Web Analytics Made Easy - Statcounter

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی گفت: زبان فارسی همچون یک موجود زنده است و باید به مانند آن مراقبت و نگهداری شود تا پا به پای تحولات روزگار، توانایی، پویایی و نشاط خود را حفظ کند. ۲۵ ارديبهشت ۱۳۹۸ - ۱۵:۳۷ فرهنگی ادبیات و نشر نظرات - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرگزاری تسنیم، غلامعلی حداد عادل در مراسم بزرگداشت روز فردوسی و زبان فارسی که در سالن قلم کتابخانه ملی ایران و با حضور اشرف بروجردی رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران برگزار شد، با ابراز خیرمقدم به سفرای کشورهای فارسی زبان و همسایه و اساتید شرکت کننده از میزبانی کتابخانه ملی ایران به ریاست اشرف بروجردی که حق همسایه داری با فرهنگستان زبان و ادب فارسی را در برگزاری و میزبانی روز فردوسی به جا آوردند، تشکر کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی ادامه داد: چند سالی است که شورای عالی انقلاب فرهنگی روز 25 اردیبهشت را در تقویم ملی ایرانیان روز پاسداشت زبان و ادبیات فارسی و بزرگداشت ابوالقاسم فردوسی نامیده است. فرهنگستان زبان و ادب فارسی نیز سه سالی است که این روز را به عنوان روز زبان فارسی جشن می گیرد، جشنی در اردیبهشت و در جوشش گلها و امسال نیز با بهار ماه رمضان همراه شده است.

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی افزود: زبان فارسی رکن مهمی از ارکان و هویت ملی ایرانیان است و ملت ایران با زبان فارسی تعریف می‌شود، ملت ایران نه تنها به زبان و ادبیات فارسی در سراسر جهان شناخته می شود؛ بلکه به زبان و ادبیات فارسی نیز افتخار می‌کند. ما افتخار می‌کنیم که صاحب زبان چند هزار ساله هستیم، زبانی که دربرگیرنده زبان فارسی میانه و زبان فارسی باستانی را شامل می‌شود.

وی تصریح کرد: زبان فارسی، زبان مشترک ایران با دو کشور افغانستان و تاجیکستان است و زبان مشترکی است که زمینه اشتراک فرهنگی در منطقه از جمله آسیا، آسیای میانه، شبه قاره هند، آسیای صغیر و حتی بخش های از بین النهرین را شامل می شود.

حداد عادل گفت: ما با زبان فارسی، با فارسی زبانان معاصر ایرانی و غیر ایرانی پیوند برقرار می‌کنیم، و هم با فارسی دانان و فارسی نویسان که در طول 1000 سال گذشته بر این زبان نقش آفریدند بررسی و با نگارش و احساسات قلم آنها آشنا می‌شویم.

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی ادامه داد: این گنجینه بزرگ که ادبیات فارسی نام دارد و همه ملت ایران در آن سهیم هستند، گنجینه ارزشمندی است که در قالب شعر و نثر سروده شده است.

حداد عادل با اشاره به اینکه برابر اصل 15 قانون اساسی در جمهوری اسلامی ایران، زبان فارسی و خط فارسی، خط رسمی کشور است و تمام متون رسمی باید به این زبان نوشته شود و به موجب قانون اساسی، آموزش در همه سطوح از دبستان تا بالاترین رده های دانشگاه باید به زبان فارسی صورت پذیرد.

وی تصریح کرد: زبان به مانند یک موجود زنده است و همانطور که از یک موجود زنده مراقبت می شود، از زبان نیز باید نگهداری شود تا پا به پای تحولات روزگار توانایی، پویایی و نشاط خود را حفظ کند، بدین منظور فرهنگستان زبان و ادب فارسی، در ایران تاسیس شد و اکنون در آستانه 30 سالگی قرار دارد.

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی تصریح کرد: همچنین چند سالی است که در جمهوری اسلامی ایران بنیادی به نام سعدی تأسیس شده است که این بنیاد وظیفه آموختن زبان فارسی به غیرایرانیان و آنسوری کشورهای دنیا را دارد و از این جهت این بنیاد به نام سعدی نامگذاری شده است، چون سعدی از سال 656 هجری که گلستان نگاشته شده است، همه فارسی زبانان از گلستان بهره مند شدند و حق سعدی بود که بنیادی به نام او برای زبان فارسی در جهان تأسیس شود.

