چرا بعضی‌ها خواب خود را فراموش می‌کنند؟
تاریخ انتشار: ۲۰ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۳۶۱۱۷۰
شاید برای شما هم این سوال پیش آمده باشد که چرا خواب می‌بینیم و چرا بعضی افراد بهتر رؤیای خود را به یاد می‌آورند؟
چرا خواب می‌بینیم؟
فرآیند رؤیا دیدن زمانی اتفاق می‌افتد که خواب به مرحله REM یا حرکت سریع چشم‌ها برسد، که این پدیده چندین بار در شب رخ می‌دهد. REM همراه افزایش حرکات و تکان خوردن بدن و تسریع در تنفس است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این مرحله زمانی اتفاق می‌افتد که حدود ۹۰ دقیقه از خواب فرد می‌گذرد و به خواب عمیق رفته است. به گفته دکتر Alex Dimitriu خواب دیدن یک فرآیند ضروری برای مغز است، پس تمام مردم خواب می‌بینند فقط بعضی‌ها آن را فراموش می‌کنند. اما چه چیزی باعث می‌شود که همه خواب‌های خود را نتوانند به یاد بسپارند؟
تحقیقات در رابطه با خواب، بسیار گسترده و پیچیده و بررسی آن در آزمایشگاه نیز دشوار است. به همین دلیل نظریه‌های گوناگونی برای پاسخ به این سوال وجود دارد. اما تا حدودی به این دلیل است که فعالیت مغز نمی‌تواند در رابطه با محتوای رؤیا و خواب چیزی به ما بگوید.
دکتر Sujay Kansagra می‌گوید: بعضی‌ها معتقدند رؤیا پنجره‌ای است به ضمیر ناخودآگاه در حالی که نظریه‌های دیگر بر این باورند که رؤیا تنها یک نتیجه بی‌معنی از فعالیت مغز است که سبب بازگردانی مغز می‌شود.
بر اساس یک نظریه، رؤیا زمانی اتفاق می‌افتد که مغز در حال پردازش اطلاعات و حذف غیر ضروری‌ها و انتقال موارد مهم به حافظه بلندمدت باشد. پس افرادی که می‌توانند خواب خود را به یاد بیاورند، توانایی بالایی در حفظ کردن نیز دارند.
به گفته Lambert افرادی که خواب کافی ندارند، به دلیل کاهش میزان REM به خاطر سپردن رؤیا برای آن‌ها دشوارتر خواهد بود. عواملی، چون استرس یا آسیب دیدگی می‌تواند باعث رویا‌های زنده یا کابوس شود که سبب به خاطر سپردن آن در روز بعد می‌شود. دیدن رؤیا هیچ تأثیر منفی بر روی کیفیت خواب ندارد، اما به خاطر سپردن آن می‌تواند نشانه‌ای از سلامت بدن باشد.
منبع: پارسینه
کلیدواژه: خواب رویا کابوس حافظه سلامت خواب دیدن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۳۶۱۱۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رسیدن به فلسفه زندگی از راه خودشناسی
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، درگیری بیش از اندازه همه انسان‌ها به فضای مجازی و کمرنگ شدن ارتباطات میان فردی در جوامع مختلف از آن دست مسائلی است که در سالیان اخیر توجه بسیاری از تحلیلگران و جامعه‌شناسان را به خود جلب کرده است. از طرفی بسیاری از هنرمندان و نویسندگان نیز از این شرایط استفاده کرده و سوژه اصلی آثار هنری و ادبی‌شان را به مواجهه با این فضای جدید اختصاص داده‌اند.
در سینما و ادبیات کشورمان نیز هستند هنرمندانی که به این مسئله توجه نشان دادند و آثاری را مرتبط با این فضا تولید کرده‌اند. یکی از جدیدترین آثار این ژانر در زمینه داستان‌نویسی کتاب «چشم‌ها تنها برای دیدن نیستند» است، اثری در ژانر اجتماعی و مفهومی که ۱۰۶ صفحه دارد و انتشارات سیب کال در خوزستان آن را منتشر کرده است.
این کتاب را مصطفی عظیمی‌فر به رشته تحریر درآورده است و داستان کلی آن در رابطه با یک نویسنده است که تصمیم می‌گیرد یک روز کامل از زندگی را بصورت تحلیلی و نگاه عمیق به محیط پیرامون و جامعه سپری کند. او از ابتدای صبح تا اواخر شب به این سبک از زندگی ادامه می‌دهد. عظیمی فر در این کتاب توانسته از دل کارهای روزمره زندگی مفهومات و پیام‌های مفیدی را بیرون بکشد. به بهانه انتشار این کتاب گفت‌وگویی با نویسنده آن ترتیب داده‌ایم.
عظیمی‌فر در رابطه با ایده اصلی که باعث نگارش کتاب «چشم‌ها تنها برای دیدن نیستند» شد، گفت: با توجه به فراگیر شدن دنیای مجازی و پیشرفت تکنولوژی احساس کردم آدم‌ها کمتر از گذشته ( قبل از همه‌گیر شدن فضای مجازی) رای به با خود بودن و دوستی عمیق با خود می‌دهند. از این رو تصمیم گرفتم کتابی بنویسم که بتواند مخاطب را دعوت به با خود بودن و وقت گذاشتن بیشتر برای خود درونی دعوت کند.
وی در مورد چالش‌های مربوط به نوشتن کتابی با این ایده خاص هم عنوان کرد: در طول یک سالی که برای نوشتن این کتاب وقت گذاشتم با توجه به سبک کتاب مجبور بودم ارتباط عمیق‌تری با خود برقرار کنم. از این رو مجبور بودم بیشتر در محیط پیرامون شنونده باشم. فرقی هم نمی‌کرد این شنیدن شامل شنیدن صحبت‌های آدم‌ها باشد یا حتی گوش دادن به صدای یک رودخانه، به هر حال برای بهتر شدن کار باید هر چه بیشتر شنونده باشم. این سبک زندگی در طول یک سال برای من سختی‌های زیادی داشت اما خب نتیجه کار باعث شده تا خستگی از تن من تا حدودی خارج شود.
نویسنده این کتاب با اشاره به جزئیات این اثر درخصوص سخت‌ترین بخش نوشتن کتابش هم اظهار کرد: با توجه به اینکه کتاب در قالب یک داستان بلند یک پارچه طراحی شده، فکر می‌کنم مرتبط ساختن مفاهیم و موضوعات مختلف در قالب یک خط داستانی مستقیم سخت‌ترین کار هنگام نوشتن کتاب بوده است.
عظیمی‌فر در پایان سخنانش در خصوص حسی که کتاب «چشم‌ها تنها برای دیدن نیستند» در مخاطب ایجاد می‌کند نیز گفت: فکر می‌کنم مخاطب پس از مطالعه کتاب به این موضوع فکر کند که چقدر در انجام کارهای معمول روزمره فلسفه و مفهوم نهفته است و شاید خود نیز تا حدودی به این سبک از زندگی روی بیاورد و برای او جذاب باشد.
در بخش‌هایی از این کتاب آمده است:
آنقدر غرق فکر کردن هستم که متوجه نمی‌شوم چه زمانی کنار اجاق گاز رسیده‌ام. آرام آن را خاموش می‌کنم و دوباره راهی نانوایی می‌شوم. در کودکی مسیر خانه تا نانوایی بسیار دور بود. اما در جوانی و میانسالی نزدیک است. ولی در دوران پیری دوباره دور خواهد شد.
این یعنی قبل از پیر شدن باید مسیرهای طولانی‌تری را طی کنم تا به مقصدهای تازه‌تر و زیباتری برسم. زیرا اگر چنین نکنم و به مسیرهای نزدیک اکتفا کنم، روزی همین مسیرها بر من چیره خواهند شد و طی کردنشان آرزویی غیر ممکن می‌شود.
بعد از چند دقیقه پیاده‌روی به نانوایی که مشتری همیشگی آن هستم می‌رسم. ولی در کمال تعجب با کرکره‌ای تا انتها پایین آمده مواجه می‌شوم! یعنی چه اتفاقی می‌تواند افتاده باشد؟ نکند امروز روز تعطیل نانوا است و من بی‌خبر هستم؟ صبر کنید صبر کنید یک پیرمرد در حال آمدن است...
کتاب «چشم‌ها تنها برای دیدن نیستند» در قطع رقعی و با کاغذ بالک (نخودی رنگ) از طرف انتشارات سیب کال منتشر شده است. بهای کتاب نیز 250 هزار تومان است.
انتهای پیام/
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت