بازیگر«پاورچین»: یک عده خاص همیشه سرکارند

بازیگر سریال «شب‌های برره»، گفت: دوست دارم با مهران مدیری کار کنم ولی بعد از «قهوه تلخ» دیگر دعوت نشدم.

به گزارش شریان نیوز،سعید پیردوست در کارگاه علوی حسن هدایت به ایفای نقش پرداخت اما در «پاورچین» مهران مدیری یکدفعه سرِزبان‌ها افتاد. اما پیش از آن در آثار کارگردانی همچون مسعود کیمیایی به ایفای نقش پرداخته و امروز کم‌کارترین روزهای دوران کاری خود را سپری می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

این بازیگر یکی از کاراکترهای اصلی سریال‌های «نقطه‌چین»، «پاورچین» و «شب‌های برره» مهران مدیری بود و با بازی در این آثار در بین مردم به شهرت قابل قبولی دست یافت اما حال به تعبیر خودش بعد از سریال نمایش خانگی «قهوه تلخ» دعوت نشده و حتی پیش نیامد که به برنامه «دورهمی» هم برود.

بازی در مجموعه «لبخند ماهی» به کارگردانی سعید بصیری که محصول سال 93 تلویزیون است، آخرین فعالیت او در رسانه ملی به شمار می‌آید. البته چند سالی بوده که پیردوست در سینما عهده‌دار نقش‌های کم‌رنگی است. آخرین فعالیت او در سینما نیز مربوط به بازی در فیلم «آنجا همان ساعت» بوده که آخرین اثر سیروس الوند به شمار می‌آید و هنوز اکران نشده است.

سعید پیردوست با فاصله گرفتن از فضای طنز و کار نکردن با مهران مدیری، «ستایش3» سعید سلطانی، «حکایت‌های کمال» قدرت‌الله صلح میرزایی و «87 متر» کیانوش عیاری را آماده نمایش از رسانه‌ملی دارد. البته چند پیشنهاد دیگر هم داشته ولی فعلاً کاری قبول نکرده است.

پیردوست بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون دلایل کم‌کاری و فراموش نشدن یکسری از بازیگران را همیشه در صحنه بودن یک عده خاص دانست و گفت: متأسفانه شرایط به گونه‌ای است که کمتر از گذشته به ما کار می‌دهند. البته که یکسری از جوانان تازه‌نفس آمده‌اند و قاعدتاً بیشتر کار می‌کنند و وضعیت بودجه‌ای سازمان صداوسیما هم مناسب نیست ولی در این شرایط هم یکسری هستند که این کار هنوز تمام نشده سرکار دیگری هستند. این توجه به یک عده خاص امثالِ ما پیشکسوتان که اغلب فراموش می‌شویم یا کم‌کار، را آزرده می‌کند.

وی افزود: عشق مردم ما را زنده و امیدوار نگه داشته تا کار کنیم و در صحنه باشیم. واقعاً وقتی در کوچه و بازار با مردم روبرو می‌شویم انرژی به ما می‌دهند که بازیگر بمانیم. کار ماندگار از دلِ یک اندیشه درست، کارگردانی و عوامل کاربلد بیرون می‌آید که هنوز هم این آثار جزو پربیننده‌های تلویزیون‌اند. مصداق بارز آن چندی پیش بود که سریال «نقطه‌چین» از شبکه آی‌فیلم روی آنتن رفت و یا اولین بازپخش سریال «شب‌های برره» که با استقبال مردم مواجه شد.

پیردوست با اشاره به اینکه کار کردن با مهران مدیری همیشه برایم لذت‌بخش بوده است، تأکید کرد: هیچ‌وقت نمی‌توانم بگویم کدام فیلم و اثرم را بیشتر از همه دوست دارم ولی کاراکتر «پاورچین» و «مرد هزار چهره» را بسیار دوست داشتم. عمدتاً کار با مهران مدیری همیشه برایم لذت‌بخش بوده است. بسیاری این روزها به من گفتند که چرا با مهران مدیری کار نکردم،‌ چون بعد از «قهوه تلخ» دعوت نشدم. البته شاید شرایط هم به این‌گونه رقم خورده است.

