به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

سرطان خون در کودکان چه علائمی دارد؟

تاریخ انتشار: ۲۳ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۰۴۵۶۶۰

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  لوسمی، کودکان و نوجوانان را تحت تاثیر قرار می‌دهد و طبق گفته موسسه ملی سرطان در ایالات متحده، این شایعترین نوع سرطان در کودکان زیر ۱۵ سال است. هر ساله حدود ۴۰۰۰ کودک به سرطان خون مبتلا می‌شوند.

بیشتربخوانید: عواملی که باعث جلوگیری از اهدا خون‌تان می‌شود

لوسمی بر سلول‌های خونی اثر می‌گذارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این بیماری سبب ایجاد گلبول‌های سفید غیرطبیعی در مغز استخوان فرد می‌شود. این‌ها پس از آن از طریق جریان خون حرکت می‌کنند و تولید سلول‌های سالم خون را سرکوب می‌کنند.

اگر کودک علائم زیر را داشته باشد و در خانواده اش سابقه سرطان خون باشد، تماس با یک پزشک ضروری است.

کم خونی

کم خونی زمانی رخ می‌دهد که بدن دچار کمبود گلبول‌های قرمز خون است. گلبول‌های قرمز مسئول حمل اکسیژن در اطراف بدن هستند و اگر کسی آن را به اندازه کافی نداشته باشد، ممکن است موارد زیر را تجربه کند:

خستگی
ضعف
تنفس دشوار
سرگیجه
سردرد
پوست رنگ پریده
احساس سرمای غیرعادی

عفونت‌های مکرر

کودکان مبتلا به سرطان خون دارای تعداد زیادی گلبول‌های سفید خون هستند، اما بیشتر این گلبول‌ها به درستی کار نمی‌کنند. این به این دلیل است که سلول‌های غیر طبیعی جایگزین سلول‌های سفید سالم خون می‌شوند.

گلبول‌های سفید خون به محافظت از بدن کمک می‌کنند و با عفونت‌ها مبارزه می‌کنند.

عفونت‌های مقاوم و مداوم می‌تواند نشان دهد که یک کودک به اندازه کافی گلبول‌های خون سفید سالم ندارد.

کبودی و خونریزی

اگر یک کودک به راحتی کبودی، خونریزی شدید بینی یا خونریزی لثه را تجربه می‌کند، این می‌تواند نشان از سرطان خون داشته باشد. یک کودک مبتلا به این نوع سرطان فاقد پلاکت‌هایی است که به جلوگیری از خونریزی کمک می‌کند.

درد استخوانی یا مفصلی

اگر کودکی از درد مفصلی می‌نالد و یا استخوان هایش درد می‌کند، این درد شدید می‌تواند خبر از ابتلای کودک به سرطان خون دوران کودکی داشته باشد. وقتی سرطان خون پیشرفت می‌کند، سلول‌های غیر عادی می‌توانند در مفاصل و یا نزدیک به سطح استخوان جمع شده و باعث درد شوند

تورم

در یک کودک مبتلا به لوسمی، تورم می‌تواند بر قسمت‌های مختلف بدن او تاثیر بگذارد، از جمله:

شکم، زمانی که سلول‌های غیر طبیعی در کبد و طحال جمع می‌شوند

چهره و بازوها، زمانی که فشار روی وریدی به نام کاوا (cava)، باعث خونریزی در منطقه می‌شود.

غدد لنفاوی، زمانی که یک فرد توده‌های کوچک را در دو طرف گردن یا در قسمت استخوان ترقوه مشاهده می‌کند.

مهم است که توجه داشته باشیم که کودکی که بدون اینکه علائم دیگری داشته باشد، فقط به غدد لنفاوی متورم مبتلا شده، دچار یک عفونت شده تا سرطان خون!

همچنین، تومور‌های دیگر انواع سرطان به احتمال زیاد فشار را بر ورید اجوف بالایی وارد می‌کنند و منجر به تورم صورت می‌شوند. تورم زمانی بدتر خواهد شد که کودک بیدار شود و در طول روز بهبود خواهد یافت.

این بیماری سندروم ورید اجوف فوقانی نامیده می‌شود و به ندرت در موارد ابتلا به سرطان خون اتفاق می‌افتد. با این حال، می‌تواند تهدید کننده زندگی باشد و نیاز به مراقبت اضطراری دارد.

فقدان اشتها، دل درد و کاهش وزن

اگر سلو ل‌های سرطان خون در کبد، کلیه‌ها و یا طحال ایجاد شوند، این اندام‌ها می‌توانند بر روی معده فشار بیاورند. در نتیجه این اتفاق کودک ممکن است یک احساس سیری، کاهش اشتها و کاهش وزن داشته باشد.

سرفه یا مشکل تنفسی

لوسمی می‌تواند قسمت‌های بدن را در داخل و اطراف قفسه سینه، مانند برخی از غده‌های لنفاوی یا تیماس، غدد بین ریه‌ها تحت تاثیر قرار دهد. اگر این قسمت‌ها از بدن متورم شوند، می‌توانند بر روی نای فشار ایجاد کنند و دشواری تنفس به وجود آید. مشکلات تنفسی نیز در صورتی رخ می‌دهد که سلول‌های خونی بدن در رگ‌های خونی کوچک ریه رشد کنند.

اگر کودک به سختی نفس می‌کشد، مراجعه به اورژانس ضروری است.

سردرد، استفراغ و تشنج

اگر سرطان خون بر مغز و یا نخاع تاثیر بگذارد، ممکن است کودک موارد زیر را تجربه کند:

سردرد
ضعف
تشنج
استفراغ
مشکل تمرکز
مسائل مربوط به تعادل
تاری دید

حساسیت‌های پوستی

سلول‌های لوسمی که به پوست نفوذ می‌کنند، ممکن است منجر به ظهور لکه‌های کوچک، تیره و یا مانند جوش شوند. این مجموعه سلول‌ها کلرم یا سارکوم گرانولیسیتی نامیده می‌شود و بسیار نادر است. کبودی و خونریزی که یکی از نشانه‌های سرطان خون هستند نیز می‌تواند باعث ایجاد نقاط کوچک به نام پتشی شود که ممکن است مانند نوعی جوش به نظر برسند.

خستگی شدید

در موارد نادر، لوسمی منجر به ضعف و خستگی بسیار شدید می‌شود که می‌تواند منجر به ضعف گفتار شود. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های سرطان خون در خون جمع می‌شوند و باعث سفت شدن خون می‌شوند. خون ممکن است آنقدر غلیظ باشد که گردش خون از طریق عروق کوچک مغز کند شود.

احساس کلی ناخوشایند و بیمارگونه

یک کودک ممکن است قادر به توصیف جزئیات علائم خود نباشد، اما ممکن است که به طور کلی بیمار به نظر برسد. هنگامی که علت بیماری کودک معلوم نیست، با پزشک مشورت کنید.

تشخیص زودهنگام سرطان خون ممکن است کمی دشوار باشد.

این علایم‌ها می‌توانند از کودک به کودک دیگر متفاوت باشند، ممکن است همه کودکان مبتلا به سرطان خون، علائم فهرست شده در بالا را نداشته باشند.

علائم اولیه نیز بسته به اینکه کودک به سرطان خون حاد مبتلا است یا مزمن، متفاوت هستند. علائم سرطان شدید اغلب به سرعت ظاهر می‌شوند و ممکن است قابل توجه باشند. افراد مبتلا به سرطان خون مزمن ممکن است خفیف‌تر بوده و به تدریج در طول زمان پیشرفت کنند.

اگر والدین یا مراقبان کودک هر یک از علائم بالا را در کودک مشاهده کنند، بهتر است که در اسرع وقت کودک را به یک پزشک ببرند. تشخیص سریع می‌تواند اطمینان حاصل کند که کودک سریعاً درمان درست را دریافت می‌کند.

با این حال، بسیاری از این نشانه‌ها رایج هستند و می‌توانند گستره‌ای از بیماری‌های دیگر را نشان دهند. دکتر آزمایش‌ها و ارزیابی‌های مختلفی را قبل از تشخیص بیماری انجام خواهد داد.

چشم انداز

سرطان خون مخصوص کودکان انواع مختلفی دارد. برای والدین و یا مراقبت کننده مهم است که هر چه زودتر درباره سلامت فرزندشان با پزشک صحبت کنند.

