سه نکته از پیمان ورسای در خصوص تنش با ایران

بحران در حال رشد بین ایران و ایالات متحده ممکن است به نظر چندان ارتباطی با جنگ جهانی اول نداشته باشد. اما در صدمین سالگرد پیمان ورسای که مهمترین بخش از حل و فصل جنگ بزرگ بود، درس های قابل توجهی برای امروز میتوان یافت.

درس اول این است که هزینه های جنگ اغلب بیشتر از حد انتظار بالا می رود. اروپایی ها در سال 1914 وارد جنگ شدند و تقریبا بعد از سال ها تنش های در حال رشد، سرانجام خصومت ها فرصتی برای "رهایی از شر این تنش ها" به وجود آورد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این باور همراه شد با باور عمومی دیگری که میگفت جنگ "تا کریسمس" به پایان خواهد رسید.

تاریخ نویسان از آن زمان بارها سؤال کرده اند که این دیدگاه ها واقعا تا چه حد گسترده بود. اما تاریخ ممکن است نگرش های غرورآمیز در مورد جنگ را تشویق کند. پس از پایان جنگ های ناپلئونی در سال 1815، در حدود یک قرن هیچ جنگی بزرگ اروپایی وجود نداشت. با این وجود، جنگ جهانی اول تبدیل به یکی از مرگبارترین کشمکش های تمام دوران شد، که جان بیش از 20 میلیون نفر را گرفت، چهار امپراطوری بزرگ و معروف را نابود کرد و خلاء سیاسی در دنیای اسلام به وجود آورد که تا امروز ادامه دارد. این جنگ همچنین منجر به پایان سلطه جهانی اروپا شد که بیش از 400 سال به طول انجامیده بود.

همانند کسانی که در سال 1914 به جنگ رفته اند، امروزه ما هم در جهانی زندگی میکنیم که عمدتا برای دوره طولانی از قرن جنگ قدرت های بزرگ را شاهد نبوده است. برای بسیاری از ما سخت است بدانیم که مقیاس نابودی و بدبختی ناشی از جنگ بزرگ یا حتی مرگبارتر از آن جنگ جهانی دوم تا چه حد بوده است. اما هزینه جنگ های مدرن نیز اغلب کمتر از اندازه واقعی ارزیابی شده است: ویتنام، عراق و یا افغانستان را در نظر بگیرید.

حتی نزاع هایی که ظاهرا از لحاظ نظامی موفقیت آمیزتر بوده اند از قبیل جنگ کره و کوزوو، تعهدات پایدار را به وجود آوردند که در آن نیروهای ایالات متحده چندین دهه در منطقه نزاع باقی بمانند. گزارش های اخیر در این رابطه که رئیس جمهور ترامپ تصمیم گرفته است تا حمله ای را که قبلا دستور آن را داده بود، پس از آنکه به طور کامل از پیامدهای آن مطلع شد، لغو کند، نشان دهنده غریزه درست برای اجتناب از هزینه های نامناسب جنگ است.

با ورود ایالات متحده به جنگ در سال 1917 برای محافظت از کشتی های خود در برابر تسلیحات زیردریایی نامحدود آلمان، قواعد چهارده گانه پسا جنگ رئیس جمهور وودرو ویلسون یک برنامه جامع برای بازسازی جهانی "امن برای دموکراسی" بود. اگر ویلسون به طور کامل متحدان اروپایی خود را در خصوص دیدگاه خود متقاعد نکرد، موفق به متقاعد کردن کنگره هم که به طور کلی پیمان ورسای را رد کرد، نشد.

ویلسون مدت کوتاهی پس از آن سکته کرد و هرگز مجددا توانایی رهبری نیافت. اهداف جنگ و خطرات سیاسی آن می تواند فراتر از رؤسای جمهور رفته و در جهت های غیر قابل پیش بینی یا غیر قابل کنترل حرکت کند. در جریان جنگ با ایران هم، رئیس جمهور ترامپ کار درست را در اجتناب از عجله برای حمله کرد. جنگ وقتی به راه افتاد کنترل آن طبعا دشوار است. بنابراین درس سوم ورسای فروتنی است.

