آغاز عصر جدید
تاریخ انتشار: ۱ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۵۰۵۲۶۰
به گزارش سرويس ساير رسانه ها خبرگزاری تقریب به نقل از فرهیختگان:
بیایید با هم فضای مجازی، شبکه‌های اجتماعی، رسانه‌های داخلی و خارجی و حتی اظهارنظرهای اپوزیسیون جمهوری اسلامی را در این ایام از زاویه دیگری نگاه کنیم و ببینیم واکنش مردمی به هدف قرار دادن گلوبال هاوک و توقیف استنا امپرو چیست؟چه میزان از مردم خوشحال شده‌اند و چه تعداد ناراحت یا نگران.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این روزها کمتر رسانه‌‌ای به این پرداخته که ریشه اصلی غرور ملی مردم ایران پس از دو اقدام بزرگ سپاه چیست و چرا مردم تا این حد خوشحالند. «فرهیختگان» در شماره امروز خود تلاش کرده بگوید نسبت حکومت‌های معاصر ایران با انگلیس و آمریکا چه بوده و هست، در گذشته آنها در ایران چه کرده‌اند و حالا ایران با آنها چه می‌کند. می‌دانیم نوشتن و خواندن از قطحی ساختگی و تلف شدن میلیون‌ها نفر از مردم ایران دردناک است، گفتن از کودتایی که سال‌های سال مردم را به زنجیر استعمار کشید دشوار است، خواندن روایت کاپیتولاسیون و جولان آمریکا میان جان و مال و نوامیس مردم ایران به‌شدت آزار‌دهنده است، اما مرور این وقایع قطعا لذت بالندگی امروز را بیشتر به جان‌تان می‌نشاند.
گلستان، ترکمانچای، پاریس، رویترز و ...
دوران قاجار یکی از تلخ‌ترین دوران حیات سیاسی، اجتماعی مردم ایران است؛ زمانی که هم استبداد در کشور موج می‌زند، هم استعمار و هم بی‌کفایتی حاکمانی که حتی توان سرپا نگه داشتن تاج و تخت خود را هم نداشتند، حاکمانی که خیلی از آنها شاید فهم دقیقی از ابعاد جغرافیایی ایران هم نداشتند. در این دوران به سبب جولان بیگانگان در کشور، نه‌تنها بخش‌های عمده‌ای از خاک ایران جدا می‌شود که با قراردادهای استعماری منابع و منافع مردم ایران تاراج می‌شود. به‌صورت خلاصه چند نمونه از آنها را مرور می‌کنیم.
گلستان و ترکمانچای: در زمان فتحعلی‌شاه قاجار جنگ‌های طولانی‌مدتی میان ایران و روسیه در می‌گیرد و به‌علت بی‌کفایتی جدی دربار قاجار و با وجود مقاومت‌ها و حتی پیشروی‌های مردمی در این جنگ‌ها، هربار ایران متحمل شکست‌های سنگینی می‌شد و بالاجبار و در جریان یک فشار توام با توطئه، بخش‌های گسترده‌ای از خاک خود را تقدیم روسیه تزاری می‌کند. هرچند در این مجال نمی‌گنجد اما نمی‌توان نگفت که نقش سرگور اوزلی، سفیر وقت بریتانیا در تهران که نقش مهمی در روابط ایران با روسیه و حتی تنظیم متن قرارداد گلستان داشت، قابل چشم‌پوشی نیست. در این قراردادها که اولی در سال 1192 شمسی و دومی در سال 1206 شمسی منعقد شد 17 منطقه از ایران جدا شد، مناطقی که امروز شامل تمامی یا بخشی از کشورهای آذربایجان، ارمنستان، گرجستان و روسیه هستند و مساحتی بیش از 200 هزار کلیومترمربع را شامل می‌شوند. البته ایران در ترکمانچای حق کشتیرانی در دریای خزر را نیز از دست داد و ملزم به پرداخت مبلغ هنگفتی بالغ بر ۱۰ کرور تومان غرامت هم شد.