امروزه پزشکان می‌توانند بسیاری از موارد سرطان خون دوران کودکی را با موفقیت درمان کنند. روش‌های درمان در حال پیشرفت هستند و نرخ بقا برای برخی از اشکال این بیماری به بهبود خود ادامه می‌دهد.

منبع: مجله سلامت

انتهای پیام/

نشانه‌های اولیه سرطان خون در کودکان

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: دانستنی ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۰۴۵۶۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برنامه کودکی نداریم که درباره «جیغ و دست و هورایش» صحبت کنیم

بازنگری در فرمول «جیغ و دست و هورا» در ساخت برنامه‌های تلویزیون به عبارتی تبدیل شد که همه درباره‌اش صحبت می‌کنند. مجری قدیمی که اعتقاد دارد از آن برنامه‌های جذاب و کودکانه خبری نیست که بیاییم درباره اینکه جیغ و دست و هورا باشد یا نباشد صحبت کنیم. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امروز بحث‌های متفاوتی درباره فقدانِ محتوا برای خردسالان، کودکان و نوجوانان در تلویزیون می‌شود، برنامه‌هایی که خلاقیت و نوآوری ندارند و فقط برخی از کاراکترهای کودکانه به فرمول جیغ و دست و هورا روی می‌آورند. در گذشته‌ای نه چندان دور درباره این نکته صحبت شده بود اما انتقاد هنرمند پیشکسوت کودک در جریان جشنواره عروسکی تلویزیون (عروسک‌خونه) دوباره انتقادات را به این سمت آورد. 

روز گذشته با یکی از پزشکان حوزه کودک در خصوص دعوت کودکان به جیغ و دست و هورا صحبت کردیم که او هم اعتقاد داشت ایجاد نشاط درونی باید در دستور کار تلویزیونی‌ها قرار بگیرد نه یک تخلیه انرژی آنی و لحظه‌ای؛ که البته این اتفاق هم در نوعِ‌خودش لازم است اما کامل و جامع نیست. 

الهه رضایی مجری و برنامه‌ساز قدیمیِ تلویزیون است که شاید بهترین سال‌های کودکانه شبکه یک با اجرای او در خاطره‌ها مانده باشد؛ او در جریان گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم  بارها به جمله‌ای اشاره کرد که انتقاد بسیاری از کاربلدها و قدیمی‌های عرصه کودک است؛ متأسفانه کودک و نوجوان در کشور ما به فراموشی سپرده شده و دغدغه نیستند. چرا که به تعبیرِ رضایی، ما استعدادها و تهیه‌کنندگان قدرتمندی در حوزه کودک داریم که بخشی از آن‌ها کنار گذاشته شدند و یا به ورطه فراموشی سپرده شدند. 

او در این گفت‌وگو، دست و جیغ و هورا را آفتِ برنامه‌سازی کودک عنوان کرد و گفت: امروز برنامه‌هایی ساخته می‌شود که آهنگی می‌زنند و مجری فریاد می‌زند دست و جیغ و هورا! یا بچه‌هایشان را می‌آورند تا دیده شوند، این برنامه‌سازی نیست! 

جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی خوب است نه برنامه‌سازی تلویزیون!

این مجری قدیمی تلویزیون به خبرنگار تسنیم گفت: جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی لازم است خصوصاً برای خردسالان و مدتی به یک روشی تبدیل شد که یکی از مدارس تهران این کار را شروع کرد. صبح برای اینکه انرژی بچه‌ها را افزایش بدهد این کار را می‌کردند و روش خوبی است. اما نه به عنوان برنامه‌سازی‌های تلویزیون! البته که این روزها برنامه کودکی نداریم که بخواهیم درباره جیغ و دست و هورایش با هم بحث کنیم. ناگفته نماند که دوره‌ای همه برنامه‌های کودک تلویزیون همین کار را می‌کردند تا به گونه‌ای حواسِ کودکان را پرت کنند چون خلاقیت و نوآوری نداشتند که به رخ بکشند. 

نمی‌گویم این کار ممنوع است!

وی افزود: باز هم درباره «جیغ و دست و هورا» این نکته را باید یادآور شوم که من نگفتم و نمی‌گویم این کار ممنوع است و به طورکل نباشد. اما به اندازه کافی بایستی این اتفاق بیفتد که در آن صورت اشکالی ندارد. منتها اگر بیش از اندازه در هر کاری باشد یا در مراسم و برنامه تلویزیون، به کودکان هیچ کمکی نمی‌کند و اتفاقاً گاهی اوقات «آزاردهنده» هم خواهد بود. در هر چیزی افراط و تفریط دردسرساز است. نه خیلی همه‌چیز آرامِ آرام و نه شلوغِ شلوغ که بقیه را اذیت کند. ممکن است بچه‌ها در برهه‌ای هم لذت ببرند اما کار اصولی نیست و به اندازه و گهگاهی هم اتفاق بیفتد ایرادی ندارد. 

شکل‌گیری نشاط کودکان با جیغ و دست و هورا یا اتفاقی درونی؟!

اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود

رضایی در ادامه اضافه کرد:‌ کودکان از صفر تا 6 سالگی بهترین مقطع یادگیری‌شان است. سن تربیت‌پذیری، آینده‌سازی و استعدادیابی در این زمان اتفاق می‌افتد. باید از طریق برنامه‌سازی به‌طور غیرمستقیم و مستقیم و با بازی‌های درست و کاربردی،‌ مهارت‌افزایی را رونق دهیم، اما همواره مجری فریاد می‌زند جیغ و هورای بلند و این روزها هم لباس‌های رنگارنگ بپوشند. این نوع اتفاقات نمی‌تواند برای کودک، فرهنگ‌سازی کند یا تأثیرگذار باشد. بچه‌ها نمی‌توانند الان در این شرایطی که برایشان فراهم شده انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر مسابقاتی برای بچه‌ها بگذارند که این بچه‌ها بتوانند انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر خلاقیت‌هایی را برای بچه‌ها ایجاد کنند. برنامه‌هایی که بتواند از خلاقیت‌های بچه‌ها استفاده کند، بسازند. همان‌طور که در گذشته هم این نوع برنامه‌ می‌ساختند؛ اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود. باید این شلوغ بازی‌ها را کم کنند. اصلاً چه دلیلی دارد برنامه‌های تلویزیون که دست می‌زنند، جیغ و هورا بکشند.

وی خاطرنشان کرد: جیغ زدن برای تخلیه انرژی است اما نه در استودیو و برنامه‌ای که قرار است حرف‌های مهمی را در قالب مفاهیم کودکانه بزند. چون دستشان خالی از مفهوم و ارزش است به سمت چنین حرکت‌هایی می‌روند تا خلأهای ذاتی برنامه‌سازی را پُر کنند.کاری ندارند غیر از اینکه چند دقیقه‌ای با این دست و جیغ و هورا بگذرانند. اما اگر برنامه، مسابقه و خلاقیت و بینشی داشته باشد آن وقت می‌بینید که حواسِ کودک را پرتِ این نوع حرکت‌ها نمی‌کنند و فرصت کمتری را برای این همه سر و صدا اختصاص می‌دهند.

چرا ترجمه‌ها در حوزه کودک و نوجوان بر تألیف پیشی گرفت؟

کودک در تلویزیون و رسانه برای کسی مهم نیست

رضایی با اشاره به اینکه هنوز هم این نکته را تکرار می‌کنم کودک در تلویزیون و مجموعه رسانه برای کسی مهم نیست، افزود: بچه‌ها برایشان ارزش ندارند؛ اگر ارزشمند باشند باید سعی کنند روشی را انتخاب کنند که در راستای نیاز و علایق‌ کودکان قدم بردارند. آنچه که به نظر می‌آید با سبک زندگی خانواده‌های ایرانی‌ها تطبیق داشته باشد. البته برای تلاشگران شبکه کودک احترام زیادی قائلم اما احساس می‌کنم برخی از مسئولان خصوصاً در شبکه کودک، اطلاعات کودک، روانشناسی کودک و نیازسنجی‌های کودک را نمی‌شناسند، شاید نمی‌دانند بایدها و نبایدهایشان چیست که یاد بگیرند. چون ما معضلات بزرگی در جامعه‌مان داریم و فضا را جدّی نگیریم، فرهنگ‌مان از دست می‌رود. وقتی درباره خطر اعتیاد، کودکان کار و خیلی از معضلات دیگر هم صحبت می‌کنیم برخی‌ها می‌خندند و جدّی نمی‌گیرند. این فضاها واقعاً نیازمند کار جامعه‌شناسی دقیق و ساماندهی قدرتمند دارد. باید NGOهایی راه‌اندازی شوند و با دانش و کارآمد کار کنند.

تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده؟

وی در پاسخ به این سؤال که تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده و باید چه کار کند، خاطرنشان کرد: کسانی که آن موقع در گروه‌های کودک کار می‌کردند افراد متخصصی در زمینه ساخت برنامه برای کودکان، خردسالان و نوجوانان به کار می‌گرفتند. این‌ها کسانی بودند که تحصیلات‌ و تجربیات لازم در این زمینه داشتند. عشق و علاقه‌شان به بچه‌ها واقعی بود. لذا سعی می‌کردند اطلاعات راجع به برنامه‌سازی را از همه‌جا بدست بیاورند و خودشان را با خواسته‌های کودک تطبیق بدهند. متأسفانه تا آنجا که من اطلاع دارم امروز کمتر از آن اتاق فکرها و افراد متخصص در زمینه کودک فعال هستند؛ بعضاً علاقه‌مندند برنامه‌های کودک بسازند اما نه آن‌طور که باید و شاید. برنامه‌های شبکه کودک را دیدم تعداد زیادی کارتون‌های قدیمی‌اند که هنوز دوست‌داشتنی‌اند و کمتر به کار جدیدِ دلچسبی رسیده‌ام. شاید بعضاً برنامه‌هایی خوب باشد اما در حدی که بتواند علاقه‌مندان زیادی را جذب کند، نیست. دلیلش هم این است از افراد متخصص در حوزه شناختی کودک، خردسال و نوجوان استفاده نمی‌شود.

این مجری قدیمی تلویزیون با اشاره به اینکه باید همه دلسوزان کودکان برنامه‌سازی کنند، تأکید کرد: به گمان من باید تمام کسانی که دلسوزِ کودکان‌اند، برنامه‌سازی کنند. کسانی که دغدغه تربیت کودکان را دارند و به آینده بچه‌ها می‌اندیشند. آموزش‌هایی که برای بچه‌ها می‌گذارند، باید آموزش‌هایی باشد برای آینده‌شان هم مفید باشد. اگر این آموزش‌ها به شکلی طراحی شود که با روحیات بچه‌ها سازگار باشد حتماً جواب مثبتی می‌گیرد. بچه‌ها در هر گروه سنی علایقی دارند، اگر تلویزیون بتواند مجموعه‌ای از برنامه‌هایی که سرگرم‌کننده‌اند، آموزش‌های خیلی ملایم، مثبت و دوست‌داشتنی برای کودکان طراحی کرده‌اند، ارائه دهند مخاطب، مدیومی غیر از تلویزیون انتخاب نمی‌کند.

بررسی مختصات سینمای کودک و نوجوان در گفت‌وگو با مدیر شبکه کودک لبنان

می‌خواهند کاری کنند اما عملی نمی‌بینیم

رضایی در خصوص همکاری با تلویزیون گفت: ادعا می‌کنند می‌خواهیم کار کنیم و عملاً دوستان و همکارانی که می‌خواهند کاری ارائه بدهند به درِ بسته می‌خورند. من خودم یکی دو مورد با دوستان و همکاران رفته‌ایم و گفته‌ایم؛ یا ما را به اسپانسر ارجاع می‌دهند و یا می‌گویند بودجه نداریم و یا کار را به زمان دیگری موکول می‌کنند. به امید روزی که مسئولین فقط ادعا نکنند و برنامه‌های کودک برایشان مهم باشد. اما تلویزیون برای اینکه بتواند کارهای بهتری در حوزه کودک ارائه بدهد به نظر می‌آید سیاستگذاری‌ها و اهدافش را در این زمینه باید بازنگری کند. همچنین تلویزیون می‌تواند از افراد کاربلد و تهیه‌کنندگان قدیمی که دور مانده و خانه‌نشین و بیکار مانده‌اند، استفاده کند. هنوز بازنشسته نشده‌اند و از نظرات‌شان استفاده نشده است. در کارنامه‌شان کارهای ماندگار و درخشانی وجود دارد. متأسفم از اینکه برنامه‌های تلویزیون محتوای کافی ندارند، متأسفانه فقط حرف زده می‌شود و عملی نمی‌بینیم.

انتهای پیام/