نگاهی مختصر به زندگی امام حسن(ع)/ از سخاوت امام تا صلح با معاویه
تاریخ انتشار: ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۸۳۷۴۱۳
فرزند بزرگ امیر‌المؤمنین(ع) و فـاطمه زهرا(س) سبط اکبر در شب پانزدهم ماه مبارک رمضان سال سوم هجری دیده به جهان گـشود، این تاریخ برابر پنجشنبه یازدهم اسفند سال سوم شمسی در حالی است که 159 روز از مبدأ هجرت گذشته است.
فـاطمه زهـرا(س) از تولد فرزندش خوشحال شد و از امیر‌المؤمنین(ع) خواست تا او را نامگذاری کند، علی(ع) فرمود: در این کار از پیامبر(ص) سبقت نخواهم گرفت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
امام مجتبی(ع) القاب فراوانی از قبیل: سبط، سید، زکی، مجتبی، زاهـد و... داشت که بهترین آن‌ها لقبی است که پیامبر(ص) برای او و برادرش امام حسین(ع) به عنوان سید شباب اهل الجنة گذاشت.
محبت پیامبر(ص) نسبت به امام حسن(ع)
پیامبر(ص) به قدری امام حـسن(ع) را دوسـت داشت که لعاب دهان او را می‌مکید آن‌گونه که انسان میوه را می‌مکد و می‌فرمود: حسن و حسین دو سید جوانان اهل بهشت و بهترین خلق خدا بعد از پدر و مادرشان می‌باشند، مادرشان نیز افضل زنان عالمیان اسـت، سـپس اضافه کرد: خدایا من آنان را دوست دارم تو هم دوستشان بدار و دوست بدار کسی را که آنان را دوست دارد و هرکه خدا را دوسـت داشـته بـاشد، در بهشت داخل می‌کند و هرکس آنـان را دشـمن بـدارد، خدا او را دشمن داشته و در آتش داخل می‌کند.
امام صادق(ع) فرمود: پیامبر اکرم(ص) از بس حسن و حسین را دوست می‌داشت، با تولد هر کدام دو رکعت نـافله بـر نـماز مغرب قرار داد، یعنی چهار رکعت نافله مغرب را بـه جـهت حبّ آنان قرار داد.
خلقت ظاهری و صفات باطنی امام حسن(ع)
پیامبر اکرم(ص) فرمود: حسن(ع) در خوی و خلقت شبیه به من اسـت، ابـن شـهر اشوب می‌نویسد: امام حسن(ع) زمانی که هفت ساله بود در مـحضر رسول خدا(ص) شرفیاب می‌شد و وحی را می‌شنید، مفاد وحی را حفظ می‌کرد، در خانه می‌آمد و بر مادرش فاطمه زهرا(س) نقل مـی‌کرد.
امـام مـجتبی(ع) زاهدترین، عابدترین و افضل زمان خویش بود، او هنگام حج پیاده و چه بـسا پا بـرهنه راه می‌پیمود، در حالی که زبانش به ذکر خدا ذاکر بود، او دارای لهجه‌ای صادق و منطقی فصیح بود، هـنگامی کـه بـه در مسجد نزدیک می‌شد، سر به آسمان بالا می‌برد و می‌گفت: الهی ضیفک بـبابک یـا مـحسن قد اتاک المسی‌ء خدایا مهمانت به درگاهت آمده ای خدای نیکو بنده گناهکار به حـضورت رسـیده از زشـتی کار من به زیبائی خودت درگذر ای خدای کریم.
امام رضا(ع) فرمود: امام حسن(ع) بـیست بـار(و در برخی از روایات بیست و پنج بار) پیاده به حج رفت و اموالش را سه بار بـا خـدا تـقسیم کرد و به مستمندان بخشید.
سخاوت امام حسن(ع)
امام مجتبی(ع) در مسجد‌الحرام بود که صدای مـستمندی را شنید از خدا خواست ده هزار در‌هم به او عطا کند، امام به خانه آمـد و ده هـزار در‌هـم برای او فرستاد.
همچنین سائلی از او درخواست چیزی کرد، امام حـسن پنـجاه هزار در‌هم و پانصد دینار به او بخشید فرمود حمّالی بیاور پول‌ها را ببر، وقـتی حـمال آورد کـساء خویش را به عنوان کرایه حمّال به او بخشید، در مورد سومی بیست هزار در‌هم به یک اعـرابی بـخشید و در بـار چهارم به یک پیرزن هزار گوسفند و هزار دینار بخشید.
تواضع امام حـسن(ع)
امـام حسن(ع) را گاهی فقرا دعوت به غذا می‌کردند او با کمال میل می‌پذیرفت و با آنان غذا صرف مـی‌کرد و مـی‌فرمود: انّ اللّه لا یحبّ المستکبرین؛ خداوند مستکبرین را دوست نمی‌دارد.
