به نقل از «اقتصاد آنلاین»

چرا تنگه هرمز مهم‌ترین گذرگاه جهان است؟

تاریخ انتشار: ۳۱ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۴۸۹۸۱۲

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از شرق، این تنگه پیش از اکتشاف نفت هم یکی از شاهراه‌های مهم به شمار می‌آمد و با اکتشاف این ماده حیاتی، اهمیت تنگه هرمز بیش از گذشته شد. 90 درصد نفت صادره در جهان که 20 درصد نیاز بین‌المللی را شامل می‌شود، از این تنگه تقریبا 39 کیلومتری عبور می‌کند. به گزارش فارزن افرز، درواقع هیچ کشوری کنترل کامل تنگه هرمز را در اختیار ندارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در شمال این تنگه ایران قرار دارد و در جنوب آن عمان. در این میان ایران به دلیل موقعیت خود می‌تواند در تردد کشتی‌ها در تنگه هرمز اختلال ایجاد کند. پس از آنکه عراق در سال‌های جنگ با ایران، به تأسیسات و ترمینال نفتی در جزیره خارگ حمله کرد، ایران ترمینال نفتی خود را به جزیره لارک انتقال داد.‌عدم کنترل کامل تنگه هرمز از سوی یک کشور باعث شده تا ایالات متحده به‌عنوان دارنده قدرتمندترین نیروی دریایی جهان، ضامن تردد آزادانه در این تنگه باشد. از همین منظر، در سال 1987 ایالات متحده با مداخله در جنگ ایران و عراق مانع از حمله به کشتی‌های کویتی شد. در سال 1988 نیز ایالات متحده در جریان جنگ نفت‌کش‌ها، تعدادی از ناوها و قایق‌های گشتی ایران را غرق کرد. در سال 1991 هم آمریکا با استقرار ناوهای خود در خلیج‌فارس، جنگ اول خلیج‌فارس را با هدف ممانعت از تصرف کویت از سوی عراق کلید زد. در این گزارش آمده است که ایران از این تحولات تاریخی درس‌های زیادی آموخته و می‌داند که تأثیرگذارترین استراتژی برای امتیازگیری در مذاکرات یا بی‌اثرکردن تحریم‌ها، نه اقدامات منفعلانه، بلکه طفره‌روی است. به‌این‌ترتیب این کشور شناورهای کوچک و سبک خود را روانه خلیج‌فارس و تنگه هرمز کرده است.

بحرانی‌تر  از  هر  زمان

وضعیت امروز تنگه هرمز بحرانی‌تر از وضعیت این منطقه در دهه‌های 80 و 90 میلادی است، چراکه رویارویی ایران و ایالات متحده در تنگه هرمز و خلیج‌فارس می‌تواند منجر به جنگ دیگری در منطقه شود. در این میان، واشنگتن به‌جای تلاش برای تأمین امنیت منطقه با هدف دستیابی به منافع کوتاه‌مدت، اقدام به فروش تسلیحات نظامی به متحدان خود در خلیج‌فارس کرده است. این اقدام نه‌تنها کمکی به کاهش تنش‌ها در منطقه نکرده، بلکه تنش‌ها و درگیری‌ها و یارگیری‌های مختلف را افزایش داده است.

یکی از دلایل بی‌ثباتی در خلیج‌فارس و تنگه هرمز را می‌توان در عدم توجه سیاست‌گذاران ایالات متحده به دکترین کارتر مشاهده کرد. در این دکترین، ایالات متحده خود را متعهد کرده بود که برای تأمین منافع خود در منطقه در صورت لزوم از نیروی نظامی استفاده کند، اما در سال های اخیر واشنگتن اجرای این دکترین را تا حد زیادی کنار گذاشته است. یکی از دلایل کاهش توجه ایالات متحده به منطقه، کاهش واردات نفت آمریکا از خاورمیانه است و همین موضوع باعث شد تا واشنگتن تمایل کمتری به تأمین امنیت خلیج‌فارس و تنگه هرمز داشته باشد. چنین رویکردی را می‌توان نشانه عدم توجه واشنگتن به تاریخ و ژئوپلیتیک منطقه دانست.

امنیت مهم‌تر از  نفت

نیاز ایالات متحده به امنیت این منطقه، بیش از نیاز این کشور به نفت است. مهم‌ترین دلیل آن را هم می‌توان افزایش احتمال وقوع درگیری هسته‌ای دانست. ایران پس از خروج ایالات متحده از توافق هسته‌ای و اعمال مجدد تحریم‌ها، برنامه غنی‌سازی اورانیوم خود را از سر گرفته و این اقدام می‌تواند چالش‌هایی برای امنیت منطقه ایجاد کند. با این تحولات، از سوی دیگر عربستان و امارات متحده عربی هم تلاش خود برای دستیابی به تکنولوژی هسته‌ای را مضاعف کرده و ایالات متحده هم در این مسیر به این دو کشور کمک می‌کند.‌به‌این‌ترتیب لزوم تأمین امنیت تنگه هرمز تنها با هدف تسهیل تجارت نیست، بلکه این نگرانی فزاینده وجود دارد که بالاگرفتن تنش در این تنگه می‌تواند آتش جنگی را روشن کند که شعله‌های آن نه‌تنها خلیج‌فارس، بلکه مناطق دورتری را هم دربر می‌گیرد. دومین دلیل که تأمین امنیت تنگه هرمز را ضروری‌تر از قبل می‌کند، افزایش تجارت در منطقه در پی ثروتمندترشدن کشورهای نفت‌خیز خلیج‌فارس است. آخرین دلیل هم به سرمایه‌گذاری گسترده ایالات متحده در منطقه مربوط می‌شود. آمریکا در سال‌های اخیر سرمایه‌گذاری بی‌سابقه‌ای در پایگاه‌های دریایی واقع در خلیج‌فارس انجام داده و دسترسی به این پایگاه‌ها تنها از طریق تنگه هرمز میسر است. با توجه به این دلایل، با اطمینان می‌توان گفت که تنگه هرمز همچنان مهم‌ترین شاهراه تجاری و نظامی جهان محسوب می‌شود و کاهش قیمت نفت از اهمیت استراتژیک این تنگه نمی‌کاهد.‌با اینکه در هفته‌ها و ماه‌های اخیر ناآرامی در خلیج‌فارس و تنگه هرمز افزایش یافته، اما نه‌تنها ایالات متحده، بلکه هیچ‌کدام از قدرت‌های منطقه نیز مایل به رویارویی و جنگ نیستند، چراکه توان کنترل آن را ندارند. کوچک‌ترین اشتباه محاسباتی می‌تواند آتش جنگی بی‌حدومرز را در منطقه روشن کند. به همین دلیل بازیگران منطقه‌ای؛ از قطر گرفته تا عربستان و ایران، با وجود تنش‌های موجود، می‌خواهند همه‌چیز در کنترل باشد. در این میان ایران هم می‌داند که با وجود اعمال تحریم‌های شدید از سوی ایالات متحده، وقوع جنگی دیگر در منطقه سودی برای این کشور نخواهد داشت. به همین دلیل است که نه‌تنها ایران، بلکه هیچ‌کدام از بازیگران منطقه‌ای مسئولیت حمله به کشتی‌های غربی در تنگه هرمز را برعهده نگرفتند. از سوی دیگر منصرف‌شدن ترامپ از اقدام تلافی‌جویانه در پی ساقط‌شدن پهپاد آمریکایی از سوی ایران با اینکه اقدام عاقلانه‌ای بود، اما کافی نبود. تنگه هرمز نیاز به ضامن امنیتی پایدار دارد، حتی اگر این تضمین ناقص باشد.

منبع: اقتصاد آنلاین

کلیدواژه: تنگه هرمز تسلیحات نظامی نفتکش ایرانی ترمینال نفتی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۴۸۹۸۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مقایسه اقتصاد چین با ایالات متحده در بخش های مختلف

رشد اقتصادی آمریکا و چین کمتر از پیش‌بینی ها در سه ماهه اول سال ۲۰۲۴ بوده است.

به گزارش روزیاتو، رشد اقتصادی ایالات متحده در بحبوحه افزایش فشار تورم کاهش یافته، اما نرخ بیکاری در این کشور همچنان پایین است. در همین حال، نشانه‌هایی از رشد اقتصاد چین در بخش‌های مختلف دیده می شود که در ماه مارس رشد چندانی نداشتند.

چشم‌انداز اقتصادی این دو کشور از زمان پایان دوره همه‌گیری کووید-۱۹ متفاوت بوده است.

ایالات متحده انعطاف‌پذیری اقتصادی خود را به دلیل هزینه های مصرف‌کننده و بازار کار قوی و پویا نشان داده است.

اما چین به دلیل بحران در بخش املاک، سرمایه‌گذاری خارجی متزلزل و اعتماد ضعیف مصرف‌کننده تحت فشار قرار گرفته است.

اقتصاد ایالات متحده در سال گذشته به دلیل وضعیت بازار کار مناسب و افزایش مخارج مصرف‌کننده، با نرخ رشد تولید ناخالص داخلی ۲.۵ درصدی، سریعتر از حد انتظار رشد کرد.

با این حال، در سه ماهه اول سال جاری میلادی، اقتصاد این کشور تنها ۱.۶ درصد نسبت به سال قبل رشد کرده که کمتر از رشد ۲.۴ درصدی پیش‌بینی‌شده توسط وال‌استریت بود.

این رقم در بحبوحه افزایش تورم و کاهش هزینه های عمومی و دولتی، کمترین نرخ رشد در دو سال اخیر بوده است.

جفری روچ، اقتصاددان ارشد LPL Financial در مصاحبه ای با سی‌ان‌بی‌سی گفته است:

احتمالاً اقتصاد آمریکا در سه‌ماهه‌های بعدی رشد کمتری خواهد داشت، زیرا میزان هزینه مصرف‌کنندگان افت کرده و به همین دلیل، سرعت رشد اقتصادی کمتر می شود.

در حالی که تورم نرخ پس‌انداز را پایین آورده و فشار بر مصرف‌کنندگان را افزایش می‌دهد، روچ انتظار دارد که در اواخر سال ۲۰۲۴ با کاهش کلی تقاضا، تورم نیز کاهش یابد.

بازار کار قوی همچنان اقتصاد ایالات متحده را تقویت می کند. وزارت کار این کشور نرخ بیکاری را ۳.۸ درصد گزارش کرده که از ماه اوت در محدوده ۳.۷ درصد تا ۳.۹ درصدی باقی مانده است.

صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی کرده که ایالات متحده با رشد تولید ناخالص داخلی ۲.۷ درصدی به پایان سال برسد و نرخ بیکاری در سال ۲۰۲۴ به ۴ درصد افزایش یابد.

در همین حال، چین، دومین اقتصاد بزرگ جهان، رشد سالانه ۵.۳ درصدی را در دوره ژانویه تا مارس ثبت کرده که ۰.۶ درصد بیشتر از پیش‌بینی تحلیلگران در نظرسنجی رویترز بوده است.

اداره ملی آمار چین اعلام کرد که اقتصاد این کشور در سال ۲۰۲۳ به میزان ۵.۲ درصد رشد کرده و به هدف «حدود ۵ درصدی» خود رسیده است؛ هدفی که شورای دولتی شبه کابینه چین مجدداً برای سال ۲۰۲۴ تعیین کرد.

با این حال، نگاه دقیق تر به داده های سه ماهه اول سال ۲۰۲۴ نشان می دهد که رشد اقتصادی چین در چندین بخش، از جمله بخش صادرات، عمدتاً در دو ماه اول اتفاق افتاده است. این موضوع، سؤالاتی را درباره بازیابی اقتصادی چین پس از شیوع ویروس کرونا ایجاد کرده است.

نرخ بیکاری چین در سه ماهه اول سال جاری میلادی به طور متوسط ۵.۲ درصد بوده که در امتداد روند ۵ تا ۵.۳ درصدی از اوایل سال ۲۰۲۳ ادامه داشته است.

چین میانگین بیکاری سه ماهه خود را با محاسبه درصد افراد بیکار نسبت به مجموع افراد بیکار و شاغل اعلام می کند. قابل ذکر است که دولت این کشور، کسانی که در مناطق روستایی زندگی می کنند که حدود یک سوم جمعیت چین را تشکیل می دهند را از گزارش های خود حذف می کند.

صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی کرده که چین به هدفش نرسد و شاهد رشد اقتصادی ۴.۶ درصدی در سال جاری و نرخ بیکاری کلی ۵.۱ درصدی باشد.

بسیاری از کارشناسان، از جمله لی کچیانگ، نسبت به قابل اعتماد بودن آمار رشد اقتصادی چین ابراز تردید کرده اند.

جورج مگنوس، اقتصاددان دانشگاه آکسفورد، در پاسخ به این سوال که آیا اقتصاد در حال سرد شدن چین همچنان می تواند در سال های آینده از ایالات متحده پیشی بگیرد، گفت که از سال ۲۰۲۰ شکاف میان تولید ناخالص داخلی ایالات متحده و چین از حدود ۵ تریلیون دلار به ۱۰ تریلیون دلار افزایش یافته است.

تولید ناخالص داخلی اسمی ایالات متحده با نرخ مرکب حدود ۶.۷۵ درصد و چین ۶ درصد رشد کرده است. اگر این روند ادامه پیدا کند، چین هرگز به ایالات متحده نخواهد رسید.

تولید ناخالص داخلی اسمی، ارزش کل کالاها و خدمات در اقتصاد یک کشور را با قیمت های فعلی بازار، بدون تعدیل تورم اندازه‌گیری می کند.

در بحبوحه تداوم فراز و فرودهای اقتصادی در چین، از جمله کاهش تورم، پنجره ای که در آن ممکن است وضعیت اقتصادی این کشور به ایالات متحده برسد، در حال بسته شدن است.

با این حال، چندین صنعت که چین در آنها پیشرو است، در سه ماهه گذشته رشد قابل توجهی داشته اند. به عنوان مثال، تولید ایستگاه های شارژ خودروهای الکتریکی ۴۱.۷ درصد و تولید قطعات الکتریکی ۳۹.۵ درصد افزایش یافته است. مگنوس در این باره گفته است:

مقامات پکن ادعا می کنند که «نیروهای مولد جدید» به جای املاک و زیرساخت‌ها، در افزایش رشد ناخالص داخلی نقش بیشتری ایفا خواهند کرد. اما من فکر می کنم که این یک رویا است. جزایری از برتری‌های فناورانه در دریایی از مشکلات اقتصادی کلان، بهترین توصیف برای این شرایط است.

داده های موسسات مالی برتر نشان می دهند که شکاف میان دو اقتصاد بزرگ جهان در سال گذشته بیشتر شده است. اقتصاد چین به اندازه دو سوم اقتصاد رقیب ژئوپلیتیکی خود بوده که نسبت به ۷۰ درصد در سال ۲۰۲۲ و ۷۶ درصد در سال ۲۰۲۱ کاهش داشته است.

کانال عصر ایران در تلگرام