منشور دشمن‌شناسي

پنج سال مذاکره با امریکا در قالب برجام، تنش زدایی، دیپلماسی لبخند، قدم زدن وزیر خارجه ما با وزیر خارجه آمریکا و تماس تلفنی روحانی و اوباما، جز خسارت، چیز دیگری نداشت.به گزارش بلاغ،روزنامه «رسالت» در سرمقاله شماره امروز خود نوشت:

عصر روز گذشته، رهبر معظم انقلاب در دیدار با دانشجویان، در پاسخ به سؤال یکی از ناطقان در مورد انتساب تصویب برجام به رهبری فرمودند: «شما چشم و گوش دارید و همه‌چیز را می‌بینید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نامه‌ای که درباره‌ برجام نوشته شد و شرایطی که ذکر شده که در این صورت تصویب می شود را ببینید. منتها اگر این شرایط اجرا نشده، وظیفه‌ رهبری این نیست که وارد بشود. نظر ما این است که رهبری وارد کار اجرایی نشود، مگر جایی که به حرکت کل انقلاب ضربه می زند. اما آن‌طور که برجام عمل شد، من خیلی اعتقادی نداشتم و بارها هم به رئیس‌جمهور و وزیر خارجه گفتیم و تذکر دادیم.»
اما اشاره مقام معظم رهبری به کدام نامه است؟ در فاصله آغاز مذاکرات ایران و 6 کشور تا رسیدن برجام به فازهای پایانی، یعنی از سال 92 تا 94، رئیس جمهور محترم چندین نامه خطاب به مقام معظم رهبری نوشته اند که در رسانه ها هم انعکاس یافته است. شاید مهم ترین و جامع ترین نوشته حسن روحانی در تشریح برجام، نامه ای باشد که دی ماه 94 و پس از اجرای رسمی برجام خطاب به مقام معظم رهبری در 11 بند نگاشته است. «تداوم غنی سازی در مسیری تکامل یافته، تبدیل رآکتور اراک به یک رآکتور تحقیقاتی مدرن و پیشرفته، افزایش ذخایر راهبردی اورانیوم، فروش اورانیوم غنی شده و آب سنگین تولیدی و تبدیل شدن به یکی از صادرکنندگان این حوزه و گشوده شدن باب همکاری های هسته ای» از موارد ذکر شده در بندهای 2 تا 6 نامه ذکر شده است.
حال وضعیت امروز چیست؟ قلب رآکتور اراک با بتن پر شده و از باب همکاری های هسته ای خبری نیست. غیر از آن، متن نامه رسمی حسن روحانی، در مقایسه با شرایط امروز به هیچ وجه صادقانه به نظر نمی رسد. در بند پنجم، با افتخار از قرار گرفتن نام ایران در زمره معدود صادرکنندگان اورانیوم غنی شده و آب سنگین سخن رفته، حال آن که امروز معلوم شده این صادرات نه تنها دستاورد نبوده، بلکه از سر اجبار و برای پایین نگه داشتن سقف موجودی اورانیوم غنی شده و آب سنگین در داخل کشور بوده است، چنان که در اقدام ماه گذشته دولت و در پاسخ به خروج آمریکا از برجام و تعلل اروپا در راه اندازی ساز و کار مالی جایگزین، شورای عالی امنیت ملی اعلام کرده دیگر اورانیوم غنی شده و آب سنگین را صادر نخواهد کرد.
جالب است! هم وقتی که چون در برجام به آن تن داده بودیم و صادر می‌کردیم، دولت با افتخار از آن یاد می کرد و هم حالا که دیگر از ما نمی خرند یا نمی خواهیم آب سنگین و اورانیوم غنی شده را از ایران خارج کنیم، دولت محترم این کار را نشان اقتدار خود می داند.
اما عجیب تر از همه، بند نهم نامه حسن روحانیست: «تحریم‌های اقتصادی و مالی مربوط به هسته‌ای شورای امنیت، اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا در حوزه‌های گوناگون همچون نقل‌وانتقالات مالی، فعالیت‌های بانکی، سوئیفت، سرمایه‌گذاری، خدمات بیمه، اعتبارات صادراتی، نفت، گاز، پتروشیمی، حمل‌ونقل، کشتیرانی، بنادر، تجارت طلا و سایر فلزات، خودرو و هواپیما برداشته شد و به این ترتیب زمینه لازم برای حضور توانمند ایران در اقتصاد جهانی، استفاده از فرصت‌های بازار صادراتی و دسترسی به بازار سرمایه بین‌المللی فراهم گردید.»
در شرایط فعلی، حتی خوش بین ترین ها به برجام و غرب زده ترین افراد هم با بازخوانی نامه روحانی، دچار تردید می شوند که آیا این نوشته، اساسا در ارتباط با برجام نوشته شده است. مقام معظم رهبری از همان ابتدا هم مرتبا تاکید می‌کردند که به دولت بدعهد آمریکا و مذاکره با او خوش بین نیستند.
اما هدف از این بازخوانی چیست؟ امروز اگر کسی باور کند برجام و مذاکره با آمریکا گره ای از مشکلات اقتصادی کشور گشوده، قطعا جاهل است، اگر کسی بگوید برجام و مذاکره با آمریکا سایه جنگ را از سر کشور دور کرده، احتمالا خائن است. اما این دو به این معنی نیست که برجام هیچ دستاوردی نداشته است. برجام و مسائل مرتبط با آن، منشور بزرگ آمریکاشناسی و دشمن شناسی برای نسل های بعدی انقلاب اسلامی است، آن ها که دوران حمله طبس و کودتای نوژه و جنگ تحمیلی را درک نکرده اند و از ناو وینسنس، تنها خاطره ای دردناک خوانده اند، آنان که سرگذشت نقش همیشگی آمریکا در فشار به مردم ایران را نمی دانند و به یاد ندارند که روزی رئیس جمهور اهل مذاکره آمریکا یعنی اوباما، با صراحت گفت «ممکن است به ایران حمله اتمی کنیم». نسل های بعدی ممکن است از یاد ببرند که روزی مقام آمریکایی می گفت «دروغ و نیرنگ بخشی از DNA ایرانیان است» اما مسلما از یاد نخواهند برد که پنج سال مذاکره با امریکا در قالب برجام، تنش زدایی، دیپلماسی لبخند، قدم زدن وزیر خارجه ما با وزیر خارجه آمریکا و تماس تلفنی روحانی و اوباما، جز خسارت، چیز دیگری نداشت. ممکن است بعدها کسی در ایران یادش نیاید که ترامپ، از پایان رسمی ایران سخن می گفت یا وزیر دفاع آمریکا می گفت می خواهد ایران را از ریشه بکند، اما مطمئنا کسی از یاد نخواهد برد که ما تا جایی در مذاکرات، مواضع طرف مقابل را پذیرفتیم و فعالیت هایمان را تعلیق کردیم که حتی برخی از دانشمندان و فعالان حوزه هسته ای ما در معرض بیکاری قرار گرفتند و طرف خارجی به طعنه گفت حاضر است برای افراد بیکار شده هسته ای ایران شغل فراهم کند، اما با وجود این همه کوتاه آمدن، باز هم هیچ نتیجه ای نگرفتیم. آری، دفتر برجام مشحون از عبرت هاست و باید برای نسل های بعد، به شیوه های گوناگون روایت شود.

