انتقاد تند حسین علیزاده از صداوسیما

نشست خبری جشنواره جوان با انتقاد شدید از رویکرد صداوسیما در قبال موسیقی و همچنین برنامه‌های استعدادیابی تلویزیون همراه بود. در این نشست همچنین هشدار داده شد که باید قوانینی وضع شود تا از استفاده ابزاری و تبلیغاتی خانواده‌ها از کودکان هنرمند و برگزیده‌شان، جلوگیری شود.

به گزارش ایسنا، نشست رسانه‌ای «سیزدهمین جشنواره ملی موسیقی جوان» و رونمایی از پوستر این جشنواره یکشنبه (۳۰ ‌تیر ماه) با حضور حسین علیزاده، حمیدرضا اردلان، آذین موحد و مهرداد پاکباز از اعضای هیات داوران، هومان اسعدی (دبیر جشنواره) و علی ثابت‌نیا (مدیرعامل انجمن موسیقی) در دفتر موسیقی برگزار شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حسین علیزاده در بخشی از این نشست خاطرنشان کرد: جشنواره جوان حرمتی پیدا کرده است که هر کسی وارد شود سعی می‌کند بیشتر به این جشنواره خدمت کند. آقای ثابت‌نیا هم در امور جشنواره ثابت قدم هستند. در اینجا اتحاد خیلی خوبی به وجود آمده و همه با یک هدف کار می‌کنیم و با این حال که شرایط سخت است، با لذت کار می‌کنیم. گاهی یادمان می‌رود که کجا زندگی می‌کنیم و یادمان می‌رود که شرایط موسیقی در ایران چقدر دشوار است. جشنواره جوان یک چیز ویژه خودش است و هیچ‌کس باور نمی‌کند در ایران و در این شرایط چنین چیزی برگزار شود.

علیزاده با بیان اینکه هر چیزی که تداوم پیدا می‌کند پیشرفت خواهد کرد، گفت: این جشنواره پاک و معصوم است و هر کس به آن نرسد باخته است.

او تصریح کرد: سال‌ها گفتیم و معتقدم که حتی یک نفر در صداوسیما فکر فرهنگی ندارد. صداوسیما که موسیقی را جزو فرهنگ نمی‌داند؛ پس فکرشان ضدفرهنگ است. وای به حال مملکتی که صداوسیمای آن اهمیت موسیقی را درک نکند. موسیقی متعلق به تمام تاریخ این فرهنگ است. امیدوارم با تلاش‌های آقای اسعدی (دبیر جشنواره جوان) بعد از این سال‌ها نتیجه بگیریم و اگر نگیریم ما همیشه به شرایط موسیقی و شرایطی که صداوسیما برای موسیقی ایجاد کرده است، معترض خواهیم بود.

این نوازنده و آهنگساز اضافه کرد: ما وظیفه‌مان گفتن است؛ قطعا سال‌ها برای شعار دادن دیر است. این جشنواره نتیجه کار ملی است. هر هنری پول در آن باشد صدا و سیما در آن پیش قدم است. هر هنری هم که پول درآر نباشد و معنوی باشد، صدا و سیما به فکرش نیست.

این آهنگساز در ادامه به استفاده تبلیغاتی والدین از کودکانی که در جشنواره مقام می‌آورند، پرداخت و گفت: امیدوارم پدر و مادرها از فرزندانی که در جشنواره چهره می‌شوند، سوء استفاده نکنند. باید از والدین تعهد بگیریم که فرزندان خود را با یک هدف تبلیغاتی دنبال نکنند و بدانند شرکت‌کنندگانی که در جشنواره موفق می‌شوند، مسئولیتشان بیشتر است و باید بیشتر کار کنند. کسی که در کودکی به جایی می‌رسد برایش یک خطر است و ممکن است دیگر پیشرفت نکند و همان حد بماند؛ چراکه در دوره‌ای به او بسیار توجه می‌شود ولی پس از مدتی رها می‌شود و این امر او را سرخورده خواهد کرد. زمانی که صداوسیما بخواهد از این کودکان حمایت کند، از بخشی این کار را می‌کند که نتیجه منفی خواهد داشت.

علیزاده سپس گفت: کسی که در سنین پایین مطرح می‌شود، در معرض خطر قرار می‌گیرد و دیگر کار را ادامه نمی‌دهد. صداوسیما هم از منظری به این جشنواره توجه می‌کند که باز هم توجه مناسبی نیست و به پیشرفت این جوانان و نوجوانان ضربه می‌زند.