یک دیدگاه رایج در سال 1914 این بود که برنامه های نظامی قدرت های بزرگ آنچنان دقیق تنظیم و کالیبراسیون شده بود که با دقت علمی مانند بسیاری از زمانبندی های راه آهن و تلگراف ها می توانست تامین نیرو کند. این برنامه ها نه تنها ناکام ماندند و منجر به به گل نشستن ابزارهای جنگی در جبهه غربی شد، بلکه مثال بارزی از نیروهای بزرگتری هستند که درک رهبران برای کنترل آنها بسیار کمتر از آن نیروها است.

تزار نیکلاس دوم از روسیه این نکته را به قیصر ویلهلم دوم، عموزاده سوم خود، در یک سری از تلگراف ها در روزهای قبل از شروع جنگ گفته است. او گفت: "پیش بینی می کنم که خیلی زود تحت فشار وارده قرار می گیرم و مجبور به انجام اقدامات شدیدی می شود که به جنگ منجر خواهد شد. از نظر فنی امکان پذیر نیست که آمادگی نظامی مان که به دلیل بسیج اتریش است، متوقف کنیم."

با توجه به شبکه پیوندها و برنامه های جنگی دقیق، دومینو سقوط کرد: بسیج روسیه به بسیج آلمان، حمله به بلژیک و فرانسه، ورود انگلیس به جنگ و غیره منجر شد.

خبرهای اخیر که ترامپ حمله دستور شده به ایران را تنها 10 دقیقه قبل از انجام لغو کرده، به خوبی از کیفیت فن آوری ارتباطات مدرن و چابکی ارتش ایالات متحده سخن میگوید. اما وابستگی به چنین اجباری بسیار خطرناک و غیر ضروری است. اطلاعات غلط و یا "مه جنگ"، موانع فیزیکی و مادی، حوادث، اشتباهات، شانس و اقدامات دشمن - چه عمدی یا به غلط، منطقی یا نتیجه اشتباهات خود یا محاسبات غلط - ممکن است اغلب موجب سقوط بهترین برنامه های طراحی شده شود.

همه این عوامل باعث افزایش ریسک هایی می شود که میتواند در نهایت به جنگ منجر شود. ترامپ معتقد است که ایالات متحده باید از جنگ های پر هزینه و بی اثر در خاورمیانه و دیگر نقاط جهان جلوگیری کند. تا زمانی که نضرورتی به استفاده از طور نباشد ایالات متحده باید دیپلماسی را در برخورد با ایران محترم شمارد.

انتقاد اصلی از پیمان ورسای این نیست که به جنگ بزرگ پایان بخشید، بلکه مربوط به آن است که نقایص آن تنها برای بیست سال بعد دانه های جنگ بزرگتری را پاشید. در جلوگیری از جنگ موفق نشد. ما می توانیم بهتر کار کنیم. برای خدمت به منافع ملی در عین اجتناب از اضطراب جنگ، دیپلماسی اولین و بهترین ابزار ما است.

منبع: تابناک

کلیدواژه: ایران آمریکا جنگ ورسای جنگ اول جهانی گروه جی ۲۰ ویزای حج گابریل کالدرون رابعه اسکویی لیدا کاوه علی کفاشیان اینستکس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۲۴۰۴۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اینجا «ایالات متحده اسرائیل» است!

خبرگزاری مهر، گروه مجله _ فاطمه برزویی: «ایالات متحده اسرائیل» عبارتی است که این روزها در فضای مجازی توسط شهروندان آمریکایی استفاده می‌شود؛ شهروندانی که می‌خواهند به اعمال قدرت و نفوذ اسرائیل در مناسبات سیاسی، اقتصادی و ایالات متحده آمریکا کنایه بزنند. لابی اسرائیل در آمریکا به جایی رسیده که مجلس نمایندگان آمریکا روز چهارشنبه (۱۲ اردیبهشت) با پیش نویس قانونی موافقت کردند که بنا بر آن، تعریف «یهودی ستیزی» تغییر خواهد کرد و در دستور کار وزارت آموزش، مقامات و دستگاه‌های مجری قانون و همچنین قوانین مبارزه با تبعیض نژادی قرار می‌گیرد.

