به نقل از «خبرگزاری میزان»

تاثیر سوء لشکرکشی آمریکا به افغانستان/چرا شهرهای افغانستان اخیرا ناامن‎تر از همیشه شده‎اند؟

تاریخ انتشار: ۱۳ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۶۳۸۹۳۲

خبرگزاری میزان- حمله آمریکا به افغانستان به بهانه مبارزه با تروریسم و طالبان و تلاشش برای مذاکره با آن‌ها در راستای برقراری صلح، هر دو به یک اندازه در به چالش کشیدن امنیت این کشور موثر بوده‎اند. تاریخ انتشار: 06:00 - 13 مرداد 1398 - کد خبر: ۵۳۷۹۰۸  به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری میزان؛ افغانستان در سال‌های اخیر از هر بازه زمانی در تاریخ پر فراز و نشیب خود، خطرناک‌تر و امنیت در این کشور به آرزویی محال تبدیل شده که زیر سایه سنگین حضور نظامیان آمریکایی روز به روز از این سرزمین دورتر نیز می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

افغانستان سرزمینی در چهارراه فقر، افراط گرایی، مواد مخدر و ناامنی در نتیجه جنگ آمریکا به بن بست خونینی تبدیل شد که پایان روشنی برای آن متصور نیست. اگرچه این کشور دوره‌های امن محدودی را در تاریخ خود تجربه کرده، اما از زمان حمله آمریکا به این کشور به بهانه مبارزه با تروریسم در سال ۲۰۰۱، خطرناک‌ترین برهه تاریخی خود را از سر می‌گذراند. با گذشت ۱۸ سال از این جنگ، طالبان بیش از هر زمان دیگری نقاط بیشتری را در کنترل خود دارد، غیرنظامیان بیشتری قربانی می‌شوند و البته سربازان آمریکایی بیشتری به هلاکت می‌رسند.       جنگ افغانستان که به طولانی‌ترین جنگ تاریخ آمریکا تبدیل شده با گذشت زمان نه تنها تشدید بلکه پیچیده‌تر نیز شده است. در طی این سال‌ها در میانه دعوای طالبان، دولت افغانستان و آمریکا برای داشتن دست برتر در این کشور، حملات گسترده تر، مکررتر، کُشنده‌تر و سازمان یافته‌تر شده‎اند.
از سال ۲۰۰۱ میلادی تاکنون دستکم ۲۳۰۰ سرباز آمریکایی در افغانستان کشته شده و ۲۰ هزار و ۴۰۰ نفر نیز زخمی شده‎اند. آمار رو به افزایش شمار تلفات نظامیان آمریکایی برای مقامات این کشور بسیار نگران کننده شده است. در حالی که در سراسر سال ۲۰۱۸، ۱۲ آمریکایی در افغانستان کشته شده بودند، این میزان در ۷ ماه نخست سال جاری به ۱۰ نفر رسیده است. در نتیجه اعلام این آمار‌ها بود که دولت آمریکا از عزم جدی خود برای خروج از افغانستان خبر داد؛ آن هم در شرایطی که این کشور به نقطه انفجار ناامنی رسیده است و البته به نظر می‌رسد قربانی شدن بیش از ۱۰ هزار غیرنظامی افغانستانی به هیچ وجه در تصمیم دولت آمریکا تاثیری نداشته است، همانگونه که زندگی صد‌ها و میلیون‌ها افغانستانی در تصمیم واشنگتن برای آغاز این جنگ بی تاثیر بوده است.    
ناکارآمدی استراتژی "جنگ برای پیروزی" «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا برای افغانستان و رساندن شمار نیرو‌ها به  ۱۴ هزار نفر که ظاهرا با هدف اعمال فشار نظامی حداکثری بر طالبان و در نهایت وادار کردن آن‌ها برای مذاکره با دولت افغانستان اتخاذ شده بود، نیز در ۲ سال اخیر ثابت شده و اکنون دولت آمریکا پشت میز مذاکره با طالبان نشسته است؛ مذاکراتی که با وجود چندین دور برگزاری همچنان بی نتیجه بوده و هنوز دولت امریکا نتوانسته دولت افغانستان را وارد این مذاکرات کند.
آمریکا که در دوران ریاست جمهوری ترامپ اعلام کرده بود با هدف قرار دادن منابع مالی طالبان استفاده از فرصت مشروعیت جنگ علیه طالبان و فشار بر پاکستان برای دستگیری یا اخراج سران طالبان مبارزه‌ای جدی را علیه این گروه آغاز کرده، اکنون شاهد افزایش ظرفیت عملیاتی آن‌ها برای انجام حملات مرگبار در سراسر کشور، افزایش تلفات غیرنظامی به دلیل تشدید حملات هوایی و روند رو به رشد ثروت طالبان مواجه است.    
امنیت افغانستان در واقع قربانی جاه طلبی آمریکا و طالبان برای افزایش نفوذ و قلمرو تحت کنترلشان است. این امر در نهایت منجر به افزایش ظرفیت سربازگیری طالبان و ایجاد شاخه‌های جدید آن شده است. از سوی دیگر آمریکا با تشدید تنش‌های واشنگتن با بازیگران مهم منطقه‌ای عملا تلاش‌های آنان در راستای بازگرداندن امنیت به افغانستان را خنثی می‌کند.
انتهای پیام/

منبع: خبرگزاری میزان

کلیدواژه: افغانستان طالبان افغانستان آمریکا امنیت غیرنظامیان افغانستان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۶۳۸۹۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روایت روزنامه جمهوری اسلامی از مدارا با طالبان بدون خط قرمز/ جازدن سیل به جای دادن حقابه!

به گزارش خبرآنلاین روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود نوشت: رواداری برای دولت‌ها یک راهبرد مفید و موثر برای دست‌یابی به موقعیت در سیاست‌های داخلی و خارجی است. اِعمال این راهبرد در زمینه سیاست داخلی هر قدر بیشتر باشد بهتر است ولی در مورد سیاست خارجی اگر مرز مشخصی رعایت نشود، قطعاً زیان‌های فراوانی به همراه خواهد داشت.

از حکمرانان یک نظام سیاسی دینی همچون نظام جمهوری اسلامی انتظار اینست که حداکثر رواداری را در سیاست داخلی اِعمال کنند و به این فرموده پیامبر خدا صلی‌الله علیه وآله پای‌بندی نشان دهند که اگر حاکم در عفو اشتباه کند بهتر است از اینکه در عقوبت کردن گرفتار خطا شود. «...فان الامام لان یخطئ فی العفو خیر له من ان یخطئ فی العقوبه». متاسفانه سیاست داخلی ما بر این توصیه رسول‌الله مبتنی نیست و بعضی از حکمرانان ما تصورشان اینست که با سختگیری و فشار حداکثری در کیفر دادن می‌توانند مردم را به مسیری که می‌خواهند سوق دهند. عجیب است که علیرغم تجربیات متعدد و مستمری که در زمینه کارآمد نبودن سیاست زور و فشار وجود دارد، این دسته از حکمرانان همواره بر استمرار این سیاست شکست‌خورده اصرار می‌ورزند.

عجیب‌تر اینکه همین حضرات که اِعمال فشار حداکثری در سیاست داخلی را می‌پسندند، در زمینه سیاست خارجی به ویژه درباره بعضی کشورها که خطرناک بودنشان برای منطقه و آینده منافع ملی ایران اظهر من‌الشمس است، به رواداری کامل و بدون قید و شرط معتقدند! با اینکه طبق ضرب‌المثل معروف «مار گزیده از ریسمان سیاه و سفید می‌ترسد» حکمرانان ما باید از کسانی که بدترین سابقه تروریستی، تکفیری، بدعهدی و پای‌بند نبودن به قوانین و مقررات بین‌المللی را دارند برحذر باشند، آنها را به راحتی تحمل می‌کنند، تخلفاتشان را نادیده می‌گیرند و امتیازات زیادی در اختیارشان قرار می‌دهند.

امیرخان متقی، وزیر خارجه حکومت خودخوانده طالبان که از سران بدسابقه این گروه تروریستی تکفیری است، اخیراً ضمن انکار حضور داعش در افغانستان گفته است این گروه تحت حمایت سه کشور منطقه قرار دارد و این سه کشور داعش را حمایت می‌کنند و باعث ناامنی منطقه شده‌اند. هرچند امیرخان اسمی از این سه کشور نیاورده ولی آشنایان با تفکر او گفته‌اند منظورش سه کشور تاجیکستان، ایران و پاکستان هستند که طبق ادعای این طالب متوهم، اولی نیروی انسانی داعش را تامین می‌کند، دومی راه عبور را برایشان باز می‌گذارد و سومی بودجه و مراکز برنامه‌ریزی آنها را برعهده دارد.

جالب است که دولتمردان تاجیک و پاکستانی همواره از وجود گروه‌های متعدد تروریستی ازجمله داعش در افغانستان تحت حاکمیت طالبان خبر می‌دهند و این کشور را کانون ناامنی می‌دانند. از طرف دیگر، هر وقت قتل و غارت و جنایتی در افغانستان اتفاق می‌افتد حکومت خودخوانده طالبان آن را به گردن داعش می‌اندازد در حالی که همه می‌دانند طالبان با داعش تقسیم کار کرده و جنایت‌های خود را به گردن داعش می‌اندازد و داعش هم که با طالبان همدست است، این تقسیم کار را پذیرفته و جنایات را گردن می‌گیرد. با اینکه این واقعیت کاملاً قطعی و روشن است، امیرخان متقی با وقاحت تمام ادعا می‌کند داعش در افغانستان حضور ندارد و این سه کشور حامیان داعش هستند.

پاکستان و تاجیکستان در حال تسویه ‌حساب با طالبان هستند و آنچه مایه تاسف است اینست که ایران هنوز به سیاست مدارا با این گروه تروریستی تکفیری ادامه می‌دهد و این گروه علیرغم بدعهدی‌ها و تخلفاتی که از قوانین بین‌المللی دارد دائماً از ایران امتیاز می‌گیرد. در نزدیک سه سالی که طالبان بر افغانستان سلطه دارد هنوز حاضر نشده حقابه ایران از هیرمند را بدهد و اخیراً که سرریز سیل به سیستان رسید، طالبان آن را به عنوان حقابه ایران جا زد! امتیازات سیاسی و تجاری زیادی نیز از ایران می‌گیرد و مهم‌تر اینکه خطر ناامنی در ایران به دلیل ورود عناصر وابسته به طالبان هر روز افزایش می‌یابد ولی حکمرانان ما به هشدارها اعتنا نمی‌کنند. حالا که امیرخان هم ایران را به همکاری با داعش متهم کرده آیا باز هم سیاست مدارا با طالبان جایز است؟ خط قرمز کجاست؟

311311

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901685