به نقل از «شبستان»

«پاردوکس»؛ نمایش آثاری به شیوه بافت گذاری با روان نویس است

تاریخ انتشار: ۲۲ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۰۳۱۸۹۸

یک هنرمند نقاش گفت: در نمایشگاه «پارادوکس» تلاش شده با دخالت دادنِ تأکید و تشدیدِ دیگر کیفیت های بصری مثل تکرار، عامل تضادِ اندازه و پارادویِ شفافیت وماتی، پتانسیل دیگری ازخطاطی نشان داده شود.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، نمایشگاه «پارادوکس» با نمایش آثار«مصطفی نوربخش» از 24 تا 29 خرداد در گالری کاما برپا می شود؛ این هنرمند شهرکردی فعالیت هنری اش را از سال 1368 آغاز کرده است؛ مصطفی نوربخش هنرمندی است که رویکرد اصلی‌اش در نسبت با هنر، انعکاس فهم بی‌بدیل و شخصی‌اش از جهان بیرون است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او هیچ وقت در تکاپوی زیباسازی آثارش یا به تعبیر دیگر هنر دکراتیو نبوده و نیست، جان هنر را ستایش می‌کند. خوش آمد یا بد آمد دیگران، که در این دیگری مخاطب و گالری‌دار و... می‌گنجند دغدغه‌ی وی نیست این هنرمند  نمونه‌ای از جسارت در خلق آثار هنری است این جسارت را می توان در اجرا، انتخاب متریال و ایضا مفاهیم و فرم خودنمایی می‌کنند. برپایی این نمایشگاه بهانه ای شد تا با این هنرمند گفتگو نشستیم که در زیر می آید:

 

 

شما در اغلب آثارتان از حروف و نوشتار بهره می گیرید؟

یکی از ویژگی های تمدنِ ایرانی قدرتِ هنرهای بصریِ آن بوده است، نقطه آغازین این هنرِ انتزاعی را می توان از «حروفِ مکتوب» دانست،  حتی در بطنِ اسلیمی ها به همراه نقش مایه های هندسی و گل دارشان می توان جوهره ی «حروف»را یافت   نوشتار جزئی از هنرهای بصری است و همیشه به طراحی ، نقاشی و معماری وابستگی داشته است، هر چند سه مقوله  اخیر به صورتِ مستقل در مسیرِ خود حرکت کرده اند امّا دائماً با فرم های نوشتاری و کشفیاتِ بدیع و خلاقانه  خطاطی با قدرتِ بیشتری پیش رفته اند.

 

درباره انتخاب عنوان«پارادوکس» برای این نمایشگاه توضیح  دهید؟

خطاطی، قدرتِ خود را از خواندن و نیز نگاه کردن به نوشته ها بدونِ خواندن آنها می گیرد، همیشه در این پارادوکس، نوعی خوانش و فقدانِ معنا وجود دارد. وجودِ این پارادو موجب می شود که یک قطعه «خط نوشته» در فرآیندِ پیش رونده اش ساختارِ یک تصویر را شکل دهد.   این ساختار در مرحله ی بعدی راهِ دیگری از خوانشِ بصری را باز می کند که مستقیماً با ذهنِ هنر مندِ خطاط رابطه دارد. یعنی با دنبال کردنِ ریتم های احساسی و فرم های وابسته به شخصیتِ خودِ هنرمند، ساختارِ نهائیِ یک اثر خطاطی شکل می گیرد.  

 

 

 

چند اثر در این نمایشگاه به نمایش درمی آید؟

در نمایشگاهِ«پارادوکس» ۹ تابلوخط به شیوه بافت گذاری با روان نویس به نمایش در می آید؛ دراین آثار تلاش شده با دخالت دادنِ تأکیدات وتشدیدِ دیگر کیفیاتِ بصری مثلِ تکرار، عامل تضادِ اندازه وپارادویِ شفافیت و ماتی، تجلیلِ دیگری از پتانسیلِ اجراهای خطاطی به نمایش گذاشته شود.

 

در آثار این مجموعه از خط استفاده کردید که یک تصویر کلی را نشان بدهید؟  یعنی می شود گفت پارادوکس به نوعی نقاشی خط هم هست؟

اصطلاح نقاشی خط را بهتراست  کنار بگذاریم کارها تماماً خطاطی است، پارادوکس یک مفهوم کلی است که ممکن است در تمامِ آثار هنری وجود داشته باشد؛ در این آثار سعی شده از  این مبحث تجلیل دوباره ای صورت گیرد.

 

 

«پارادوکس» با « تونر تا معجزه»چه تفاوتی به لحاظ تکنیک و فرم دارد؟

تکنیک در نمایشگاه قبلی استفاده از تونر به عنوان ماده تاثیر گزار بود ولی در اینجا ایجاد بافت با روان نویس،  مرکب خوشنویسی و نوار چسب هست، مسلم است که وقتی مواد و مصالح متفاوت می شوند طبیعتاً فرم ها هم دچار دگرگونی خواهند شد.