منبع: بلاغ مازندران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.bloghnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بلاغ مازندران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۸۶۵۶۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سعید لیلاز: افشای فایل صوتی ظریف، عمدی بود

 به گزارش تابناک، محمد ایمانی در کانال تلگرامی عقل و انصاف نوشت: اردیبهشت ۱۴۰۰، درز فایل صوتی گفت‌وگوی محرمانه ظریف با «مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری»، اعتراض‌ بسیاری را موجب شد. او در این مصاحبه، عملکرد شهید سلیمانی را زیر سؤال برده و عملکرد نیروهای نظامی را موجب ناکامی ‌برجام معرفی کرده بود.

سه سال بعد، سعید لیلاز که فرد مصاحبه‌کننده بود، می‌گوید افشای آن فایل (که قرار بود محرمانه و برای ثبت در آرشیو و اسناد ملی باشد) عمدی بوده است!

لیلاز در گفت‌وگو با شرق، درباره این که چرا حامی مذاکره بود اما منتقد برجام شد، می‌گوید: من آن زمان موافق مذاکرات برابر بودم. اتفاقا اگر ما برجام یک را امضا نمی‌کردیم و به شکست نمی‌رسید، من مخالف جدی برجام ۲ و ۳ نبودم؛ ولی وقتی برجام این سرنوشت را پیدا کرده است، دیگر برجام‌های بعدی فایده‌ای ندارد. مخالفت من نتیجه یک سیر تحلیلی از تطور تاریخی مذاکرات و نتیجه آن است. وقتی ما نتیجه برجام را در شرایط کنونی می‌بینیم، واقعا دیگر نباید نگاه مثبتی به مذاکرات نابرابر- تاکید دارم مذاکرات نابرابر- داشت.