شور قند پارسی؛ نگاهی به حیات زبان فارسی در کشورهای آسیاییغفلت از ساماندهی نسخ خطی در کشور/ دلایل اقتصادی تقویت زبان فارسی را با چالش مواجه کرده استسهم زبان فارسی از بودجه 98 آب رفت

 

حداد عادل در ادامه به تشریح فعالیت گروههای مختلف فرهنگستان زبان و ادب فارسی از جمله گروه واژه‌گزینی، گروه دانشنامهٔ زبان و ادب فارسی در شبه‌قاره، گروه زبان‌ها و گویش‌های ایرانی، گروه دستور زبان فارسی و رسم‌الخط و ... پرداخت.

وی با تشریح دو رونمایی در مراسم پاسداشت فردوسی و روز زبان فارسی از جمله تالیف دوره کامل زبان و ادبیات فارسی و جلد سوم فرهنگ جامع فارسی گفت: بعد از مرحوم علامه دهخدا که حدود 80 سال از دوران فعالیت ایشان می گذرد، فرهنگ نامه جامعی برای زبان و ادبیات فارسی تالیف نشده است، کما اینکه فرهنگ سخن تا حدود زیادی این نیاز را برآورده کرده است، با این وجود فرهنگستان زبان و ادب فارسی، فرهنگ نامه ای در قالب 35 مجلد با در نظر گرفتن آخرین روش‌های پیشرفته در حال تالیف دارد که جلد سوم این فرهنگ نامه امروز از آن رونمایی صورت می پذیرد و به زودی انتشار عمومی پیدا می کند.

حداد عادل همچنین با تشریح فعالیت گروه واژه گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی که در طی 24 الی 25 سال گذشته توانسته است 60 هزار معادل فارسی برای لغات و اصطلاحات خارجی معادل سازی، تصویب و منتشر کند پرداخت و گفت: همچنین توسط گروه نشر آثار فرهنگستان زبان و ادب فارسی، تاکنون 200 عنوان کتاب چاپ شده است.

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی همچنین با گریزی به فعالیت‌ها و تشریح گزارشی در زمینه اقدامات بنیاد سعدی افزود: براساس گزارش بنیاد سعدی، آمار دانشجویان و دانش آموزان فارسی زبان که ما در کشورهای دنیا شناسایی کردیم، حدود 21 هزار نفر هستند که 1700 نفر در پاکستان و دو هزار و 699 نفر در ازبکستان هستند.

حداد عادل ادامه داد: تعداد دانشگاهها و کالج های که در دنیا دارای کرسی زبان فارسی بوده و یا واحد درس فارسی دارند، بالغ بر 534 دانشگاه بوده که 61 کشور جهان را شامل می شود. همچنین تعداد مدارس فارسی زبان در دنیا نیز بالغ بر 291 مدرسه بوده که 157 مدرسه متعلق به جمهوری اسلامی ایران و مابقی متعلق به پاکستان است.

وی افزود: بنیاد سعدی در 61 کشور جهان دارای 72 نمایندگی است، که تاکنون 223 مدرس و معلم از سوی این بنیاد انتخاب و اعزام شدند و دارای 231 کلاس به غیر از دانشگاههای فارسی زبان به تدریس مشغول هستند و به 6 هزار نفر فارسی آموز، آموزش می دهند.

حداد عادل با اشاره به فارسی آموزان اتباع کشورهای قزاقستان، اکراین، عراق، ازبکستان، تونس و روسیه که در دانشگاه علامه در حال فراگیری زبان و ادبیات فارسی هستند، گفت: همچنین در سال 97 بالغ بر 8 مرکز آموزش فارسی در دانشگاهها تاسیس شده است.

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در پایان با توجه به روز فردوسی و روز زبان فارسی خاطرنشان کرد: در این هزار سال زبان و ادبیات فارسی از گزند آسیب ها مصون بوده و امیدوارم این چنین نیز باقی بماند.