صلح امام حسن(ع)
امام حـسن(ع) در آغـاز خلافت خط سیاسی امیر‌المؤمنین(ع) را دنبال کـرد امـا مـردم در امر دین و جهاد فی سبیل اللّه خسته بـودند و رغـبت نشان نمی‌دادند و در پنهان با معاویه سازش کرده بودند لذا از در نفاق با او وارد شدند، حضرت چون دیـد سـران اهل عراق با معاویه بـیعت کـرده‌اند برآشفت و فـرمود: پدرم را وادار بـه جـنگ کردید و سپس با او مخالفت ورزیدید، الان نـیز اشـراف شما آشکارا و پنهانی با معاویه بیعت کرده‌اند، از این‌رو امام حسن(ع) مجبور بـه صـلح گردید، صلحی تحمیلی، سازشی با خـون دل، پس از صلح نیز فـرمود: بـرای جلوگیری از خون‌ریزی مجبور به ایـن صـلح شدم.
پیامبر اکرم(ص) روزی امام حسن را دید و فرمود خداوند به زودی به وسیله این پسـر مـن میان دو گروه از مسلمانان را صلح خـواهد بـخشید.
بـر این پایه اسـت کـه همه سیره‌نویسان مـی‌نویسند: اهـل قبله اجتماع دارند که پیامبر اسلام(ص) فرمود: الحسن و الحسین امامان قاما و او قعدا؛ یعنی حـسن و حـسین(علیهما السلام)هردو امامند چه قـیام کـنند و چه صـلح.
شهادت امام حسن(ع)
در شهادت آن بـزرگوار اخـتلاف است، بنابر یک قول در روز هفتم صـفر سـال پنـجاه هـجری واقـع شده است و بـنابر قـول مشهور 82 صفر سال پنجاهم هجری بوده است.
علت شهادت
معاویة بن ابی سفیان ده هزار دینار و ده قطعه ملک برای جعده دخـتر محمد بن اشعث قرار داد تا امام حسن را مسموم کرد. جعده از طرف مادر دختر ام فروه بود ام فروه نیز خواهر ابو‌بکر بن ابی قحافه به شمار می‌رود، یعنی ابو‌بکر دائی جـعده اسـت وعده سومی که معاویه داد این بود که جعده را به عقد پسرش یزید درآورد اما معاویه پس از قتل امام حسن هرگز او را به عقد یزید درنیاورد.
باری امام حسن در واپسین روزهای حیات خـود فـرمود چند بار به من زهر خورانیدند اما هیچ‌کدام مانند این زهر نبود که جگر مرا تکه‌تکه کرد، پس از شهادت خواستند جسدش را پهلوی پیامبر خـدا(ص) دفـن کنند اما عایشه سوار بـر اسـتر شد و با چهل سوار مقابل جنازه امام حسن آمد و از دفن ممانعت به عمل آورد، امام حسین(ع) فرمود امام حسن وصیت کرد که اگر نگذاشتند جـنب جـدم دفن شوم راضی بـه خـونریزی نیستم لذا او را در بقیع کنار قبر فاطمه بنت اسد به خاک سپردند.
«علی زمانی»
انتهای پیام
منبع: ایکنا
کلیدواژه: خبرگزاری قرآن خبرگزاری بین المللی قرآن خبرگزاری ایکنا ایکنا مرکزی ایکنای مرکزی میلاد امام حسن مجتبی استان مرکزی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۸۳۷۴۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بودجه دولتی برای حوزه‌های علمیه | جمع مبلغ نهاد‌های فرهنگی و مذهبی ۶۷ هزار میلیارد تومان!
روزنامه جمهوری اسلامی به انتقاد از تخصیص بودجه دولتی برای حوزه های علمیه و حرم امام خمینی پرداخت.
این روزنامه نوشت: به مناسبت بررسی بخش هزینه‌های لایحه بودجه کل کشور سال ۱۴۰۳ فهرستی از بودجه‌های پیشنهادی دولت برای نهاد‌های فرهنگی و مذهبی در فضای مجازی و رسانه‌ها منتشر شد که با اعتراض‌هائی همراه است.
اعتراض‌ها عموماً بر این محور‌ها متمرکز هستند که در شرایط دشوار اقتصادی کشور چرا به این نهاد‌ها بودجه تعلق می‌گیرد و یا چرا چنین مبالغ زیادی برای آن‌ها پیشنهاد شده است؟ محور دیگر اعتراض نیز اینست که این نهاد‌ها تأثیر ملموسی بر زندگی مردم ندارند و به همین دلیل تخصیص چنین بودجه‌هائی به آن‌ها منطقی نیست.
طبق آنچه در فهرست منتشرشده آمده، جمع مبلغ پیشنهادی برای نهاد‌های فرهنگی و مذهبی ۶۷۰ هزار میلیارد ریال است که البته رقم قابل توجهی است.
بدون اینکه درباره محور‌های اعتراضات یادشده قضاوتی داشته باشیم، بر این نکته تأکید می‌کنیم که بعضی از نهادهائی که نامشان در فهرست آمده اصولاً وجودشان ضرورتی ندارد، بعضی دیگر از آن‌ها خاصیتی ندارند، تعدادی نیز به میزان بودجه‌ای که برای آن‌ها پیشنهاد شده اثربخشی ندارند و در مورد حرم امام خمینی نیز همانطور که در سال‌های گذشته بار‌ها تذکر دادیم اصولاً اینهمه توسعه و خرج‌تراشی خلاف مشی خود امام است. باقی می‌ماند بودجه‌ای که برای حوزه‌های علمیه پیشنهاد شده که اشکال اساسی آن مربوط به استقلال روحانیت است.
در سال‌های گذشته هنگامی که به تخصیص بودجه دولتی برای حوزه‌های علمیه و نهاد‌های مرتبط با آن‌ها انتقاد می‌کردیم، بعضی از طلاب و علما در قالب گلایه به ما می‌گفتند مگر از وضع شدیداً فلاکت‌بار طلاب و روحانیین از نظر معیشت خبر ندارید که به بودجه مربوط به حوزه‌های علمیه اعتراض می‌کنید؟
جواب این بود و اکنون نیز اینست که می‌دانیم بسیاری از طلاب و فضلای حوزه‌های علمیه و حتی علمای شهرستان‌ها با فقر و ناداری دست و پنجه نرم می‌کنند و تعداد زیادی از آن‌ها بخش قابل توجهی از وقت خود را به کارهای خدماتی از قبیل پیک موتوری، مسافرکشی و تمیز کردن خانه‌ها و شرکت‌ها مشغولند تا بتوانند از عهده حداقل هزینه زندگی برآیند. با اینحال به دلایل متعدد معتقدیم روحانیت نباید از بودجه دولتی ارتزاق کند.
ممکن است افرادی به دلایل خاصی که دارند، اعتقادی به آنچه ما به عنوان دلایل متقن برای ضرورت اجتناب روحانیت از پذیرش بودجه دولتی مطرح می‌کنیم نداشته باشند. این، حق طبیعی آنهاست که اینگونه فکر کنند و از تخصیص بودجه دولتی به حوزه‌های علمیه دفاع نمایند. می‌بینیم که در عمل نیز تفکر آن‌ها بر کشور حاکم است و متولیان امور به آنچه دیگران با نیت خیرخواهی و مصلحت‌اندیشی برای روحانیت می‌گویند اعتنائی نمی‌کنند و ترتیب اثر نمی‌دهند.
مهم‌ترین دلیل برای این تفکر که حوزه‌های علمیه و دستگاه‌های مرتبط نباید از بودجه دولتی ارتزاق کنند اینست که وابسته شدنشان به بودجه دولتی آن‌ها را به دولت و حکومت وابسته می‌کند و استقلال را که سرمایه اصلی روحانیت است از آن سلب می‌نماید.
هیچکس نمی‌تواند ادعا کند که روحانیت می‌تواند به بودجه دولتی وابسته باشد و در عین حال استقلال خود را هم حفظ کند. علت اینکه امام خمینی هرگز اجازه استفاده حوزه‌های علمیه از هیچ بودجه‌ای غیر از آنچه مردم با طیب خاطر به آن‌ها می‌دهند را ندادند، همین بود که آن را با استقلال روحانیت در تضاد می‌دانستند.
تجربه چند دهه اخیر نیز بر صحت نظر امام خمینی مهر تأیید گذاشته است. مراجع صاحب‌نام و ذی‌نفوذی مانند مرحوم آیت‌الله فاضل لنکرانی و آیت‌الله صافی گلپایگانی نیز بر همین عقیده بودند و همین مسیر را ادامه دادند.
نکته دیگری که باید مورد توجه روحانیت قرار گیرد اینست که تنگنا‌های معیشتی در حال حاضر به آن‌ها اختصاص ندارد. این، گرفتاری بزرگی است که ده‌ها میلیون نفر از مردم کشورمان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. افتخار روحانیت در طول تاریخ این بود که مانند ضعیف‌ترین اقشار جامعه زندگی می‌کرد و به همین دلیل، خودش محبوب و کلامش نافذ بود.
حالا هم باید مانند مردم عادی زندگی کند تا مردم پذیرایش باشند. مردم وقتی استقلال روحانیت را ببینند و احساس کنند که حامی آن‌ها و زبان گویای آنهاست، حاضرند هرچه دارند را با روحانیت تقسیم کنند تا این نهاد باقی بماند و بتواند در مقاطع حساس در برابر ظلم و ناروا بایستد.
خوبست این را هم به عنوان نکته پایانی بگوئیم که بودجه‌های دریافتی حوزه‌ها بیش از آنکه صرف طلاب نیازمند شود به پشت‌میزنشینانی می‌رسد که حوزه‌های علمیه بدون آن میز‌ها هم می‌توانند ادامه حیات بدهند و چه بسا حیات بهتر. با توجه به این واقعیت‌ها آیا بهتر نیست روحانیت خودش پیش‌قدم شود و از گرفتن بودجه دولتی خودداری کند؟
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»