خودانتقادی در روز تبریک‌های پیاپی/ باور کنیم منفعل و خنثی شده‌ایم
تاریخ انتشار: ۱۷ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۶۹۸۱۷۱
خبرگزاری میزان- درست ۱۴ سال پیش در ۸ نوامبر ۲۰۰۵ شبکه ایتالیایی رای با پخش یک مستند ۳۲ دقیقه‌ای جریان جنگ آمریکا در عراق را عوض می‌کند. «فلوجه: کشتار پنهان» مستندی است که یک خبرنگار ایتالیایی در مورد وقایع فلوجه ساخته است. تاریخ انتشار: 13:42 - 17 مرداد 1398 - کد خبر: ۵۴۰۱۴۳
به گزارش گروه جامعه خبرگزاری میزان، یک: درست ۱۴ سال پیش در ۸ نوامبر ۲۰۰۵ شبکه ایتالیایی رای با پخش یک مستند ۳۲ دقیقه‌ای جریان جنگ آمریکا در عراق را عوض می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
درست ۸ روز بعد پنتاگون در بیانیه‌ای مجبور به پذیرش استفاده آمریکا از بمب‌های فسفری می‌شود و این در تاریخ جنگ عراق با آمریکا بی‌سابقه است.
×××
رابرت فیسک روزنامه نگار برجسته انگلیسی در یک سفر ژرونالیستی به عراق عکس‌های بی‌سابقه‌ای از بیمارستان مرکزی فلوجه از کودکان ناقص الخلقه و معیوبی که بر اثر بمب‌های فسفری در فلوجه به دنیا آمده‌اند ارائه می‌دهد؛ فیسک این بیمارستان را بیمارستان وحشت می‌نامد. عکس‌ها و گزارش فیسک انقلابی در افکار عمومی دنیا به وجود می‌آورد که همچنان ادامه دارد؛ و همچنان منبع موثق و قابل‌ارائه‌ای برای گروه‌های ضدچنگ و صلح‌طلب دنیاست.
×××
ژنرال تامی فرانک فرمانده سابق نیروهای آمریکایی در عراق گفت: "ما اجساد را نمی‌شماریم" این عبارت مشهور ژنرال فرانک که در پاسخ به خبرنگاری گفته شد که خواستار آمار غیرنظامیان کشته شده در عراق شده بود، برجسته‌ترین عنوانی است که در یک سایت مستقل ضدجنگ به نام انجمن شمارش اجساد غیرنظامیان عراقی به چشم می‌خورد. چند خبرنگار اروپایی این سایت را راه انداخته اند و کماکان می‌چرخانند.
انجمن شمارش اجساد غیرنظامیان عراقی در جریان تهاجم عراق یکی از تلاش‌های رسانه‌ای برجسته در ارائه تصویری حقیقی از عراق دوران جنگ است. این انجمن که در سایت iraqbodycount.org قابل دسترسی است به صورت دقیق و متناوب با شمارشگری که در بالای آن نصب است نشان می‌دهد که از ابتدای حمله آمریکا به عراق تاکنون چند غیرنظامی بر خلاف ادعا‌های مسئولین ارتش و دولت آمریکا کشته شده اند. منابع دست اول سایت از آمار کشته شده‌ها منابع مختلفی است که یکسر آن به بیمارستان‌ها و گروه‌های امدادی داخل خود عراق و همین طور رسانه‌ها و گروه‌های غیر دولتی عراقی می‌رسد و یکسر دیگر آن به منابعی که این انجمن داخل ارتش آمریکا دارد.
×××
از پایان جنگ افروزی آمریکا در عراق هنوز چند سالی نگذشته است و تبعات آن بر جهان و به ویژه منطقه غرب آسیا همچنان ادامه دارد. از بعد رسانه‌ای این جنگ یکی از بزرگترین اتفاقات خبری دوره ما و خبرنگاران فعلی ایران است. در نزدیکترین فاصله با مرزهای ایران اتفاقی به طول ۱۰ سال رخ داده است و همه آنچه امروز بعد از سال‌ها از جنایات آمریکا و اتفاقاتی که آمریکا در این کشور رقم زده است به دست ما رسیده است نه تلاش خبرنگاران ایرانی که تلاش خبرنگاران مستقل غربی است؛ و این داستان اصلی رسانه‌های امروز برای ما ایرانی هاست. در شرایطی که در داخل دنیای رسانه‌ای غرب رسانه‌های مستقلی و خردی پیدا شده اند که بر خلاف سیاست‌های کلان رسانه‌های غربی که طبیعتا بر پایه منافع حکومت‌ها و سرمایه دارانشان تنظیم می‌شود دستاویزی جز حقیقت ندارند؛ ما فقط نظاره گر اتفاقات هستیم.