دغدغه کتابخانه ملی برای گردآوری نسخ شاهنامه

اشرف بروجردی، رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی نیز در این همایش ضمن پاسداشت این روز، گفت: می‌دانیم شاهنامه فردوسی، نه تنها میراث ماندگار فرهنگ ایرانی، که شاهکاری بی بدیل در حوزه ادبیات کلاسیک جهان است. شاهنامه فردوسی پس از سه حماسه ملل باستانی بین النهرین، یونان و هند سروده شد و حماسه ملی ایران است؛ حماسه‌ای که با 30 و اندی سال، رنج بردن حکیم توس بازسازی شده و ارزش و اعتباری جهانی یافته است. شاهنامه، تداوم سنت ادبی دوران ساسانی است که در روزگار رشد فرهنگ اسلامی ایران به سلک نظم کشیده شد. مآخذ فردوسی، بیشتر، خدای نامه پهلوی بوده که رنگ زمانه به خود گرفته و با بینش ادبی یک شاعر مسلمان قرن چهارم و پنجم بازسروده شده است.

وی با بیان اینکه فردوسی با آگاهی از سنت گذشته و نیاز زمان خود، به گردآوری داستان ها و اسطوره‌های پیشین پرداخت، گفت: شاهنامه فردوسی، نگاهی به گذشته، از دیدگاه مردمی است، که دوران زندگی باستانی را پشت سرگذاشته اند و سر آن دارند که باآموختن از دیروزشان، امروز زندگی نویی را آغاز کنند در این میان فردوسی شاهنامه را به مثابه یک دانشنامه ادبی، پیشکش فرهنگ و هویت ایرانی کرد.

بروجردی در ادامه به ساختارهای بیرونی و درونی شاهنامه اشاره کرد و افزود: در پس شکل بیرونی شاهنامه، که تاریخ شاهنشاهی ایران است، ساختاری درونی وجود دارد، وآن، توصیف پادشاهان آرمانی است، چنانکه حکیم توس آن را در نظرداشته است. شاید این بازسازی آرمانی یکی از بزرگ ترین آموزه های شاهنامه برای شاعران و نویسندگان زمانه ما باشد.

رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران با تاکید بر اینکه بی تردید شاهنامه فردوسی را می‌توان از دیدگاه های گوناگون بررسی کرد، گفت: از جمله این بررسی ها می توان به ویژگی‌های زبانی، ادبی، داستانی، تاریخی، اجتماعی، فرهنگی و غیره اشاره کرد.

وی حضور زن در اثر حماسی حکیم فردوسی را حضوری فراگیر و سازنده دانست و اظهار داشت: از میان هزاران هزار مردی که در داستان‌های شاهنامه حضور دارند، نسبت مردان قهرمان و زنان قهرمان و نام آور برابر است. حکیم توس، بنا به یافته برخی شاهنامه پژوهان، متمدنانه و سازنده به زن نگریسته و با نگاه انتقادی به اندیشه تازیان جاهل، مقام زن را ارج نهاده است. در بررسی زنان شاهنامه به زنانی برجسته و شاخص برمی‌خوریم که هریک دارای ویژگی‌های یک قهرمان ارزشمند نمایشی هستند و به دلیل داشتن خصلت‌های اصیل انسانی، به تنهایی می‌توانند محور یک اثر سترگ حماسی یا نمایشی قرار گیرند و متأسفانه این ظرفیت‌های شاهنامه برای نسل جوان ما شناخته شده نیست.

رئیس سازمان اسناد وکتابخانه ملی ایران،  تصریح کرد: برای مثال «مادر سهراب» زنی در اندازه‌های بزرگ مادری است که به خاطر عشق به فرزند از فرستادن او نزد پدر خودداری می‌کند و ناخواسته در مرگ فرزند شریک می‌شود؛ وصد افسوس که درام نویسان امروز ما از این شخصیت ویژه و پیچیده غفلت ورزیده اند. «گُردآفرید» شیرزنی با خصلت های اصیل مردانه است که چون یک قهرمان سلیح می پوشد و برای پاسداری از آب و خاک خود می‌جنگد. «فرنگیس» دختری تورانی است که به موازات سیاوش ایرانی، اسطوره پاکی و وفاداری است.

بروجردی شاهنامه را دانشنامه ای ادبی و ملی و مجموعه ای از معرفت آغازین مردم ایران برشمرد و افزود: این عصر با توجه به مسائل ملی و فرهنگی عصری که فردوسی در آن میزیسته، به شیوه ای ادبی سروده شده است. شاهنامه اثری است که از بینش و فرهنگی قوی سخن می گوید که سهم ارزنده ای در پیشرفت کشورداری، سیاست و ادب جهانی داشته است. فردوسی با مراحل مختلف تمدن و فرهنگ گذشته آشناست، باهویت ملی و آسیب‌هایی که روبه روی فرهنگ زمان او قرار گرفته آشناست، و سال‌ها رنج می‌برد تا اثری خلق کند که در اعصار و قرون متمادی، نشانه و مظهر ایران باشد.

وی یکی از راه های حراست از میراث فردوسی را حفظ نسخ شاهنامه عنوان کرد و گفت: نسخی که اکثرا درایران وآسیای میانه نگاشته شده اند اما بخش زیادی از آنها در ایتالیا، بریتانیا، روسیه و... نگهداری می‌شوند. با وجود اینکه نسخ بسیاری از ایران خارج شده اند اما ایران گام هایی را برای جهانی کردن این میراث گرانب‌ها انجام داده است. ثبت شاهنامۀ بایسنقری در حافظۀ جهانی، یکی از این اقدامات بود شاهنامۀبایسنقری که دردوران تیمرویان) سال 1430 میلادی، 837 ق (درهرات نوشته شد، اثری منحصر به فرداست که ایران توانست درسال 2007 آن را به ثبت جهانی برساند و تنها نسخۀ این اثر در موزۀ کاخ گلستان نگهداری می شود) این اثراولین اثر ثبت جهانی شده در ایران است. علاوه بر بعد ادبی، شاهنامۀبایسنقری از بعد هنری نیز ویژگی های برجسته بین‌المللی دارد. این اثر با تذهیب‌های فراوان خطاطی طلاکوب نگاشته شده است. علاوه براین مفصل‌ترین مقدمه از میان سه مقدمه‌ای که بر شاهنامه نوشته شده، مقدمه‌ شاهنامۀ بایسنقری است.

بروجردی با اعلام اینکه در حال حاضر پنج نسخه نفیس از شاهنامه در این سازمان نگهداری می‌شود، اظهارداشت: سازمان اسناد و کتابخانۀ ملی نیز دغدغه‌ای جدی درگردآوری نسخ شاهنامه دارد و در تلاش است در جهت حراست ازاین اثر، امکانی برای جذب نسخ باقیماندۀ شاهنامه در کشور و جلوگیری ازخروج آن داشته باشد. نسخه‌های خطی شاهنامه فردوسی در کتابخانه ملی هم از نظر تاریخ کتابت و از نظر زیبایی‌شناسی جزو نسخ نفیس محسوب می‌شوند.

وی در ادامه به برخی از این نسخ اشاره کرد و افزود: «منتخبی از شاهنامه» که کتابت آن توسط محمود حکیم پسر وصال شیرازی انجام شده است. مربوط به سال 1269 قمری بوده، شاهنامه مربوط به سال 1008 - 1007 قمری است. این نسخه به لحاظ آرایه‌ها، نقاشی‌ها و قدمت کتابت ممتاز است، شاهنامه دیگری که به لحاظ هنری نسخه نفیس است. مجالس مینیاتور زیباو سرلوحه‌ای مذهب ومرصع آراسته دارد. به طورکل نسخ خطی نفیس شاهنامه در کتابخانه ملی از لحاظ تاریخ کتابت از قرون 10 ، 11 ، 12 ، 13هستند، هم از نظر قدمت و هم از نظر تزئینات جزو نفایس ملی محسوب می‌شوند.

انتهای پیام/

R1013197/P/S4,35/CT12 واژه های کاربردی مرتبط ترویج و گسترش زبان فارسی بنیاد سعدی فرهنگستان زبان و ادب فارسی سازمان اسناد

منبع: تسنیم

کلیدواژه: بنیاد سعدی فرهنگستان زبان و ادب فارسی سازمان اسناد بنیاد سعدی فرهنگستان زبان و ادب فارسی سازمان اسناد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۷۷۸۵۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سرگذشت فارسی‌زبانان آسیای میانه /نگاهی به کتاب «تاریخ تاجیکان ورارود»

