به نقل از «خبرگزاری میزان»

توجه و تذکر، نیاز همیشگی بشر برای نیل به کمال و تعالی

تاریخ انتشار: ۱ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۸۶۱۳۱۶

خبرگزاری میزان- در بینش اسلامی بشر به تذکر و توجه دایمی احتیاج دارد، چون بنابراین بینش بشر یک مسافر تلاشگر است که اگر از این حرکت و تلاشی که بر عهده او است غافل بماند و درنگ بکند، از رسیدن به منزل مقصود بازخواهد ماند.

گروه فرهنگی خبرگزاری میزان _ در بینش اسلامی بشر به تذکر و توجه دایمی احتیاج دارد، چون بنابر این بینش بشر یک مسافر تلاشگر است که اگر از این حرکت و تلاشی که بر عهده او است غافل بماند و درنگ بکند، از رسیدن به منزل مقصود بازخواهد ماند و اگر دایما تلاش بکند و خوب تلاش بکند، در پایان وقت که پایان عمر اوست، به مقصود دست خواهد یافت و آن مقصود عبارت است از کمال و تعالی روحی که اثرش را در زندگی بعد از مرگ خواهد داد؛ همه چیز مقدمه این است و زندگی پس از مرگ در بینش اسلامی زندگی حقیقی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ما البته امروز نمی‌توانیم آن زندگی و آن دوران را در ذهن خودمان تصور کنیم، ولی جهان‌بینی اسلامی به ما این طور می‌آموزد که ما در این دوره که اسمش زندگی دنیاست، در یک زندگی نیم‌بند قرار داریم «و ان الدار الاخره لهی الحیوان» زندگی آن جا است؛ وقتی رفتیم خواهیم دید. در آن زندگی سعادت، خوشی، خوشبختی بسته به تلاشی است که ما اینجا خواهیم کرد. پس اگر از این تلاش غفلت کردیم، فراموش کردیم و تنبلی کردیم، ناگهان چشم باز می‌کنیم و خودمان را در ان نشئه می‌بینیم؛ در حالی که دستمان خالی است.

***یادآوری‌ها و تذکر‌های دین مبین اسلام

برای اینکه انسان این تلاش را به طور دائم انجام بدهد و تکالیفی را که بر عهده اوست –که شکل دهنده همان تلاش است- انجام بدهد، تذکر لازم است؛ و دین یادآوری‌هایی را برای او در نظر گرفته و خود پیامبران اساسا یادآورند «فذکر انما انت مذکر» و قرآن یک وسیله ذکر است که در خود کتاب الهی بار‌ها از این خصوصیت و ماموریت قرآن یاد شده است. یکی از وسایل یاد، همین نماز است که در ۵ وقت نماز ما را به یاد می‌اندازد؛ یکی موعظه است که موعظه موعظه‌گران ما را به یاد می‌اندازد؛ یکی دعا است که توجه به دعا ما را به یاد می‌اندازد؛ یکی تلاوت کلام الله است که خواندن آیات الهی ما را از غفلت خارج می‌کند و از این قبیل وسایل. پس همه این وسایل در کارند تا ما دچار غفلت نشویم. اگر یادمان رفت و دچار غفلت شدیم، از تلاش می‌مانیم و اگر از تلاش ماندیم، وضعمان در آن زندگی موعود حتما وضع بدی خواهد بود. کلا اول تا آخر چنین سرنوشت و سرگذشتی داریم.

این همه تاکیدی که روی تقوا شده عبارت است از این که انسان متوجه خودش باشد؛ مواظب باشد که لغزشی به او دست ندهد؛ اشتباه نکند و غافل از وضع خودش و از سرنوشت و هدف و راه و تکلیفش نشود؛ مثل رانندگی در یک جاده پرپیچ و خم و لغزنده و خطرناک است که اگر غفلت و فراموش کردید که در چه وضعیتی هستید، ممکن است ساقط بشوید. تقوا یعنی آن مراقب و توجه دایمی که در افراد بالا به صورت یک ملکه یعنی یک خصلت غیر قابل انفکاک از انسان می‌آید؛ دایما انسان توجه دارد. در ماه رمضان با دعا و نماز و روزه، گرسنگی و بقیه خصوصیاتی که در این ماه است، یکی از آن حالات صفای لازم را به انسان می‌دهد؛ انسان حالت ذکر و یاد پیدا می‌کند و حالت غفلت از او گرفته می‌شود.

***ویژگی انسان متذکر و با تقوا

آدم متذکر این طور نیست که هرگز گناه و اشتباه نکند؛ چرا ممکن است اشتباه و گناه هم بکند؛ آدم با تقوا این طور نیست که دستش به هیچ گناهی آلوده نشود؛ چرا می‌شود؛ اما فرق است بین گناه آدم باتقوا و آدم بی‌تقوا. گناه آدم بی‌تقوا مثل این است که پا بگذارد در یک سراشیب لغزنده؛ تا آخر می‌لغزد. یک گناه، گناه دیگر را به دنبال خودش می‌آورد. گناه در دهان او مزه می‌کند؛ به گناه مجذوب می‌شود و قبح گناه از نظر او می‌رود؛ آدم بی‌تقوا این طوری است، اما آدم با تقوا وقتی گناه می‌کند فورا متوجه می‌شود؛ می‌فهمد اشتباه کرده و سعی می‌کند جبران کند. «ان‌الذین امنوا اذا مسهم طائف من الشیطان تذکروا فاذا هم مبصرون» متقی این طور است.

به مجرد این که به تعبیر قرآن شیطان او را مس کرد؛ یعنی آلوده به وسوسه شیطانی شد، فورا متوجه می‌شود که اشتباه کرد، در جاده لغزنده سراشیب نمی‌افتد که برود تا اسفل‌السافلین، بلکه خودش را نگه می‌دارد؛ کنترل می‌کند. آدم با تقوا و متذکر، مثل کسی است که جریان تندی او را به طرفی می‌کشاند و او باید در خلاف جهت آن جریان شنا کند، تا به ساحل نجات برسد. یک لحظه غافل شدن، دست بازداشتن، تنبلی کردن، مشغول شدن به تماشای این ور و آن ور او را مبالغ زیادی به عقب خواهد برد. آن جریان تند در زندگی ما غرایض، هوی‌ها، شهوات و تمایلات بشری ضد تکاملی ما است که ما را به سمت عقب می‌کشانند.

اگر ما متوجه و متذکر باشیم تا یک خرده عقب رفتیم، فورا می‌فهمیم که اشتباه کرده‌ایم؛ بنا می‌کنیم باز شنا کردن و دست و پا زدن و به جلو رفتن؛ اما اگر با تقوا و متذکر نباشیم، وقتی عقب رفتیم، غافل می‌شویم و نمی‌فهمیم که جریانی دارد ما را با خود می‌برد؛ بلکه، چون تکان نمی‌خوریم و دست و پا نمی‌زنیم، احساس راحتی هم می‌کنیم؛ خودمان را ول می‌کنیم در دست جریان و یک وقت متوجه می‌شویم که می‌بینیم نزدیک گرداب یا در درون گردابیم و دیگر کاری از ما ساخته نیست.

***ویژگی ماه مبارک رمضان

دعا در ماه رمضان و همه خصوصیات این ماه مبارک این است که ما را متذکر می‌کند؛ از غفلت بیرون می‌آورد؛ آلودگی‌های ما را به ما نشان می‌دهد و در بین دعا و نماز و توجه، فرصتی به ما دست می‌دهد که اشتباهاتی را که با آن‌ها انس و خو گرفتیم، بازنگری کنیم و آن‌ها را بشناسیم؛ چون گاهی انسان گناهی را عادت کرده و که انجام بدهد و توجه ندارد که این گناه است. البته تنبلی، سستی و بقیه نواقصی را هم که داریم می‌توانیم بازنگری کنیم.

***اهمیت لیلة‌القدر و توفیق درک آن

این فصل یک ماهه، فصل بسیار باارزش و قیمتی است. در این سی روز یا بیست و نه روز، خدا لیلة القدر را قرارداده و لیلة‌القدر یک فرصت استثنایی در طول سال برای انسان است که انسان توانسته باشد آن شب را درک بکند، خیر زیادی گیرش آمده. در دعای وداع ماه رمضان نه این دعای وداعی که در صحیفه سجادیه است بلکه دعایی که در مفاتیح الجنان است، می‌گوید «و ان تجعلنی برحمتک ممّن خرت له لیلة القدر و جعلتها له خیرا من الف شهر» خدایا من را از کسانی قرار بده که توفیق درک لیلة‌القدر را به دست آوردند و لیلةالقدر برای آن‌ها از هزار ماه بهتر و با ارزش‌تر شده.

لیلة‌القدر برای همه این گونه نیست آن کسی که برای او شب بیست و سوم یا شب بیست یکم ماه رمضان با شب بیست و سوم هر ماه دیگری فرق ندارد –نه ذکری، نه توجهی، نه حالی، نه گریه‌ای، نه تضرعی؛ با غفلت می‌گیرد می‌خوابد یا اصلا یادش نمی‌آید که لیلة‌القدر است یا خدای نکرده آلوده به گناه و هوای نفس هم می‌شود- برای چنین انسانی لیلة‌القدر بهتر از هزار شب نیست؛ یک شب است ان هم یک شب خسران‌بار که برای او خیری ندارد. لیلة‌القدر برای آن کسی از هزار ماه بهتر است که ساعات و دقایق آن شب را قدر بداند؛ از دقایق آن شب استفاده بکند. در ان دعا می‌خوانیم که خدایا ما را از آن کسانی قرار بده که شب قدرشان پوچ نمی‌شود؛ از دست نمی‌رود.

منبع: ماه مبارک رمضان در کلام حضرت آیت‌الله خامنه ای (پیشخوان شماره ۳۴)

بیانات در روز ۲۹ ماه مبارک رمضان ۱۳۶۶/۰۳/۰۷

انتهای پیام/

منبع: خبرگزاری میزان

کلیدواژه: شب قدر وسوسه شیطانی دعا بینش اسلامی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۸۶۱۳۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مفاهیم قرآن بینشی عمیق به انسان می‌بخشد

به گزارش خبرنگار مهر، حجت‌الاسلام رسول خواسته شامگاه چهارشنبه در جمع بانوان طلبه مدرسه علمیه الزهرا (س) اردبیل اظهار کرد: قرآن کریم در برگیرنده هدایت و سعادت انسان در دنیا و آخرت است و در تمام مراحل زندگی رهبر و راهنمای انسان برای رسیدن به کمال است.

وی با اشاره به اینکه کسانی که با قرآن مأنوسند به کمک این معجزه الهی حق را از باطل تشخیص می‌دهند، خاطرنشان کرد: عمر کوتاه و امکانات کم باعث می‌شود انسان‌ نتواند بر تمام ابعاد زندگی اشرافیت پیدا کنند.

مدیر حوزه علمیه خواهران استان اردبیل بیان کرد: قرآن با داشتن مفاهیم عمیق، زبان‌ گیرا و فصیح و بیان مسائل مهم زندگی به انسان بینشی عمیق و دقیق می‌بخشد.

خواسته مسیر یادگیری و انس با قرآن را مسیری لذت‌بخش و مملو از شگفتی دانست و تصریح کرد: از ثمره‌های طی کردن این مسیر بهره‌مندی از خیر و برکت در زندگی دنیوی و بهره‌مندی از شفاعت قرآن و هم‌نشینی با صالحان و اولیا در زندگی اخروی است

وی افزود: تلاوت قرآن بیماری‌های ذهن و روح را از انسان می‌زداید و او را از درد و رنج رهایی می‌بخشد بنابراین ما باید تلاوت قرآن و انس با این کتاب آسمانی را در برنامه روزانه خود بگنجانیم و از این کلام آسمانی دور نشویم.

کد خبر 6088200