نکته اساسی این قانون آن است که باعث می‌شود انتقاد از رژیم صهیونیستی دلیل کافی برای «یهودستیز» شناخته شدن فرد یا گروه باشد، در حالی که بسیاری از مردم دنیا و به ویژه پیروان دین یهود تاکید دارند که صهیونیست‌ها، فرقه‌ای سیاسی هستند که جزو پیروان این دین به شمار نمی‌روند. هر چند منتقدین و برخی از نمایندگان و سناتورهای آمریکایی با این قانون مخالف هستند و آن را نوعی گمراهی در نژادپرستی می‌دانند. اما با این وجود به نظر می‌رسد دولت آمریکا به شدت به دنبال تصویب کامل این قانون است.

اگر این قانون اجرایی شود احتمالاً رهبران جنبش دانشجویی در دانشگاه‌های آمریکا به اتهام یهود ستیزی تحت پیگرد قرار می‌گیرند و ممکن است این آغازی برای مقابله با هر گونه جنبش دانشجویی همبستگی با فلسطین در آینده باشد. این در صورتی است که بر اساس اعلام سی‌ان‌ان در این ۱۵ روز ۱۷۰۰ دانشجوی آمریکایی بازداشت شده‌اند.

اینجا ایالات متحده اسرائیل است

اعمال قدرت و سیاست اسرائیل در آمریکا باعث دهن کجی کاربران مجازی شده و آنها شروع به تمسخر دولت خود در شبکه‌های مجازی کرده‌اند تا جایی که در چند روز اخیر هشتگ «ایالات متحده اسرائیل» در فضای مجازی پربازدید شده است؛ هشتگی که به حمایت بی‌اندازه ایالات متحده از اسرائیل کنایه می‌زند. کاربران از این طریق به نفوذ و لابی صهیونیست‌ها در کشور خود اعتراض کرده و به نوعی می‌گویند آمریکا توسط اسرائیل اشغال شده است.

یک کاربر با انتشار فیلمی از خود در شبکه مجازی «تیک تاک» باعث شکل‌گیری موج گسترده‌تری از این هشتگ شد. او در این ویدئو شروع به شمردن خدماتی که آمریکا به اسرائیل می‌دهد می‌دهد می‌کند و می‌گوید: «به ایالات متحده اسرائیل خوش آمدید. ما بیش از ۳۰۰ میلیارد دلار از زمان جنگ جهانی دوم به اسرائیل داده‌ایم؛ به ایالات متحده اسرائیل خوش آمدید. ما به آیپک (کمیته روابط عمومی آمریکا-اسرائیل) اجازه دادیم تصمیم بگیرد که چه کسی و چه نوع فردی را می‌تواند در قدرت سیاسی کشور ما نگه دارد. به ایالات متحده اسرائیل خوش آمدید، جایی که وقتی اسرائیل غیرنظامیان فلسطینی را قتل عام و هدف قرار می‌دهد، ما می‌گوئیم که آنها حق دارند از خود دفاع کنند. به ایالات متحده اسرائیل خوش آمدید، جایی که ما به قوانین و قطعنامه‌هایی رأی خواهیم داد که می‌گویند مخالفت با اسرائیل ضدیهودی است. به ایالات متحده اسرائیل خوش آمدید؛ ۳۷ ایالت ما قوانین ضد BDS (قوانینی با هدف تحریم رژیم صهیونیستی) را تصویب کرده‌اند یعنی کسانی که می‌خواهند به دولت اسرائیل اعتراض یا بایکوت کنند را مجازات می‌کند. به ایالات متحده اسرائیل خوش آمدید، جایی که سیاستمداران و شرکت‌های خبری ما برای پر نگه داشتن جیب خود چشم بر قتل عام می‌بندند. به ایالات متحده اسرائیل خوش آمدید؛ آیندگان ما را به خاطر نقش ما در نسل کشی و محو مردم فلسطین سرزنش خواهد کرد.»

کاربر دیگری قدرت نفوذ اسرائیل بر آمریکا را یک «تهدید بزرگ» برای مردم این کشور می‌شمارد و می‌نویسد: «شرم آور است. به نظر می‌رسد که اسرائیل کنترل بسیاری از جهان از جمله آمریکا را در دست دارد. این یک تهدید واقعی برای مردم ایالات متحده است.»

