از سرگرمی‌های مجازی تا رنگی از فرهنگ در بازی‌های محلی کودکانه

یک پژوهشگر حوزه کودکان در خراسان جنوبی با بیان اینکه بازی، جزئی تفکیک‌ناپذیر از زندگی کودکان محسوب می‌شود، گفت: نقش‌هایی که کودکان در بازی‌ها ایفا می‌کنند، ارتباط مستقیم با نوع زندگی و آداب و رسوم مناطق مختلف دارد، لذا بازی‌های محلی و سنتی در انتقال آموزش نقش‌های اجتماعی به افراد، بسیار مؤثر هستند و همین تأثیر است که گستره بازی‌های بومی و محلی را پیش روی ما می‌گشاید و نشانگر ژرفا و غنای فرهنگی جامعه است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مریم دباغیان  در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: دوران کودکی مهم‌ترین دوره برای سازندگی است.

وی با بیان اینکه سال‌های ابتدایی زندگی به ایجاد نشاط، اعتماد به نفس و همکاری لازم درکودکان کمک می‌کند، به طوری که اثرات قابل توجهی درتمام طول عمر آن‌ها برجا می‌گذارد، افزود: یکی از عوامل طبیعی تربیت و رشد کودک، بازی است.

این پژوهشگر بیان کرد: شخصیت واقعی کودکان ضمن بازی شکل می‌گیرد و به دلیل این که آموزش و یادگیری و اثرپذیری از طریق بازی غیرمستقیم بوده و با لذت همراه است، تأثیرپذیری آن ناخودآگاه بوده و ماندگارتر و عمیق‌تر است.

دباغیان اظهار کرد: بازی، جزئی تفکیک‌ناپذیر از زندگی کودکان محسوب می‌شود چرا که این امر، در عین حال که وسیله سرگرمی کودک است، جنبه آموزش و سازندگی نیز دارد تا جایی که در بعضی موارد ارزش پرداختن کودک به بازی، بیش از ارزش کتاب است.

وی با بیان اینکه فعالیت و علاقه کودک به بازی نشانه سلامت اوست و کودک همان قدرکه به تعلیم و تربیت احتیاج دارد، نیازمند تفریح و بازی نیز است، تصریح کرد: پیامبر(ص) فرمودند: «سرکشی طفل در دوران کودکی، مایه فزونی عقل او در بزرگی است».

دانشجوی دکترای زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بیرجند بیان کرد: کمک به تربیت و پرورش توانایی‌های جسمی و آموختن مهارت‌های لازم به کودک و نوجوان، باید به شکلی انجام شود که هرکدام از آن‌ها درسایه جاذبه بازی‌ها، هم به یک سلامت روحی دست یابند و هم خود را برای قبول مسئولیت‌های زندگی آماده سازند. 

دباغیان ادامه داد: باید توجه داشت که بازی، ویژه کودکان نیست و در تمام طول زندگی انسان مشاهده می‌شود، اما نوع آن و مدت زمانی که افراد سنین مختلف به آن می‌پردازند، متفاوت است.

وی افزود: کودک بیشتر وقت خود را به بازی اختصاص می‌دهد، اما بزرگسال، به صورت هدفمند قسمتی از اوقاتش را صرف این کار می‌کند .

این نویسنده اظهار کرد: نقش‌هایی که کودکان در بازی‌ها ایفا می‌کنند، ارتباط مستقیم با نوع زندگی و آداب و رسوم مناطق مختلف دارد، لذا بازی‌های محلی و سنتی در انتقال آموزش نقش‌های اجتماعی به افراد، بسیار مؤثر هستند و همین تأثیر است که گستره بازی‌های بومی و محلی را پیش روی ما می‌گشاید و نشانگر ژرفا و غنای فرهنگی جامعه است.

بازی‌هایی که نیاز کودک را برطرف نمی‌کند

دباغیان بیان کرد: امروزه بسیاری از کودکان، به منظور رفع خستگی یا پرکردن لحظات خود به بازی روی می‌آورند، البته، نه بازی‌هایی مانند هفت سنگ، بلکه بازی‌هایی از جنس نرم‌افزار را شریک خود می‌سازند.

وی افزود: با نگاهی دقیق دیده می‌شود آنچه به عنوان بازی‌های پیشرفته یا به عبارتی بازی‌های رایانه‌ای جای بازی‌های قدیم و سنتی را پر کرده است، در بسیاری از زمینه‌ها نه تنها پاسخگویی مناسب برای نیازهای واقعی کودکان و نوجوانان نیست، بلکه به دلایل مختلف، بدآموزی‌های فراوانی نیز به دنبال داشته و مستلزم آموزش صحیح و استفاده آگاهانه از آن است.

این پژوهشگر بیان کرد: درفرآیند جهانی شدن، نگاهی مبنی بر این که فرهنگ‌های بومی باید قربانی اقتصاد جهانی شوند، حاکم است، حال اگر فرزندان امروز، الگوهای اصیل و سنتی را به زیبایی درکنار خود داشته باشند، این ارتباط می‌تواند سنت‌های اصیل را حتی پایدارتر و ماندگارتر از گذشته کند.

دباغیان ادامه داد: آنچه مسلم است این است که هیچ یک از بازی‌های سنتی، جنبه بدآموزی ندارد و هرکدام به نحوی در راستای پرورش اندیشه و جسم کودک یا نوجوان و کسب و افزایش مهارت‌ها دارای نقش مثبت بوده و کودکان را برای مسئولیت پذیری درآینده آماده می‌سازد.

وی افزود: درحقیقت با آگاهی از ویژگی‌های جسمی، شناختی، اجتماعی و عاطفی کودک، می‌توان راهکارهای مناسبی را برای اجرای فرآیند یاددهی - یادگیری مهارت‌های زبانی به کار گرفت.

بازی؛ اساسی‌ترین پایه برای رشد کودک

دباغیان یادآور شد: بیشتر پژوهشگران آموزش معتقدند که بازی اساسی‌ترین پایه برای رشد کودک محسوب می‌شود و بازی را می‌توان خمیرمایه تفکر و زبان دانست.

وی خاطرنشان کرد: بنابراین می‌توان ارتباط بین بازی و مهارت‌های زبانی را یک ارتباط بسیار مستحکم به شمار آورد که در این دیدگاه بازی، انعکاس فعالیت‌های درونی و نمایش خودکاری و خودفعالی کودک است.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: بازی بومی محلی منطقه خراسان جنوبی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۴۹۵۰۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نیاز به سرگرمی سالم برای مخاطب/ سعید ابوطالب «سناتور» را می‌سازد

نهمین قسمت از برنامه «کافه نقد» با اجرای مهران ده‌نمکی، به تحلیل محتوایی رئالیتی‌شو «پدرخوانده» پرداخت. سعید ابوطالب؛ کارگردان، نویسنده و تهیه‌کننده این رئالیتی‌شو، هادی مومنی؛ فعال رسانه‌ای و عباس گل؛ روزنامه‌نگار مهمانان این برنامه بودند.

ابوطالب در ابتدای این برنامه گفت: بازی‌های نقش منفی یا بازی‌های دورهمی به ویژه مافیا، قبل از اینکه وارد شبکه نمایش خانگی شوند، مردم آن‌ها را در خانه‌هایشان یا در دورهمی‌هایشان بازی می کردند. این مدل رئالیتی‌شو در ابتدا توسط یکی از پلتفرم‌ها به من پیشنهاد شد. من آن را دوست نداشتم زیرا آن را بلد نبودم و فکر نمی‌کردم بتواند چیزی به مخاطب عرضه کند.

وی اضافه کرد: ما نیازمند سرگرمی سالم برای مخاطب هستیم اما آن سرگرمی حتما باید حاوی پیام باشد. درباره این بازی تحقیق کردیم و متوجه شدیم که می‌توانیم آن را هنجاری و خانوادگی کنیم. البته هنجاری از این جهت که ادبیاتی برای بازی ایجاد کنیم. من چند مدل از این بازی را تحت عناوین «شب‌های مافیا»، «ارتش سری»، «ضد» و «پدرخوانده» ساختم؛ به‌علاوه برنامه‌ای به نام «سناتور» را طراحی کردیم که دو ماه دیگر آماده تصویربرداری خواهد بود.

در ادامه، عباس گل گفت: باید کار را در دو بعد فرم و محتوا بررسی کرد. در بحث فرم، مخاطب کار را پس نمی‌زند و یک کار استاندارد و خوش‌ساخت می‌بیند اما در بخش محتوا باید تبعات آن را در نظر گرفت. مثلا از یک مدل محتوا همزمان چند کار پخش می‌شود و این اتفاق مخاطب را اشباع می‌کند. مساله دیگر این است که فضا بیش از حد لاکچری است درصورتی که نیازی نبود.

تهیه‌کننده و کارگردان «شب‌های مافیا» راجع به انتخاب مخاطب برای دیدن محتواها در تلویزیون و سکوها گفت: برنامه‌ها در صداوسیما به این شکل است که مخاطب تلویزیون را روشن می کند، برنامه یا سریال مورد علاقه‌اش را تماشا می‌کند و بعد آن را خاموش می‌کند. اما در نمایش خانگی مخاطب باید اشتراک بخرد زیرا بخش خصوصی است. مخاطب در یک فضای آزاد حق انتخاب دارد. این جریان آزاد برنامه‌سازی است و به جای تنظیم‌گری باید تشویق کرد.

هادی مومنی نیز در ادامه این مباحث افزود: درباره آثاری از این دست یک نوع نقد رایج در فضای عمومی وجود دارد. حتما به گوشتان خورده که مافیا به‌عنوان یک پیام و اثر در دلش ترویج دروغ و فریب‌کاری دارد.

«مافیا» یک بازی روانشناسانه است

ابوطالب درپاسخ به این نوع نقدها توضیح داد: بله این اولین نقد محتوایی بود که به این بازی وارد شد. این بازی، یک بازی روانشناسانه بوده است. کاربردهای روانشناسانه دارد. در این بازی آدم‌بدها یک‌سوم آدم‌خوب‌ها هستند. آنهایی که دروغ می‌گویند آدم‌بدها و آنهایی که راست می‌گویند آدم‌خوب‌ها هستند. درواقع ما دروغ نمی‌گوییم بلکه سعی می‌کنیم دروغ را از راست تشخیص دهیم.

وی ادامه داد: ما انتظار داریم که یک جهان انتزاعی مانند کشتی دزدان دریایی یا انبار قاچاق مافیای سیسیل بسازیم زیرا می‌خواهیم همزات‌پنداری صورت نگیرد. بازیگران جلوی دوربین نقش‌شان را بازی و پشت صحنه با همدیگر روبوسی می‌کنند. نمی‌خواهیم بازیگران لباس ایرانی-اسلامی داشته باشند

تهیه‌کننده «پدرخوانده» افزود: ایراد می‌گیرند که چرا لباس ایرانی-اسلامی ندارند، ما نمی‌خواهیم داشته باشند. حتی روی اسم کاراکترها نیز اسامی سینمایی گذاشته‌ایم. از طرف دیگر این تغییر برای مخاطب، جذاب است. ما رئالیتی‌شو هستیم زیرا متن نداریم. محتوا و خط فکری داریم. می‌دانیم کجا می‌رویم. البته تعدادی از پلتفرم‌ها هم از این برنامه می‌سازند اما به بازیگر متن می‌دهند تا وایرال شود. در صورتی که متن‌نویسی با ذات رئالیتی‌شو مغایرت دارد.

آثاری مانند «پدرخوانده» به مخاطب وفادار بوده‌ است

مومنی در بخش دیگری از صحبت‌هایش با بیان اینکه وقتی به تاریخ سینما برمی‌گردیم گویی دوگانه‌ای بین آثاری که وفادار به واقعیت بوده‌اند و آثاری که جهان تخیلی را بازتاب می‌دهند، وجود داشته است، سپس خاطرنشان کرد: در سینمای امروز ایران با دو نوع اثر روبه‌رو هستیم. یکی آثاری که توسط نهادها ساخته می شوند و عموما بودجه‌های کلان دارند اما نتواسته‌اند مخاطبان زیادی را جذب کنند. طیف دیگر آثار طنز هستند. در واقع ما دو جریان اصلی در سینما داریم. سینمای محتواگرا و سینمای طنز. خارج از این جریان دیگری نمی‌بینیم.

وی ادامه داد: نگاه برخی منتقدان این است که آثار طنز با تمام ضعف‌هایی که دارند، به روح هنر نزدیک‌ هستند؛ زیرا در آنجا مساله سرگرمی و مخاطب اهمیت دارد. ما این اتفاق را در نمایش خانگی می‌بینیم. در واقع نمایش خانگی معطوف به مخاطب است. به نظر من آثاری مانند «پدرخوانده» به مخاطب وفادار بوده‌اند زیرا مخاطب منفعل نیست. در واقع ما با فعلیت مخاطب روبه‌رو هستیم یعنی اثر طوری ساخته می‌شود که مخاطب به‌عنوان بخشی از اثر وارد آن شود تا خودش جهان معنا و تداعی‌ها را بسازد.

ابوطالب سپس درباره رده سنی این برنامه مطرح کرد: ما درخصوص رده سنی مقاومتی نداریم. هرچند تاکنون تذکری از این بابت به ما داده نشده است. زمانی که ما تصمیم می‌گیریم فصل جدید برنامه را بسازیم به نظرات مخاطبان مبنی بر اینکه کدام بخش‌ها را دوست داشته و کدام بخش‌ها را نداشته‌اند، توجه می‌کنیم. زمانی که مخاطب احساس کند ما به نظر او اهمیت می‌دهیم، با ما همراه می‌شود همچنین اینکه سینما هم به برنامه‌های محتواگرا و هم به برنامه‌های سرگرم‌کننده احتیاج دارد.

برنامه «کافه نقد» با اجرای مهران ده‌نمکی و با هدف نقد و تحلیل سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیون و شبکه نمایش خانگی، پنجشنبه‌ها ساعت ۱۸:۳۰ از رادیو نمایش پخش می‌شود.

منبع: خبرگزاری ایرنا