 

پایان پیام/32

منبع: شبستان

کلیدواژه: خبرگزاری شبستان استان بوشهر مجلس روزنامه دهه کرامت بیرجند اردبیل مسجد مریم داوری شبستان بیرجند روان نویس گالری کاما آثار

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۰۳۱۸۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شبکه نمایش خانگی مروج چه اندیشه‌ای است؟!

بحث از هزینه تولید و نمایش این آثار یک بُعد قضیه است و سوی دیگر ماجرا که اتفاقاً اهمیت بیشتری هم دارد، ناظر به پیامی است که این قبیل آثار به مخاطبان خود می‌فرستند و این که در ورای تولید و عرضه چنین محصولاتی چه فکر و اندیشه‌ای قرار است ترویج پیدا کند.

سید محمدمهدی موسوی در حوزه نوشت: چندی پیش خبری در رسانه‌ها انتشار یافت مبنی بر این که برای تولید هر قسمت سریال شبکه نمایش خانگی به طور متوسط ۳ تا ۵ میلیارد تومان هزینه می‌شود و طبعاً بخش قابل توجهی از این هزینه سرسام آور صرف پرداخت به بازیگران یا به تعبیر درست‌تر سلبریتی‌ها می‌شود.

به عنوان مثال چنانچه یک سریال شبکه نمایش خانگی ۱۵ قسمت داشته باشد به طور میانگین ۶۰ میلیارد تومان صرف ساخت آن می‌شود.

بحث از هزینه تولید و نمایش این آثار یک بُعد قضیه است و سوی دیگر ماجرا که اتفاقاً اهمیت بیشتری هم دارد، ناظر به پیامی است که این قبیل آثار به مخاطبان خود می‌فرستند و این که در ورای تولید و عرضه چنین محصولاتی چه فکر و اندیشه‌ای قرار است ترویج پیدا کند.

با نگاهی اجمالی به آثار شبکه نمایش خانگی از آغاز این جریان در سال ۸۹ با تولید و پخش سریال «قلب یخی» تا به امروز که سریال هایی، چون «افعی تهران»، «جنگل آسفالت» و ... مورد توجه مخاطبان پلتفرم‌های داخلی است، می‌توان به اختصار به نکاتی اشاره کرد که با مقوله سبک زندگی و نوع نگرش به این مساله ارتباط نزدیکی دارد و از همین رهگذر می‌توان تا حدی به این پرسش پاسخ داد که آثار شبکه نمایش خانگی مروج چه فکر و اندیشه‌ای هستند؟!

۱-هر چند برخی سریال‌ها در سال‌های اخیر مروج زندگی‌های تجملاتی یا به اصطلاح لاکچری بوده اند، اما در عین حال، شمار دیگری از آثار با پرداختن اغراق آمیز و بعضاً مغرضانه به مقوله فقر و مشکلات اجتماعی، ترسیم گر زندگی فلاکت بار بوده اند که البته در باره کنایه‌ها و تعریضات غیرمنصفانه‌ای هم به شرایط زیست پس از انقلاب داشته اند که در جای خود نیاز به بحث تفصیلی و عمیق خاص خود دارد.

۲- هنجار زدایی از روابط افراد در کانون خانواده و حتی بین زوجین از دیگر آثار نامطلوب بسیاری از سریال‌های شبکه نمایش خانگی است، کما این که بسیاری از جامعه شناسان متدین نسبت به ترویج روابط آزاد و خارج از چارچوب ازدواج در این سریال هشدار داده و می‌دهند.

واقعیت تلخی که وجود دارد این است که چارچوب خانواده و قوام آن در این سریال‌ها حداقلی است چه آن که بیشتر تصویرگر زندگی افرادی است که بدون هیچ نسبتی حتی با هم در یک خانه زندگی می‌کنند.

۳-استفاده از کلمات مذموم، رکیک و دشنام‌های متعدد از ویژگی‌های غیرقابل انکار برخی از همین سریال هاست که طبعاً تداوم این وضع اثر نامطلوبی بر فرهنگ عمومی جامعه هم می‌گذارد.

۴-به هر حال این واقعیت تلخ غیرقابل انکار است که شبکه نمایش خانگی مرهون نگاه تجاری به حوزه فرهنگ است؛ نگاه و رویکری که به اجمال می‌توان به برخی آثار آن همچون جلوه گری سبک زندگی‌های لاکچری و ایجاد سرخوردگی در جوانان، تغلیظ نگاه جنسیتی منبعث از فرهنگ غرب به زنان و دختران و البته ضدیت با فرهنگ ناب ایرانی و اسلامی در پرتوی نشر اندیشه غربی اشاره کرد.