  علی هادیلو؛ اعتماد    پژواک جدایی مناطق آسیای میانه و ایران، قصه‌ای پرغصه به وسعت تاریخ ایران معاصر است؛ اما فارغ از مرثیه‌سرایی بر میراث به یغما رفته، اغلب ایرانیان را وقوف نیست که چه بر سر میراث هزارسالگان در سرزمین‌های جدا افتاده رفت.   کتاب «تاجیکان ورارود؛ از ۱۸۶۰ تا ۱۹۲۴» نخستین روایت علمی دقیق و مدون به سبک تاریخ‌نویسی‌نو و به زبان فارسی در این زمینه است. این کتاب پرارج گرچه در سال ۱۴۰۰ در ایران منتشر شد، اما به دلیل خاستگاه تاجیکی محقق (نماز حاتم) آنچنانکه باید و شاید در فضای رسانه‌ای ایران ارج نهاده نشد.    کتاب تاریخ تاجیکان ورارود، شرح رنجی است که از فرط بی‌صدایی تاکنون شنیده نشده و برای شنیدن آن باید گوش به دیوار ستبر تاریخ خواباند. این درد به تعبیر فروغ فرخ‌زاد، بانوی شعر و ادب ایران زمین، از آن جنس دردهایی است که «انسان را به سکوت وا می‌دارد، از این رو بسیار سنگین‌تر از دردی است که انسان را به فریاد وا می‌دارد.»   سرگذشت روزگار زبان فارسی و تاجیکان در این کتاب دست‌کمی از دوران پرآشوب پس از ورود و سیطره مغولان بر ایران نداشت و چه بسا تلخ‌تر از آن عصر بود.     قوم مهاجم مغول، به روایت موجز جوینی، «آمدند و کندند و سوختند و کشتند و بردند و رفتند»، اما چند سالی نگذشت که پیش از فروپاشی دولت‌شان، در بستر کارگاه حریر فرهنگ، اندیشه و مدنیت ایرانی سر به راه‌تر شده، زبان فارسی را به عنوان زبان خود برگزیدند و به تدریج به کیش و آیین ایرانی و اسلامی گراییدند و حتی مروج آن شدند، حال آنکه زبان فارسی آسیای میانه در چنگ قوم یأجوج و مأجوج گرفتار شده و به مرور جای خود را به زبان‌های روسی و ازبک داد.       نماز حاتم، نویسنده کتاب، از محققان و استادان برجسته و بنام دانشگاه ملی تاجیکستان است. او استاد گروه تاریخ آکادمی علوم تاجیکستان است که تاکنون ۱۵ کتاب و بیش از ۲۶۰ مقاله به نگارش درآورده است.   کتاب‌های تاریخ خلق تاجیک (کتاب درسی برای کلاس نهم) و «سرنگون کردن ترتیبات امیری در بخارا» (کتاب دانشگاهی) از جمله مهم‌ترین آثار این محقق شهیر تاجیکی است.    تاریخ تاجیکان ورارود، روایتی خواندنی درباره ماجرای گذر سرسلامت تتمه زبان فارسی و قوم بزرگ تاجیک در منطقه آسیای میانه از دوران پرتلاطم و پرآشوب سیطره روسیه تزاری و شوروی و سلاخی فارسی‌زبانان آسیای مرکزی در میانه سال‌های (۱۸۶۰-۱۹۲۴) است و ماجرای این گذر تاریخی، سیاسی و فرهنگی به مثابه داستان سیمرغ عطار است که تنها معدودی از مسافران با موفقیت در این سفر سیاسی، تاریخی و فرهنگی به مقصد رسیدند.      کتاب تاریخ تاجیکان ورارود تاریخ صرف نیست و همچنانکه ویل دورانت تاریخ تمدن را شرح دستاوردهای عظیم انسانی روی سواحل رودخانه خروشان و پرهیاهوی تاریخ می‌دانست، روایتی از شجاعت، قهرمانی و تلاش نفسگیر یکی از کهن‌ترین ملت‌های جهان در حفظ و گسترش زبان فارسی، فرهنگ، سنن اخلاقی، اقتصاد، اندیشه، دانش، کشاورزی، ارتباطات و میراث گرانبهای نیاکانی است.    کتاب تاریخ تاجیکان ورارود مرثیه‌سرایی بر میراث به یغما رفته ایرانی نیست؛ بلکه نویسنده (نماز حاتم) کوشش خود را به کار گرفته تا براساس منابع تازه و از نگاهی نو صفحات درخشان تاریخ نیاکان خویش را در مبارزه با مهاجمان روس و پاسداری از میهن خود روایت کند.   