در همه این چهل سال بعد از انقلاب؛ سیاست جمهوری اسلامی ایران در عرصه بین المللی در مواضع سیاسی و حرکت‌های ضداستعماری و ضدستم و حمایت از نهضت‌های آزادیبخش و ضدجنگ و دیگر عرصه‌های سیاسی در خط مقدم مبارزه با امریکا و غرب ایستاده است، در همه این سال‌ها الگوی حرکت‌های جهادی و آزادیخواهانه در عرصه سیاسی بوده است و تک امید ملت‌های بدون حامی دنیا؛ اما در عرصه رسانه‌ای به این جایگاه سیاسی بین المللی نزدیک هم نشده است.
مبارزه رسانه‌ای ما با دنیای غرب در همه این سال‌ها کاملا محدود و بی رمق طی شده است و حالا این یک سوال اساسی برای دوران ماست: اینکه چرا باید بعد از گذشت چهل سال بزرگترین فیلم‌های ضدامریکایی در خود غرب ساخته شود و دست رسانه‌ها و خبرنگاران ایرانی از مبارزه با یک جریان تمدنی مهم و رقیب کاملا خالی باشد؟ سیاست ایرانی پابه پای همه فعالیت‌های سیاسی غرب در همه عرصه‌های سیاسی فعال و پیشتاز، بدون عقب نشینی با روحیه تهاجمی حاضر است و فعالیت‌های رسانه‌ای ایرانی در این رقابت بین المللی نابرابر و اصلا غیرقابل محاسبه است. خبرنگاران معتبر غربی هم اکنون در صف مقدم جبهه‌گیری علیه ایران ایستاده‌اند. خبرنگاران ایرانی کجای داستان هستند؟
دو: روز خبرنگار روز تبریک گفتن هاست. تبریک به خبرنگارانی که در گیرودار‌های دستگاه اداری غیرپاسخگوی ایرانی و در شرایطی زیستی پایین‌تر از متوسط جامعه کماکان عرصه رسانه‌های ایرانی را خالی نگذاشته اند. روز گرامیداشت خبرنگارانی است که در شرایط سخت و پیچیده خبرگیری و خبررسانی در جامعه‌ای که به شدت سیاست‌زده شده است همچنان نفس می‌کشند و بار سنگین آرمانشهر جامعه شفاف و پاسخگو را به دوش می‌کشند. معمول شده است که امروز روز این حرف‌ها باشد. روز حرف زدن از حقوق اندک خبرنگاران، مشقت‌های ناگفته خبرنگاری در ایران، شرایط ناپایدار شغلی خبرنگاران کشور؛ احساس همیشگی عدم امنیت در پیگیری سوژه‌های حساس و عدم حمایت قانونی و ساختاری از خبرنگاران در کشور و....
البته از زمان آمدن آیت الله رئیسی به قوه قضائیه بحث‌هایی در حمایت قانونی از سوت‌زن‌ها و افشاگری‌ها مطرح شده که نوید بخش آینده ای روشن و بهتر خواهد بود.
