طعم شیرین خدمت در مناطق محروم
تاریخ انتشار: ۲۸ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۸۱۴۷۷۵
به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج ازبوشهر، اردوی جهادی تابستان ۱۳۹۸ گروه افسران ولایت دانشگاه جامع علمی کاربردی استان بوشهر در مناطق محروم روستایی و شهری بخش بوشکان برگزار شد.در این اردوی ۱۲ روزه بیش از ۸۰ دانشجو و طلبه در شهر و روستاهای هدف اردوی جهادی از استان بوشهر سایر استان ها حضور داشتند.
فعالیت در عرصه های اشتغال و کارآفرینی، عمرانی و کارهای تاسیساتی، فرهنگی و کلاس های آموزشی، بهداشت و درمان از جمله برنامه های جهادی گروه افسران ولایت در مناطق محروم بوشکان بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
حجت الله پارمان، مسئول گروه جهادی افسران ولایت گفت: اردوی جهادی در مناطق محروم یکی از برکات جمهوری اسلامی و بهترین باقیات الصالحات برای افراد شرکت کننده است. فعالیت در عرصه های اشتغال و کارآفرینی، عمرانی و کارهای تاسیساتی، فرهنگی و کلاس های آموزشی، بهداشت و درمان از جمله برنامه های جهادی گروه افسران ولایت در مناطق محروم بوشکان بود.
وی با بیان اینکه مشکلات مناطق محروم و روستاها با همکاری و همدلی مسئولین مربوطه و مردم رفع خواهد شد، خاطرنشان کرد: امروزه شاهد حضور بالاترین مقامات استانی در روستاها که یکی از نعمت های مهم الهی و وصف ناپذیر انقلاب اسلامی محسوب می شود، هستیم که باید قدردان آن بود.
حاجب فر بخشدار بوشکان ضمن تقدیر از تلاش های جهادگران در این منطقه بیان داشت: گروه های جهادی می توانند برای عبور از مشکلات کشور و تلاش در رفع محرومیت زدایی کمک حال دولت باشند و گروه جهادی افسران ولایت با تعاملات خوبی که با نهادهای دولتی و غیر دولتی داشته در این مسیر پیش قدم است. ما نیز در مجموعه دولت تمام تلاشمان خودمان را همچون گذشته در جهت خدمت به مردم قرار داده ایم.
سردار کفاش رئیس بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس استان بوشهر، عبدالرضا حکیمی مسئول سازمان بسیج دانشجویی عمار استان بوشهر، حاج اسلام میرزایی مداح مطرح کشور، تقی زاده رئیس ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) استان بوشهر، اسکندری رئیس دانشگاه جامع علمی و کاربردی استان بوشهر، زرین فر معاون امور اقتصادی استاندار، حاجب فر بخشدار بوشکان از جمله مسئولین استانی بودند که از این اردوی جهادی بازدید کردند.
برپایی نمایشگاه صنایع دستی، هنری و غذایی مردم منطقه بوشکان و مشاوره و کمک به اشتغال خانواده های نیازمند از دیگر برنامه های گروه جهادی است. همچنین پیگیری رفع مشکل جاده و آب روستای تنگخون نیز از جمله اقدامات خادمان گروه جهادی بود.
برای مشاهده عکس بر روی آن کلیک کنید.
ابتدای گزارش ...
پایان گزارش/
منبع: بسیج نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت basijnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «بسیج نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۸۱۴۷۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۳ دهه خدمت در مناطق محروم / بازنشستگی که خوشایند نیست
زوج معلم بجنوردی که ۲۹ سال است در نقاط محروم مرزی خدمت میکنند تا چند ماه دیگر بازنشسته میشوند؛ حضور سه دهه در روستا و خاطرات آن، این زوج را با زندگی شهری غریبه کرده است.
به گزارش خبرگزاری ایمنا از خراسان شمالی، معلم واژهای که هرکس میشنود حس امنیت و اعتماد سرتاپای وجودش را فرامیگیرد و با به یادآوردن مهربانی و تلاشهای آنها اشک از چشمان انسان فرو میریزد.
معلمی شغلی متفاوت است که انتخابش میتواند سبک و نحوه زندگی یک فرد را برای تمام عمر تغییر دهد؛ از ارتباط گسترده با دانشآموزان و والدینشان تا ماندن در جادههای پر از برف روستایی برای رسیدن به مدرسه، اینها خاطراتی هستند که برای معلمهای فداکار ثبت میشود.
به مناسبت روز معلم به سراغ یک زوج خستگیناپذیر فرهنگی رفتیم؛ خانم و آقای رضایی، معلمان با تجربهای که ۲۹ سال است در مناطق محروم و مرزی خراسانشمالی خدمت میکنند و تمام سختیهای آن را به جان خریدهاند.
آنها با روستاهای محروم و دانشآموزانش رفاقتی به درازای یک عمر دارند، رفاقتی که ثمره حضور و اقامتشان در روستا است؛ سی سال زندگی در روستا این زوج معلم را با شهر غریبه کرده است، دیگر حتی بعد از بازنشستگی نیز تمایلی برای زندگی در شهر ندارند.
خانم رضایی میگوید صفا، صمیمیت و سادگی مردم روستا حالمان را خوب میکند، او ترجیح میدهد با مردم و دانشآموزانی زندگی کند که معمولاً معلمها تمایل به ماندن در آنجا ندارند؛ معلمهای جوان هنوز مهر ابلاغشان خشک نشده، سودای رفتن به مناطق مرفه را در سر میپروانند.
۳۰ سال خدمت با یک روز غیبتآقای رضایی و همسرش از سال ۱۳۷۲ از طریق نهضت سوادآموزی، معلمی را شروع کردند و بعد هم معلم رسمی آموزشوپرورش شدند؛ تمام دوران خدمت را با یکدیگر و در یک مدرسه بودهاند، آقای رضایی چند سالی مدیر مدرسه شد، اما همسرش هیچگاه حلاوت کلاسداری را با میز مدیریت عوض نکرده است.
آنها میگویند ما با سیاست و اینکه چه کسی میآید و چه کسی میرود کار نداریم، ما معلم هستیم و تلاش داریم وظیفه اصلیمان را به بهترین شکل ممکن انجام دهیم.
زن و شوهر گزارش ما، معلمی را شغلی منحصر به فرد میدانند که تفاوتی فاحش با دیگر مشاغل دارد، یک معلم به عنوان الگو و نمونه انسان کامل در پیش چشمان دانشآموزان به نظر میآید و همین مسئولیتش را دوچندان میکند.
خانمرضایی خاطرات زیادی از سالهای ابتدایی معلمی دارد، او میگوید: تا چند سال بعد از شروع به کار معلمی هیچ وسیلهای نداشتیم و بارها در میان برف و باران مجبور شدیم پیاده مسیرها را طی کنیم.
آنها هیچگاه دیر به مدرسه نمیرسند، زیرا با خود عهد بستهاند که هر هفته بعدازظهر جمعه به سمت روستا حرکت و هفته جدید را با طراوت و شادابی و به دور از خستگی شروع کنند.
خانمرضایی در مدت طولانی معلمیاش فقط یک روز غیبت در پرونده کاریاش به ثبت رسانده و باقی ایام همواره و با شوق، عمرش را صرف دانشآموزانش کرده است.
شیرینترین لحظات این زوج معلم زمانی است که دانشآموزان خود را در جایگاههای خوب و متعارف ببینند، بسیاری از کسانی که تا چند سال پیش در کلاسهای آنها مینشستند، امروز معلمانی هستند که راه استاد را در مسیر زیبای تربیت ادامه میدهند.
آنها میگویند اکنون دانشآموزان گذشته ما همچون پدر و مادر برایمان احترام قائلند و هنوز رابطه گرم و صمیمی گذشتهمان را داریم.
خانم رضایی در این ۳۰ سالی که معلم بوده، کلاس اول را بیشتر از همه پایهها تجربه کرده است؛ او ۲۲ سال از عمرش را با نونهالانی گذرانده است که به گفته خودش از باسواد کردن آنها حسی سرشار از لذت میگیرد که برایش قابل توصیف نیست.
آنها ۱۲ سال است که به روستای سوخسوی انقلاب در بخش غلامان آمدهاند و دیگر با دانشآموزان و اهالی آنجا همانند یک خانواده شدهاند. از گشتوگذارهایی که بعدازظهرها با دانشآموزانشان دارند تا رفتن به عروسیها و مراسم شاگردان، شیرینی و حلاوت معلمی را برای آنها دو چندان کردهاست.
خانم رضایی معتقداست حقوق معلمان کم اما با برکت است، او میگوید هیچکس نباید معلمی را به خاطر مسائل مالی انتخاب کند زیرا بیشترین آسیب را میبیند؛ آقای رضایی نیز باورش همین است و حقوق معلمها را متناسب با سختی کارهایشان نمیداند.
آنها چند ماه دیگر بازنشسته میشوند و این موضوع اصلاً برایشان خوشایند نیست؛ خانم رضایی بیشترین نگرانیاش از این است که باقی معلمان مثل آنها برای بچهها و اهالی روستا وقت نگذارند.