ملتی که به توصیف این محقق، در برابر دشمن، «نه سپر، بلکه فرهنگ خود را پیش گذاشت، به قوم مهاجم دوستی، همزیستی و همکاری را پیشنهاد کرد، خود که فرهیخته و معارف‌پرور بود، به بیگانگان کوچی، برتری دانش و فرهنگ را اثبات نمود، ایشان را نیز به همین راه هدایت ساخت.»   در این کتاب که به کوشش آرش ایران‌پور، محقق ایرانی، برگردان و شرح شده، معادل‌های روسی و «کریلی» با وسواسی مثال‌زدنی به معادل‎های فارسی برگردانده شده است.    این کتاب را می‌توان نمونه‌ای از شکل‌گیری یک مکتب تاریخ‌نگاری جدید در آسیای میانه نیز قلمداد کرد؛ مکتبی که با وجود تاثیرپذیری از راه و روش تاریخ‌نگاری شوروی -البته وجوه علمی و مثبت آن- از این توانایی نیز برخوردار است در جایی که به بررسی سیاست‌های مقامات شوروی مربوط می‌شود، بدون پرخاش و تندی، جوانبی از آن را مورد نقد و بازنگری قرار دهد.   این کتاب همچنین نقبی به فرآیند تدریجی فارسی‌زدایی از آسیای میانه زده و روایتی داستان‌گونه و جانسوز دوران فترت زبان فارسی در این خطه، فراروی ما می‌نهد.    از زمان ورود اشغالگران روس به آسیای مرکزی (۱۸۶۰)، شوربختی فارسی‌زبانان و افول تاجیک‌ها آغاز می‌شود و به دلایل متعدد و دسیسه‌های حکمرانان در سیادت روسیه تزاری به ویژه حکومت شوروی به مرور زبان فارسی جایگاه پیشین خود را از دست می‌دهد و حتی ‌کار به تحقیر فارسی زبانان و استحاله قوم تاجیک می رسد‌.      فرآیند فارسی‌زدایی که عملا از دوره حکومت شوروی رنگ و بویی جدید به خود می‌گیرد، با تبر تقسیم‌ (مرزبندی‌های ملی) در ۱۹۲۴ به اوج می‌رسد و میوه‌های خونین آن را می‌توان به ویژه در نسل‌کشی روشنفکران فارسی زبان در دهه ۱۹۳۰ به وضوح مشاهده کرد.   به روایت نویسنده در صفحات مطبوعات چه آسیای میانه و چه روسیه درباره تاجیکان و زبان فارسی (که از ۱۹۲۴ نام آن به تاجیکی تغییر کرد) تقریبا چیزی چاپ نمی‌شد.     حتی «اگر به ناگه مقاله‌ای هم چاپ می‌شد، بیشتر آنها غرض‌ورزانه بوده، گاه تاجیکان و زبان فارسی تاجیکان را آشکارا تحقیر می‌کردند.» کار بدانجا رسید که بر حذف زبان فارسی و انکار موجودیت این زبان و تاجیکان، رسما پافشاری می‌کردند.    گفتنی است کتاب «تاریخ تاجیکان ورارود» از دهه ۱۸۶۰ تا سال ۱۹24 تالیف نماز حاتم، به کوشش آرش ایرانپور از سوی انتشارات شیرازه ما در ۶۲۴ صفحه منتشر شده است. کانال عصر ایران در تلگرام

دیگر خبرها

  • علم‌الهدی: حجاب متعلق به فرهنگ ایران است؛ در شاهنامه، فردوسی از قول منیژه نقل می‌کند «منیژه منم، دخت افراسیاب، برهنه ندیده تنم آفتاب»
  • شعرخوانی علم الهدی درباره حجاب: در شاهنامه، فردوسی به نقل از منیژه می گوید: منیژه منم، دخت افراسیاب، برهنه ندیده تنم آفتاب
  • آیا حذف زبان فارسی در افغانستان ممکن است؟
  • گسترش فرهنگ ایران زمین در پیوستگی ملی
  • توسعه ظرفیتهای آموزش زبان فارسی در جمهوری خودمختارنخجوان
  • (ویدئو) سورپرایز عادل فردوسی‌پور در پشت صحنه برنامه
  • سورپرایز عوامل فوتبال ۳۶۰ برای عادل فردوسی پور (فیلم)
  • گزارش BBC در باره نیکا شاه کرمی تناقض های متعدد دارد
  • (ویدئو) عادل فردوسی‌پور سورپرایز شد
  • سرگذشت فارسی‌زبانان آسیای میانه /نگاهی به کتاب «تاریخ تاجیکان ورارود»