کن، جشنواره سینمایی یا کازینوی هنرمندان؟
تاریخ انتشار: ۵ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۸۹۱۸۸۶
طی چند روز گذشته، گزارش‌ها و ارقام حیرت‌آوری از هزینه‌ها، سرگرمی‌ها و پول‌های کلانی منتشر شد که در حاشیه جشنواره کن جا به جا می‌شوند و در واقع پررنگ‌تر از متن فیلمیک و سینمایی آن هستند.
به گزارش مشرق، هفتاد و دومین جشنواره فیلم کن شب گذشته در حالی به کار خود خاتمه داد که قواعد اعتراض برانگیزی همچون ممنوعیت سلفی‌گرفتن و ممنوعیت ورود بدون کفش پاشنه‌بلند برای زنان و ممنوعیت ورود فرزندان هنرپیشگان ـ مگر با پرداخت ۳۰۰ یورو ـ هنگام صدور رأی هیأت داوران بر آن حاکم بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سعید مستغاثی منتقد سینما و نویسنده کتاب «تاریخ سینمای هالیوود» نقدی بر این دوره از جشنواره نوشته است که در ادامه می‌خوانیم:
معلوم شد بر اساس قوانینی که امسال وضع شده، هیچ فیلمی نباید دو جایزه دریافت کند! یعنی مثلا یک فیلم هر چقدر هم فیلمنامه و کارگردانی خوبی داشته و از سایر فیلم‌های حاضر یک سر و گردن هم سرتر باشد، فقط می‌تواند یکی از آن دو جایزه را دریافت کند و به جز این اگر یکی از آن جوایز را دریافت کرد، دیگر نمی‌تواند جایزه بهترین فیلم را بگیرد!
این یعنی فیلمی که جایزه بهترین فیلم را دریافت می‌کند، نه به عنوان بهترین فیلمنامه برگزیده شده و نه کارگردانی‌اش برتر شناخته شده است! پس واقعا چه عاملی باعث شده تا به عنوان بهترین فیلم و دریافت‌کننده نخل طلا، شناخته شود؟! چهره زیبای فیلمساز؟ مدل موهای تهیه‌کننده یا جواهرات بازیگران؟! در واقع مهمترین جشنواره هنری به جایی رسیده که به طور رسمی اعلام می‌کند «ما جوایز را تقسیم می‌کنیم تا کسی ناراحت و دلخور از این جشنواره بیرون نرود»! آنچه باعث می شد یک زمانی به جشنواره فیلم فجر ایراد بگیریم که چگونه می‌شود فیلمی جایزه بهترین فیلمنامه و کارگردانی را دریافت کند ولی فیلم دیگری به عنوان بهترین فیلم شناخته شود! مگر مهمترین عناصر تعیین کننده برتری یک فیلم، به جز فیلمنامه و کارگردانی آن هستند؟
مهمترین جشنواره هنری به جایی رسیده که به طور رسمی اعلام می‌کند ما جوایز را تقسیم می‌کنیم تا کسی ناراحت و دلخور از این جشنواره بیرون نرود
به هرحال جشنواره کن هم جایزه کارگردانی را به دوقلوهای محبوب خود یعنی برادران داردن و فیلم ضداسلامی «احمد جوان» داد که باب دندان اسپانسرهای آمریکایی و اصلی جشنواره بود! فیلم «پرتره یک زن در آتش» جایزه بهترین فیلمنامه را گرفت و نخل طلا به فیلم کره‌ای «پارازیت» رسید که گفته شده یک درام خانوادگی با مایه‌های خشونت اجتماعی است! جایزه بزرگ جشنواره که برخی آن را از نخل طلا هم با اهمیت‌تر می‌دانند به فیلم فرانسوی «آتلانتیک» ساخته فیلمساز سنگالی/فرانسوی رسید که همان سوژه اصلی چند سال اخیر اتحادیه اروپا و برخی جشنواره‌های این قاره را داراست، یعنی معضل پدیده مهاجرت برای اروپایی‌ها که آن را خصوصا از سوی مسلمانان بسیار مصیبت‌بار القا می‌کنند و نخل طلای فیلم فرانسوی «دیپان» ژاک اودیار در سال ۲۰۱۵ و سفارش ساخت فیلم «گذشته» به اصغر فرهادی در همان جشنواره نیز در همین راستا بود.
