به نقل از «جماران»

در مسیر سیلاب از کرگانه تا باغ دختران خرم آباد

تاریخ انتشار: ۲۷ فروردین ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۴۴۸۷۷۹

در استان لرستان از آنجایی که سیل بیشترین حجم خسارات را در پلدختر و معمولان داشت به همین خاطر سایر نقاط خسارت دیده از سیل از جمله خرم آباد کمتر مورد توجه قرار گرفت.
نزدیک به 2 هفته از سیل روز 12 فروردین لرستان می گذرد ؛ سیلابی که بر اثر آن رودخانه های استان طغیان کردند که این طغیان باعث خسارات سنگین به مردم شهرهای خرم آباد، نورآباد، درود، معمولان و پلدختر شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سیلابی که به واسطه وسعت وشدت امواجش خسارات زیادی به زیر ساخت ها ی عمرانی و ساختمان ها وارد کرد.
برآورد اولیه خسارت سیل اخیر در لرستان بیش از 37 هزار میلیارد ریال است و تاکنون 15 نفر در این سیل جان خود را از دست داده اند.
اما نباید فراموش کرد ؛ بحران هایی از این دست پیامد های اجتماعی ، اقتصادی ،فرهنگی و حتی روانشاختی بر روی افراد آسیب دیده از سیل دارد ؛ اگر چه تاثیر این شاخص ها به طبقه اجتماعی و سطح رفاه خانواده نیز بستگی دارد.
شهر خرم آباد در اثر سیلاب 12 فروردین در مناطق مختلفی دچار آسیب های جدی شد ؛ یکی از مناطق کمتر توسعه یافته ، حاشیه نشین یا سکونتگاه های در معرض خطر، منطقه کرگانه در حاشیه رود خانه ای به همین نام است.
بافت مهندسی محله کرگانه یک فضای نامنظم است ؛ ساختمان های قدیمی عمدتا با چوب وگل بدون استحکام لازم بنا شده اند.
رودخانه کرگانه که سال های خشکسالی به اندازه یک نهر هم آب نداشت در همین سیلاب اخیر طغیان کرد و هر آنچه در مسیرش مقاومت کرد در خود بلعید از جمله پل اناری ، تخریب برخی از ساختمان های در مسیر این رود و سقوط یک مادر و فرزند چهارساله اش که از جمله این موارد است.
حالا حدود 2 هفته از آن خروش سهمگین گذشته و آن جوش و خروش آرام شده؛ ماشین آلات شهرداری مشغول ساماندهی حاشیه رود هستند و مسیر تردد افراد از خیابان شریعتی است.
به فراخور بافت اجتماعی این منطقه اکنون زنان در کوچه ها جمع شده اند و شاید در انتظار کمک وامداد هستند.
زنان این محل راوایان دقیقی از روز سیل هستند؛ پری جان نصیری 55ساله یکی از زنان سرپرست خانوار ساکن کوچه 7 شمشیر آباد اولین منزل در حاشیه رود خانه است دیوار حیاط و اتاق خوابش را سیل با خود برده و بقیه در معرض تخریب است.
پری می گوید: روز حادثه در همان اتاق در حال استراحت بودم از شب قبل مامورین شهرداری به ما هشدار دادند اما توجهی نکردیم تا ساعت 8 که آب تا کنار پنجره بالا آمد، اتاق را ترک کردم و وارد حیاط شدم که یک موج اتاق خواب و دیوار حیاط را با خود برد.
او ادامه می دهد که من مستاجر هستم و توان اجاره مکان دیگر را ندارم؛ عروسم که در اتاق بغلی زندگی می کرد بعد از سیل حاضر نیست به این خانه بیاید.
دو کوچه آنطرف تر ، منزل طاهره خاویاچی فرد 50 ساله قرار دارد، او زن سرپرست خانوار است و با 2 فرزندش در خانه ای قدیمی که اجاره کرده اند زندگی می کند.
عکسهای سیلاب را دختر پشت کنکوری اش به ما نشان می دهد که چگونه آب به خانه شان رفته و وسایل زندگی را تخریب کرده است.
زن سرپرست خانوار ، تلویزیون ال سی دی داخل حیاط را که نشان می دهد ، اشک در چشمانش جاری می شود و می گوید: این تلویزیون مزد 10 روز نظافتی بود که در خانه ای انجام دادم.؛ صاحب خانه وقتی فهمید بچه هایم تلویزیون ندارند آنرا بجای دستمزد به من داد هرچند قیمتش بیشتر از مزد من بود اما الان دیگر قابل استفاده نیست.
طاهره که فقط توانسته پنج میلیون پول رهن جور کند و اجاره ای 200 هزار تومانی ، حالا می گوید توان حتی اجاره همین خانه سیل زده در قرارداد جدید را ندارد.
مسیر سیلاب کرگانه را تا پشت بیمارستان شهید رحیمی ادامه می دهیم بزرگترین مرکز درمانی لرستان در حاشیه رودخانه که آنهم در بخش زیر زمینی دچار آبگرفتگی شد.
اینجا در کنار بیمارستان آخر رودخانه کرگانه و محلق شدن آن به خرم رود است.
حالا بعد از پل گپ ( بزرگ) در مسیر پارک ساحلی یا باغ دختران قرار داریم تمام مسیر ساحلی مسدود و دیواره ساحلی در چند جا دچار شکستگی شده است.
اینجا هم ماشین آلات مشغول بازسازی هستند ، نیوجرسی(دیواره های بتونی) های کار گزاری شده بر روی دیواره ساحلی هنوز وجود دارد شاید اگر این پیشگیری هم نبود میزان خسارت هم بالاتر می رفت.
د-ک ساکن کوچه پنجم پارک ساحلی منزل دوم در مسیر رودخانه که خانه ای دو طبقه دارد می گوید:شب قبل به ما هشدار دادند اما توجهی نکردیم صبح روز سیلابی هم ساعت پنج بامداد در منزل را به صدا درآوردند و نگاهی به رود خانه کردم خبری نبود ساعت هفت و نیم هم آژیر خطر بصدا درآمد اما خبری از سیل نبود تا ساعت تقریبا 9 با یک موج سهمگین غافلگیر شدیم.
این شهروند ادامه می دهد؛ حتی در حیاط باز نشد با نردبان به طبقه دوم پناه بردیم ؛ بیش از یک متر آب به داخل منزل، اتاق خواب و حتی آشپزخانه نفوذ کرد؛ تمام وسایل زندگی قابل استفاده نیست و یقین دارم کسی هم این وسایل را تامین نمی کند.
مسیر را به سمت پل حاجی ادامه می دهیم ، پایه های بتونی پلی که شاید دیگر ادامه کار را به خود نبیند در میان رود خانه خودنمایی می کند ؛ تمام تجهیزات کارگاهیش از بین رفته و آثاری از محوطه کارگاهی نیست.
کمی بعد از محوطه کارگاهی سابق به پیچ تندی که محل شکستگی و طغیان رود خانه است می رسیم در آنجا هم آب وارد منازل شده است.
س-ط منزل مسکونی سه طبقه خود را نشان می دهد که در ارتفاع نسبتا بلندی یک کوچه بعد از ساحلی قرار دارد هنوز آثار آب تا نزدیکی سقف زیر زمینش وجود دارد.