او درباره افشای فایل گفت‌وگوی محرمانه‌اش با ظریف اظهار کرد: من از گفتن جزئیات خودداری می‌کنم. سربسته می‌گویم که ماجرای انتشار آن فایل، بدون آنکه بگویم چه کسی چه کاری کرد، یکی از اهداف و دلایل افشاگری آن، با هدف ارسال پالس بود که اگر دولت بایدن می‌خواهد برای احیای برجام کاری بکند، در همین ماه‌های منتهی به پایان دولت روحانی باشد که احیای برجام بتواند به جریان همسوی دولت روحانی برای تداوم قدرت کمک کند و دولت بایدن متاسفانه حتی همین کمک را هم نکرد.

لیلاز می‌افزاید: «آمریکایی‌ها در دولت بایدن، نه در چند ماه پایانی دولت روحانی کاری برای احیای برجام کردند که مثلا به سود اصلاح‌طلبان و میانه‌روها تمام شود و نه حتی در دولت رئیسی توانستند برجام را احیا کنند که به سود اصولگراها باشد.

او می‌گوید: اکنون ایران زمین بازی را عوض کرده. غنی‌سازی را تا ۶۰ درصد برده، فلز اورانیوم تولید کرده و سانتریفیوژهای نسل جدید را هم به کار برده است. پس دیگر روند بازی عوض شده است. چرا؟ چون ایران فهمیده اگر کماکان به انفعال و مماشات ادامه دهد، حد یقفی برای زیاده‌خواهی آمریکا وجود ندارد و مرتبا جلوتر می‌آید».

یادآور می‌شود ظریف در  مصاحبه مورد بحث، عملکرد شهید سلیمانی را زیر سؤال برده و به دروغ، این عملکرد و عملکرد نیروهای نظامی را موجب ناکامی ‌برجام معرفی می‌کند.

ظریف به شکلی مغرضانه و تحریف‌آمیز گفته بود: «من دیپلماسی را بیشتر برای میدان هزینه کردم، تا میدان برای دیپلماسی هزینه شده باشد. هیچ زمانی نتوانستم به فرمانده میدان [نظامی] بگویم کاری را بکن، چون در دیپلماسی نیاز دارم. تقریبا هربار که من برای مذاکره رفتم، این سلیمانی بود که می‌گفت می‌خواهم تو این خاصیت یا نکته را بگیری. وقتی میدان [نظامی] تصمیم‌گیر باشد، این می‌شود. وقتی که میدان بخواهد بر استراتژی کشور حاکم شود، ‌این می‌شود که می‌توانند با ما بازی کنند.»

ظریف همچنین گفته بود: «بین ۲۳ تیر ۹۴ که برجام نهائی شد تا ۲۶ دی ۹۴ که برجام به مرحله اجرا درآمد، پشت ‌سر هم اتفاقاتی افتاد که به توافق ضربه زد؛ سفر سلیمانی به روسیه، گرفتن دو قایق جنگی آمریکایی (۲۲ دی ۹۴)، نوشتن مرگ بر اسرائیل روی موشک و... سفر آقای سلیمانی به روسیه، به اراده مسکو شکل گرفت، نه به اراده ما. ادعا می‌کنیم که آقای سلیمانی، پوتین را به جنگ کشید. اما پوتین تصمیمش را گرفته بود.».

این روایت غلط -که آمریکا را برای گردن‌کشی و گروکشی بیشتر در مذاکرات احیای برجام تشویق کرد- در حالی بود که خبرگزاری آسوشیتدپرس درباره سفر شهید سلیمانی به مسکو نوشته بود:

«دیدار مهم ژنرال سلیمانی با پوتین، نقشی مؤثر در نقش‌آفرینی روسیه در جنگ سوریه داشت. یکی از قدرتمندترین مقامات نظامی ایران، نشستی سه‌ ساعته را با پوتین داشت تا او را متقاعد کند. سلیمانی و پوتین، نقشه‌ها و عکس‌ها را بررسی کردند و به تبادل اطلاعات پرداختند. بررسی‌ها نشان داد گروه‌های ‌تروریستی، در صورتی که مسکو وارد عمل نشود، فعالیت‌شان را به نزدیکی روسیه در قفقاز گسترش خواهند داد. در این نشست درباره برنامه تشکیل یک مرکز مشترک تبادل اطلاعات میان عراق، سوریه، ایران و روسیه توافق شد. این نقش‌آفرینی، حاکی از نفوذ شدید ایران در منطقه است».

منبع: ايسنا