به نقل از «ایکنا»

آیین نکوداشت استاد کیخسرو خروش برگزار شد

تاریخ انتشار: ۶ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۹۳۱۰۲۸

به گزارش ایکنا، هومن یوسفی، رئیس موزه خوشنویسی ایران، اولین سخنران این مراسم بود که بیان کرد: بی‌شک سرزمین ایران وامدار فرزندان خلاف خویش است که در این میان نقش هنرمندان بی‌نظیر است با این انگیزه امروز گرد هم آمده‌ایم تا از وی تجلیل کنیم.

وی افزود. استاد خروش مناعت طبع بسیار دارد. درباره این استاد حرف زدن بسیار سخت است، چون کلمات یارای توصیف شان وی را ندارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند! استاد خروش بزرگ خوشنویسی و نقاشی است که یادش در تاریخ این سرزمین ماندگار خواهد بود.

وی تأکید کرد. از سازمان زیباسازی شهرداری هم بابت حمایت‌های همیشگی شان از انجمن خوشنویسان تشکر می‌کنم، همچنین از اساتیدی که در این مراسم حضور دارند قدردانی می‌کنم.

حبیب الله صادقی هنرمند نقاش نیز در این مراسم تصریح کرد. استاد خروش از افتخارات هنر هستند. من نقاش هستم، پس از حوزه هنر خود حرف خواهم زد. در زمان دانشجویی ما در سال ۵۵ هنر‌های جدید و روشنفکری شکل گرفت که استاد خروش یکی از بزرگان آن بود و هست.

وی ادامه داد. معرفت تشیع با هنر خوشنویسی شکل گرفت که استاد خروش یکی از بزرگان این هنر است. استاد چهره‌های بزرگ این سرزمین را در مجموعه‌ای طراحی کرد. در این آثار معنویت بسیار دیدم به ویژه چهره نگاری وی از سیمای حضرت امام، مقام معظم رهبری و شهید چمران بسیار حیرت آور است.

صادقی تاکید کرد. هنرمندانی نظیر استاد خروش، آیین مهرورزی را به زیبایی در کارهایشان لحاظ کرده است. ان شالله فرصت شود تا عالم هنر بیشتر از بزرگانی نظیر وی استفاده کند.   در ادامه مراسم فیلمی پخش شد که اساتید هنر درباره استاد خروش سخن گفتند. سپس استاد عنایت‌الله نوری، استاد نقاشی، در سخنانی تصریح کرد. استاد خروش تنها فردی است که ده‌ها رنگ گیاهی را در نقاشی استفاده کرد، اما درباره هنر خوشنویسی نیز باید بگویم که خوشنویسی تنها هنری است که روی پرده خانه خدا رفته است. استاد خروش یکی از بزرگان این هنر است.

وی بیان کرد. من کاری از رامبراند را در موزه دیدم که وقتی با پرتره استاد خروش از حضرت امام(ره) مقایسه کردم دریافتم که استاد خروش چه نام بزرگی در هنر است، هرچند متأسفانه همیشه ما خارجی‌ها را بزرگ می‌کنیم والا اساتیدی، چون استاد خروش چیزی از آن‌ها کم ندارد.

این استاد آرزو کرد. امیدوارم یک سرمایه گذار به جای برج ساختن آثار اساتیدی ما را گرد آوری کند تا یاد و هنر بزرگان این سرزمین جهانی شود. سخن آخر اینکه بیاییم قدر هنرمندان خود را بیشتر بدانیم، همچنین می‌خواهم یاد شهدا را هم گرامی بدارم که امنیت امروز ما مدیون آنهاست.

پس از سخنان استاد نوری نماینده حجت الاسلام والمسلین سید حسن خمینی نوه حضرت امام پیام وی را در پاسداشت مقام استاد خروش خواندند و در ادامه مستندی درباره استاد خروش پخش شد.   در بخش دیگری از مراسم احمد مسجد جامعی عضو شورای شهر تصریح کرد. آنچه همه را وادار می‌کند به عظمت ایرانی تن بدهند روح ایرانی است که نمود ان را در هنر می‌بینیم. برای همین در طول تاریخ همه به هنر ایرانی احترام می‌گذاشتند. در میان هنرمندان استاد خروش جز برگزیدگان است همانند استاد شجریان که جایگاهی والایی دارند.