اما اگر امروز، تنها روزی که در تقویم و جامعه به خبرنگار اختصاص دارد را به تبریک‌های دورهمی خنثی بگذرانیم و به ذکر هزارباره شرایط سخت خبرنگاری در کشور و همه توجهات در روز خبرنگار را به سمت این ببریم که کمی هم به خبرنگاران توجه کنید پس کی درباره این حرف بزنیم که خبرنگار ایرانی آنچنان منفعل شده است که حتی در درون مرزهای ایران هم صدایش به جایی نمی‌رسد؟ آنقدر خنثی شده است که حتی وقتی یکی از بزرگترین اتفاقات تاریخ در نزدیکی مرزهایش رخ می‌دهد باز هم خبری از او و جریان‌سازی و اثرگذاری‌اش نیست. کی از این صحبت کنیم که روحیه کارمندی به وجود آمده در خبرنگاران ایرانی کم کم در حال تبدیل به بحران بزرگی است که رسانه‌های رسمی را به زودی به شدت فشل خواهد کرد و از دایره نه تاثیرگذاری که حتی حضور در جامعه ایرانی هم بیرون خواهد انداخت؟
چه زمانی وقت گفتگو درباره خبرنگارانی است که عرصه رسانه را با روابط‌عمومی سازمان‌ها و نهاد‌ها اشتباه گرفته‌اند و در کسب درآمد از راه‌های مختلف آنقدر وارد شده‌اند که حقوق خبرنگاری دیگر برایشان اصلا حساب نمی‌شود و همه چیز‌های دیگری که سبب شده است افق دید خبرنگار ایرانی آنقدر محدود شود که از ساختمان‌های کهنه روزنامه‌ها و خبرگزاری‌های ایرانی هم فراتر نرود.
نمونه عراق که در قسمت ابتدایی متن آمد فقط یک نمونه از ده‌ها نمونه‌ای بود که جای خالی خبرنگاران ایرانی کاملا محسوس بود. این جای خالی محسوس در موارد مختلف دیگری هم مشاهده می‌شود. بیاید امروز به جای تبریک گفتن و دورهم نشستن و کیک بریدن و گل به گردن همدیگر انداختن درباره این‌ها هم حرف بزنیم. درباره اینکه چگونه سیستم خبرنگاری در ایران این‌گونه منفعل و بی‌کارکرد و خنثی شده است و ده‌ها شهروند-خبرنگاری که شغلش‌شان خبرنگاری نیست و محل ارتزاقشان رسانه خاصی نیست بسیار پیشروتر از خبرنگاران ایرانی مشغول کار و فعالیت رسانه‌ای هستند و خبرنگاران ایرانی گردهم نشسته‌اند وشاخک‌های احساسی‌شان فقط زمانی به حرکت می‌آفتد که بحث درباره طرح ترافیک باشد یا کم و زیاد هدیه‌های روز خبرنگار.
این یک دعوت است. دعوت همه خبرنگاران به اندیشیدن و گفتگو درباره اینکه چه شده است ای‌نقدر منفعل و خنثی و بی‌تاثیر شده‌ایم؟ و چگونه است که امروز کسانی که با خبرنگاران مرتبط هستند و آشنایی اندکی با این فضا دارند بدبینانه به ما نگاه می‌کنند. چه کرده‌ایم؟
حمیدرضا بوالی
انتهای پیام/
منبع: خبرگزاری میزان
کلیدواژه: خبرنگار 17 مرداد رسانه خبرگزاری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۶۹۸۱۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نقش جاده ابریشم ترکیه در معادلات خاورمیانه/ اردوغان پروژه آمریکا را دور زد؟
به گزارش خبرآنلاین، پایگاه خبری "وستیکاوکازا" روسیه در تحلیلی نوشت: در حالی که جو بایدن به چگونگی کاهش تنش ها در نوار غزه فکر می کرد و ایران در حال بررسی راه هایی برای پاسخ به تلافی جویانه اسرائیل بود، رئیس جمهور ترکیه درگیر سیاست خارجی سازنده تری بود. او در این حین به عراق سفر کرد و با نخست وزیر این کشور یعنی محمد شیاع السودانی دیدار و گفتگو کرد.
سفر رجب طیب اردوغان به بغداد، یک سفر تاریخی بود. رهبر ترکیه برای اولین بار در ۱۳ سال گذشته پا به خاک عراق گذاشت. گفتگوها با السودانی، نخست‌وزیر و عبداللطیف رشید، رئیس جمهور عراق، با هدف تقویت همکاری بین عراق و ترکیه در مسائل سیاسی، اقتصاد و امنیت انجام شد.
اردوغان با رفتن به عراق قصد داشت دو مشکل خاص را حل کند. اولین مورد مبارزه با حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک) بود. رئیس جمهور ترکیه در بغداد تصریح کرد که کشورش حضور کانون تروریسم در مرزهای خود را، چه در سوریه و چه در عراق، تحمل نخواهد کرد. وی با ابراز امیدواری از مشارکت بغداد در مبارزه با (پ.ک.ک) گفت: عراق باید از همه اشکال تروریسم پاک شود.
