«دلدار»؛ روایت یک قصه نخنما در ماه رمضان/ فرصتی که رسانه ملی بازهم از دست داد
تاریخ انتشار: ۷ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۹۰۵۲۴۴
نوید و جمشید محمودی دو برادر اهل کشور افغانستاناند که عموم مخاطبان آنها را با فیلم خوب «چند متر مکعب عشق» میشناسند، ولیکن در تلویزیون این دو برادر در اولین تجربه خود «سایهبان» در مقایسه با ساخته جدیدشان «دلدار» موفقتر عمل کردهاند، زیرا به داستانی جدید و نو پرداختند و زبان قصه هم دربند کلیشهها گرفتار نیامده بود، اما در دلدار بازهم قصه عشق پولدار و فقیر را به خستهکنندهترین شکل شاهدیم.
بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در سایهبان، شاهد عشق یک پسر ثروتمند به یک دختر فقیر بودیم، اما در دلدار این وضعیت تغییر کرده و جای دختر و پسر عوض شده است. این اتفاق اصلاً جنبه نوآوری ندارد، اما عموماً داستان عاشقانه دو طبقه مختلف جامعه همیشه جذاب بوده، به همین جهت سینما و تلویزیون هم نتوانسته از درامی که در این موضوع وجود دارد، رها شوند، ولی در آثاری نظیر دلدار قصه جدا از تکراری بودن جذابیتی نیز به همراه ندارد.
نکته جالب اینجاست که چرا چنین مجموعهای باید در ماه رمضان روی آنتن رود. آیا برای ایامی که مردم نیاز به آثاری با موضوعات دینی و اخلاقی دارند یک سریال اقتصادی جذاب است؟در هر صورت اقتضای ماه رمضان این است که آثار مرتبطتری با حال و هوای این ایام روانه آنتن شوند. درباره مفاهیمی که در دلدار به آن پرداخته شده، باید به چند نکته مهم توجه کرد. ازدواج، اشتغال و انحراف ازجمله مسائلی است که در این کار مورد توجه قرار گرفته است. مشکلات مطرحشده هم بیشتر جوانان را مورد هجمه قرار داده، اما موضوع اصلی این است راهکارهایی که این مجموعه برای رهایی از مشکلات ارائه میدهد چندان منطقی نیست و واکنشهای شخصیت اصلی قصه برای مخاطبان باورپذیر نیست و به همین جهت با آنها ارتباط برقرار نمیکند. کارگردان در این سریال میتوانست با پرداختن به سبک زندگی اسلامی بسیاری از دشواریهای داستان را برطرف کند اما این اتفاق در دلدار به شکل مطلوبی رخ نداده است.
درباره انتخاب بازیگران این سریال، کارگردان دو ضعف آشکار دارد. ابتدا اینکه بازیگران این مجموعه، تکراری از آثار قبلی این دو فیلمساز هستند. محمدرضا غفاری، بهزاد فراهانی، علی اوسیوند، کمند امیرسلیمانی و رویا جاویدنیا بازیگرانی بودند که در سایهبان نیز حضور داشتند. جدا از این ضعف نقشهای این بازیگران هم تا حدی شبیه اثر قبلی است. برای مثال محمدرضا غفاری همان نقش مثبتی را بازی میکند که در سایهبان شاهدش بودیم. این مسئله نشان میدهد، کارگردان درصدد است از موفقیت اثر قبلیاش استفاده کند و این اتفاق یک آسیب جدیدی برای دلدار است.
موضوعی دیگری که درباره هنرمندان دلدار میتوان گفت به چینش بد بازیگران است. برای اینکه یک اثر نمایشی بتواند مخاطبان را جذب کند، بیش هر چیزی نیاز است تا کارگردان از هنرمندانی استفاده کند که حضورشان سبب جذب مخاطب شود، اما این اتفاق در دلدار رخ نداده و ما چینش نامأنوسی را در این اثر شاهدیم، حتی بازیگران جوانی که برای دلدار انتخاب شدهاند نیز به لحاظ کیفی نتوانسته، بازی چندان مطلوبی از خود ارائه دهند.
