فیلمی که عشقی متفاوت و فراموش شده را به تصویر می‌کشد
تاریخ انتشار: ۲۱ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۰۲۰۰۳۸
به گزارش سروس فرهنگی جام نیوز، فیلم سینمایی «سرخ پوست» ساخته نیما جاویدی این روز‌ها در حال اکران است و توانسته در گیشه و جلب نظر منتقدان موفق باشد. ما بدین بهانه با کارگردان اثر مصاحبه‌ای انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید؛
آقای جاویدی؛ به نظر شما علت موفقیت «سرخ پوست» در گیشه چیست؟
جواب این سوال را باید منتقدان بدهند، اما شاید از آنجا که مخاطب سینمای ما از دیدن فیلم‌های نسبتاً ارزان خسته شده است؛ در واقع حالا با اثری مواجه می‌شود که پروداکشن بزرگی دارد و این برای مخاطبی که فیلم‌ها و سریال‌های با کیفیت خارجی را می‌بیند و قطعا دست به مقایسه می‌زند، جذاب و دیدنی خواهد بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ریسک ساخت «سرخ پوست» در سینمایی که بیشتر درگیر فیلم‌های کمدی است، از کجا آمد؟
داستان فیلم آنقدر برای من جذاب بود که فکر کردم باید پای آن بایستم و این کار را کردم. قطعا تهیه کننده و بازیگران نیز ریسک را پذیرفتند و خوشبختانه جواب داد و نتایج خوبی به دست آمد.
آیا با ساخت «سرخ پوست» قصد گفتن حرف خاصی را داشتید؟
اصولاً اینطور نیست که بگویم می‌خواهم فلان حرف را بزنم و شروع به نوشتن کنم. همه چیز با داستانی که سراغم می‌آید، شروع می‌شود. مفاهیم و حرف‌ها خود به خود اضافه می‌شوند و هدفم تعریف داستانی جذاب و سر راست بود. هر مخاطبی برداشت خاص خودش را می‌کند و توضیح دادن من درباره این بخش خیلی جالب نیست.
شما عشقی را در فیلمتان تعریف کردید که تقریبا به دست فراموشی سپرده شده و جایی در زندگی کنونی ما ندارد، این از کجا نشأت گرفت؟
دقیقا جنس عشقی که در «سرخ پوست» تعریف می‌شود، متفاوت و از جنس عشق نسل پدران و مادران ماست ؛ عشقی که متانت داشت و وزین بود. البته مهم این بود که به ورطه تکرار و کلیشه نیفتد و اصل باشد. فکر می‌کنم این با پایین آوردن زمان پیرنگ عشقی و مینی مالیستی بودن جنس رابطه رقم خورد.
لوکیشن‌های فیلم با وجود اینکه فضایی غم آلود دارند، اما انرژی مثبت و امیدواری هم به مخاطب القا می‌کنند، چرا؟
همیشه تعریف قصه در تک لوکیشن سخت است؛ چون امکان ایجاد تنوع بصری و اتمسفر‌های گوناگون برای مخاطب کم می‌شود و معمولا فیلم به ورطه تکرار می‌افتد و خسته کننده خواهد شد. اما من در «سرخ پوست» سعی کردم با پیرنگ و شخصیت‌ها به جذابیت کار اضافه کنم.
صحبت پایانی؟
با اطمینان می‌گویم که تفاوت دیدن " سرخپوست " روی پرده سینما با تلویزیون زیاد است. پس به مخاطبانی که امکان رفتن به سینما را دارند، پیشنهاد می‌کنم سرخ پوست را روی پرده سینما ببینند.
آخرین خبر
منبع: جام نیوز
کلیدواژه: اکران فیلم سینمایی جام نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۰۲۰۰۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا هیچ وقت یادمان نمی‌ماند درِ خانه را قفل کرده ایم یا نه؟
دانشمندان یک قدم به درک اینکه چرا بعضی چیزها را به خاطر می‌سپاریم و برخی دیگر را فراموش می‌کنیم، نزدیک‌تر شده اند.
به گزارش روزیاتو، محققان دانشگاه رایس ِ آمریکا دست به پژوهشی زدند که نشان داد ما برخی جنبه‌های یک تجربه همچون شرایط کلی را به جای جزئیات کوچک‌تر به خاطر می‌سپاریم.
