به نقل از «خبرگزاری برنا»

ضربه سنگینی که ترامپ به آمریکا زد

تاریخ انتشار: ۷ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۹۰۴۲۹۲

به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا، ترامپ از همان اوایل ورود به کاخ سفید مخالفت خود را با بسیاری از توافقات بین المللی آمریکا اعلام کرد. او، به رغم مخالفت جامعه بین المللی، به طور یکجانبه از توافق آب‌وهوایی پاریس و نیز برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) و تعدادی دیگر توافق تجاری و تسلیحاتی خارج شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بسیاری از ناظران معتقدند که دلیل اصلی خروج ترامپ از بعضی توافقات یادشده، خصوصا برجام، این است که توافقات مزبور توسط رئیس‌جمهور دمکرات قبل از او، یعنی باراک اوباما، مذاکره شده بودند. همین مسئله موجب شده است که در آینده هرگونه توافق با آمریکا ممکن است توسط رئیس‌جمهور بعدی لغو شود.

وبگاه مجله آمریکایی «اسلیت»، طی یادداشتی به قلم جاشوا کیتینگ، با اشاره همین نکته، تبعات بلندمدت اقدامات ترامپ برای سیاست خارجی آمریکا را تشریح کرد.

در بحبوحه مذاکرات هسته‌ای دولت اوباما با ایران، سناتور تام کاتن، به همراه ۴۷ تن از همکاران جمهوریخواه خود، نامه‌ای به سران ایران نوشت و هشدار داد که امضای هرگونه توافق هسته‌ای، به مثابه یک توافق اجرایی میان سران ایران و آمریکا خواهد بود و لذا با تمام شدن دوره ریاست‌جمهوری اوباما، رئیس‌جمهور بعدی «با یک امضا» آن را لغو خواهد کرد. دمکرات‌ها به شدت از اقدام جمهوریخواهان برای کارشکنی در مذاکرات هسته‌ای خشمگین شدند. اما نهایتا توافق در دوره اوباما امضا شد تا اینکه دونالد ترامپ بیش از یک سال پیش، در هشتم ماه مه ۲۰۱۸، به طور یکجانبه از توافق هسته‌ای خارج شد و تحریم‌های کشورش را بار دیگر علیه ایران اعمال کرد.

به نوشته اسلیت، اکنون اغلب نامزدهای دمکرات‌ها در انتخابات ریاست‌جمهوی ۲۰۲۰، قول داده‌اند که به برجام بازگردند؛ و این متضمن رفع تحریم‌هایی است که ترامپ بازگردانده است. طنز روزگار این است که دمکرات‌ها از رویه قدیمی جمهوریخواهان تقلید می‌کنند. جان کری، وزیر خارجه سابق آمریکا، که چند سال صرف مذاکره بر برجام کرده بود، برای نجات این توافق با همتایان ایرانی دیدار کرده است. ترامپ ادعا کرده است که کری به ایرانیان گفته که تا پایان ریاست‌جمهوری او صبر کنند. این روزها، صحبت از صبر کردن تا پایان دولت ترامپ امر شایعی شده است. سوزان تورنتون، دستیار موقت سابق وزیر خارجه آمریکا اوایل ماه جاری در شانگ‌های گفت: چین نباید برای حل و فصل جنگ تجاری فعلی عجله کند و تا زمان روی کار آمدن یک دولت دیگر در آمریکا صبر کند. در رابطه با توافق اقلیمی پاریس هم تقریبا همه نامزدهای دمکرات قول داده‌اند به آن بازگردند.

این مجله آمریکایی ادامه داد: این وضعیت خوبی نیست. نه فقط به این خاطر که ترامپ شانس خوبی برای پیروزی مجدد در انتخابات را دارد. بلکه اگر این مسئله عرف شود که همه توافقاتی که با یک رئیس‌جمهور آمریکایی امضا می‌شوند فقط در دوره همان رئیس‌جمهور باقی خواهند ماند، چرا کشورها بار دیگر با آمریکا توافق امضا کنند. اگر کل رویه تحولات سیاست خارجی آمریکا به این مسئله وابسته شود که آیا در کاخ سفید یک رئیس جمهور دمکرات حضور دارد یا جمهوریخواه، این امر برای مدت طولانی پس از پایان ریاست‌جمهوری ترامپ بر روابط بین المللی تاثیر بی‌ثبات‌کننده‌ای خواهد داشت.

ستاد تبلیغات انتخاباتی ریچارد نیکسون، با وعده تغییر سیاست‌های دولت لیندون جانسون، گفتگوهای صلح ویتنام را نابود کرد. انتقال قدرت از کارتر به ریگان نیز، مانند انتقال از اوباما به ترامپ برای حکومت‌های خارجی مایه نگرانی بود. با این حال، روسای جمهور هر دو حزب، حداقل در برابر ائتلاف‌های بین المللی و اهداف کلان سیاست خارجی، که با اختلافات سیاسی داخلی متضاد بود، اشتراک نظر داشتند. این امر، نوعی تدوام ایجاد کرده بود که به کارگیری دیپلماسی را ممکن ساخته بود. در اینجا یک استثنا وجود دارد و آن «سیاست مکیسکوستی» است. این سیاست به قانون سفت و سختی گفته می‌شود که دولت ریگان آن را اجرا کرد و به موجب آن سازمان‌های مردم نهاد برای دریافت کمک‌های مالی دولتی باید تایید کنند که سقط جنین اجرا نکنند و این امر را هم در برنامه‌ریزی خانواده ترویج نکنند. بیل کلینتون، این سیاست را لغو کرد. اما جروج دبیلو بوش آن را احیا کرد. سپس باراک اوباما بار دیگر آن را لغو کرد. اما دونالد ترامپ بار دیگر آن هم به شکلی سختگیرانه‌تر آن را احیا کرد

به گفته اسلیت، امروز سیاست خارجی آمریکا بیش از پیش شبیه سیاست مکسیکوسیتی شده است. به عبارت دیگر، هر حزبی که قدرت را می‌گیرد، سیاست حزب قبلی را معکوس می‌کند. به طور سنتی، بین دو حزب اصلی امریکا در زمینه سیاست خارجی، اختلاف چندانی وجود ندارد. بیشتر اختلافات درباره سیاست‌های داخلی است. اکنون، اما اختلافات در زمینه خارجی هم بیشتر شده است. با توجه به سازوکار پیچیده کنگره، رئیس‌جمهور می‌تواند به طور نسبی در سیاست خارجی آزادانه عمل کند، اما در سیاست داخلی اینگونه نیست. حتی اگر برنی سندرز هم رئیس‌جمهور شود، بعید است که بتواند موافقت دو حزب را برای برای تصویت یک موضوع مناقشه‌برانگیز داخلی در کنگره بدست آورد. ولی او قطعا می‌تواند سیاست متفاوتی در برابر ایران اتخاذ کند. اما حتی این هم در سال‌های شاهد تغییراتی بوده است. محال بودن جلب حمایت جمهوریخواهان از سیاست خارجی اوباما به این معنی بود که او اکثر دستاوردهای سیاست خارجی خود - مانند برجام، توافقنامه پاریس و عادی سازی روابط با کوبا- را از طریق فرمان اجرایی اجرا کند. این مسئله بدین معناست که می‌توان فرامین اجرایی اوباما را با فرامین اجرایی دیگری لغو کرد.

به گفته اسلیت، سیاست خارجی آمریکا به طور روزافزون از مناقشات داخلی تاثیر می‌پذیرد. به عنوان نمونه، مسئله حمایت آمریکا از اسرائیل، یک مسئله فراحزبی بود. اما در دوره ترامپ، این حمایت به آرمانی برای حزب جمهوریخواه درآمد و دمکرات‌ها از آن فاصله گرفتند. یا اینکه، ویکتور اوبان، نخست‌وزیر مناقشه‌برانگیز مجارستان، که به اردوگاه راست افراطی متعلق است و اولین رهبری بود که کاندیداتوری ترامپ را در سال ۲۰۱۶ تایید کرد، هفته گذشته در آستانه انتخابات پارلمان اروپا به گرمی مورد استقبال ترامپ در کاخ سفید قرار گرفت. این در حالی است که هم بوش و هم اوباما، اهمیتی به اوبان نمی‌دادند.

اسلیت در پایان هشدار داد که تغییر سیاست خارجی آمریکا با تغییر روسای جمهور این کشور، می‌تواند سیاست خارجی آمریکا را تضعیف کند. علاوه بر این، اگر سایر کشورها از قبل بدانند برخی سیاست‌ها فقط در دوره زمامداری یک حزب اجرا می‌شوند، انگیزه پیدا خواهند کرد که در انتخابات آمریکا مداخله کنند یا روی آن تاثیر بگذارند. به گفته اسلیت، آمریکایی‌ها به طور فزاینده در داخل آمریکا در دو کشور متفاوت زندگی می‌کنند و بزودی ممکن است در خارج هم با آن‌ها به عنوان دو کشور متفاوت رفتار خواهد شد.

منبع: فرارو

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: اوباما جان کری رئیس جمهور آمریکا سیاست خارجی کوبا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۹۰۴۲۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پیش‌بینی نتیجه انتخابات آمریکا توسط پیش‌گوی معروف

فرارو- این مورخ از سال ۱۹۸۴ میلادی نتیجه تمام انتخابات ریاست جمهوری برگزار شده را به درستی پیش بینی کرده است. او اعلام کرده که برای شکست بایدن در مقابل ترامپ در ماه نوامبر "اشتباهات زیادی باید رخ دهد".

به گزارش فرارو به نقل از دیلی میل، این استاد تاریخ در دانشگاه امریکایی در واشنگتن دی سی سیستمی را ابداع کرده که آن را "سیزده کلید" می‌نامد و کتابی در دهه ۱۹۸۰ میلادی نوشت که این ایده را توضیح می‌داد. او نظریه خود را با الهام از  "ولادیمیر کیلیس" دانشمند روس زلزله شناس مطرح کرده است.