برادران محمودی در فیلم «چند متر مکعب عشق» تبحری منحصربهفرد از خود نشان دادهاند، حتی در سایهبان هم تا حدودی توانستند توجه مخاطبانشان را جلب کنند، اما در دلدار انتظارات آنگونه که باید برآورده نشد، حتی در مسائل فنی مانند دکوپاژ و میزانسن هم اتفاق ویژهای رخ نداده است و حرکت دوربین مأنوس نیست، حتی در برخی سکانسها شاهد لرزشهای فراوانی هستیم. تدوین این اثر خستهکننده و ضربآهنگی کند دارد.
موسیقی این اثر بسیار سرد است، درصورتیکه یک آهنگسازی خوب میتواند یکی از نکات مثبت هر فیلم و سریالی باشد، فیلمنامه دلدار برای جذابیت یک سناریو بیش هر چیز نیاز به یک درام قوی دارد، اما این درام در این اثر شکل نگرفته است، همچنین گرههایی ایجاد شده به غیرقابلپیشبینی بودن مجموعه کمک نمیکند، چون اساس قصه بهاندازهای باز و تکراری است که تحت هیچ شرایطی اتفاق ویژهای در آن رخ نمیدهد.
درباره جذب مخاطب هم باید گفت، تنها شانسی که این مجموعه آورده ساعت خوبی است که برای پخش آن انتخاب شده است، چون اگر قرار بود جای دلدار با «از یادها رفته» عوض شود این اثر با ریزش شدید مخاطبان مواجه میشد، اما این اثر زمانی روی آنتن میرود که زمان پس از افطار است و عموم روزهداران سعی میکنند زمان استراحت خود را با دیدن مجموعههای تلویزیونی سپری کنند، برای همین هم شاید در آمار افت فاحشی در این زمینه رخ ندهد اما این قیبل آثار در ذهن مخاطبان باقی نمیمانند.
در پایان باید گفت رمضان ۹۸ برای تلویزیون به لحاظ جذب مخاطب و جریانسازی نمرهای مثبت محسوب نمیشود و تلویزیون مخاطبانش را در ناکجا آباد رها کرده و تنها فرصت جذب مخاطبان را هم از دست داده است. به قلم؛ داوود کنشلو انتهای پیام
منبع: ایکنا
کلیدواژه: خبرگزاری قرآن قرآن ایکنا عکس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۹۰۵۲۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
استقبال از «آن برد» غافلگیر کننده بود/ دغدغه همیشگی «مهاجرت»
آیدین تمبرچی کارگردان نمایش «آن برد» نوشته مشترک تمبرچی و مهدی زندیه که این روزها با استقبال قابل توجه مخاطبان در سالن قشقایی مجموعه تئاتر شهر در حال اجرا است، درباره روند تولید این اثر نمایشی به خبرنگار مهر گفت: از سال ۹۵ به همراه مهدی زندیه درگیر نوشتن این متن شدیم اما زمانی طولانی آن را کنار گذاشتیم. در آن مقطع زمانی دستنویسی از متن تهیه شد تا با ۲ بازیگر در سالن کوچک مولوی روی صحنه برود ولی اثر به اجرا نرسید. بعد از چندین سال رجعت به متن «آن برد»، دستنویس جدیدی تهیه شد. از مهر سال ۱۴۰۲ بازنویسی متن را انجام دادیم و از اوایل دی سال گذشته نیز تمرینها را شروع کردیم.
وی درباره اینکه آیا نمایش «آن برد» به شیوه کارگاهی تولید شده است یا خیر، توضیح داد: متن از پیش تهیه شده بود و تمامی ایدههای کارگردانی در آن مدنظر قرار گرفته بود اما اسلوبهایی که منصوب به کار کارگاهی میشوند به شکل موقعیت نمایشی در اثر وجود دارند. در شیوهای که «آن برد» را تولید و اجرا کردیم، مکان مدام تغییر میکند و زمان سیال است و اسلوبها منصوب به کار کارگاهی است اما ما پیشتر به این ایدهها و موضوعات فکر کرده بودیم.
تمبرچی درباره دغدغه پرداختن به ایده مهاجرت در نمایش «آن برد»، یادآور شد: ایده مهاجرت دستکم برای قشر و نسل ما همیشه به عنوان یک امکان مورد توجه قرار میگیرد. در دستنویس اول «آن برد» نگاه به مهاجرت مثبت بود اما متن نهایی بر علیه مهاجرت شکل گرفت. در واقع در متن نهایی به شناخت عواقبتی که مهاجرت در پی دارد، پرداختیم. آنقدر موضوع مهاجرت زیرساختی و پیچیده است که فکر نکنم به این زودیهای دغدغه آن برای نسل ما و طبقه متوسط جامعه برطرف شود.
کارگردان نمایش «آن برد» درباره استقبال قابل توجهی که مخاطبان از اجرای این اثر نمایشی دارند، بیان کرد: می شود ادعا کرد که قالب بازخوردهای مخاطب نسبت به نمایش خیلی مثبت و برای ما ارزشمند بوده است. تولید و اجرای نمایش سختیها و پیچیدگیهای فراوانی دارد که بازخورد غالبا مثبت مخاطبان از اجرا تنها نکته دلگرمکننده برای گروه ما است.
وی درباره اینکه چه ویژگیهایی در نمایش «آن برد» باعث جذب مخاطبان و همراهی آنها شده است، تاکید کرد: با اینکه بازخورد مخاطبان غالبا مثبت است اما ما را غافلگیر کرد. مخاطب با موضوع «آن برد» به راحتی ارتباط میگیرد زیرا در زندگی خود و اطرافیانش با موضوع مهاجرت مواجه شده است. هر گروهی بیشتر دوست دارد که شیوه اجراییاش مورد توجه مخاطب قرار بگیرد ولی صادقانه بخواهیم صحبت کنیم، موضوع «آن برد» مخاطب را جذب میکند. البته شاید فرم اجرای نمایش هم درست درآمده که مخاطب میتواند با موضوع ارتباط برقرار کند.
تمبرچی ادامه داد: بعد از پایان هر اجرا، غالب مخاطبان تحت تاثیر قرار گرفته و برخی نیز اشک میریزند. بسیاری از مخاطبان بعد از پایان نمایش آنقدر منقلب هستند که نمیتوانند صحبت کنند. فکر میکنم موضوع و فرم اجرایی کار توانسته با مخاطب ارتباط درستی را برقرار کند.
این کارگردان تئاتر درباره چالشهای تولید و اجرای «آن برد» به لحاظ اقتصادی، تصریح کرد: چالش اقتصادی همیشه برای تئاتر وجود دارد و تنها با همراهی و حمایت همه اعضای گروه میتوان این چالشها را پشت سر گذاشت که خوشبختانه من از این همراهی و حمایت برخوردار بودم. ما تلاش کردیم بهویژه در طراحی صحنه به سمت ایدههایی برویم که کمترین فشار مالی را روی گروه داشته باشد.
وی متذکر شد: مشکل اساسی این است که اکثر سالنهای تئاتری در آن واحد میزبان ۲ یا ۳ گروه نمایشی هستند و این امر دپوی دکور را با مشکل همراه میکند. حتی اگر گروهی توان مالی ساخت دکور ایدهآل خود را داشته باشد، سالن به عنوان میزبان چند گروه امکان دپوی دکور را ندارد.
تمبرچی اظهار کرد: امیدوارم شرایط برای تئاتر بهتر شود. البته احساس میکنم که شرایط در حال بهتر شدن است و اقبال مخاطبان هم نوید روزهای بهتری برای تئاتر ایران را میدهد.
وی در پایان سخنان خود درباره اینکه آیا اجرای نمایش «آن برد» تمدید یا در سالنی دیگر ادامه پیدا میکند یا خیر، گفت: ما تا ۲۱ اردیبهشت به اجرای «آن برد» ادامه میدهیم. صحبتهایی در گروه برای ادامه اجراها انجام شده و در حال مذاکره با تئاتر شهر هستیم که امیدوارم این اتفاق بیافتد.
نمایش «آن برد» با حضور مهدی زندیه و نیکو بستانی، ساعت ۱۸ در سالن قشقایی مجموعه تئاتر شهر اجرا میشود.
عکس از رضا معطریان است.
کد خبر 6097371 فریبرز دارایی