از این استاد موسیقی سوال شد که جشنواره جوان برای جلوگیری از حضور برگزیدگان آوازخوان جشنواره در سنین پایین در تلویزیون چه تدابیری اندیشیده است؟ که پاسخ داد: این موضوعی جدید است. ما درباره‌اش فکر کرده‌ایم و باز هم درباره‌اش صحبت می‌کنیم. شرایطی خواهیم گذاشت که شرط گذاشته شود آیا یک بچه از لحاظ فکری به سن بلوغ رسیده است که برای شرکت در برنامه تلویزیونی تصمیم بگیرد. به نظرم جشنواره با این موضوع جدید باید برخورد جدیدی داشته باشد. والدین می‌توانند مخرب عمل کنند و این می‌تواند به ضرر آن بچه باشد.

اگر صدا و سیما برنامه‌های خوب داشت ما هم استقبال می‌کردیم. اما همه چیز تبلیغاتی است و این اتفاق از ناآگاهی والدین سرچشمه می‌گیرد. ما نمی‌توانیم جلوی والدین را بگیریم. در درجه اول والدین باید حواسشان باشد. اما قطعا برخورد جشنواره از این به بعد با این مسئله جدی‌تر خواهد بود.

علیزاده با اشاره به یکی از برنامه‌های تلویزیون با موضوع استعدادیابی گفت: متاسفانه ما صبح تا شب علیه غرب شعار می‌دهیم ولی حتی شکل و ظاهر برنامه‌هایمان مثل آنهاست. در برنامه‌های تلویزیونی ما تبلیغات، در بالاترین سطح اهمیت است. اما در برنامه‌های تلویزیونی در غرب، فردی که برنده می‌شود هم جنبه تبلیغاتی دارد که قصد دارند چهره‌سازی می‌کنند و هم از طرفی به رشد آن فرد کمک می‌کنند. ما می‌خواهیم موسیقی کشور را از منجلابی که در آن هست بیرون بیاوریم. حرام و حلال کردن موسیقی درباره جشنواره غلط است؛ چراکه در جشنواره موسیقی جوان این بچه‌ها کاری آسمانی می‌کنند. چرا تهران را با لس‌آنجلس مقایسه می‌کنید؟ جریانات تبلیغاتی و سرمایه‌گذاری در کشورهایی مانند امریکا بسیار مافیا دارد و پیچیده است.

او بیان کرد که تمام کار جشنواره در سیزده دوره را نمی‌توان فقط به یک خواننده نسبت داد و افزود: در جشنواره جوان نابغه‌هایی هستند که در سطح جهان نابغه‌ بوده ولی چون نوازنده هستند در هیچ برنامه تلویزیونی از آنها استقبال نمی‌شود. این است که اگر بخواهیم مقایسه کنیم نباید هر چیزی را از اروپا تقلید کنیم چون آنها سازنده عمل می‌کنند.

علیزاده ادامه داد: جشنواره موسیقی جوان تقلید ندارد و به طور ناب از فرهنگ ماست. من گاهی خجالت می‌کشم که شکل ظاهری تلویزیون ما شبیه به تلویزیون غربی‌هاست. رادیو و تلویزیونی که بیشترین شعارها بر علیه امریکا را دارد، بزرگترین مقلدِ برنامه‌های تبلیغاتیِ امریکاست.

او سپس این پرسش را مطرح کرد که آتیه بچه‌هایی که در جشنواره جوان برگزیده می‌شوند چه می‌شود؟ و خودش پاسخ داد: جشنواره باید بودجه عالی داشته باشد و به یک سازمان تبدیل شود و از بچه‌ها استعدادیابی کند و می‌تواند جوانان را از روزمرگی درآورد. باز هم دست این جشنواره درد نکند که با همین بودجه کم به یک تکیه گاه ملی تبدیل شده است. همه باید از لحاظ اقتصادی به آن یاری دهند. به نظر من بهتر است که هنرستان‌ها به جای اینکه برای جذب هنرجو درخواست دهند از همین برگزیدگان استفاده کند. موفق بودن این جشنواره به دلیل مستقل بودن آن است. اگر مشکلات مالی آن حل شود، مشکلات معنوی نخواهد داشت. نگاه حکومتی نسبت به یک مقوله فرهنگی خیلی فقیر است.

علیزاده در ادامه گفت: هیچ محدودیتی برای ردیف‌ها نیست. ما مرتب به این موضوع فکر می‌کنیم که بچه‌ها بتوانند اصول را رعایت کنند. از طرفی می‌خواهیم که آنچه که خودشان خلق می‌کنند را بنوازند. جشنواره جایی برای استعدادیابی است. همه آدم‌ها استعداد دارند ولی مسیرش باید مشخص شود. جشنواره حسنش این است که از سن‌هایی پایین استعدادیابی می‌کند. ما با خانواده‌های آگاه هم طرف هستیم. ما نگاه نخبه‌گرایی نداریم. در هنر اگر شما یک استعداد متوسط داشته باشید ولی پشت کار داشته باشید، موفق خواهید شد. مهم پشت کار است. کشور ما دچار سیاست‌زدگی است و رفتارهای بسیار مادی دارد. کسی از خارج نمی‌خواهد به جشنواره‌های ما بیاید، ما خیلی هنر کردیم جوانان از روستاهای اطراف را جذب کردیم.

این نوازنده ایرانی در ابتدای نشست جشنواره جوان خاطرنشان کرد: در این جشنواره با چهره‌های بسیار جوانی برخورد می‌کنیم که اصلا برای ما باورپذیر نیست. پسر بچه‌ای آمده بود که افشاری می‌نواخت و ما متعجب که این پسر کی وقت کرده این ردیف را یاد بگیرد. تشکر می‌کنم از هومان اسعدی (دبیر جشنواره جوان) که بسیاری از این جوانان مدیون زحمات او هستند. هیچ وقت شرایط برای موسیقی ایده‌آل نیست، ولی با این حال سعی می‌کنیم با حداقل امکانات کار خود را انجام دهیم. خوشبختانه سیاست‌های انجمن موسیقی حتی اگر مدیر آن عوض می‌شده، مثبت بوده و به برگزاری جشنواره موسیقی جوان کمک کرده است.

منبع: فرارو

کلیدواژه: حسین علیزاده صدا و سیما موسیقی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۴۸۶۰۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پاسخ مرتضی‌علیزاده به منتقد «هفت»: سینما بر همه‌چیز مقدم است

مرتضی علیزاده کارگردان فیلم سینمایی «بی‌بدن» عنوان کرد: من معتقدم که فیلم اول باید به تعریف سینما و قصه گویی نزدیک باشد و بعد ایدئولوژی‌اش را جلو ببرد.

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، اولین برنامه از سری جدید برنامه سینمایی «هفت» با بررسی موضوع جنایی و فیلم «بی‌بدن» از شبکه نمایش پخش شد

بخش اول «هفت» به نقد فیلم سینمایی «بی‌بدن» اختصاص داشت که با حضور امیرقادری و رضا صدیق برپا شد.

رضا صدیق در ابتدا بیان کرد: من می‌خواهم قبل از بررسی فیلم به اتفاقات اخیر در منطقه گریزی بزنم و بگویم محور مقاومت اگر تا پیش از وعده صادق یک موضوع پراگماتیک منطقه‌ای بود، اکنون به یک ایده ضدامپریالیستی در جهان تبدیل شده است. سینمای هالیوود نسبت به اعتراضات اخیر دانشجویان آمریکا علیه اسرائیل سکوت کرده؛ این در حالی است که در اعتراضات داخلی ما، رسانه‌های امپریالیستی مانند بازجو به دنبال بازیگران و سینماگران ما بودند، اما به بازیگران خودشان اجازه اظهار نظر نمی‌دهند و هرکس در این موضوع موضع‌گیری کند، قطعا نابود خواهد شد. این قضیه نشان از این است که آمریکا در امنیت ملی‌اش با کسی شوخی ندارد.

امیر قادری در ادامه عنوان کرد: هالیوود ۱۰ الی ۱۵سال اخیر اهدافش بسیار تغییر کرده و فرمایشی شده است. من همیشه می‌گویم صد رحمت به دهه شصت خودمان که حتی اگر سخت‌گیری وجود داشت، اما حامی مستضعفین بود.