کیلیس پس از وقوع یک زلزله عظیم در ژاپن و زلزله‌ای دیگر در مرکز کالیفرنیا در سال ۲۰۰۳ که در دوره زمانی پیش بینی شده توسط تیم بین المللی وی رخ داده بودند توجهات زیادی را به خود جلب کرد.

 لیچمن می‌گوید تکنیک اش او را قادر می‌سازد نتیجه آرای رای دهندگان را صرفا بر اساس عوامل تاریخی و نه با استفاده از نتایج نظرسنجی ها، تاکتیک‌ها یا رویداد‌های تبلیغاتی ترجیحی نامزد‌ها پیش بینی کند.

علیرغم نتایج نظرسنجی‌ها که نشان می‌دهند بایدن در سطح ملی با مشکل مواجه است و در چندین ایالت نوسانی عقب‌تر از نامزد رقیب اش می‌باشد لیچمن معتقد است که او کماکان رئیس جمهور باقی خواهد ماند و با چالشی جدی مواجه نخواهد بود. او می‌گوید: "برای آن که بایدن در انتخابات متحمل شکست شود خیلی مسائل باید اشتباه پیش بروند".

نظرسنجی‌هایی که نشان می‌دهند وضعیت ترامپ در سطح ملی و در ایالت‌های کلیدی در حال تغییر جدی است لیچمن را تحت تاثیر قرار نمی‌دهند. او می‌گوید: "آنان مسحور چیز‌های اشتباهی شده اند که همانا نتایج نظرسنجی‌ها است. نخست آن که نتایج نظرسنجی‌هایی که شش تا هفت ماه پیش از انتخابات پیش بینی کنند از نظر من ارزشی معادل صفر دارند. همواره ممکن است یک رویداد فاجعه آمیز به اندازه کافی خارج از محدوده کلید‌ها رخ دهد که می‌تواند بر انتخابات تاثیر بگذارد. در اینجا ما برای اولین بار نه فقط یک رئیس جمهور سابق بلکه یک نامزد اصلی حزب را داریم که محاکمه می‌شود و چه کسی می‌داند که اگر او محکوم شناخته شود که احتمال تحقق این سناریو نیز زیاد است چگونه ممکن است همه چیز تغییر کند".

لیچمن می‌گوید پاندمی کووید – ۱۹ یک رویداد تاریخی بود که او را وادار کرد پیروزی بایدن در انتخابات سال ۲۰۲۰ را پیش بینی کند. او می‌افزاید: "ترامپ فکر می‌کرد کارزار انتخاباتی اولویت و اهمیت بیش تری دارد و به طور اساسی با پاندمی کووید مقابله نکرد. همین موضوع باعث باخت اش شد".

با این وجود، برخی از "کلید"ها به نفع ترامپ عمل می‌کنند. یکی از آن کلید‌ها وجود نامزد سوم است که ممکن است "رابرت اف کندی جونیور" نقش آفرین اصلی ان در رقابت انتخاباتی باشد. دو کلید دیگر مربوط به اقتصاد هستند. علیرغم آن که برخی از اعداد و آمار‌های اقتصادی ممکن است به نفع بایدن باشند، اما او از این نظر هنوز با بهبود رتبه در زمینه محخبوبیت مواجه نبوده است. ناآرامی‌های اجتماعی کلید دیگری می‌باشد که علیه بایدن عمل می‌کند. بسیاری از دانشجویان معترض ضد اسرائیل بایدن را به دلیل حمایت از اقدامات اسرائیل علیه مردم غزه، "جو نسل کُش" خطاب می‌کنند. هم جذابیت رئیس جمهور فعلی و هم کاریزمای رقیب نیز به عنوان یک کلید در نظر گرفته می‌شود و در حالی که بسیاری احساس می‌کنند هر دو نامزد بسیار پیر هستند به نظر می‌رسد سن بیش‌تر بایدن در مقایسه با ترامپ عاملی به ضرر بایدن باشد.

البته لیچمن در سال ۲۰۰۰ میلادی از نظر فنی نتیجه انتخابات امریکا را اشتباه پیش بینی کرد او پیش بینی کرده بود که "ال گور" برنده انتخابات می‌شود. البته لیچمن خود معتقد است که نتیجه آن انتخابات "به سرقت رفت" و می‌گوید ال گور رای مردم را کسب کرده بود. او می‌افزاید: "افراد زیادی هستند که دوست دارند شکست من را ببینند. واقعیت آن است که من یک انسان هستم. در نتیجه، نمی‌توان گفت که سیستم پیش بینی من هرگز دچار خطا نمی‌شود. هیچ چیز در دنیای انسانی کامل و قطعی نیست".

از جمله کلید‌ها در سیستم پیش بینی لیچمن می‌توان به این عوامل اشاره کرد: ماموریت حزب، رقابت، رئیس جمهور مستقر، نامزد سوم، وضعیت اقتصاد در کوتاه مدت، وضعیت اقتصاد در بلند مدت، تغییر سیاست، ناآرامی اجتماعی، رسوایی، شکست نظامی یا شکست در عرصه سیاست خارجی، موفقیت خارجی یا موققیت نظامی، کاریزمای مقام فعلی و کاریزمای رقیب.