کودکان کار قاچاق می‌شوند/ تدوین برنامه شناسایی
تاریخ انتشار: ۲۶ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۰۷۴۷۹۱
به گزارش ایکنا؛ «حضور کودکان کار از حدود 15 کشور جهان در ایران، پیچده بودن این مسئله و ضرورت اتخاذ راه‌هاى متنوع براى مقابله با این پدیده» جدید‌ترین اظهارنظر محمد شریعتمداری، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در خصوص کودکان کار و خیابان است.
اما به راستی از وضعیت کودکان کار و خیابانی ایران چه قدر اطلاعات داریم؟ آنچه مدام از سوی مسئولان در این خصوص مطرح می‌شود این است که 65 تا 90 درصد این کودکان اتباع خارجی، 90 درصد آنها دارای خانواده و البته دولت و 11 دستگاه نیز متولی ساماندهی كودكان كار و خيابانی در تلاش برای ساماندهی این کودکان هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما آنچه از سوی مسئولان سازمان‌های مردم‌نهاد و غیردولتی حامی این کودکان مطرح می‌شود، درجه بالای اعتیاد، ابتلا به ایدز و بیماری‌های مقاربتی، مورد تعدی و تجاوز قرار گرفتن، بهره‌کشی اقتصادی، سوء تغذیه و ... است.
در این میان با یک نگاه سطحی به خیابان‌های تهران، کرج، مشهد و سایر شهرهای بزرگ ایران می‌توان به راحتی از عدم موفقیت 11 دستگاه متولی و مسئول در خصوص ساماندهی کودکان کار سخن گفت.
برای بررسی وضعیت کودکان کار و خیابانی اتباع خارجی ایران این بار نه به سراغ یک مسئول دولتی بلکه به سراغ فاطمه اشرفی، مسئول انجمن حمایت از زنان و کودکان پناهنده رفتیم.
بچه‌های کار و خیابانی معتاد هستند؟ چه تعداد؟
وی در گفت‌و‌گو با ایکنا؛ در پاسخ به این سؤال که آیا بچه‌های کار و خیابانی معتاد هستند؟ گفت: اغلب این بچه‌ها عضو خانواده‌های آسیب‌پذیر هستند، به همین دلیل می‌توان انتظار داشت که بخشی از اعتیاد خفیف یا عمیق این بچه‌ها ریشه در خانواده‌های آنها داشته باشد، اما از اینکه چه تعداد از این بچه‌ها و چه درصدی از آنها با اعتیاد مواجه هستند، هنوز اطلاعات دقیقی نداریم.
آیا کودکان کار باندی فعالیت می‌کنند؟
اشرفی در پاسخ به این مسئله که مسئولان بهزیستی و برخی سازمان‌های مردم‌نهاد مطرح می‌کنند که این بچه‌ها به صورت باندی فعالیت نمی‌کنند؟ آیا اینطور است؟ گفت: کاملاً قابل رؤیت و مشاهده است که این بچه‌ها غالباً در یک شبکه خاص رفت و آمد دارند و مکان و زمانی که در آن کار می‌کنند و حتی کنترل منابعی که به دست می‌آورند سازماندهی شده است؛ این سازمان‌دهنده‌ها می‌توانند بزرگ‌تر نسبی یا سببی آنها و یا فرد دیگری باشند که این بچه‌ها را استثمار می‌کنند.
این فعال اجتماعی تشریح کرد: در حال حاضر با موجی از حضور بچه‌هایی روبرو هستیم که از کشورهای همسایه به صورت گروهی به ایران می‌آیند و اگر وجود گروه سازماندهی شده و سازمان‌دهنده را نپذیریم، به هیچ وجه نمی‌توانیم تصور کنیم که بچه‌ای 10 ساله از مسیرهای طولانی و مرزها عبور کرده و خود را به وسط تهران رسانده و در حالی که زبان محاوره محلی را نمی‌داند، از شلوغ‌ترین چهارراه‌های تهران سردربیاورد.
بچه‌های قوی‌تر زباله‌گرد می‌شوند، کوچک‌ترها فال فروش
وی اعلام کرد: آنچه تاکنون بدان دسترسی پیدا کرده‌ایم این است که کودکان تنهایی که در تهران زندگی و در گروه‌های کاری مشخصی به کار گمارده می‌شوند، متناسب با وسع فیزیکی، سن و قدرت تعامل و ارتباطی که می‌توانند با جامعه پیرامونی برقرار کنند به کار گرفته می‌شوند. کودکانی که توان بیشتری دارند در زباله‌گردی به کار گرفته می‌شوند و بچه‌هایی که جسته نحیف‌تری دارند سرچهارراه‌ها حضور پیدا می‌کنند.
مسئول انجمن حمایت از زنان و کودکان پناهنده، نادیده گرفتن فعالیت‌های باندها در خصوص کودکان کار و خیابان را فرار از واقعیت دانست و اضافه کرد: این فرار کردن از واقعیت است که فعالیت باندها را نادیده بگیریم و فقط مطرح کنیم که این بچه‌ها، در نتیجه فقر خانواده و عدم دسترسی به خدمات اجتماعی مجبور شده‌اند در خیابان‌ها بیایند تا بخشی از زندگی آنها تأمین شود.
چیزی جز قاچاق انسان و باند را نمی‌توانیم برای اتباع افغانستان متصور باشیم
وی ادامه داد: اگر به تحقیقات انجمن حمایت از حقوق کودک که اخیراً در خصوص کودکان زباله‌گرد منتشر شده مراجعه کنیم، می‌بینیم که نزدیک به 90 درصد این بچه‌ها، کسانی هستند که از افغانستان به ایران آمده‌اند و قطعاً این بچه‌ها فاقد خانواده هستند و چیزی جز قاچاق انسان و باند را نمی‌توانیم برای این گروه متصور شویم؛ ضمن اینکه سهمی که در این کار بسیار مشقت‌بار برای بچه‌ها وجود دارد، نمی‌تواند آنقدر برای خانواده ارزشمند باشد که رضایت دهند بچه‌هایشان به چنین کارهایی دست بزنند.
کودکان کار اجازه تعامل با گروه‌های پیرامونی برای مطرح کردن مشکلات خود را ندارند
اشرفی با تأکید بر اینکه این مسئله رسالتی بر عهده فعالان مدنی و سیاست‌گذاران اجتماعی است که اجازه ندهیم کودکی بچه‌ها قربانی مطامع سرمایه‌گذاران در این طرح‌ها یا اربابان محلی و منطقه‌ای شود، مطرح کرد: ما نمی‌دانیم این بچه‌ها در نتیجه خواست قانونی و عرفی خانواده‌هایشان به ایران آورده شده‌اند؟ دزدیده شده‌اند؟ یا فریب خورده‌اند و به ایران آورده شده‌اند؟ اما براساس شواهدی که داریم، نگرانی‌های ما در ارتباط با فشارهایی که به این بچه‌ها وارد می‌شود، خیلی زیاد است. بسیاری از این بچه‌ها به دلیل اینکه هیچ ارتباط و تعاملی با کسی ندارند و فقط در کلونی‌های مشخصی نگهداری می‌شوند، حتی اجازه تعامل با محیط پیرامونی خود را ندارند و اگر هم داشته باشند اعتماد به نفس لازم برای برقراری ارتباط با گروه‌های پیرامونی را ندارند تا مشکلات خود را مطرح کنند.
وی با ابراز نگرانی از وضعیت خانواده‌های این کودکان، گفت: ما باید نگران خانواده‌های این بچه‌ها هم باشیم که نمی‌دانند بچه‌هایشان در ایران هستند یا در منطقه‌ای دیگر از افغانستان. از سوی دیگر چون هیچ گونه مدرک و سندی وجود ندارد که این بچه‌ها چه کسی هستند، نگرانیم به دلیل انتقال توسط باندهای انتقال انسان در مسیر انتقال به ایران، اتفاقات ناگوار جسمی و جنسی برای آنها رخ داده باشد و یا بعداً مورد سوء‌استفاده قرار گیرند.
این فعال اجتماعی با تأکید بر اینکه باید نگرانی جدی ما بچه‌هایی باشند که فارغ از هرگونه کنترل و نظارت در خیابان‌ها رها هستند، گفت: در مسائل مربوط به کودکان کار و خیابانی اقداماتی که همیشه مورد نظر قرار می‌گیرد صرفاً در مرحله جمع‌آوری این کودکان خلاصه می‌شود و هیچ اقدامات اجتماعی و توانمندسازی برای شناسایی تکمیلی‌تر این بچه‌ها و خانواده‌های آنها وجود نداشته است.
پرتکل‌های اقدام برای کودکان کار تعریف می‌شود
وی با ابراز خرسندی از اینکه اخیراً یکی از سازمان‌های غیردولتی ایران با همکاری شورای اجتماعی کشور پرتکل‌های اقدام برای این کودکان را تعریف کرده‌اند تا این بچه‌ها مورد شناسایی کامل از همه ابعاد زندگی قرار گیرد، گفت: در حال حاضر برنامه‌ای تدوین شده که با همکاری وزارت کشور، استانداری تهران و سازمان بهزیستی این مسئله وسیع‌تر و عمیق‌تر مورد بررسی قرار گیرد و در کنار ارزیابی فردی کودک، پرونده مددکاری اجتماعی خانواده‌ها را هم داشته باشیم و خانواده‌ها هم مورد بررسی قرار گیرد.
مسئول انجمن حمایت از زنان و کودکان پناهنده ادامه داد: البته برای حمایت از بچه‌هایی که خانواده آنها از بضاعت کافی برخوردار نیستند و ناگزیر بچه‌هایشان را برای کار فرستاده‌اند نیز برنامه‌ریزی شده است. در این برنامه تعریف شده که با شناخت موقعیت این بچه‌ها و بچه‌هایی که قرائن و شواهد نشان می‌دهد به زور به ایران منتقل شده‌اند و می‌توانیم ادعا کنیم که قربانی قاچاق کودک هستند، با همکاری سازمان‌های بین‌المللی ساماندهی شوند.
اشرفی در پاسخ به این سؤال که آیا سازمان‌های بین‌المللی به ویژه یونیسف در زمینه ساماندهی کودکان کار به ایران کمک می‌کند؟ گفت: تا زمانی که اطلاعات دسته‌بندی شده و طبقه‌بندی وضعیت قانونی و اجتماعی از این بچه‌ها نداشته باشیم، نمی‌توانیم پرتکل اقدام برای این سازمان‌ها تعریف کنیم.
وی اظهار امیدواری کرد در نتیجه طرح پژوهش و تحقیق حمایت اجتماعی از کودکان کار با به دست آوردن اطلاعات جامع از این بچه‌ها بتوانیم گروه‌های مختلف را تفکیک کنیم. قطعاً در میان این بچه‌ها خانواده‌هایی هستند که مدارک اقامت قانونی در کشور داشته و امکان برخورداری از خدمات اجتماعی بیشتری در ایران را دارند.
مسئول انجمن حمایت از زنان و کودکان پناهنده افزود: امید داریم که در نتیجه اجرای این طرح بتوانیم دورنمایی از وضعیت موجود را نزد سیاست‌گذاران و مسئولان اجرایی کشور ترسیم کنیم تا براساس اطلاعات دقیقی که به دست آمده است، امکان برنامه‌ریزی‌های مؤثرتری وجود داشته باشد. البته در هر کاری مخالفان و مدعیانی وجود دارد و نگرانی‌هایی را ابراز می‌کنند و گاهی این ابراز نگرانی‌ها حتی از حیطه اخلاق خارج می‌شود اما ما معتقدیم باید ابزارهای مختلف را برای کمک به این کودکان در نظر بگیریم و به سمت کم کردن تعداد کودکان خیابانی پیش رویم.
انتهای پیام
منبع: ایکنا
کلیدواژه: خبرگزاری قرآن ایکنا اجتماعی جامعه کودکان کار و خیابان ایران قاچاق کودکان کار
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۰۷۴۷۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
همدلی با کودکان، مهارتی که خانواده‌ها با آن غریبه‌اند
ایسنا/خراسان رضوی یک کارشناس ارشد روانشناسی بالینی گفت: اگرچه فراگیری همدلی با کودکان مهارتی بسیار مهم و ضروری است، اما بسیاری از خانواده‌ها با آن غریبه‌اند و آگاهی از آن ندارند.
سمیه سلیمانی در گفت و گو با ایسنا، مهارت‌های زندگی را لازمه بهزیستی دانست و افزود: فراگیری آشنایی با مهارتی تحت عنوان «همدلی» یا به عبارتی درک احساس دیگران ضروری است.
وی با بیان اینکه روانشناسان از سال ۱۹۵۷ تلاش داشتند تا دریابند منشاء همدلی کجاست و چگونه می‌توان فرزندان همدل‌تری تربیت کرد، اظهار کرد: بر اساس مطالعات و تحقیقات انجام شده مشخص شد در کنار عواملی چون نظم و انضباط، گرمی و عشق در رابطه، صبوری، تأیید و تشویق و تنبیه به موقع والدین، بهترین پیش‌بینی کننده همدلی در مردان و زنان ۳۰ ساله رابطه‌ای بود که آنها در ۵ سالگی با والدین خود داشتند.
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی بیان کرد: در این تحقیقات مشخص شد هرچه رابطه والدین و فرزندان در سنین دبستان خوب و صمیمی‌تر باشد، کودکان، همدلی (توانایی درک احساسات و عواطف دیگران و دیدن دنیا از زاویه دید آنها) را بهتر یاد می‌گیرند و بزرگسالان همدل‌تری می‌شوند و هرچه رابطه والد و فرزندان در این سنین رو به سردی و فاصله و «ول کن بابا» و حوصله‌اش را ندارم پیش رود در بزرگسالی احتمال اینکه کودک به سمت خودمحوری، خودکامگی، بی‌توجهی به حال و احوال و خواسته‌های دیگران پیش رود، بیشتر است.
وی در پاسخ به اینکه چطور می‌توان مهارت همدلی خود را ارتقاء داد؟ گفت: همان‌طور که گفته شد این یک مهارت مهم برای ایجاد رابطه قوی و ارتباط مؤثر است.
سلیمانی با بیان اینکه برای فراگیری و بهبود مهارت همدلی چند راه وجود دارد که می‌توان آنها را به کار گرفت، اذعان کرد: تمرین گوش دادن فعال، خود را جای آنها گذاشتن، توجه کردن به نشانه‌های غیرکلامی، تمرین کردن ذهن آگاهی، خواندن داستان و به دنبال بازخورد بودن بخشی از این راه‌ها برای بهبود مهارت همدلی است.
وی با تأکید بر اینکه باید گوش دادن فعال را تمرین کرد، افزود: وقتی فرزندتان با شما صحبت می‌کند بدون وقفه با تلاش برای ارائه راه‌حل به آنچه می‌گوید تمرکز کنید. با برقراری تماس چشمی، تکان دادن سر و پرسیدن سؤالات «شفاف» نشان دهید به او گوش می‌دهید.
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی همچنین از والدین خواست خود را جای فرزندشان بگذارند و سعی کنند مسائل را از دید طرف مقابل ببینید، مثلاً تصور کنید اگر در موفقیت‌های آنها بودید چه احساسی داشتید یا سؤالاتی بپرسید تا درباره تجارب آنها بیشتر بدانید.
وی با بیان اینکه باید به نشانه‌های غیرکلامی توجه کرد، تصریح کرد: مردم اغلب احساسات خود را از طریق زبان بدن، لحن صدا و حالات چهره خود بیان می‌کنند باید به این نشان‌ها توجه کرد تا درک بهتری از احساس طرف مقابل داشته باشید.
سلیمانی همچنین تمرین کردن ذهن آگاه را ضروری دانست و افزود: ذهن می‌تواند به شما کمک کند تا آگاهی بیشتری نسبت به افکار و احساسات خود ایجاد کنید که به نوبه خود می‌تواند به درک بهتر و همدلی با دیگران کمک کند.
وی در خصوص خواندن داستان گفت: این کار می‌تواند به شما کمک کند تا مهارت‌های همدلی خود را توسعه دهید، زیرا به شما امکان می‌دهد جهان را از دیدگاه‌های مختلف ببینید و احساسات و انگیزه‌های شخصیت داستانی را درک کنید.
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی با تأکید بر اینکه والدین باید به دنبال بازخورد باشند، اظهار کرد: باید از دوستان و اعضای خانواده در مورد مهارت‌های همدلی خود بازخورد بخواهید. آنها ممکن است بتوانند پیشنهاداتی در مورد چگونگی بهبود شما ارائه دهند.
وی خاطرنشان کرد: همدلی مهارتی است که با تمرین و تلاش می‌توان آن را توسعه داد. با تمرکز بر درک و ارتباط با دیگران، می‌توان مهارت‌های همدلی خود را بهبود ببخشید و روابط قوی‌تری ایجاد کنید.
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی در پایان گفت: اگرچه فراگیری همدلی با کودکان مهارتی بسیار مهم و ضروری است اما بسیاری از خانواده‌ها با آن غریبه‌اند و آگاهی از آن ندارند.
انتهای پیام
تصادف مرگبار در محور دره شهر-بدره ۴ کشته برجای گذاشت