عشق حذف شدنی نیست
تاریخ انتشار: ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۸۳۷۳۲۵
«برادران محمودی» اگرچه سال گذشته با سریال موفق «سایه‌بان» به مخاطبان تلویزیون معرفی شدند اما برای سینمادوستان با فیلم‌های تحسین شده «رفتن» (1395) و بخصوص «چند متر مکعب عشق» (1392) چهره‌ای آشنا بودند؛ آثاری که علاوه بر درخشش در جشنواره فیلم فجر و جشن خانه سینما در جشنواره‌های بین‌المللی هم حضوری موفق داشتند و برای سازندگان‌شان کسب افتخار کردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این دو برادر اهل افغانستان که از 6 سالگی به ایران مهاجرت کرده‌اند اگر چه در آثار سینمایی‌شان بر همین دغدغه یعنی مهاجرت تمرکز داشته‌اند اما دو سریال تلویزیونی‌شان انعکاسی باورپذیر از موضوعات مبتلابه امروز جامعه بوده است. مشکلات جوانان و بیکاری و دیگر مسائل اجتماعی روز با تمی عاشقانه فضایی آشنا و مشترک در دو تجربه سریال‌سازی این دو فیلمساز جوان است. این شب‌ها نوید و جمشید محمودی سریال سی قسمتی «دل‌دار» را روی آنتن شبکه دو سیما دارند که به همین بهانه با نوید محمودی درباره تقسیم کار، تفاوت نگاهشان در آثار سینمایی و تلویزیونی و فضای عاشقانه و اجتماعی این دو سریال به گفت‌وگو نشسته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
کاری از «برادران محمودی»! دلیل تأکید بر این ترکیب در تیتراژ آثارتان چیست؟ کدام یک از شما کارگردان است و کدام تهیه کننده؟ وقتی اسم هر دو در تیتراژ می‌آید، ما نمی‌دانیم سهم هر کدام از شما در کارگردانی چیست؟ کدام بیشتر و کدام کمتر است؟ دلیل انتخاب این عنوان این است که هر دو در حوزه کارگردانی و تهیه با هم کار می‌کنیم. تفکیک نمی‌کنیم که کداممان چه بخشی از کار را انجام بدهد. در اصل از لحظه طراحی قصه تا پایان کار یعنی تدوین و آماده شدن برای پخش، کارها را با هم انجام می‌دهیم. به همین دلیل به‌عنوان برادران محمودی رسیدیم و در تیتراژ هر دو سریالی که برای تلویزیون کار کردیم از همین عنوان استفاده کردیم. فضای این کار به «سایه‌بان» بسیار نزدیک است. به نوعی می‌شود گفت دنباله همان کار است. قصه اجتماعی، تم عاشقانه، اشاره مستقیم به مسائل روز مشکلات جوانان و بیکاری و… این شناخت و آشنایی‌تان با جامعه و تأثیرات آن بر خانواده از کجا می‌آید؟ هنرمند دغدغه‌مند همواره تلاشش این است که در مورد اجتماع و اتفاقات پیرامون خودش کار کند. ما در همین جامعه و کنار همین مردم با تمام دغدغه‌ها و گرفتاری‌های آنها زندگی می‌کنیم پس سعی می‌کنیم به واقعی‌ترین و بهترین شکل آن را به تصویر بکشیم؛ البته که طبیعتاً هنر هم نقش، طرح و رنگ خودش را اضافه می‌کند و از زاویه هنر و دید هنرمندانه به همه اینها نگاه می‌کند. به هر حال چون زندگی واقعی مردم برایمان دغدغه است سعی می‌کنیم زندگی آنها در فیلم‌ها و سریال‌هایی که می‌سازیم قابل مشاهده و لمس باشد. چرا در کارهای تلویزیونی‌تان برخلاف آثار سینمایی بیشتر روی موضوعات و مشکلات مردم ایران تمرکز دارید تا مهاجرت که دغدغه اصلی‌تان در سینماست؟ تلویزیون عمومیت دارد اما در سینما مخاطب انتخاب می‌کند چه فیلمی را ببیند و برایش هزینه می‌کند و بلیت می‌خرد. عمومی بودن تلویزیون و دسترسی همه اقشار جامعه به آن، باعث می‌شود به سمت قصه‌ها و مسائلی برویم که برای مردم عمومیت دارند. در حالی که در سینما با مخاطب انتخابگر روبه‌رو هستیم و آنها قصه ما را انتخاب کرده‌اند. این تغییر در مدیوم سینما و تلویزیون نه تنها برای ما، بلکه برای همه فیلمسازان اهمیت دارد. جالب است که در تلویزیون با توجه به مشکلات و ممیزی‌ها سریال‌هایی می‌سازید که برخلاف دیگر مجموعه‌ها کاملاً شبیه زندگی مردم است و از بطن زندگی آنها آمده است. مشکلی برای روایت این قصه‌ها ندارید؟ تاکنون مشکلی در ساختن آنچه به‌عنوان قصه پیشنهاد می‌دهیم نداشتیم. معمولاً برای ساخت سریال دعوت می‌شویم و ایده‌مان را پیشنهاد می‌دهیم و با گفت‌وگو در جلسات مختلف به جمع‌بندی می‌رسیم. تا به امروز هم معمولاً تمام آنچه که پیشنهاد داده‌ایم ساخته شده و دخل و تصرفی در آن نشده و معمولاً آن چیزی را که دوست داشتیم به نتیجه رسیده است. عشق و چالش‌های مربوط به آن همواره تم اصلی بسیاری از مشکلات و موضوعات اجتماعی است که در فیلم‌ها و سریال‌های شما هم بازتاب دارد. به اعتقاد شما با حذف جاذبه عشق هم می‌توان داستان‌های مخاطب پسند ساخت؟ حذف عشق از قصه‌ها و فیلم‌ها روح را از آنها می‌گیرد، عشق نه تنها در فیلم‌ها و قصه‌های ما بلکه در تمام قصه‌های دنیا جذاب است. عشق آنقدر جذاب است که ما در قرآن قصه عاشقانه داریم و تمام نویسنده‌های بزرگ ما قصه‌هایشان تم عاشقانه دارد از «لیلی و مجنون» تا روزگار معاصر. عشق حذف شدنی نیست. با حذف عشق از جذابیت قصه کم می‌شود. خود عشق را به معنای عشق نمی‌توان از قصه‌ها حذف کرد چرا که یکی از بزرگترین اتفاق‌ها برای هر انسان عشق است. چرا مشکلات این گروه سنی و این طیف از جامعه برایتان مهم است. به تجربیات خودتان برمی‌گردد؟ چون من و جمشید در همین دوران جوانی هستیم. من نمی‌توانم بگویم همه شخصیت‌هایی که می‌نویسیم مستقیماً زندگی کردیم اما می‌توانم بگویم بخش‌هایی از این شخصیت‌ها را زندگی کردیم و تمام گرفتاری‌ها، چالش‌ها، غصه‌ها و شادی‌ها و امیدهایشان برای ما هم بوده است. به همین دلیل طبیعتاً نسل و گروهی را انتخاب می‌کنیم که به آن آگاهی بیشتری داریم. همچون دیگر کارهایتان در «دل‌دار» هم یک نوع بی‌رنگی و بی‌حسی در تمام اجزا جریان دارد حتی در انتخاب لوکیشن و فصل زمستان. چرا دنیای آدم‌های آثارتان اینقدر سرد است. این یک سلیقه است؛ این نوع رنگ و نور و طراحی صحنه و لباس برایمان جذاب است و فکر می‌کنیم به این روایت‌ها نزدیک‌تر است. ترکیب بازیگران این سریال هم تا حدودی مشترک با کار قبلی‌تان است. چرا بیشتر از همان بازیگرها استفاده کردید. نمی‌خواستید ترکیب بازیگرها تنوع بیشتری داشته باشد؟ اغلب فیلمسازان با بازیگرهایی که راحت‌تر هستند کار می‌کنند. در دنیا هم فیلمسازانی هستند که با برخی بازیگران چندین کار مشترک انجام داده‌اند. ما هم با توجه به فضایی که در تلویزیون وجود دارد و نوع قصه‌ای که انتخاب کردیم با همین بازیگران راحت بودیم، تجربه همکاری داشتیم و سریع‌تر با هم کنار می‌آمدیم؛ البته حدود نصف ترکیب بازیگران جدید است و سعی کردیم همخوانی بین تیم قبلی و جدید ایجاد کنیم. خوانندگی تیتراژ «دل‌دار» را هم همچون کار قبلی‌تان محسن چاوشی بر عهده دارد. از همکاری با او بگویید و دلیل اصرارتان بر این همکاری. به اعتقاد من یکی از بهترین کارهای سال‌های اخیر محسن چاوشی ترانه سریال «سایه‌بان» بود و به همین دلیل مشتاق بودیم در سریال جدید هم این همکاری را تجربه کنیم. ایشان محبت داشتند و پیشنهاد ما را پذیرفتند. بعد از اینکه قصه را شنیدند این ترانه را پیشنهاد دادند و با تعامل و گفت‌وگوهای مشترک در نهایت آنچه در تیتراژ سریال می‌شنوید شکل گرفت. ایام ماه رمضان از معدود فرصت‌هایی است که همچنان ماراتن سریال‌سازی و بازار رقابت شبکه‌های تلویزیونی در پخش سریال داغ است. شما مجموعه‌های دیگر را دیده‌اید؟ فکر می‌کنید «دل‌دار» چند درصد مخاطب داشته؟ آمار دقیقی در این باره دارید؟ طبیعتاً همه می‌دانند که یکی از بهترین زمان‌های کنداکتور پخش تلویزیون ماه رمضان است. تلویزیون در این ایام به لحاظ مخاطب روزهای پررونقی دارد و با تماشاچی زیادی روبه‌رواست، اغلب مردم سریال‌ها را دنبال می‌کنند. امسال این فرصت قسمت ما شد و البته در قصه هم برای تناسب با فضای ماه رمضان پیش‌بینی‌هایی شده که در قسمت‌های آینده به آن می‌رسیم. در مورد تعداد مخاطب هم با توجه به شرایط قصه و انتخاب‌های ما برای چالش‌های قصه که خیلی به زندگی مردم نزدیک است من فکر می‌کنم «دل‌دار» سریال پربیننده‌ای خواهد بود. سریال «سایه‌بان» در سال گذشته 98 درصد رضایتمندی مخاطب داشت، فعلاً از آمار و درصد مخاطبان این سریال اطلاع دقیقی ندارم. پیش‌بینی‌مان این است که «دل‌دار» از «سایه‌بان» پیشی بگیرد.منبع: ایران آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۸۳۷۳۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
(ویدیو) افشاگری مهران رجبی در مورد سریال پایتخت
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت