به نقل از «دانا»

صبوری پیشگانِ بازار داغ شهادت

تاریخ انتشار: ۲ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۸۶۴۱۱۵

امروز به دیدار والدینی رفتیم که "صبوری پیشگانِ بازار داغ شهادت " را لقبشان می نامیم چرا که صبوری را با تمام وجود معنا کرده اند...

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از کُردتودی، به راستی برای خوب ماندن و خوب بودن، نیاز به هیچ درس و مدرسه‌ای نیست حتی در عالی‌ترین کلاس‌های درس دنیا هم که قدم بگذاری و استاد شوی نمی‌توانی خوبی را بیاموزی اما یاد گرفتن خوبی از عهده هر شاگردی بر می‌آید و در این راه شاگردانی که بزرگ استاد عالم را به استادی گرفته‌اند، خوبان عالم شدند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 
کردستان سرزمین دیر پای مرزداران غیوری است که در گستره ی جغرافیای ایران اسلامی به قدمت همه ی تاریخ ، مردان و زنان آن در دفاع از تمامیت ارضی کشور از خود پایداری و پایمردی نشان داده اند، همیشه در مقابل بدخواهان ملت ایران به مقابله پرداخته و پوزه های اجنبی ها و بیگانه پرستان را بر خاک مالیده اند.

 

خانواده ای که 11 شهید تقدیم انقلاب کردند

شوق شنیدن زندگی و خاطرات شهید در وجودم زبانه می کشد و قدمهایم به سوی خانه ی شهیدانی که جان خود را دراه دفاع از میهن اسلامی فدا کردند، به حرکت درمی آید.

کوچه پس کوچه های شهر را پشت سر می گذارم و به خانه بی آلایش مادر شهید علی مرادی می رسم. لقب صبوریش را زیاد شنیده بودم چرا که 11 شهید را تقدیم انقلاب کردند، در می زنم و به آرامی وارد حیاط می شوم و صدا می زنم: «حاج خاتون ... حاج خاتون!» پیرزن تا صدایت را می شنود به گرمی تو را به خانه اش می خواند.

روسری سفیدش را به زیبایی گره زده است و همراه عکس فرزند شهیدش بر روی مبل نشسته است، مریضی امانش را بریده است و می گوید دیگر پاهایم توان رفتن ندارد و نمی توانم همانند سابق مهمانداری کنم، اما این سخن هایش چیزی ز مهر و محبت مهمانداریش کم نمی کند.

با روی خوش اما با چهره ای گریان از روزهایی می گوید که فرزندش به شهادت رسید و همسرش جانباز شد و پس از آنها یکی یکی از اعضای خانواده شان که به حدود 11 نفر می رسد در راه این انقلاب جان خود را فدا کردند.

 

از روزهایی که علی پسر شهید 17 ساله اش وارد سپاه شد برایمان می گوید ؛
پدر، عمو و برادرش در سپاه فعالیت می کردند ، عشق به امام  و بسیج در ذهن و دلش همواره متبلور بود و زمانی که 15 سال سن بیشتر نداشت به عضویت بسیج درآمد و همواره عشق به اسلام را در خدمت و فعالیت در سپاه می دانست.

 

سپس به خاطر فعالیت های خوبی که داشت به عضویت بسیج درآمد و بعد از چهار سال خدمت می گفت؛ " ضد انقلاب به شهر آمده است و نباید بنشینم و تا زمانی که روح در بدنم باشد می جنگم " ، دردیواندره فرمانده بود و سپس به کرجو آمد، مرخصی گرفته بود که به خانه برگردد اما ضد انقلاب وی را در کمین مین قرار دادند ، ماشینش منفجر و به شهادت رسید.

 
نگاهت را رها می کنی روی چهره پیرزن. از پشت صورت فرسوده او می توانی سالها رنج و محنت را بخوانی. سالها سختی و سوختن. سوختنی که پاداشش بی گمان بهشت است چرا که 11 نفر از اعضای خانواده اش را در اه این انقلاب تقدیم انقلاب کرده اند.

 

 لحظه ای اشک مجال سخن گفتن را از او می گیرد، اما باز شروع می کند و از خاطرات پسرش می گوید؛ برای دوریش بسیار گریه می کردم و همواره می گفتم که علی جان من برادر و برادرزاده و چندین نفر از اعضای خانواده ام شهید شده است و دیگر نمی خواهم دوری تو را تحمل کنم اما وی گونه ام را بوس می کرد و می گفت مادر عزیزم " من برای اسلام و دین می جنگم تا انقلاب همیشه پا برجا باشد " .

 

شهادت تمام اعضای خانواده سنندجی در کمتر از 6 دقیقه !

شهرها و روستاهای مرزی کردستان در طول هشت سال دفاع مقدس همواره زیر آماج توپخانه و سلاح های سنگین دوربرد دشمن بودند و علاوه بر این کردستان مجموعاً ۹۳۵ نفر شهید و ۶۶۲ نفر جانباز حاصل این بمباران ها بود و شاید به دلیل موقعیت جغرافیایی ، اجتماعی و استراتژیکی شهر سنندج به عنوان مرکز استان که پشتیبان جبهه های غرب و شمالغرب، بتوان بمباران ۲۸ دی را مهمترین بمباران شهرهای استان کردستان در طول سال های دفاع مقدس نامید.

در ساعت ۱۵ و ۳۰ دقیقه روز ۲۸ دی ماه سال ۱۳۶۵، ۱۸ نقطه فقیر نشین شهر سنندج شامل، خیابان انقلاب، خیابان چهارباغ، آپارتمان های ادب، تک واحدی های بنیاد مسکن ۲ نقطه، تقاطع بلوار جانبازان و خیابان فلسطین، میدان نبوت، خیابان نمکی، خیابان اکباتان، منازل مسکونی جنب پادگان و محله تقتقان آماج بمب و راکت هواپیماهای رژیم سفاک بعثی رعاق قرار گرفت. در این بمباران ۲۲۰ نفر از مردم سنندج یه شهادت رسیده و تعداد ۱۲۳ نفر هم جانباز شدند.

 

 

راهمان را به سمت منزلی دیگر کج می کنم و می خواهم داستان زندگی پدری را بدانم که در بمباران هوایی شهر سنندج در سال 65 ، تمام اعضا خانواده اش که همسر و دو دختر و پسرش بود به شهادت رسیدند را بازگو کنم، در که می زنیم پیرمردی 60 ساله همراه با زنی خوشرو تو را به سمت خانه شان دعوت می کنند، محبت هایشان را فراموش نمی کنی.

شکرالله مشیری از روزهای تلخ سال 65 برایمان می گوید که منزلشان در پادگان بود و خودش در ماموریت بود و خانواده اش به منزل مادریش در خیابان پیر محمد سنندج رفته بودند،

وی می گوید: سال تحصیلی 1365-66 از راه رسید و چنور که حالا هفت ساله شده بود، راهی مدرسه شد و در کلاس اول ثبت نام کرد. حالا دیگر چنور شده بود مُپسر برادر و خواهر کوچکتر از خودش و مشق های کلاس درس را در کنار بازی های کودکانه با خبات و چیمن مرور می کرد.

 

 
بعد از ظهر روز یک شنبه بیست و هشتم دیماه سال 1365 واقعه تلخی برایمان رقم خورد. جنگنده های رژیم بعث عراق در عرض چند دقیقه زندگی شیرین مان را زیر و رو کردند. همسرم به همراه سه فرزند دلبندم در خانه نشسته بودند که یک بمب بر فراز خانه آن ها فرود آمد و تمام اعضای خانواده ام زیر خروارها خروار آوار به شهادت رسیدند اینها را شکرالله مشیری می گوید که سفیدی موهایش نشان از داغدار بودنش می دهد و بعد از چندین سال ازدواج مجدد بار دیگر اسم فرزندش را همان چیمن به اسم فرزند قبلیش می گذارد.

 

معلم شهیدی که در راه علم به شهادت رسید

با دنیایی از خاطره راهی منزل شهید بهاءالدین حسینی می شوم، شهیدی که در راه علم به دانش آموزان همراه با فرزند 7 ساله اش به نام مظهر حسینی به شهادت رسید.

فریده حسینی همسر و مادر شهید اینطور برایمان می گوید؛ همسرم یکم فروردین 1315 ، در روستای لون سادات از توابع شهرستان کامیاران به دنیا آمد. پدرش محمدباقر، کشاورزی می کردو مادرش طوبا نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. معلم بود. سال 1344 ازدواج کردیم و صاحب سه پسر و دو دختر شدیم.

 بیست و پنجم اردیبهشت 1360 ، درزادگاهش بر اثر انفجار مین کاشته شده توسط گرو ههای ضدانقلاب و اصابت ترکش آن به پاها، شهید شد چرا که کومله چندین بار به وی گفته بودند که حق نداری در این روستا آموزگر باشی و به دانش آموزان درس دهی، ولی او همچنان مخالفت می کرد و به حرف آنها گوش نمی کرد .

از عیادت بیمار تا ملاقات خدا

سید علاءالدین حسینی فرزند شهید از روز شهادت پدر و برادرش برایمان می گوید که؛ به ما خبر داده بودند که حال پدربزرگم خوب نیست، پدرم این خبر را که شنید، تصمیم گرفت به عیادتش برود. صبح همان روز، قبل از این‌که به طرف روستای «لون سادات» راه بیفتد، چند تا عکس از همة ما گرفت و گفت: از پدربزرگتان هم می‌خواهم چند تا عکس یادگاری خوب بگیرم. اسم پدربزرگم را که شنیدم، سر ذوق آمدم و از پدرم خواستم که با او به دیدنش بروم. اما پدر مخالفت کرد و بعد که اصرار کردم، به من گفت: تو همین جا بمان و مواظب مادر و بقیه بچه‌ها باش. سفارش را که داد، نمی‌دانم چرا، دست برادرم سید مظهر را گرفت و به طرف روستای پدربزرگم راه افتاد. او می‌رفت که پدرش را عیادت کند، ولی بین راه با برادرم روی مین ضدانقلاب رفتند و قبل از عیادت پدربزرگ، خدا را ملاقات کردند.

احساس سنگینی می کنی. سنگینی از گناهان و یاد شهیدانی که هنوز در مقابل تو ایستاده اند و اینکه چه خانواده هایی دیگری در این شهر وجود دارند که جانشان را برای دفاع از میهن داده اند اما همچنان صبورند و این واژ چه نام آشناست...

گزارش از مهوش رحیمی

انتهای پیام/

منبع: دانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۸۶۴۱۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

یادواره خانگی شهید جابر صمدی در چهار برج

به گزارش خبرگزاری صداوسیمای استان آذربایجان غربی، در چهارمین سالگرد شهادت شهید جابر صمدی  یادواره خانگی این شهید والامقام با عنوان   یاد یاران در خانه پدری اش درروستای قره قوزلو ی چهاربرج برگزار شد.

شهیدی که دردوره  جوانی عشق به ولایت و شهادت داشت و از خدا می‌خواست که او را پاکیزه بپذیرد.

حجت الاسلام رضا وش نماینده ولی فقیه در سپاه شهرستان چهاربرج در این مراسم گفت:  شهید صمدی باوجود  سن کمی که داشت درتمامی وصیت نامه های خود نوشته بود افتخار میکنم سرباز وطن ومیطع امر رهبری هستم.

سرانجام شهید جابر صمدی در بیست وشش فروردین سال ۹۹ درمنطقه عملیاتی پیرانشهر به آرزوی دیرینه خود، شهادت نائل آمد.