رضا صدیق درباره «بی‌بدن» اظهار کرد: از نظر من این فیلم بدون شخصیت و وسط باز است که تکلیفش با خودش مشخص نیست. فیلم «بی‌بدن» از موقعیت‌های دراماتیکی که می‌توانست قصه‌اش را نجات دهد، هیچ استفاده‌ای نکرده است. موضوع قتل در فیلم یک موضوع ثانویه است و نقطه قوت فیلم بازی درجه یک الناز شاکردوست است. همچنین باید بگویم که گذر زمان در این فیلم اصلا پیدا نیست و گویی در فیلمنامه اصلا به آن اشاره نشده؛ ما در نهایت با ریش قاتل متوجه گذر زمان می‌شویم.

امیر قادری در ادامه بیان کرد: موضوعاتی مانند قصاص یا جنگ مفاهیم پیچیده‌ای هستند. از نظر من «بی‌بدن» وسط‌باز نیست و اتفاقا اینکه با چندین زاویه نشان مساله قصاص را بررسی می‌کند؛ نقطه قوت فیلم است. امتیاز بزرگ فیلم بازی بازیگرانش است؛ اما می‌توان گفت که لحن تلخ و یکدست فیلم، کار را خراب کرده است. این فیلم خاکستری است و اگر کارگردان سلیقه بصری بهتری داشت، قطعا فیلم شیک‌تری می‌شد و شلختگی الان را نداشت.

صدیق در ادامه گفت: «بی‌بدن» فیلم بازیگران است نه فیلمنامه و کارگردانی. مساله فیلم قصاص نیست بلکه شخصیت خانواده قاتل است. «بی‌بدن» یک فیلم حیف شده است چرا که موضوع بسیار جذابی دارد.

بهروز افخمی در ادامه خاطرنشان کرد: اینکه در یک فیلم بتوان تماشاچی را وارد دالان تجربه‌های مختلف کرد، بسیار مهم است تا تماشاچی داستان‌های متفاوت را تجربه کند. از نظر من بهترین بازی این فیلم متعلق به گلاره عباسی است.

در ادامه رضا صدیق منتقد نسبت به اظهار نظر یکی از مدیران نماوا راجع به سینماگران و حواشی آن بیان کرد: هر کسی می‌تواند در سینما سرمایه‌گذاری کند؛ اما قرار گرفتن سرمایه‌گذاران در چرخه فرهنگ سرنوشتی مانند نماوا دارد که در حال ورشکسته شدن است. طرف دیگر صحبت من آن بخش از سینماگران است که معتقدند اخلاق و شرافت بیش از هر حرفه، نزد سینمایی هاست. من باید بگویم این جمله خیلی برای سینماگران گنده است. شرافت نزد کارگران و معلمان ماست؛ شرافت یعنی بخش مستضعف جامعه. من باید بگویم که لطفا شرافت را متر نکنید.

امیر قادری در ادامه عنوان کرد: زنگ خطر این ماجرا جایی است که بعد از اظهار نظر این مدیر نماوا، مردم سمت او را گرفتند. می‌خواهم بگویم که دهه فرصت‌طلبی ۹۰ چه چیزی بر سر سینماگران ما آورده که مردم دیگر از آن‌ها حمایت نمی‌کنند.

بخش دوم «هفت» به بررسی موضوع جنایی اختصاص داشت که با حضور مرتضی علیزاده کارگردان «بی‌بدن» و محمدرضا نصراللهی استاد دانشگاه برپا شد.

مرتضی علیزاده کارگردان فیلم سینمایی «بی‌بدن»، ابتدا درباره نقد رضا صدیق به فیلم، عنوان کرد: من معتقدم که سینما اول باید سینما باشد و قصه تعریف کند و بعد ایدئولوژی‌اش را جلو ببرد. اینکه ما از اول فیلم تکلیف را مشخص کنیم که طرفدار قصاص هستیم یا خیر، خلاف قصه‌گویی در سینماست و این متر غلطی برای بررسی و نقد فیلم است. البته که نقد به منی که در قدم‌های اولیه فیلمسازی هستم، بسیار کمک‌کننده است.

محمدرضا نصراللهی در ابتدای صحبت‌های خود گفت: به اعتقاد همه افرادی که پرونده جنایی را دنبال می‌کنند، «بی‌بدن» برگرفته از پرونده آرمان و غزاله است؛ هر چند که نویسنده فیلم منکر این موضوع باشد. باید بگویم که این فیلم در مجموع اصلا جنایی نیست و «بی‌بدن» یک فیلم اجتماعی درام است. در این فیلم موضوع از زاویه بازپرس بررسی می‌شود و به عملیات پلیسی و کارگاه آنچنان که باید نمی‌پردازد و نحوه قتل هم مشخص نمی‌شود.

کارگردان «بی‌بدن» درباره ژانر جنایی بیان کرد: سینمای هالیوود به شکل خالص ژانر جنایی را بررسی می‌کند، اما در کشور‌های دیگر این ژانر با فرهنگ‌های مختلف ترکیب می‌شود. در همین راستا مضمون‌هایی به فیلم اضافه می‌شود که برای مخاطب از کشف معما مهمتر است. در «بی‌بدن» هم همین اتفاق رخ داده است. ما فکر می‌کردیم که مسائل دیگر از کشفیات کارآگاه برای مخاطب جذاب‌تر است.

محمدنصراللهی در ادامه عنوان کرد: یکی از نقد‌های همیشگی من این است که از کارآگاهان و کارشناسان جنایی در متن فیلم استفاده کنند، نه در بخش تولید. به عنوان مثال این موضوع که تمام بازپرس‌ها و پلیس‌های ما در فیلم دختر دارند به یک کلیشه تبدیل شده و همچنین این موضوع که ماموران ما در فیلم‌های ایرانی پا را فراتر از قانون می‌گذارند، واقعیت بیرونی ندارد و به یک کلیشه در فیلم‌ها تبدیل شده است.

میز سینمای جهان برنامه «هفت» نیز به بررسی فیلم سینمایی «Dune ۲» اختصاص داشت که با حضور سیدحمیدرضا قادری و آرش خوشخو برپا شد.

سیدحمیدرضا قادری ابتدا گفت: یکی از متر و معیار‌هایی که در نقد شعر استفاده می‌شود، وجه خیال‌انگیز شعر است. من می‌پذیرم که افراد جوان با دیدن فیلم «Dune ۲» در سینما به وجد بیایند، اما در نهایت فیلم روی من تاثیر نداشت چرا که فیلم‌های الان، ویرایش شده فیلم‌های قبلی‌شان هستند. این فیلم صرف نظر از رمانش، برای کسانی که سینماباز هستند چیز جدیدی ندارد.

آرش خوشخو در ادامه این برنامه بیان کرد: در «Dune ۲» ماجرا پیچیده شده و به نظرم به فیلم تاج‌وتخت ربطی ندارد. فیلم‌های این کارگردان سرد است و ما از زندگی مردمان این فیلم هیچ چیزی نمی‌بینیم و این سرما در تمام فیلم‌هایش وجود دارد. «Dune ۲» پر از توانایی‌های فنی است و بازیگرانش به بهترین شکل انتخاب شده‌اند. بیشتر از داستان فیلم جزئیات فنی فیلمش بسیار برای من جذاب بود. این فیلم مانند هر فیلم مهم دیگری تفسیر معاصر دارد.

امیرقادری نیز درباره فیلم «Dune ۲» اظهار کرد: کتاب بسیار فراتر از فیلم است چرا که مجموعه‌ای از خرد‌های مختلف در آن دیده می‌شود. درک این کتاب از مسئولیت رهبریت یک قوم بی‌نظیر است و به شدت تحت تاثیر خرد خاورمیانه است. من به شدت توصیه می‌کنم که ترجمه این کتاب را که بسیار روان هم است، بخوانید.

افخمی درباره این فیلم گفت: این فیلم تبلیغ آشکاری برای فراماسون‌ها است و به شکل آشکاری برای بزرگ‌نمایی و قدرت‌نمایی فراماسونی تبلیغ می‌کند.

بهروز افخمی در پایان این برنامه تاکید کرد: از این به بعد به امید خدا در پایان هر برنامه «هفت» یک تیتراژ جداگانه داریم؛ یعنی هر تیتراژ با برنامه قبلی فرق می‌کند. هر بار درباره یکی از استادان بزرگ سینمای ایران، چه آن‌ها که از بین ما رفتند و چه آن‌هایی که در قید حیات هستند، برنامه کوتاهی ساخته می‌شود که در حاشیه تیتراژ می‌بینید و در برنامه امشب تیتراژ ما درباره علی حاتمی است که با فیلم‌های علی حاتمی و موسیقی مرتضی حنانه از فیلم «هزاردستان» ساخته شده است.