وی ادامه داد. استاد هم به نقاشی و هم به خوشنویسی تسلط دارند. این ویژگی او را تک و نمونه کرده است. استاد همچنین به واسطه هنرش، پاسدار سنت ایرانی است. استاد خروش درضمن به تنهایی یک مجموعه هنری هستند.

عباس شیخانی دیگر هنرمند حاضر در مراسم هم تصریح کرد. کتابت اوج دلدادگی است. کتابت آهستگی است. کتابت هویت است. کتابت نور الهی است. پس کتابت ستون بزرگی است. استاد خروش بزرگی است که کتابت می‌کند. استاد خروش هنرمندی بودند که در دو حوزه هنر به مقام والایی رسیدند، البته استاد خروش کم حرف هستند، ولی کارشان گویاترین زبان است.   احمد عبدالرضایی دیگر هنرمند این مراسم بیان کرد. از طرف شورای تخصصی خوشنویسی تشکر می‌کنم که در این مراسم حاضر شدند تا مقام رفیع استاد خروش را گرامی بداریم. لازم به ذکر است من دیوان‌های حافظ بسیاری را ارزیابی کردم، ولی همانند دیوانی که استاد خروش نوشتند، ندیدم.   انتهای پیام

منبع: ایکنا

کلیدواژه: بزرگداشت ایکنا قرآن استاد کیخسرو خروش انجمن خوشنویسی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۹۳۱۰۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

امروز چهلم بهار است؛ جشنی که از یاد رفته!

«چهلم نوروز» مصادف با دهم اردیبهشت‌ماه از جمله آیین‌های وابسته به نوروز است. آیینی که در روزگار فعلی احتمالا نام آن به گوش کمتر کسی خورده است اما هنوز هم می‌توان ردپایی از آن را در نقاط مرکزی ایران و شهرهایی مانند شیراز و کرمان دید.

به گزارش ایسنا، در ایرانِ باستان تحویل بهار مانند روزگار فعلی تنها با رسومِ پیش از این اتفاق شناخته نمی‌شد. نوروز یکی از مهم‌ترین آیین‌ها قلمداد می‌شد که ایرانیان برای پیش و پس از آن خود را آماده می‌کردند و کارها و مناسک خاصی انجام می‌دادند. بنابراین رسوم نوروزی مانند امروز تنها به جشن‌هایی مانند چهارشنبه‌سوری، خانه‌تکانی، سبز کردن دانه‌ها، نوروزخوانی، جشن گلدان، تکم‌گردانی و... محدود نبود و تا مدتی بعد از نوروز هم ادامه داشت.

به همین علت است که برخی نوروز را نه یک روز و نه سیزده روز می‌دانند؛ به اعتقاد آنها نوروز یک بازه زمانی است. در این زمینه شبان میرشکرایی - مدیر اجرایی پرونده جهانی نوروز در یونسکو پیش از این به ایسنا، گفته بود: «از وقتی که این تحول طبیعی اتفاق می‌افتد، در نقاط گرمسیرتر به میانه زمستان می‌رسد و در نقاط سردسیر به میانه بهار. اشعاری هم داریم به این شرح که «اینک بیامده است به پنجاه روز پیش/جشن سده طلایه جشن نوروز روشنی»، یعنی جشن سده را طلایه‌دار نوروز و نوبهار دانسته‌اند. از آن طرف در حوزه فرهنگی شمال غرب ایران در منطقه آذربایجان تفسیری است که تا وقتی توت از درخت نیفتاده، نوروز است و زمان آن تا اواخر اردیبهشت‌ماه است؛ یعنی یک بازه سه‌ماهه برای نوروز داریم. هرکسی در این بازه سه‌ماهه به سبک و سیاق، رنگ و آیین خودش نوروز را پاس می‌دارد و نمی‌توانیم او را محدود به یک بازه زمانی کنیم.»