این شهروند آسیب دیده از سیل می گوید؛ در همان روز سیلاب با هزینه شخصی و کف کش آب زیر زمین را تخلیه و وسایل زندگی یخچال ،فرش،رختخواب را به کارگران اهدا کردم.
او می گوید ؛ زیر زمین همسایه کناری هم همین حکایت را دارد.
اما گل ارمغان پیرزن 70 ساله یکی دیگر از آسیب دیدگان سیل در خرم آباد است که در روز سیل زیرآوار می ماند و با تلاش نیروهای امدادی نجات یافت.
گل ارمغان با خانواده اش بصورت اجاره ای در خانه ای بزرگ در 2 طبقه با قدمتی حداقل 100 ساله در وسط شهر خرم آباد زندگی می کنند ؛ خانه ای با در وپنجره های چوبی ، پله های سنگی و راهروهای باریک گویا دست کم فضای هفت تا هشت دهه قبل را تداعی می کند.
ظاهر خانه تا اینجا سالم و اثری از سیل نیست ؛ بر ایوان خانه قدیمی داخل اتاق ها پیداست و چراغ والور نفتی در یکی از اتاق ها تنها وسیله گرمایشی آنهاست ؛حتی لوله کشی گاز هم ندارند !!
گل ارمغان 2 چوب را نشان می دهد که در وسط آنها گیر افتاده بود؛ بارش ممتد باران سقف گلی را سنگین و بر سر گل ارمغان آوار کرده بود و با تلاش امدادگران خارج و به بیمارستان منتقل شد هر چند او در این حادثه نجات یافت اما حالا سقف خانه اش یک پلاستیک است.
آنچه از این سیلاب و بحران باید آموخت آسیب پذیری خانه های قدیمی است که نه تنها در برابر سیل بلکه در برابر خطراتی چون زلزله با قدرت کم هم باید نگران خسارات مالی و حتی جانی ناشی از آن بود.
هر فرد آسیب دیده از سیل به واسطه میزان بی نظمی که آن حادثه در زندگی او ایجاد می کند دچار احساس ناتوانی در بازگشت به حالت عادی زندگی خود می شود که همین شکستگی در نظم روزمره زندگی و ناتوانی در بازگرداندن آن به حالت طبیعی نیازمند بررسی های جامعه شناختی و روانشناختی است.
بنا بر گفته پژوهشگران علوم اجتماعی ، باید افراد آسیب دیده از سیل با نگاهی مداورم بصورت پایدار مورد توجه قرار گیرند و در هر مرحله بعد از بحران به نیازهای جدید آنها رسیدگی شود تا افراد دچار این حس که فراموش شده اند نشوند.
سیل یک پدیده طبیعی است که اگر مدیریت نشود قابلیت اینکه به یک فاجعه انسانی تبدیل شود را دارد و بعبارتی ما می توانیم از این سیل که تلفات جانی زیادی نداشته است به مثابه یک فرصت برای بازسازی اجتماعی و مدیریتی استفاده کنیم.
اقدام به خودکشی در مورد مادری که فرزند چهار ساله اش را از دست داد یکی از همین آسیب های پیش رو بعد از بحران است که البته با اقدام و مداخله کارشناسان بهزیستی مانع از تشدید مشکل روحی آن مادر شده است اینها همه مواردی است که بر جنبه اجتماعی بحران تاکید نشان می دهد که پس از بحران به همان اندازه که تامین نیازهای اولیه ، مالی، اقتصادی و سرپناه آسیب دیدگان مهم است باید رویکرد اجتماعی به اقدامات انجام شده هم داشت.
1920/6060
گزارش از مهری میر دریکوند
انتهای پیام

منبع: جماران

کلیدواژه: 40 سالگی انقلاب بودجه 98 سیل 98 بهزیستی بیمارستان پلاستیک زلزله شاخص 40 سالگی انقلاب بودجه 98 سیل 98 امام خمینی س سید مصطفی خمینی سید احمد خمینی سید حسن خمینی انقلاب اسلامی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۴۴۸۷۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روایت عجیب از تلاش‌ها برای تعطیلی خانه امن زنان | درها را قفل کردیم، دخترها در آشپزخانه جمع شده و گریه می‌کردند!

فاطمه باباخانی، مدیرعامل خانه مهر شمس آفرید، از تلاش بهزیستی استان آذربایجان غربی برای تعطیلی این موسسه مردم نهاد و خانه امن مربوط به آن خبر داد.

مهر شمس آفرید یک موسسه مردم نهاد برای توانمندسازی زنان آسیب دیده است که برای کاهش آسیب‌های اجتماعی و خانواده زنان و کودکان فعالیت می‌کند. روز گذشته پیش مدیرعامل این موسسه در شبکه ایکس در مورد احتمال تعطیلی خانه امن موسسه با فشارهای بیرونی نوشت و در گفت‌وگو با «شبکه شرق» از جزییات آن گفت.

شرق نوشت:باباخانی تشریح کرد: « دیروز صبح بدون اطلاع قبلی حدود ۸-۹ نفر از بهزیستی برای بازرسی آمدند. البته گفت‌وگوها محترمانه اما بیشتر شبیه جلسه بازجویی بود و می‌خواستند چگونگی تامین مالی موسسه را بررسی کنند. همه اسناد و مدارک مالی موسسه موجود بود که در اختیارشان قرار داده‌شد. بعد از آن گفتند که می‌خواهیم از خانه امن بازدید کنیم که همگی به سمت محل خانه امن رفتیم. تا رسیدیم دیدم که اورژانس اجتماعی دم در است. فکر کردم کیس (زنان آسیب‌دیده) جدید آورده‌اند. وقتی پرس و جو کردم، متوجه شدم که می‌خواهند همه زنانی که در خانه امن هستند را ببرند و به محل اورژانس اجتماعی انتقال دهند.»

او ادامه داد: «گفتند دستور داریم که این زنان را منتقل کنیم ولی نه حکم و نه دستور مکتوبی به من ابلاغ نشد. ما نه تخلفی داشتیم و نه پیش از این ابلاغی در این خصوص صورت گرفته بود. من همراه با باقی زنان به طبقه بالا که محل اسکان مرکز است آمدیم و درها را قفل کردیم. تاکید کردم تا زمانی که به صورت قانونی به من ابلاغ صورت نگیرد، اجازه نمی‌دهم هیچ کدام از این زنان را با خود ببرید. این زنان آسیب‌دیده که اسباب‌بازی ما و شما نیستند که امروز اینجا را تعطیل کنید و همه را علی‌رغم میل‌شان به اورژانس اجتماعی منتقل کنید. اسباب‌بازی نیستند که بگویم اینجا تعطیل شد و همه بروید در محل اورژانس اجتماعی که مثل یک قفس است برای این زن‌ها کافی است از تجربه آنها بشنوید. از کارکنان شنیدم که صورت جلسه کرده‌اند که چون توان مالی اداره خانه امن برای ما وجود ندارد، می‌خواهند کیس‌ها را به محل اورژانس اجتماعی تحویل دهند. این در حالی است که ما مشکل مالی داریم ولی با اعتبار شخصی خودم و اعتقاد قلبی همچنان موسسه و خانه امن را سر پا نگه داشته‌ایم.»

مدیرعامل موسسه مهر شمس آفرید همچنین توضیح داد: « این حرف‌ها بهانه است. مدیر کل بهزیستی استان از مدت‌ها قبل تهدید کرده‌بود که موسسه و خانه امن را تعطیل خواهند کرد. تمام زنان اسکان داده شده با حکم قضایی اینجا حضور دارند. بنابراین مسئولیت‌شان با من است. دخترها از ترس در آشپزخانه جمع شده و گریه می‌کردند. آن هم زنانی که آسیب دیده و تحت خشونت بوده و به ما پناه آورده‌اند. بنابراین تا پروسه اداری طی نشود و بهزیستی کشور در جریان نباشد نمی‌توانند خانه امن ما را پلمب کرده و زنان را منتقل کنند.»

خانه مهر شمس آفرید از سال ۹۹ تاسیس و پس از یک سال خانه امن زیر نظر موسسه نیز فعالیت خود را آغاز کرده‌است. باباخانی می‌گوید فشارها در این دو سه سال وجود داشته و رفته رفته شدت گرفت اما در یک سال اخیر وضعیت بدی را تجربه‌کرده‌اند

مدیرعامل این موسسه توضیح داد: «مدت‌ها نمی‌گذاشتند مجمع سالانه برگزار کنیم تا بالاخره آبان امسال با برگزاری مجمع عمومی موافقت کردند. رفتارهای توهین‌آمیز بسیاری هم در این مدت شاهد بودم که با رواداری رفتار کردم. اما هر چه سکوت و مدارا کردم تاثیری نداشت اما امروز از حق خودم، کارکنانم و زنان آسیب‌دیده نمی‌گذرم. با هر شکل از یورش غیرقانونی و خارج از ضابطه که امروز برای مرکز اتفاق افتاد مخالفم و سبب بر هم زدن نظم مرکز و ایجاد وحشت برای پرسنل و کیس‌ها شد. و یقینا تا جایی که امکان داشته باشد مطالبه گری‌ام را درباره رفتارهای رعب‌انگیز و غیرقانونی ادامه خواهم داد.»