هفتاد و دومین دوره جشنواره فیلم کن در حالی به پایان خود رسید که فضای به اصطلاح لاس وگاسی، آن را هر چه بیشتر از یک جشنواره سینمایی دور ساخته بود. طی چند روز گذشته، گزارش‌ها و ارقام حیرت‌آوری از هزینه‌ها و سرگرمی‌ها و پول‌های کلانی که در حاشیه این جشنواره جا به جا می‌شود و در واقع پررنگ‌تر از متن فیلمیک و سینمایی آن هستند، بیش از پیش، سوژه اخبار و داغ‌های روز خبرنگاران و حاضران در این شهر سواحل جنوبی فرانسه شد.
در حالی که سینمادوستان این جشنواره در تب و تاب روایت سفارشی تارانتینو از هالیوود به نام «روزی روزگاری در هالیوود» بودند و برخی به تماشای فیلم ضداسلامی برادران داردن نشستند و گروه دیگری در سالن نمایش فیلم جدید و البته کسالت‌بار و تقلیدی جیم جارموش یعنی «مرده‌ها نمی‌میرند» خوابشان برد و پدرو آلمادوار برای فیلم اخیرش به اسم «رنج و افتخار» خواب نخل طلایی می‌دید، آن طرف‌تر و در حوالی ساحل کن و در کشتی ۱۳۷ متری میلیاردر معروف یهودی «بیل گفن»، میهمانی ۴۰۰ میلیون دلاری برگزار شد! شرکت‌کنندگان در آن به قمار و می‌خواری پرداختند و البته در کنار آن، میهمانی‌های متعدد ساحلی کن با سرو شام ویژه و موسیقی و نورپردازی چشمگیر، هرکدام بالغ بر ۱۵۰ هزار دلار برای برگزارکنندگانش هزینه داشت!
در حوالی ساحل کن و در کشتی ۱۳۷ متری میلیاردر معروف یهودی «بیل گفن»، میهمانی ۴۰۰ میلیون دلاری برگزار شد
در سمت دیگر و در سوییت‌های هتل گرانقیمت «مجستیک باربر»، به نام‌های «کریستین دیور» و« مجستیک»، میهمانان پولدار این سوییت‌ها به ترتیب قیمت‌های ۳۱ و ۴۴ هزار دلاری را تجربه کردند. این هتل که محل برگزاری مراسم بعد از افتتاحیه و اختتامیه جشنواره نیز بوده و هست، مبلغ ۳۴۷ هزار دلار برای مراسم فوق دریافت می‌کند که ۳۱۵ هزار دلار آن فقط مربوط به غذای شرکت‌کنندگان است!
همه اینها علاوه بر مراسم فرش قرمز و رژه به اصطلاح سلبریتی‌ها روی آن است که در واقع این لباس‌ها و جواهراتشان و برندهای سازنده آنهاست که شهرت و ارزش بسیار بیشتری دارند! به طوری که گفته شده برخی جواهرات آویخته شده به این افراد تا یک میلیون دلار می‌ارزد!
و بالاخره اینکه گویا جشنواره برای محافظت از همین سلبریتی‌ها، بعضاً تا ۲ میلیون دلار هزینه کرده و هزینه‌های همه این متن و حواشی که نخل‌های طلا و نقره ۲۷ هزار دلاری جشنواره را هم شامل می‌شود، علاوه بر اسپانسرها یا همان حامیان مالی از خود فیلم‌های متقاضی در جشنواره نیز دریافت می‌شود که گفته شده از ۵۰۰ هزار تا یک میلیون دلار را برای هر فیلم آب خورده است!
منبع: فارسمنبع: مشرق
کلیدواژه: رونق تولید وعده های روحانی بازار سکه و ارز پرسپولیس جشنواره کن فیلم و سینما
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۸۹۱۸۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
واکنش‌ها به اظهارات آقای مدیر؛ این شخص باید برکنار شود!