«جک» به این موضوع اشاره می‌کند که دیگر انتقاد از اسرائیل هم در آمریکا غیرقانونی است و می‌نویسد: «لابی اسرائیل به تازگی قانونی را تصویب کرده است که انتقاد از اسرائیل را غیرقانونی می‌داند. اعتراض به اسرائیل را غیرقانونی اعلام کردند، تحریم اسرائیل را غیرقانونی اعلام کردند. ما در ایالات متحده اسرائیل هستیم!»

یک فعال شبکه اجتماعی نیز از دستگیری به دلیل اعتراض به اسرائیل در خاک آمریکا نوشت: «به ایالات متحده اسرائیل خوش آمدید. به خاطر اعتراض به اسرائیل دستگیر خواهید شد! شما نمی‌توانید اسرائیل را تحریم کنید. سیاستمداران آمریکایی در شرف تصویب قانون آگاهی ضد یهودی هستند تا یهودی‌ستیزی را به عنوان انتقاد از اسرائیل باز تعریف کنند.»

یک کاربر دیگر با انتشار فیلمی از رئیس‌جمهور فعلی آمریکا که می‌گوید اینجا سرزمین «آزادی بیان» است گفت: «با سرزمین آزادگان ایالات متحده اسرائیل آشنا شوید! جایی که دموکراسی و آزادی بیان با ریاکاری و استانداردهای دوگانه روبرو می‌شوند.»

یک فعال اجتماعی دیگر از خشونت اعمال شده به اساتید دانشگاه توسط نیرو امنیتی می‌گوید: ««ایالات متحده اسرائیل» آمریکا با خشونت یک استاد دانشگاه را در حالی که از معترضان فلسطینی محافظت می‌کند دستگیر کرد. در جریان تظاهرات فلسطین در غزه زنی فریاد میزند من یک پروفسور هستم در حالی که پلیس ایالات متحده به او دستبند می‌زند.»

کاربری دیگری هم بدون هیچ گونه تعارفی می‌نویسد: «شاید بتوانید نام کشورها را به ایالات متحده اسرائیل تغییر دهید!»

کاربری با انتشار چند فیلم از برخورد نیروی امنیتی در طول این دو هفته نوشت: «نحوه برخورد، مقامات رسانه‌ها و پلیس آمریکا با اعتراضات دانشگاهی این اطمینان را می‌دهد که ایالات متحده در واقع ایالات متحده اسرائیل است. صهیونیست‌ها تمام کشور را تصرف کردند ذهنیت غیرانسانی در حال انتشار است.»

یکی دیگر از کاربران با کنایه به دستگیری صدها نفر توسط پلیس آمریکا مدعی دموکراسی گفت: «گسترش اردوگاه‌های حامی فلسطین که منجر به دستگیری صدها نفر شد. ایالات متحده اسرائیل ایالات متحده گارد ملی را برای دانشجویان معترض اعزام می‌کند. آیا این دموکراسی است؟»

آمریکا کشوری است که قبل از شروع عملیات «طوفان الاقصی» نیز از رژیم صهیونیستی بارها حمایت کرده و بعد از ۱۵ اکتبر شدت آن بیشتر شده است. اگر تا قبل از آن این حمایت بیشتر به شکل غیررسمی مانند مشارکت گسترده یهودیان در انتخابات و حضور یهودیان در پست‌های حساس آمریکا بود بعد از طوفان الاقصی بیشتر جنبه رسمی پیدا کرده است. برای مثال قدرت سازمان‌ها و گروه‌های سازمان‌یافتهٔ یهودی و صهیونیستی که در تصمیم‌گیری‌های مجلس قانون‌گذاری آمریکا و دستگاه حاکمه آمریکا، به طور مستقیم، اعمال فشار می‌کنند بیشتر شده است.

کشور بلژیک کنایه سنگینی به آمریکا برای جرأت نداشتن مقابل رژیم صهیونیستی زد و گفت: «ایران را تروریست می‌خوانید اما آیا می‌توانید اسرائیل را که ۱۵ هزار کودک را به قتل رسانده تحریم کرده و تروریست بخوانید؟»

محال است تن به ذلت بدهیم

«هیهات من الذله» صدایی که شاید انتظار داشته باشید از کشورهای اسلامی به گوش‌تان برسد اما این روزها گوشه و کنار کشوری به اسم ایالات متحده آمریکا پر کرده و از قلب دانشگاه‌های نیویورک و لس آنجلس به گوش می‌رسد. شماری از دانشجویان آمریکایی در جنبش پر سر و صدای خود برای حمایت از فلسطین، این جمله معروف از امام حسین (ع) در روز عاشورا را فریاد می‌زنند؛ یعنی «محال است تَن به ذلّت دهیم». همان دانشجویانی که شاید در میانشان مسلمان، مسیحی، یهودی یا حتی آتئیست دیده شود، همان‌ها که از هر رنگ پوست و نژادی میان‌شان دیده می‌شود اما اکنون مسئله فلسطین و انسانیت برای‌شان حرف اول را می‌زند و با هر دین و مذهبی که باشند، سکوت مقابل ظلم را شایسته خود نمی‌دانند.

همان‌هایی که از خشم مقامات ابایی ندارند، کتک می‌خورند، بازداشت می‌شوند یا حتی از دانشگاه محروم، اما باز هم در مسیر دفاع از انسانیت، کوتاه نمی‌آیند.

دانشجویان آمریکایی در جنبش خود کار می‌کنند که اسرائیل کیلومترها دورتر از آنها می‌ترسد و تهدیدشان می‌کند. اکانت وابسته به موساد در توئیتر خود نوشت: «تکنولوژی شناسایی صورت می‌تواند تشخیص دهد که آیا در تجمّعات طرفدار فلسطین در دانشگاه‌ها شرکت کرده‌اید یا نه. موقعیت‌های شغلی و مدارک تحصیلی‌تان بی‌ارزش خواهند بود و موقعیت‌های استخدامی‌تان هم محدود خواهد شد.» آنچه این جنبش رقم زده باعث شده رسانه‌های دنیا و شبکه‌های اجتماعی مدعی‌ترین کشور در زمینه آزادی بیان را زیر سوال ببرند و ایالات متحده چیزی جز یک طبل تو خالی ندانند.

بیداری دانشجویان از دو هفته گذشته به طور جدی شروع می‌شود. زمانی که گروهی از دانشجویان حامی فلسطین در دانشگاه کلمبیا چادر می‌زنند و با سرکوب شدید نیروهای امنیتی مواجهه می‌شوند؛ گروه دیگری هم در دفاع از این جنبش و برای حمایت از غزه برخاستند؛ از دانشجویان معمولی تا پروفسورها و کادر دانشگاه.

قدرت جنبش دانشجویی را دست کم نگیرید

ماهیت جنبش دانشجویی همین است. ایده‌ها و فعالیت‌های گروهی که در اعتراض‌های اجتماعی دخالت می‌کنند و سرنوشت گروهی از جامعه را رقم می‌زنند یا در آن تغییر ایجاد می‌کنند. تاریخ جنبش‌های دانشجویی به بلندای سابقه تأسیس دانشگاه‌هاست و کسی از مبدا آن خبر ندارد. اما اگر بخواهیم به یکی از اولین‌هایش رجوع کنیم می‌توانیم تحصن «گرینزبورو» در آمریکا را مثال بزنیم.

روز اول فوریه ۱۹۶۰ چهار دانشجوی سیاه‌پوست آمریکایی در اعتراض به سیاست تفکیک نژادی در اماکن عمومی، وارد سالن غذاخوری یکی از فروشگاه‌های زنجیره‌ای «وولورث» در شهر «گرینزبورو» ایالت کارولینای شمالی شده و یک قهوه سفارش دادند که اما وقتی از پذیرش سفارش آنها خودداری شد، این ۴ دانشجو تحصن خود را شروع کردند.

سه روز بعد، ۳۰۰ نفر دیگر به جمع آنها اضافه شدند و بعد از چند ماه، این تحصن‌ها به بیش از ۵۰ شهر گسترش یافت و مورد توجه گسترده رسانه‌ها و روزنامه‌ها قرار گرفت. تجربه تحصن دانشجویی ۴ نفره که ۶۴ سال پیش رقم خورد حالا در سال ۲۰۲۴ به واسطه تحصن دانشجویان آمریکایی بار دیگر قدرت این جنبش‌های دانشگاهی را به رخ همه کشیده است تا جایی که خروش دانشجویان آمریکایی پس از کلمبیا و چند ایالت دیگر، نه تنها در خود این کشور شیوع پیدا کرد بلکه سایر کشورها را نیز در بر گرفت و همچنان نیز ادامه دارد.

کد خبر 6096896