اردوغان برای نشان دادن عزم خود دستور بمباران گسترده مواضع (پ.ک.ک) در شمال عراق را صادر کرد. روزنامه حریت نوشت که به زودی نیروهای مسلح ترکیه عملیات زمینی جامع علیه شبه نظامیان را انجام خواهند داد. همچنین، ترکیه و عراق قصد دارند یک مرکز عملیاتی برای مبارزه با شبه نظامیان در عمق ۳۰ تا ۴۰ کیلومتری مرز ترکیه و عراق ایجاد کنند. تمایل دولت عراق برای همکاری با ترکیه با توجه به اینکه بغداد در گذشته اغلب آنکارا را به نقض تمامیت ارضی عراق متهم کرده است، گامی بزرگ در این مسیر است.
هر دو کشور باید مشکل (پ.ک.ک) را حل کنند تا کار دوم و مهم‌تر ضورت پذیرد. در واقع، پیگیری پروژه «راه توسعه»، کریدور حمل و نقلی که استان‌های شرقی ترکیه را از طریق خاک عراق به خلیج فارس متصل می‌کند که همین مساله، دلیل اصلی سفر اردوغان به بغداد شد.
اردوغان و السودانی تفاهم‌نامه همکاری میان عراق، ترکی ، قطر و امارات را امضا کردند. این پروژه شامل ۱۲۰۰ کیلومتر راه آهن و بزرگراه است. هزینه آن ۱۷ میلیارد دلار تخمین زده شده است. پس از اجرای این کریدور، سالانه تا ۴ میلیارد دلار سود به دست می‌آید و بیش از ۱۰۰ هزار شغل را فراهم می‌کند. مشارکت امارات و قطر بسیار مهم است زیرا عراق و ترکیه نیاز به جذب سرمایه گذاری خارجی دارند. این امکان وجود دارد که سرمایه گذاران چینی در مرحله اجرا به این پروژه بپیوندند. قطر در حال حاضر متحد ترکیه است و دخالت امارات به لطف عادی سازی روابط با ترکیه در سفرهای متقابل رهبران دو کشور به آنکارا و ابوظبی امکان پذیر شده است.
جالب اینجاست که تا همین اواخر یک پروژه بزرگ دیگر به نام IMEC (کریدور اقتصادی هند-خاورمیانه-اروپا ) وجود داشت. این پروژه قرار بود هند را از طریق خاک کشورهای عربی خلیج فارس و اردن به اسرائیل متصل کند. آمریکا نیز حمایت خود را از این طرح اعلام کرد. با این حال، به دلیل آغاز جنگ در غزه، روابط اسرائیل ـ آمریکا با کشورهای عربی به شدت تضعیف شده است. چشم انداز به رسمیت شناختن اسرائیل توسط عربستان سعودی مبهم است و اردن و امارات تماس‌های خود با تل آویو را معلق کرده‌اند. علاوه بر این، به دلیل حملات انصارااله یمن، ایمنی ناوبری در اقیانوس هند مختل شده است. به نوعی می‌توان گفت که جاده ابریشم ترکیه در حال تبدیل شدن به یک جایگزین برای پروژه آمریکایی ـ هندی است.
اجرای راه توسعه نه تنها به سرمایه گذاری‌های چند میلیارد دلاری بلکه به ثبات در عراق نیز نیاز خواهد داشت. دولت بغداد می‌داند که مقابله با تهدید (پ.ک.ک) به تنهایی غیرممکن است اما در عین حال عملیات ارتش ترکیه در عراق با محکومیت بغداد و دیگر کشورهای عربی مواجه بود. در پیش بینی سود اقتصادی بزرگ مورد نیاز ترکیه و عراق که هنوز از مداخله آمریکا و تسلط سازمان‌های تروریستی در امان نیست، دو کشور در نهایت تلاش‌های خود را برای از بین بردن ساختارهای تجزیه‌طلبانه که توسط (پ.ک.ک) نمایندگی می‌شود، هماهنگ خواهند کرد.
۳۱۱۳۱۱
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901539
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت