المیادین: اروپا و آمریکا در فشار بر ایران تقسیم نقش کرده‌اند

المیادین نوشت، حرف بی عمل اروپایی‌ها درباره پایبندی به تعهداتشان در قبال ایران نشان می دهد که آنها در پس پرده با دولت آمریکا در فشار حداکثری علیه ایران تقسیم نقش کرده‌اند و هر دو از یک قماشند.

به گزارش گروه بین الملل قدس آنلاین، وبگاه خبری شبکه «المیادین» در یادداشتی به قلم «قاسم عزالدین» با عنوان «پشت پرده پایبند نبودن اروپا به تعهداتش در قبال ایران چیست؟»، روابط استراتژیک اروپا با آمریکا و نه منافع اقتصادی مشترکشان را مانع پایبندی اروپا به تعهداتش در قبال ایران دانست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در این یادداشت آمده است: «هایکو ماس» وزیر خارجه آلمان در پایان دیدارش با «محمد جواد ظریف» همتای ایرانی خود در تهران می‌گوید که تروئیکای اروپایی به توافق هسته‌ای متعهد هستند، اما انتظار معجزه ندارند. چیزی که کشورهای اروپایی هر بار اعلام کرده‌اند. اظهارات اروپایی‌ها به ظاهر نشانه تمایز آنها از دولت آمریکاست و البته اجرا نکردن تعهدات خود را این گونه توجیه می‌کنند که تحت فشارهای آمریکا هستند که منافع اروپا با آمریکا را تهدید می‌کند.

المیادین افزود: وزیر خارجه آلمان همچنین گفت که مهم ادامه گفت‌وگوست تا جلوی جنگ گرفته شود. شاید این سخنان منعکس کننده چهره کم‌تر دغل باز آلمان در مقایسه با دیگر اروپایی‌هاست که تمایل کشورش را برای اجتناب از جنگ نشان می‌دهد؛ اما واقعیت چهره اروپایی‌ها در عدم پایبندی عملی به تعهداتشان را «امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه نشان می‌دهد که خواهان تکمیل توافق هسته‌ای شده و می‌خواهد این توافق، برنامه هسته‌ای و آنچه مقابله با نفوذ ایران در منطقه خوانده است، شامل شود.

به عقیده نویسنده، به نظر می‌رسد  کشورهای اروپایی که ادعا می‌کنند به برجام متعهدند به ادامه گفت‌وگوی دیپلماتیک با ایران امید بسته‌اند در حالی که به ادعای اینکه اراده سیاسی ندارند نمی‌توانند روابط سیاسی  واقتصادی خود را با ایران عادی کنند.

المیادین آورده است: در این راستا، پس از خروج آمریکا از برجام ایران به اروپایی‌ها برای حفظ آبرویشان کمک کرد و  به توافقی موسوم به اینستکس دست یافت که  به اروپا فرصت مقابله با تحریم‌های آمریکا می‌دهد اما کشورهای اروپایی به همین ساز و کاری هم که خودشان وضع کردند متعهد نماندند.

این وبگاه خبری افزود: اروپا پس از توافق بر این مکانسیم در شورای امنیت قطعنامه‌ای را به پیشنهاد فرانسه درباره مقابله با تامین مالی تروریسم به تصویب رساندند و  ایران برای این که از لیست سیاه FATF (کارگروه اقدام مالی) خارج شود، باید در کنوانسیون بین‌المللی مقابله با تأمین مالی تروریسم که مخفف آن می‌شود CFT عضو شود. کنوانسیونی که اسرائیل هم در آن عضویت دارد و می تواند از اطلاعات محرمانه مالی ایران مطلع شود. از همین رو اروپایی‌ها به روابط اقتصادی با ایران در زمینه بشردوستانه یعنی غذا و دارو و نه دیگر کالاهای مورد نیاز ایران اکتفا کردند.

نویسنده تصریح کرد: آنچه کشورهای اروپایی درباره عدم توانایی برای انجام تعهدات خود و عدم اراده سیاسی نشان می‌دهند معلوم می‌کند موضوعی شک برانگیز و ترسناک در پس پرده وجود دارد. مبادلات تجاری اروپا با آمریکا 20 درصد از تجارت اروپاست که 2791 میلیارد یورو از صادرات و 2578 میلیارد یورو از واردات را شامل می‌شود.

المیادین گفت: این مبادلات تجاری اروپایی‌ها با ایالات متحده کمتر از دو سوم مبادلات تجاری بین ایالات متحده و چین است ،کشوری که برای فرار از اجرای تعهدات ذیل برجامی خود، منافع اقتصادی با آمریکا را بهانه نمی‌کند.

عز الدین دیدگاه چین به منافعش را با کشورهای اروپایی متفاوت خواند و گفت: چین منافع خود را در یک چارچوب استراتژیک و سیاسی وسیع‌تر و عمیق‌تر از منافع برخی شرکت‌های بزرگ می‌بیند و منافع آن به منافع این شرکت‌های تجاری محدود نمی‌شود. آنچه چین به عنوان اختلاف استراتژیک و سیاسی با ایالات متحده می‌بیند، منافع اقتصادی و مبادلات تجاری آن را از بین نمی‌برد.

وی تاکید کرد: اما کشورهای اروپایی خود را به ایالات متحده به طور استراتژیک و سیاسی نزدیک می‌بینند، برای همین، منافع اقتصادی و مبادلات تجارتی را بهانه می‌کنند تا تقسیم نقش‌هایشان در فشار بر ایران را کتمان کنند.

المیادین نوشت: آنچه کشورهای اروپایی در مذاکره با ایران امید دارند، همان چیزی است که  ترامپ با فشار حداکثری بر ایران دنبال می‌کند؛ یعنی بر سر برنامه موشکی ایران و آنچه عدم بی‌ثبات‌سازی ایران در منطقه می‌خواند، با تهران وارد مذاکره شود.

این وبگاه خبری افزود: با اینکه بهانه‌های ترامپ و کشورهای اروپایی در این زمینه متفاوت است اما نقطه التقای منافع راهبردی وسیاسی آنها در  اسرائیل  و منافع تجاری و مالی آنها در عربستان و امارات است.

در پایان آمده است: اما ایران به زبان علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی ایران و به زبان محمد جواد ظریف، وزیر خارجه خود در برابر هایکو ماس تهدید می‌کند که مهلت شصت روزه قابل بحث نیست و ایران نیازی به رابطه با آمریکا ندارد و بهتر است گفته شود ایران نیازی به روابط با اروپا هم ندارد.

منبع: فارس

انتهای پیام/

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: آمریکا اتحادیه اروپا ایران فشار حداکثری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۰۳۱۴۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

درخواست آمریکا از چین برای مهار ایران، پکن اهرم فشار علیه تهران دارد؟

واشنگتن خواهان مهار پکن در تهران است، اما کارشناسان می‌گویند این موضوع به این سادگی‌ها هم نیست.

به گزارش خبرآنلاین نشریه فارن پالیسی در مقاله‌ای با عنوان «چین واقعاً چقدر بر ایران اهرم دارد؟» نوشت: حتی قبل از اینکه ایران صدها هواپیما بدون سرنشین و موشک را به سمت اسرائیل پرتاب کند، مقامات آمریکایی از چین خواسته بودند تا از نفوذ خود برای متقاعد کردن تهران برای مهار اقدامات تحریک‌آمیز خود و گروه‌های مقاومت در سراسر خاورمیانه استفاده کند.

حمله انتقام جویانه ایران که اولین حمله مستقیم این کشور به خاک اسرائیل بود، ایالات متحده را به استفاده بیشتر از اهرم بالقوه پکن در خاورمیانه ترغیب کرده است. چین مدت‌هاست که بزرگترین شریک تجاری ایران است و مقامات ارشد ایالات متحده از جمله رئیس جمهور جو بایدن، به طور علنی از پکن خواسته‌اند تا به کنترل تهران کمک کند، به ویژه در حالی که ماه‌ها حملات گروه انصارالله در دریای سرخ که توسط ایران تشویق می‌شوند، حمل و نقل جهانی را مختل کرده است. جان آلترمن، مدیر برنامه خاورمیانه در مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی گفت: «حدود یک سوم از کل تجارت ایران با چین شکل می‌گیرد و این کشور به یک محافظ مهم برای منافع ایران در شورای امنیت تبدیل شده است. به نظر من چین تنها کشوری است که بیشترین توانایی را برای نفوذ بر ایران دارد، اگر بخواهد.»

با افزایش تنش بین اسرائیل و ایران، قانونگذاران آمریکا فشار را بیشتر می‌کنند. در تازه‌ترین اقدام، مجلس نمایندگان آمریکا با اکثریت قریب به اتفاق قانون تحریم‌های انرژی ایران و چین را تصویب کرد. این قانون برای هدف قرار دادن شرکت‌های چینی که نفت خام ایران را خریداری می‌کنند و در نتیجه پول را به اقتصاد ایران پمپاژ می‌کنند، طراحی شده است. این لایحه برای تصویب نهایی به سنا منتقل شده است.

جاش گوتهایمر، نماینده دموکرات کنگره گفت: «در حالی که ما اینجا هستیم، ایران از تجارت نفتی خود با چین برای آوردن درآمد ۱۵۰ میلیون دلاری در روز استفاده می‌کند. چین با واردات میلیون‌ها بشکه نفت در روز، ایران را در تجارت نگه می‌دارد و بودجه‌های مهمی را برای برنامه‌هایی چون توسعه موشکی و تسلیحات هسته‌ای فراهم می‌کند.

اگرچه ایالات متحده به طور فزاینده‌ای به دنبال چین برای تحت تأثیر قرار دادن ایران است، برخی کارشناسان هشدار می‌دهند که این موضوع به این سادگی‌ها نیست.

کمتر کشوری به اندازه چین با ایران روابط اقتصادی قابل توجهی دارد. چین برای بیش از یک دهه بزرگترین شریک تجاری ایران بوده است، یک رابطه طولانی مدت که عمدتا حول محور تجارت نفت بوده است. بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۳، شرکت‌های چینی واردات نفت ایران را بیش از سه برابر کردند و فروش را به بالاترین حد در ۱۰ سال اخیر رساندند.

اما روابط اقتصادی آن‌ها به لحاظ نفوذ نابرابر است. به عنوان مثال، سال گذشته بیش از ۹۰ درصد صادرات نفت خام ایران به چین بوده است. با این حال، چین تامین‌کنندگان بسیار دیگری فراتر از ایران دارد و عرضه تهران تنها ۱۰ درصد از کل واردات چین را تشکیل می‌دهد.

پاتریشیا کیم، یکی از همکاران موسسه بروکینگز، به فارین پالیسی گفت: پکن به‌عنوان بزرگ‌ترین شریک تجاری و حامی قدرت بزرگ ایران، از کانال‌های ارتباطی ممتاز با تهران برخوردار است و بدون شک نفوذ بیشتری بر این کشور نسبت به ایالات متحده یا متحدانش دارد.

او افزود: «اگر رهبران چین تصمیم بگیرند رویکرد مداخله جویانه‌تری اتخاذ کنند، سخت است بگوییم که پکن چقدر می‌تواند تهران را مهار کند.»

ویلیام فیگوروآ، کارشناس روابط چین و ایران در دانشگاه گرونینگن هلند، گفت: در حالی که چین از نظر فروش و تجارت نفت دارای اهرمی است، استفاده از این اهرم هم از نظر سیاسی و هم از نظر لجستیکی چالش برانگیز است.

به عنوان مثال، پالایشگاه‌های خصوصی چین که در بازار سیاه فعالیت می‌کنند، به طور غیرقانونی بیشتر نفت ایران را خریداری می‌کنند، نه پالایشگاه‌های دولتی. او گفت که این پالایشگاه‌های خصوصی «به‌شدت دشوار است که کنترل شوند» و کنترل مستقیم واردات نفت ایران از چین را برای پکن چالش‌برانگیز می‌کند.

مقیاس سرمایه‌گذاری چینی‌ها در ایران که عمدتاً توسط شرکت‌های خصوصی هدایت می‌شود، همچنان یک موضوع آزاردهنده در روابط بین دو کشور است. فیگوئروا گفت که چین به طور مزمن در ایران سرمایه‌گذاری ناکافی کرده است، که شکایت‌هایی را از سوی تهران برانگیخته و بر تمایل آن‌ها برای تن دادن به فشار چین تأثیر می‌گذارد.