آفتاب‌‌نیوز :
همین چند روز پیش بود که انتشار ویدئویی از نایب‌رییس هیات‌مدیره یکی از سکو‌های نمایش خانگی، مخاطبان را انگشت به دهان گذاشت. این عضو هیات‌مدیره در اظهاراتی عجیب عنوان کرد: بازیگران این سریال‌ها (محصولات پلتفرم مذکور) خیلی بی‌اخلاق‌اند. بازیگران و تهیه‌کننده‌ها همه بی‌اخلاقی‌های خاص خودشان را دارند و به قرارداد و حرف‌شان متعهد نیستند. من در چند صنعت مختلف از لوازم خانگی تا کاشی‌کاری و خودرو بودم، من به بی‌اخلاقی اینها هیچ جا ندیدم. اسم‌شان این است که هنرمندند، اما بسیار بی‌اخلاق‌اند. اول و آخرشان پول است. پول بده هر کاری می‌کنند ...
این صحبت‌ها با واکنش‌هایی مواجه شد و جالب آنکه تمام این واکنش‌ها، در نفی این حرکت و نکوهش چنین ادبیاتی بوده است. برخی هنرمندان ازجمله حسین فرحبخش، همایون اسعدیان و مازیار میری اعلام کردند که تا زمان عذرخواهی رسمی، هیچ‌گونه همکاری با این پلتفرم نخواهند داشت. نهادهایی، چون انجمن تهیه‌کنندگان مستقل سینمای ایران، خانه سینما و انجمن صنفی بازیگران سینما با انتشار بیانیه‌هایی، اعتراض شدید خود را نسبت به این باور و ادبیات اعلام کردند. برخی هنرمندان همکار با این پلتفرم نظیر مهدی امینی که دوبلور و مدیر استودیو همکار با این پلتفرم در دوبله و صداگذاری محصولات سینمایی است نیز ادبیات تندی در برابر این اظهارات بیان کرده است. بسیاری از بازیگران و اهالی سینما نیز در صفحات خود، واکنش‌های نسبتاتندی به این گفته داشته و خواهان عذرخواهی این چهره شده‌اند.
شدت این واکنش‌ها به اندازه‌ای بود که روابط عمومی این پلتفرم، طی اطلاعیه‌ای، اگرچه قصد دلجویی داشته، اما به دلیل مهندسی غیرهوشمندانه در ترسیم فضای عذرخواهی، نتوانسته خشم اهالی هنر را کاهش دهد. در این اطلاعیه، با تقلیل مخاطبان هدف آقای نائب‌رئیس به یک سریال، عنوان شده که مجموعه‌ای علیرغم صرف هزینه‌های گزاف، با بدعهدی به پخش نرسیده است، اما بدیهی است که چنین مشکلاتی عمومیت ندارند و مصاحبه اخیر نایب‌رئیس هیات‌مدیره این پلتفرم را می‌باید صرفا واکنشی به موردی مشخص تلقی کرد. در وهله اول، آنچه برداشتی واضح و شفاف از اظهارات آقای نائب‌رئیس برمی‌آید این است که اشاره ایشان، مستقیما به جامعه هنرمندان بوده و هیچ محدودیتی در کلام ایشان به چشم نمی‌خورد. ثانیا، این‌طور به نظر می‌رسد که عدم‌عذرخواهی رسمی این چهره تا این لحظه که چند روز از انتشار آن ویدئو می‌گذرد، نشان از ثابت‌قدم بودن ایشان در بیان آن عقاید دارد و درست به همین دلیل است که اطلاعیه روابط عمومی آن پلتفرم نه‌تن‌ها نتوانسته در هیبت یک عذرخواهی رسمی برآید بلکه خشم جامعه هنری را نیز بیشتر کرده است.
خود از دردی بود که ایشانند
اینکه این صحبت تا چه اندازه درست است، یک بحث است و چرا این شخص، چنین ادبیاتی را به کار برده، یک بحث دیگر. بسیارواضح است که اگر هر مقامی، چنین ادبیاتی را درباره هر صنفی به کار می‌برد، با واکنش‌های تندی مواجه می‌شد. حتی اگر هم بخواهیم نفس گفته این مدیر را درست بدانیم، در وهله نخست باید انگشت اتهام را به سمت این فرد و نهاد تحت امر ایشان دراز کنیم که در دوران کرونا و بنا بر یک توفیق اجباری که منجر به تعطیلی گسترده سینما‌ها در کشور شد، بر پایه شانس، مردم به سمت این سکو‌های محدود گسیل داشته شدند.
