50 تخته فرش برای اهدا به عتبات عراق در استان یزد بافته شد
تاریخ انتشار: ۳۱ فروردین ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۴۹۸۲۸۴
یزد - ایرنا - رئیس ستاد بازسازی عتبات عالیات استان یزد گفت: به همت 400 نفر از بانوان یزدی پارسال 70 تخته فرش دستباف به ارزش حدود سه میلیارد و 500 میلیون ریال برای اهداء به عتبات عالیات عراق بافته شد.
محمدرضا جعفری خرمی عصر روز شنبه در حاشیه سفر به ابرکوه به خبرنگار ایرنا افزود : این تعداد فرش به متراژ حدود 600 مترمربع در ابعاد 6 ، 9 و 12 متری به وسیله حدود 45 دار قالی تولید شده است .
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی بابیان اینکه شهرستانهای یزد ، میبد ، ابرکوه ، اردکان ، مهریز و بهاباد در بافت فرشها ، بیشتر فعالیت داشتند اظهار کرد: فرشهای بافته شده برای اهدا ء به حرم مطهر امام حسین (ع) ، حضرت ابوالفضل العباس (ع) ، حضرت زینب (س) و حرم مطهر حضرت علی (ع) است.
رئیس ستاد بازسازی عتبات عالیات یزد از مردم خواست کمکهای نقدی را به شمارهحساب1-1100000-822-3428یا شماره کارت 6273811099593235 بانک انصار یزد واریز کنند و کمکهای غیر نقدی را به ستاد تحویل دهند.
7540/ 6197
منبع: ایرنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۴۹۸۲۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
میرزا مهدی آشتیانی؛ جمع بین نبوغ و تبحر
به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مرکز اراک؛ میرزا مهدی آشتیانی از خاندان مشهور آشتیانی و نوه میرزا حسن آشتیانی از رهبران جنبش تنباکو است.
میرزامهدی به سال ۱۳۰۶ق در تهران زاده شد و دوران کودکی و نوجوانی را در تهران گذراند.
این عالم جلیل القدر بعد از فراگیری قرآن و مقدمات علوم، برای آموختن علوم رایج زمان، در درس استادان مشهور تهران شرکت کرد. آشتیانی در ۱۳۲۷ق برای ادامه تحصیلات عالی عازم عتبات شد و در نجف در درس آخوند ملامحمدکاظم خراسانی شرکت کرد، ولی به علت بیماری بعد از یک سال اقامت به ایران بازگشت.
در سال ۱۳۲۹ق بار دیگر به عتبات سفر کرد و در درس سید محمدکاظم یزدی شرکت کرد. بعد از اقامت کوتاهی باز به ایران برگشت و برای سومین بار عازم عتبات شد و در این سفر در درس مشایخ دیگر مثل سید محمد فیروزآبادی، میرزا محمدحسین نائینی، آقا ضیاء الدین عراقی و سید ابوالحسن اصفهانی حاضر شد.
با اینکه وی در مجموع، مدت کوتاهی در درس عالمان نجف حضور یافت، اما به دلیل مهارت علمی که طی این سالها اندوخته بود، به گفته خودش، از همه اساتید یاد شده به دریافت اجازه روایت و اجتهاد نائل آمد.
از خصوصیات مرحوم آشتیانی سفرهای وی به ممالک و بلاد مختلف دنیاست.
او قبل از سفر اول به نجف به بخارا رفت و یک سال در آنجا ماند و ضمن آشنایی با مردم و عالمان آن دیار، به تدریس پرداخت و دوبار به مصر سفر کرد. هندوستان و نیز بسیاری از کشورهای اروپایی مثل فرانسه، ایتالیا، بلژیک و انگلستان را دید و در این جهانگردی با متفکران و فیلسوفان آن کشورها آشنا شد و بحثها و مواجهههای علمی و فکری داشت.
در حوزه تعلیم و تربیت او شاگردان بسیاری پرورش یافتهاند.
شهید مرتضی مطهری، علامه محمدتقی جعفری، سید جلالالدین آشتیانی، علامه ابوالحسن شعرانی، آیت الله العظمی سید علی سیستانی، آیت الله العظمی حسین وحید خراسانی و مهدی حائری یزدی از آن جملهاند.
او دارای تألیفات مختلفی در حکمت و فلسفه، اصول و عرفان است که غالب آنها حاشیه و شرح آثار دیگران است.
احاطه او بر کتب علمی چنان بود که سید جلالالدین آشتیانی میگوید: هر وقت خدمت آن مرحوم شرفیاب میشدم و مشکلات خود را سؤال میکردم، او در جواب نسبت به کتب ملاصدرا و شفا و اشارات ابن سینا آنچنان از احاطه برخوردار بود که موجب حیرت میشد.
علامه سید جلال الدین آشتیانى باز نوشتهاند: «مرحوم استاد آقا میرزا مهدى سه سال ایام عید را به مقصد زیارت حضرت معصومه سلام الله علیها در قم به این شهر مسافرت کردند؛ و در سفر اخیر مغفور له، حضرت امام خمینى(ره) درس اسفار خود را تعطیل کردند و فرمودند، آقاى آشتیانى در رتبه اساتید من هستند.»
آشتیانی در مدت اقامت در عتبات، در کنار تحصیل، به تعلیم و تدریس علوم عقلی و نقلی نیز پرداخت اما او بازگشت به ایران را برماندن در عتبات ترجیح داد. مدتی در قم و اصفهان و مشهد ساکن شد و به تدریس پرداخت و سرانجام به زادگاهش تهران برگشت و برای همیشه در این شهر ماندگار گشت و حدود سی سال به تدریس پرداخت و حوزه درسی وسیعی را به خصوص در حکمت و عرفان، پدید آورد.
میرزا مهدی در ۹ شعبان سال ۱۳۷۲ق مطابق با سال ۱۳۳۲ درگذشت و در رواق بالاسر حرم حضرت معصومه (س) دفن شد.