معاهده پاریس: انگلیسی‌ها که سال‌های سال جنوب ایران را هدف تعرضات خود قرار داده بودند، در یک تبانی تاریخی با حاکمان وقت افغانستان و هرات آن موقع، توانستند از ضعف دولت مرکزی ایران استفاده کنند و در سال 1235 هجری شمسی بخش قابل‌توجهی از ایران را که شامل حدود تقریبی افغانستان کنونی است جدا کردند. در جریان این معاهده، ایران اختلافات خود با حاکمان هرات را کنار می‌گذاشت و با به رسمیت شناختن استقلال این منطقه، نواحی جنوبی خود را که در تصرف نظامیان انگلیسی بوده و توانی برای رهایی آنها وجود نداشت، آزاد می‌کرد. این قرارداد در زمان ناصرالدین‌شاه قاجار در پاریس منعقد شد.
قراردادهای استعماری: نام رویترز، دارسی، توتون و تنباکو، لاتاری و بانک شاهنشاهی را حتما شنیده‌اید، قراردادهایی که همگی بخشی از منابع و منافع ایرانیان را به یغما می‌برند. برای مثال در امتیاز رویترز تقریبا تمامی منابع قابل استحصال و ظرفیت‌های قابل دسترسی ایران در ازای 200 هزار لیره انگلیس که عمدتا خرج خوش‌گذرانی‌های دربار می‌شد به بارون جولیسون دورویتر واگذار شد. ساخت و بهره‌برداری از هرگونه راه‌آهن و سد در ایران، بهره‌برداری از معادن، جنگل‌ها، گمرکات، محصولات کشاورزی چون توتون و تنباکو و... ازجمله این امتیازات هستند. مثال دیگر قرارداد دارسی است؛ قراردادی نفتی که در سال 1280 شمسی منعقد شد و در آن برای مدت 60 سال امتیاز استخراج نفت ایران به‌جز مناطق شمالی به انگلیسی‌ها واگذار‌شد.
ماجرای اشغال ۱۳۲۰
در جریان جنگ جهانی دوم که از سپتامبر 1939 برابر با 1318 آغاز شد، با وجود اینکه ایران بی‌طرفی خود را رسما اعلام کرد، اما نیروهای متفقین از شمال و جنوب ایران را مورد حمله هوایی و زمینی قرار دادند. روس‌ها از شمال و انگلیسی‌ها از جنوب و غرب وارد خاک ایران شدند و بلافاصله و با هم به علت ضعف مفرط دولت مرکزی و بی‌کفایتی رضاخان پهلوی خود را به تهران رساندند. در این زمان بهانه حمله، حضور محدود مستشاران آلمانی در ایران بود اما علت واقعی پشتیبانی از جنگ و حمایت از جبهه‌های نبرد روسیه با آلمان‌ها بود به‌صورتی که در اولین قدم انگلیسی‌ها کنترل راه‌آهن سراسری ایران را در اختیار گرفتند و از آن برای پشتیبانی جبهه‌های جنگ استفاده کردند. سوم شهریورماه 1320 عملیات اشغال ایران آغاز شد و با رسیدن نیروهای متفقین به تهران عملا رضاخان پهلوی و حکومتش سقوط کرد. در جریان این اتفاق نه‌تنها صدها هزار تن از مردم ایران کشته شدند بلکه اموال مردم غارت شد و به‌گونه‌ای تهاجم جلو رفت که حتی قحطی در بسیاری از نقاط ایران دامن مردم را گرفت. در این زمان فشار اقتصادی سراسری و زمینه برای آشوب‌های قومی و قبیله‌ای گسترش یافت.
بلافاصله پس از اشغال ایران و در تصمیمی که انگلیسی‌ها محور آن بودند، رضاشاه تبعید و فرزند او که نماد خدمت تمام‌عیار به انگلستان بود به پادشاهی ایران برگزیده شد و زمینه برای حضور بلندمدت متفقین که حداقل به‌صورت رسمی پنج‌سال به طول انجامید، ایجاد شد.