تلاش سازمان سینمایی و مجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در آن برهه در جهت رونق دادن به این سکو‌ها برای سرگرمی مردمی که در خانه قرنطینه شده بودند، سبب رونق چشمگیر اقتصادی این سکو‌ها شد تا جایی که آنها ره چندده ساله را طی یک سال طی کردند. پلتفرم‌هایی که چند سال از حیات آنها می‌گذشت و عملا هیچ توفیقی را به دست نیاورده بودند به نعمت برخورداری از تولیدات دست‌اولی که سازمان سینمایی در اختیار آنها قرار داده بود و البته آبونمانی که از مشترکان می‌گرفت، به سود‌هایی رسید که اکنون می‌تواند برای هر قسمت ضعیف‌ترین سریال خود، ۳ میلیارد تومان هزینه کند.
همین بریزوبپاش‌های بی‌حساب‌وکتابی که در طول این سال‌ها در برخی از این سکو‌ها رقم خورده سبب شده تا هزینه تولید در سینمای ایران، به‌مراتب بالاتر برود. چطور و بر مبنای کدام منطق ساختاری، برای درآوردن یک سریال ضعیف ۴۵ دقیقه‌ای، ۳ میلیارد تومان هزینه می‌شود و این هزینه‌ها تا قسمتی ۸ میلیارد تومان افزایش پیدا می‌کند؟ اگر هم جامعه سینمایی کشور پولکی شده (که مطلقا چنین نیست)، چنین رسمی را کدام نهاد بنیان گذاشته است؟ تا قبل از سریال‌سازی این پلتفرم‌ها، اصلا چنین حرف‌هایی در سینمای ایران مطرح نبود؛ بنابراین اگر هم اوضاع به گونه‌ای باشد که آقای نائب‌رئیس عنوان کرده، مقصر پدید آمدن آن، فقط و فقط چنین سکو‌هایی بوده‌اند که با نداشتن سابقه اجرایی مکفی و عدم‌تجربه بهینه در حوزه سینما، از مشاغلی، چون سرامیک‌سازی به این سمت گسیل داشته شدند و حالا برای کسانی که ریشه‌شان در سینما و فیلم و سریال است، چنین شاخ و شانه‌هایی می‌کشند؛ و مگر غیر از این است که، چون احساس شد در سینما و پلتفرم، سود مالی سرشاری نهفته است، افرادی از مشاغل مختلف، به این سمت گسیل پیدا کردند تا با هدف کسب منفعت مادی، در این حوزه به فعالیت بپردازند و حالا، افرادی دیگر را به این مفسده متهم می‌کنند؟ آن‌هم برای سینمایی که درصد بسیار اندکی از فعالان آن، در رفاه نسبی به سر می‌برند و مابقی آنها، چالش‌های بسیاری در زندگی خود دارند. این گفته آقای نائب‌رئیس نشان می‌دهد که ایشان نسبت به واضحات سینمایی کشور، اطلاعی نداشته و حالا در برابر دوربین و برای مخاطبان عام بسیار، چنین اظهارنظری را عنوان کرده است؛ و اگر این هنرمندان به گفته ایشان پولکی نبودند، آقای نائب‌رئیس اکنون چگونه می‌توانستند با این میزان اعتمادبه‌نفس که قطعا ناشی از تمکنی نسبی است، چنین اظهاراتی را نسبت به، ولی نعمتان خود بر زبان بیاورد؟
قطعا انتشار یک اطلاعیه ساده از سوی روابط عمومی این سکو، نمی‌تواند این زخم تفدیده را درمان کند. این سکو اگر حقیقتا با حسن‌نیت اقدام به انتشار آن اطلاعیه کرده، باید در گام ابتدایی، نسبت به برکناری این مقام اهتمام کرده تا حداقل در بعد اقتصادی، جنس همکاری هنرمندان با این سکو، خدشه‌دار نشود. این اقدام می‌تواند کمترین میزان مطالبه جمعی هنرمندان از این سکو باشد تا دیگر مدیری به خود این جرات را ندهد که اندیشه‌های شخصی و سلیقه‌ای خود را این‌گونه به شکلی عمومی فریاد بزند.
منبع: خبرگزاری ایرنا
اعلام زمان و مکان بررسی مدارک آزمون استخدامی آموزگاری در فارس