به همین دلیل است که احتمال فراموش کردن تجربه‌های جزئی‌تر و پیش پا افتاده تری مانند قفل کردن یا نکردن در ِ خانه، بیشتر است.
برای درک بهتر نحوه‌ی عملکرد حافظه‌ی انسان، محققان دانشگاه رایس تصاویری را به شرکت کنندگان پژوهش خود نشان دادند.
در این آزمایش حافظه، برخی از تصاویری که برای شرکت کنندگان به نمایش درمی آمدند، تکراری و برخی دیگر جدید بودند.
برخی تصاویر شباهت زیادی به یکدیگر داشتند، اما در برخی دیگر تشخیص تفاوت‌های آن‌ها از یکدیگر دشوارتر بود. هدف از نمایش تصاویر مشابه، مختل کردن حافظه با شبیه سازی تجربیات پیش پا افتاده‌ای بود که روزانه داریم، مانند قفل کردن در ِ خانه.
محققان پی بردند که به یاد ماندنی‌ترین تصاویر که احتمال به خاطر سپردن آن‌ها توسط شرکت کنندگان بیشتر بود، تصاویری رنگارنگ با حضور افرادی در عکس بودند. به عبارت دیگر، تصاویری که شلوغ و بی نظم نبودند، فراموش نشدنی‌تر بودند.
گرچه شرکت کنندگان به یادماندنی‌ترین تصاویر را به درستی به یاد آورده بودند، اما اثر آن بعد از ۲۴ ساعت از میان رفت. این به ویژه درمورد به یاد آوردن تجربیات مثبت صدق می‌کرد، امری که نشان داد این دست تجربیات در ابتدا به یاد می‌مانند، اما بیشتر مستعد فراموش شدن هستند.
گرچه معمولاً تصور این است که احساسات می‌توانند فرآیند پردازش حافظه را بهبود بخشند، اما انسان‌ها اغلب جنبه‌ی اصلی یک تجربه یا به عبارتی دیگر «مخلص کلام» را به یاد می‌آورند، نه جزئیات اضافی را. به گفته‌ی محققان، گذشت زمان اغلب این موضوع را تشدید می‌کند.
برای مثال، اگر سعی کنیم که به خاطر آوریم در سال گذشته چه کار‌هایی انجام دادیم، احتمالاً کار‌های زیاد و مختلفی را به خاطر می‌آوریم. با این حال، احتمالاً تنها برخی از این خاطرات را با جزئیات زیاد به خاطر می‌آوریم. ممکن است به یاد بیاوریم که به سفر رفته بودیم، اما احتمالاً یادمان نمی‌آید که در هر روز ِ سفر چه فعالیت‌هایی انجام داده بودیم.
نتایج این پژوهش نشان داد محتوای احساسی، مدت زمان گذشته یک تجربه و ویژگی‌های ادراکی حافظه، همگی در به خاطر آوردن یا نیاوردن جزئیات یک اتفاق تأثیرگذارند.
به گفته‌ی محققان دانشگاه رایس، این پژوهش نشان داد که تجربیاتی که برای یک شخص فراموش نشدنی هستند، مثل جشن تولد، مرگ عزیزان و غیره، به احتمال زیاد برای یک شخص دیگر هم فراموش نشدنی هستند. این‌ها اغلب تجربیات مثبت یا منفی هستند.
این محقان می‌گویند ما اغلب تصور می‌کنیم که خاطرات احساسی بهتر به خاطر سپرده می‌شوند، اما در حقیقت این ویژگی‌های اصلی یک خاطره است که به خاطر سپرده می‌شود، اما جزئیات آن ممکن است فراموش شوند.
یکی از دلایل اینکه ما نمی‌توانیم همه‌ی تجربیات مان را به خاطر آوریم این است که مغز ما ظرفیت محدودی دارد.
به گفته‌ی محققان، مغز ما احتمالاً نمی‌تواند هر چه که تجربه می‌کنیم را به خاطر بسپارد و به همین دلیل مجبور هستیم اندکی از اطلاعاتی که مهم نیستند را به شکل انتخابی فراموش کنیم.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»