کنفرانس سه‌جانبه تهران
دو سال بعد از اشغال خاک ایران توسط قوای متفقین، «فرانکلین روزولت» رئیس‌جمهور آمریکا، «وینستون چرچیل» نخست‌وزیر انگلیس و «ژوزف استالین» رهبر اتحاد جماهیر شوروی راهی تهران شدند تا در نشستی مشترک همزمان با چهارمین سال جنگ جهانی دوم، درباره آینده جنگ و برنامه‌هایشان برای آلمان به توافق برسند. مهم‌ترین نکته این نشست اما همان‌طور که در تاریخ آمده آن بود که دولت وقت اساسا اطلاعی از تصمیم سران سه کشور برای برگزاری چنین نشستی آن‌هم در قلب پایتخت نداشت و تنها در روز ورود رهبران متفقین، نخست‌وزیر وقت ایران در جریان سفر این سه قرار داده شد.
این البته نقطه پایان رفتار تحقیرآمیز میهمانان ناخوانده نبود و پس از اطلاع محمدرضاشاه و زمانی که او برای شرکت در کنفرانس به محل سفارت رفته بود، چرچیل و روزولت در جریان کنفرانس حاضر نشدند به دیدار شاه ایران بروند و با وی تنها در محل سفارت دیدار کردند. چرچیل تنها برای چند دقیقه در حیاط سفارت شوروی به سلام و احوالپرسی و چند عکس یادگاری بسنده کرد و استالین هم اگرچه با تلاش و خواهش یکی از اطرافیان شاه حاضر شد به دیدار او برود، اما نظامیان کشورش را هم با خود برد تا جایی که مسئولیت حفاظت از کاخ سعدآباد در جریان این دیدار را نیروهای نظامی شوروی برعهده گرفتند و حتی در راهروهای سعدآباد هم مستقر شدند.
براساس اسناد و مدارک محرمانه‌ای که بعد‌ها درباره مذاکرات این نشست منتشر شد، استالین در این کنفرانس فارغ از موضوعات مرتبط با جنگ، بحث درباره منابع نفتی ایران و کشورهای ساحلی خلیج‌فارس را هم پیش کشید و خواستار توافقی درباره تقسیم این منابع در آینده شد؛ پیشنهادی که البته به‌دلیل اولویت جنگ، در دستورکار قرار نگرفت.
تقسیم ایران میان انگلیس و روسیه
بخش عمده‌ای از درگیری‌های روسیه و انگلیس در آسیا در زمینی به وسعت دریای خزر تا دریای عمان واقع بود؛ یکی در شمال نگران پیشروی طرف مقابل بود و دیگری که هند را غنیمتی گرانبها از آسیا می‌دانست تلاش می‌کرد ایران را به‌عنوان منطقه‌ای حائل و به‌اصطلاح سپری مقابل هند قرار دهد تا رقیب شمالی نتواند به این منطقه نزدیک شود. در سال 1907 میلادی برابر با 1286 هجری شمسی، تحت بی‌کفایتی دولت مرکزی قاجار، ایران از سوی انگلیس و روسیه به سه قسمت تقسیم شد و از طریق سفارت انگلیس در تهران به اطلاع وزارت امور خارجه ایران رسید. طبق این قرارداد نیمه شمالی ایران تحت نفوذ روس‌ها بود، باریکه مناطق مرکزی و بخش جنوب‌غربی بی‌طرف و جنوب و جنوب‌شرقی ایران تحت نفوذ انگلیسی‌ها قرار می‌گرفت. این قرارداد به قرارداد سن‌پترزبورگ معروف است. چند سال بعد یعنی در سال 1294 هجری شمسی که حدود یک‌سال از زمان آغاز جنگ جهانی اول می‌گذشت، انگلستان و روسیه تصمیم گرفتند نیروهای آلمانی را از ایران اخراج کنند، از این‌رو اقدام به انعقاد یک توافق سری کردند. در سال 1915 با قراردادی جدید میان روسیه و انگلیس منطقه بی‌طرف یا حائل مرکزی نیز از بین رفت و عملا ایران به دو بخش شمالی و جنوبی تحت اشراف روسیه و انگلیس تبدیل شد. روس‌ها در شمال نیروی قزاق را برای توسعه قدرت خود به‌کار گرفتند و انگلیسی‌ها پلیس جنوب را در نیمه جنوبی کشور برای اعمال قدرت خود. قحطی ساختگی در این دوران که مربوط به سال‌های 1917 تا 1919 می‌شود بیش از هشت‌میلیون ایرانی را به کام مرگ فرو برد و زخم کهنه‌ای را برای همیشه از جناب انگلیسی‌ها بر پیکر ایران باقی گذاشت.