وی در پاسخ به این سوال که چرا مهمان «دورهمی» مهران مدیری نشدید، گفت: برنامه «دورهمی» پیش نیامد! البته که زیاد تمایلی به این برنامه‌ها نشان نمی‌دهم و زیاد اهل خودنمایی، جنجال و چالش نیستم. همیشه طنز را دوست داشتم حتی در کارهایی که با مسعود کیمیایی هم انجام دادم یک شمه‌ای از طنازی را به رخ کشیدم. اما با کارهای مهران مدیری یک باره به یک شخصیت کاملاً طنز تبدیل شدم.

این بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون با اشاره به اینکه الان دوست دارم بیشتر نقش‌های جدی را تجربه کنم، گفت: من الان بیشتر نقش‌های جدی را دوست دارم. چرا که کارهای طنز یک شرایط خاص خودش را دارد و آن حرکت‌ها و شور و حال‌ها با فیزیک و توانِ امروز من همخوانی ندارد. نتوانستم با علی حاتمی کار کنم ولی دوست دارم با داریوش مهرجویی این اتفاق بیفتد.

پیردوست با بیان اینکه جای قصه‌های اصیل و ساده قدیمی در تلویزیون خالیست، خاطرنشان کرد: می‌دانید که  واقعاً قصه‌های قدیم یک شور و حال دیگری داشت حتی اگر به آثار هالیوود هم نگاه کنید فیلم‌های تاریخ سینما و فیلم‌های تاریخی، یک حال و هوای دیگری داشتند. امروز جای آثار اصیل در تلویزیون ما خالیست و جای آن را کارهای کامپیوتری، اکشن و پراز هیاهو گرفته است. البته که شغل و حرفه ما ایجاب می‌کند خودمان را با شرایط وفق بدهیم. زیرا وقتی یک مقدار با نقش ارتباط برقرار می‌کنیم باید با آن نقش و کاراکتر کنار بیاییم.

برچسب هاسعید پیردوست

منبع: شریان

کلیدواژه: سعید پیردوست

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shariyan.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شریان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۰۸۷۴۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روایت سمیرا حسن‌پور  از پشت صحنه سریال اسکار | آقای مدیری آدم را بد عادت می‌کند

آفتاب‌‌نیوز :

سیمرا حسن پور البته پیش از این هم در سریال‌های شبکه نمایش خانگی مثل جیران حسن فتحی و رئالیتی‌شوی شب‌های مافیا حضور داشته است. حالا هم در حال بازی در سریال گردن‌زنی به کارگردانی سامان سالور، همسرش، است که تصویربرداری‌اش احتمالا تا مرداد ماه به طول می‌انجامد. با او در باره حضور در شبکه نمایش خانگی و سریال جدیدش صحبت کردیم:

در چند سال گذشته چندین همکاری با شبکه نمایش خانگی داشته‌اید. از تجربه این سریال‌ها بگویید. چه تفاوت‌هایی با تلویزیون وجود دارد؟

حتما تفاوت دارد. ممیزی‌های کمتری هست و دستمان برای طرح مسائل مختلف بازتر است. من سر سریال جیران بودم و دو تا هم رئالیتی شو داشتم.

با توجه به این بازخورد‌ها فکر می‌کنید مخاطبان تلویزیون بیشتر است یا شبکه نمایش خانگی؟

تلویزیون پیش از این بیننده‌های بیشتری داشت. رسانه‌ای است که رایگان در اختیار همه است و همه می‌توانند ببینند. به همین دلیل هم پیش از این بینندگان بیشتری داشت. اما مدتی است تعداد تماشاگرانش کمتر شده است. امیدوارم به روال سابق برگردد و باز هم همان تعداد بیننده را داشته باشد. برای این که جایگاه دیگری دارد. شما نمی‌توانید مثلا سریال پایتخت را با هیچ سریال دیگری مقایسه کنید. چه اشکالی داشت که تلویزیون اینقدر پربیننده بود؟ شبکه نمایش خانگی یک مقدار مخاطبان خاص‌تری دارد که قشر متوسط رو به بالا هستند.

احتمالا یکی از دلایلش همان مبلغ اشتراکی است که باید پرداخت کنند.

دقیقا. تصور من همین است. کسانی که در شهرستان‌های کوچک هستند یا از نظر مالی ضعیفند، به این پلتفرم‌ها دسترسی ندارند. با این وجود بینندگان خودش را دارد که تعدادشان کم هم نیست.

اصولا رسانه برایتان مهم است؟ یعنی برایتان فرق می‌کند که در تئاتر باشید یا سینما یا تلویزیون؟

من از اول هم عاشق پرده نقره‌ای سینما بودم.

علی‌رغم این که کارتان را با تئاتر شروع کردید.

بله. من خیلی اتفاقی با تئاتر شروع کردم. من از اول سینما را دوست داشتم، ولی در دانشگاه تئاتر خواندم. برای نمایش مصائب استاد نوید ماکان کار آقای بیضایی برای ایشان تست دادم و پذیرفته شدم و کار کردم. ولی بعد سمت تصویر رفتم. تئاتر هم البته بسیار جذاب است، ولی من سینما را ترجیح می‌دهم.

از برنامه اسکار صحبت کنیم. چطور تجربه‌ای بود؟

من اصولا در این برنامه‌ها شرکت نمی‌کنم. ولی چون این کار آقای مدیری بود، رفتم. تجربه جذابی بود و ژ ژ صحنه‌هایش در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شد. سر صحنه هم خیلی خندیدیم و خوش گذشت. مدت‌ها بود انقدر نخندیده بودم. نعیمه نظام دوست واقعا دوست داشتنی است و باعث شد بخندیم. اصلا فضای خوبی سر تصویربرداری وجود داشت. خود آقای مدیری و بقیه کسانی با آن‌ها هم گروه بودم مثل بهنام تشکر و محمدرضا هدایتی هم بسیار عالی بودند. نظرم نسبت به این برنامه‌ها اصلا عوض شد.

این دومین همکاری شما با مهران مدیری است و پیش از این ساعت ۶ عصر را با او کار کرده بودید. کار با او چطور است؟

آقای مدیری آدم را بدعادت می‌کند. انقدر کار با او جذاب است که دیگر نمی‌خواهید بعد از آن سر کار دیگری بروید. چون شرایط کار خیلی انسانی و درست است.

این شرایط درست که می‌گویید، چیست؟

از نظر زمان کار خیلی خوب است به عوامل اهمیت می‌دهد. یعنی زمان‌بندی طوری نیست که از ۵ صبح سر کار باشی تا آخر شب. این باعث می‌شود بازیگر و همینطور بقیه گروه آرامش داشته باشند. این مسئله سر کار‌های دیگر وجود ندارد. مقدار زمانی که در روز کار می‌کنند خیلی زیاد است و ساعت‌های آفیش‌ها هم بد است. ولی سر کار آقای مدیری همه چیز خیلی فکرشده است و جو آرام است. کسی سر کسی داد نمی‌زند و فضای بسیار آرامی وجود دارد. خودش هم انسان محترمی است و همه چیز سر کار خوب است. امیدوارم دوباره قسمت باشد با او کار کنم.

شما فیلم «تابستان همان سال» را هم در جشنواره سال گذشته داشتید که محمود کلاری کارگردانش بود.

به نظرم آقای کلاری یک فیلم ماندگار ساخته است. واقعا برای من تجربه درخشانی بود. در این قاب‌ها و تصاویر کیف کردم. هر لحظه‌اش برای من خوشایند بود که می‌توانم با این قاب‌ها در تصویر بمانم. نمی‌توانم بگویم چقدر برای من رویایی بود. تمام لحظه‌ها انگار نقاشی می‌شد. فضای کار در دهه‌های سی و چهل می‌گذشت و من خیلی این زمان را دوست دارم. از گلدان‌های حیاط گرفته تا دیوار‌ها و غذایی که می‌خوردیم برای من جذاب بود. خوشحالم که توانستم این فضا را از طریق این فیلم تجربه کنم. اصلا علاقه من به سینما و بازیگری به همین دلیل است که می‌توانم زندگی‌هایی را تجربه کنم که در واقعیت نمی‌شود.

از امکان تجربه زندگی‌های مختلف در سینما گفتید. جایی هم گفته اید وقتی می‌خواهم نقشی را بازی کنم سعی می‌کنم با او زندگی کنم و او را وارد زندگی واقعی ام می‌کنم.

بله. تا جایی که می‌توانم این کار را می‌کنم. مثلا در سه کام حبس که نقش یک پرستار را داشتم، واقعا ده روز در بیمارستان کنار پرستار‌ها ایستادم و از آن‌ها یک چیز‌هایی یاد گرفتم. سر فیلم تمشک هم سعی کردم زیست آن شخصیت را تجربه کنم. مثل او چادر سرم می‌کردم و بیرون می‌رفتم. وسایل ارتباط جمعی مثل موبایل و لب تاپ را کنار گذاشتم و خواستم تنهایی را تجربه کنم؛ و این‌ها باعث شد افسرده شوید.

بله. من قبل از فیلم تمشک اصلا نمی‌دانستم افسردگی چیست. آدم شاد و سرحالی بودم و بازی کردن در این نقش واقعا برایم سخت بود. الان برایم خیلی راحت شده، چون دنیای امروز به این سمت رفته است.

بازی در تمشک و افسردگی که سراغتان آمد باعث شد ۶ کیلو وزن کم کنید. درست است؟

بله. سر آن کار ۶ کیلو کم کردم، سر کار آقای کلاری هم ۱۳ کیلو کم کردم. چون آقای کلاری می‌گفت یک این شخصیت نحیف‌تر و لاغرتر از تو است. مسئله دیگری که وجود دارد این است که به جز این که زیست شخصیتی را که می‌خواهم بازی کنم، از نزدیک تجربه می‌کنم. اگر شخصیت هم مربوط به گذشته باشد، در باره آن زمان مطالعه می‌کنم. سر کار تابستان همان سال، من تعداد زیادی کتاب قجری خواندم. می‌خواستم از کنار هم قرار دادن آن‌ها به این درک برسم که یک زن در آن زمان چطور زندگی می‌کند. چون معتقدم آن حس را باید درون خودم پیدا کنم.

از کار با همسرتان سامان سالور بگویید. این نسبت ناخودآگاه روی کارتان تأثیر دارد؟

من و سامان طرز تفکرمان خیلی به هم شبیه است. هر دو در کار به هم آزادی می‌دهیم. اگر من برای نقشی مناسب باشم، نقش را به من می‌دهد، اگر نه هیچ اصراری نیست و او هم این کار را نمی‌کند. من سر کار‌های دیگر هستم و او هم می‌تواند بازیگران دیگری را دعوت کند. ولی اگر جایی بفهمد نقش به درد من می‌خورد و من می‌توانم چیزی به آن نقش اضافه کنم، حتما از من استفاده می‌کند. خودش همیشه می‌گوید وقتی بازیگری در کنارم است که برای کار تلاش می‌کند و بازیگر خوبی هست چرا از او استفاده نکنم؟ این را دارم نقل به مضمون می‌گویم، نمی‌خواهم از خودم تعریف کنم. می‌گوید من از بازیگری که ایده دارد و با عشق و علاقه تلاش می‌کند تا به نقش برسد، چرا استفاده نکنم. سامان هم در بازیگری من بسیار موثر بود. اولین کار من در سینما با او بود؛ که برای آن جایزه هم گرفتید.

بله هم جایزه جهانی گرفتم و هم در فجر کاندید شدم. برای فیلم سه کام حبس هم جایزه گرفتم. سامان اصولا من را در کار فقط به عنوان بازیگر می‌بیند. اینطور نیست که حواسش به من بیشتر از بقیه باشد. یعنی ممکن است کاملا یک سکانس من را از فیلم بیرون بیاورد. در این موارد خیلی حرفه‌ای کار می‌کند.

الان هم که سر سریال با او هستید.

بله. سریال گردن زنی که خیلی داستان عجیب و غریب و معمایی دارد با حرکت‌های فروان. به نظرم کارگردانی این کار خیلی سخت است، ولی سامان از پس آن برآمده است. من که خیلی از بودن در این سریال خوشحالم. برای اولین باز نقشی دارم که کمی‌شبیه خودم است.

منبع: همشهری آنلاین