویی توسط دولت بایدن را آغاز کرده‌اند. حالا باید منتظر ماند و دید آیا این اقدامات می‌تواند باعث سرد شدن جنبش دانشجویی نسبت به تحولات اخیر در غزه شود یا عمق جنایت‌های صهیونیست‌ها در فلسطین، جنبش دانشجویی سال 2024 را نیز به صدر جنبش‌های تاثیرگذار در آمریکا بازمی‌گرداند.

منبع: وطن امروز

انتهای پیام/