کودتای 3 اسفند 1299
کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ نخستین کودتا به‌معنای مدرن آن در تاریخ معاصر ایران است؛ کودتایی که همه دستاوردهای مشروطه‌طلبی را بر باد داد و کشور را به سمت یک دیکتاتوری بی‌سابقه سوق داد. چیزی از پایان جنگ جهانی اول نگذشته بود که انگلیسی‌ها به این جمع‌بندی رسیدند که تامین حداکثری منافع‌شان در ایران در گرو استقرار حکومتی سرسپرده است؛ حکومتی که بتوان بیش از پیش روی آن حساب کرد. همین موضوع باعث شد تمرکز ویژه‌ای روی دو مهره وابسته -سیدضیاءالدین طباطبایی به‌عنوان نیروی سیاسی و رضاخان میرپنج به‌عنوان چهره‌ای نظامی- صورت بگیرد.
در چارچوب این سناریو رضاخان میرپنج با همکاری سیدضیاءالدین طباطبایی و برنامه‌ریزی افسر انگلیسی «آیرون ساید» در نخستین روزهای اسفند 1299 علیه نخست‌وزیر احمدشاه دست به کودتا زد؛ کودتایی که خیلی زود و بی‌دردسر به پیروزی رسید و پس از حرکت قوای قزاق از قزوین به‌سوی تهران بدون هیچ‌گونه مشکل جدی، در سوم اسفند به تصرف تهران ختم شد. قوای قزاق وارد تهران شدند و ادارات دولتی و مراکز نظامی را اشغال کردند و این یعنی دولت وقت سقوط کرده بود.
احمدشاه هم به ناچار و با ترس از عواقب مقاومت برابر انگلیسی‌ها، بی‌هیچ چون و چرایی رضاخان را به‌عنوان فرمانده کل قوا برگزید و سیدضیاء را به سمت نخست‌وزیری منصوب کرد. این البته تازه آغاز همراهی انگلیسی‌ها با رضاخان بود و فرمانبرداری او از دولت انگلیس و سرکوب جنبشهای آزادیخواهانه مردم، رفته‌رفته از رضا خان چهره‌ای مورد وثوق چشم‌آبی‌ها ساخت؛ چهره‌ای که چهار سال بعد حتی آنها را متقاعد ساخت با نشاندن او بر کرسی پادشاهی، موافقت کنند.
کودتای 28 مرداد 1332
سه روز بعد از شکست کودتای 25 مرداد 1332 که با طراحی و پشتیبانی مالی سازمان مخفی اطلاعات بریتانیا و سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا و با فرمان محمدرضا پهلوی شکل گرفته بود و به خروج محمدرضا شاه از کشور منتهی شد، آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها بار دیگر شانس‌شان را برای برکناری دولت مصدق امتحان کردند. در این حدفاصل اگرچه عوامل اصلی کودتا دستگیر و بخش‌های اصلی گارد شاهی خلع سلاح شدند و همه‌چیز از دست رفته به‌نظر می‌رسید و حتی براساس اسناد وزارت امور خارجه آمریکا و سیا، دولت این کشور در یک جمع‌بندی اولیه یافتن راهی برای آشتی با مصدق را میان گزینه‌های روز میز قرار داد، اما روزولت رئیس وقت شعبه خاورمیانه سازمان مرکزی جاسوسی آمریکا ترجیح داد پیغام دولت متبوعش مبنی‌بر «عملیات را رها کن و از کشور خارج شو!» را نشنیده بگیرد و یک‌بار دیگر با جمع کردن نظامیان ضد مصدق، حرکت جدیدی را آغاز کند.
مرحله دوم کودتا در 28 مردادماه توسط شاپور جی و عوامل انگلیسی و حمایت آمریکایی‌ها به اجرا گذاشته شد. نقشه نیز از این قرار بود که جمعیت‌هایی از نقاط مختلف تهران به مرکز شهر حرکت کنند، با محاصره منزل مصدق او را دستگیر کرده و زاهدی هم با تانک به نخست‌وزیری برود و از شاه دعوت به بازگشت کند. این طرح به‌صورت کامل اجرا شد و واحدهای نظامی طرفدار مصدق هم هیچ دخالتی در خنثی‌سازی کودتا نکردند.
غلامحسین صدیقی، وزیر کشور دولت دکتر مصدق در گزارشی از روز کودتا می‌نویسد: «حال آقای نخست‌وزیر به‌هم خورده و به‌شدت گریه می‌کردند. با تشدید تیراندازی، مهندس رضوی ملحفه‌ای را به علامت تسلیم بیرون برد و بر بام نصب کردند.»
به این ترتیب کودتا به پیروزی رسید. بعد از تسلیم مصدق، شاه در ملاقات با روزولت ضمن تشکر از او تاکید کرد «من تاج و تختم را از برکت خداوند، ملتم و ارتشم و شما دارم.»
کاپیتولاسیون و مصونیت مضاعف
حق کاپیتولاسیون اگرچه اولین‌بار در معاهده ترکمانچای از سوی فتحعلی‌شاه قاجار به روس‌ها داده شده بود و بعد‌ها دولت‌های اسپانیا، فرانسه، آمریکا، آلمان، ایتالیا و چند کشور دیگر ازجمله دولت عثمانی هم در ایران از آن بهره‌مند شدند، اما درنهایت مجلس شورای ملی در سال 1306 ضمن رای به لغو این امتیاز، به همه دولی که از آن استفاده می‌کردند یک‌سال وقت داد در قراردادهای خود تجدیدنظر کنند. از همان مقطع چند سالی بساط کاپیتولاسیون از کشور جمع شد اما این رویه پایدار نبود.
بعد از کودتای 28 مرداد و در شرایطی که آمریکایی‌ها دست برتر را در تحولات سیاسی ایران داشتند از دولت ایران خواستند نظامیان‌شان و خانواده‌های آنها نیز از امتیازات و مصونیت‌های ماموران سیاسی پیش‌بینی‌شده در قرارداد وین برخوردار باشند؛ پیمانی که در ماده 37 آن آمده بود: «دیپلمات‌های هر کشور در کشور دیگر از مصونیت برخوردارند، گاه این مصونیت، مصونیت قضایی است. دیپلمات دارنده این مصونیت درصورت ارتکاب جرم در کشور میهمان از تعقیب‌های قانونی و مجازات مبری است و رسیدگی به اتهام او به کشور متبوعش ارجاع داده می‌شود.»
مطالبه واشنگتن از دولت ایران خیلی روی زمین نماند و لایحه کاپیتولاسیون و استفاده مستشاران نظامی و خانواده‌های آنان (علاوه‌بر ماموران سیاسی و دیپلمات‌های آمریکایی) از این حق، در کابینه اسدالله علم به تصویب رسید و یک‌سال بعد در زمان نخست‌وزیری حسنعلی منصور به مجلس شورای ملی برده شد؛ لایحه‌ای که اعتراض شدید حضرت امام (ره) و سخنرانی معروف چهارم آبان 1343 و اعتراضات گسترده مردم را به‌دنبال داشت که عاقبت به تبعید حضرت امام (ره) به ترکیه منتهی شد.
منبع: تقریب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.taghribnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تقریب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۵۰۵۲۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیا تابستان ۱۴۰۳ با شوک تورمی آغاز می‌شود؟
فرارو-داود منظور، رئیس سازمان برنامه و بودجه، در جلسه روز یکشنبه هیئت دولت به دستاورد‌هایی در حوزه کاهش تورم اشاره کرد که توسط دولت سیزدهم ثبت شده است. به گفته منظور، تورم سالانه به کانال ۳۰ درصد رسیده است.
به گزارش فرارو، داود منظور در بخشی از سخنان خود گفت: «طبق گزارش مرکز آمار، روند تورم همچنان رو به کاهش است به نحوی که تورم نقطه به نقطه به حدود ۳۱ درصد رسیده و در شرف ورود به کانال ۲۰ درصد است و تورم ۱۲ ماهه هم به ۳۸.۸ درصد رسیده که به معنای ورود به کانال ۳۰ درصد است.»
او در بخش دیگری از سخنان خود تاکید کرد: «با ادامه سیاست‌های تنظیم‌گری دولت در بخش پولی و همچنین انضباط مالی در اجرای بودجه و جلوگیری از کسری بودجه این روند استمرار داشته و تا پایان سال تورم ۱۲ ماهه تا کانال ۲۰ درصد کاهش خواهد یافت.»
نگاهی به آمار‌های بانک جهانی طی بازه زمانی سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۲۳ نشان می‌دهد که بالاترین نرخ تورم در این بازه زمانی ۴۷ درصد بوده که در سال ۲۰۲۰ ثبت شده است. درواقع در دوران شیوع همه گیری کرونا، اقتصاد جهان نیز تحت تاثیر قرار گرفته و روند نزولی را طی کرده و ایران نیز متاثر از همین شرایط متضرر شده است. ایران در این دوره در شرایط سخت تحریمی نیز قرار گرفت و فروش نفت ایران با کاهشی محسوس مواجه شد. هر چند که اکنون و با گذر از آن دوران شاهد افزایش فروش نفت در دوران ریاست جمهوری جو بایدن (رئیس جمهور فعلی ایالات متحده) بودیم.
با وجود اینها، صندوق بین‌المللی پول، اخیرا ایران را در بین ۲۰ کشور تورم‌خیز جهان دسته‌بندی کرده است. زیمبابوه، ونزوئلا، سودان، ترکیه، آرژانتین، سریلانکا، لیتوانی، استونی، اوکراین، مولداوی، سورینام، غنا، هائیتی، سیرالئون، آنگولا، نیجریه، ایران و مالاوی جزو ۲۰ کشوری هستند که بالاترین نرخ تورم را در سال ۲۰۲۳ داشتند.
از طرف دیگر، پس از آغاز جنگ در غزه و به ویژه پس از تنش‌های بین ایران و اسرائیل، شاهد روند افزایشی نرخ ارز طی دوماه گذشته و تشدید انتظارات تورمی بودیم. تا جایی که در نوروز ۱۴۰۳، قیمت دلار یک جهش را تجربه کرد. وحید شقاقی، اقتصاددان و استاد دانشگاه در گفتگوی مفصلی که به مناسبت پایان سال ۱۴۰۲ و آغاز سال ۱۴۰۳ با فرارو انجام داده بود به چالش‌های متعدد اقتصاد ایران پرداخته و گفته بود: «دولت باید با جدیت بیشتری برنامه‌ای واقع بینانه و روشن برای مهار ناترازی‌های اقتصاد کلان، تدوین کند. این برنامه‌ها می‌تواند در حوزه سیاست‌های قیمتی و افزایش پلکانی قیمت‌ها باشد یا شامل سیاست‌های غیرقیمتی و اصلاح الگوی قیمت‌ها باشد. تامین منابع مالی و جذب سرمایه‌های داخلی و خارجی در کنار انتشار اوراق بدهی برای تامین مالی نیز بسیار مهم است. سالهاست که دولت موفق نشده در حوزه برق، گاز، نفت، پالایشگاه‌ها و دیگر حوزه‌ها سرمایه گذاری کند و تداوم این وضعیت در سال ۱۴۰۳، با فشار زیادی بر دوش دولت همراه خواهد شد. اگر دولت به بانک مرکزی برای چاپ پول فشار وارد کند یا از شبکه بانکی برای کنترل ناترازی‌ها پول بگیرد، همه زحمات بانک مرکزی را بر باد خواهد داد. بانک مرکزی زحمت زیادی کشیده تا رشد نقدینگی را از ۳۸ درصد به ۳۵ درصد برساند، بنابراین دولت باید به شدت دقت کند.»
با توجه به سخنان داود منظور، پرسش‌هایی درباره چگونگی تحقق وعده رسیدن تورم به کانال ۲۰ درصدی و تثبیت روند کاهشی تورم وجود دارد که وحید شقاقی در گفتگو با فرارو به آنها پاسخ داده است:
وحید شقاقی در این باره به فرارو گفت: «در سال ۱۴۰۲ تورم نقطه به نقطه روندی کاهشی داشت به طوریکه از ۵۵ درصد فروردین ۱۴۰۲ به ۳۶ درصد بهمن ۱۴۰۲ کاهش یافت. بدیهی است تقویت دیپلماسی اقتصادی دولت و کاهش انتظارات تورمی در کنار انضباط بخش بانکی و مالی با هدف کنترل رشد نقدینگی در این سیر کاهنده تورم در ۱۴۰۲ موثر افتاد. با این حال از اواسط بهمن ۱۴۰۲ شرایط تغییر کرد و قیمت دلار که از خرداد ۱۴۰۲ تا بهمن ۱۴۰۲ حوالی ۵۰ هزار تومان در نوسان بود مجدد روندی افزایشی در پیش گرفت، به طوریکه در دو ماه اخیر بیش از ۲۰ درصد ارزش پول ملی کاهش یافته است. انتظار بنده این بود از خرداد ۱۴۰۳ این افزایش رخ دهد با این حال تشدید انتظارات تورمی زودتر شروع شد.»
وی افزود: «به نظرم می‌رسد که تشدید کسری‌های تجاری غیرنفتی و حساب سرمایه در سال گذشته، تشدید ناترازی‌های اقتصاد کلان و تعویق در اتخاذ اصلاحات قیمتی و غیرقیمتی، احتمال تشدید تحریم‌های اقتصادی و پیروزی جمهوری خواهان در انتخابات نوامبر ۲۰۲۴ در ایالات متحده و کنار رفتن بایدن از عرصه سیاست این کشور، همگی موجب شده که انتظارات تورمی زودتر از موعد شدت بگیرد و برآورد‌های بنده نشان می‌دهد هر ده درصد کاهش ارزش پولی با وقفه سه ماهه حدود ۴ درصد تورم زا است بنابراین به دلیل کاهش ۲۰ درصدی ارزش پول ملی طی دو ماه اخیر احتمالا روند کاهشی تورم در ماه‌های پیش رو بالعکس شده و اواخر خرداد ماه شوک تورمی ۸ درصدی افزوده خواهد شد و مجدد روند تورم نقطه به نقطه افزایشی خواهد شد و به کانال ۴۰ درصد بازخواهیم گشت.»
این استاد اقتصاد گفت: «در ضمن چنانچه اصلاحات لازم در جهت مهار کسری‌ها و ناترازی‌های اقتصاد کلان رخ ندهد و بر شدت تحریم‌های نفتی افزوده شود، شرایط تورمی سخت‌تر خواهد شد؛ لذا چنانچه دولت به دنبال کاهش تورم به کانال ۲۰ درصدی است باید دست به تصمیمات سخت بزند و ضمن تقویت حکمرانی ریال و کاهش کسری‌های تجاری و حساب سرمایه، به سمت مهار ناترازی‌های اقتصاد کلان برود و بحث مدیریت انتظارات تورمی را نیز با جدیت دنبال کند. راهبرد اشتباه بانک مرکزی در بازار ارز اصلاح شده و تدابیر مشخص برای مدیریت ارز اتخاذ شود.»
تصادف مرگبار در محور دره شهر-بدره ۴ کشته برجای گذاشت