بر این اساس آداب و آیین‌های مربوط به نوروز (بر اساس تعریف امروزی از این مناسبتِ ۱۳ روزه) در سه گروه پیشانوروزی، هنگام نوروز و پسانوروزی طبقه‌بندی می‌شود؛ موضوعی که بنابر آنچه گفته شد احتمالا در گذشته‌های دور اینگونه نبوده است.

بخت‌گشایی با توسل به ماهی دندان‌طلا!

برای چله نوروز در شیراز دو جشن آب و گل‌های محمدی و جشن بخت‌گشایی برگزار می‌شد. جشن آب و گل‌های محمدی که تا دوره قاجار تداوم داشت در باغ دلگشا به مدت یک هفته برگزار می‌شد.

جشن بخت‌گشایی نیز در آرامگاه سعدی برپا می‌شد و آداب خاص خود را داشت. طبق این رسم، دخترانی که می‌خواستند بختشان باز شود و یا آرزو داشتند بچه‌دار شوند، باید تورهایی به رنگ سبز روی سر خود می‌انداختند و روی آن نُقل می‌گذاشتند و به شکلی که نقل از روی سرشان نیفتد از پله‌ها پایین می‌رفتند و مقابل حوضِ آرامگاه سرشان را خم می‌کردند تا نقل درون دهان ماهی دندان طلا بیفتد!

در این باور فرقی نمی‌کرد که اصلا ماهی دندان‌طلا وجود دارد یا نه و یا حتی اگر نمونه‌ای نادر از آن پیدا شود، هدف‌گیری فرد باید چقدر دقیق باشد که نقل دقیقا در دهان ماهی بیفتد. احتمالا تنها موضوع مهم این بود که اجرای این رسم خیال دختران را راحت می‌کرد که آرزویشان برآورده می‌شود.

شیرازی‌ها در کنار اجرای این مناسک یا نوعی آش به نام «دیگ جوش» می‌پختند و یا مشغول خوردن آش سبزی و کاهو می‌شدند.

جشنی برای درخواست سلامتی 

چهلم نوروز در کرمان آداب و آیین‌های خاص خود را دارد که همچنان هم برخی به اجرای آن پایبند هستند. این آیین‌ها در سال ۱۳۸۸ با عنوان «چهلم بهار» در فهرست میراث ناملموس ملی به ثبت رسیده است. کرمانی‌ها «آیین تندرستان» یا «تندرستون» را اصلی‌ترین بخش جشن چهلم بهار می‌دانند که هدف آن درخواست سلامتی و تندرستی است و هنوز به شکل جدی در این منطقه از کرمان برگزار می‌شود.

این جشن در یکی از مهم‌ترین مناطق کرمان به نام «شیوشگان» به معنای محل شیون و زاری برگزار می‌شود. دعا برای گشایش بخت، بریدن چادر عروس در این روز، آب چهل ریختن برای زنان حامله یا زائو، پختن و خوردن آش اوماج و نواختن موسیقی از جمله آیین‌های این جشن است.

جشن تندرستان در کرمان  جشن تندرستان در کرمان

در کوه شاه‌خیرالله منطقه پاریز کرمان نیز زیارتگاهی وجود دارد که در این روز مردم آنجا کنار یکدیگر جمع می‌شوند. عشایر در این روز با ظرف‌های شیر که از شب قبل دوشیده‌اند در دامنه کوه مستقر می‌شوند و با آن آش شیر می‌پزند تا در میان مردم تقسیم کنند.

سایر افراد هم زیرانداز می‌اندازند، چای درست می‌کنند و شیرینی‌هایی که از دوران دید و بازدیدهای نوروز باقی مانده را به یکدیگر تعارف می‌کنند. پس از آن هرکس که خواسته‌ای دارد راهی زیارتگاه می‌شود.

با این حال این روزها جشن «چهلم نوروز» مانند گذشته رونق ندارد و تنها در مناطقی محدود، افراد خود را پایبند به اجرای آن می‌دانند، موضوعی که باعث می‌شود این فرهنگ کهن بیش از پیش به دست فراموشی سپرده شود و احتمالا تا چند سال آینده تنها فقط نامی از آن در فهرست میراث ناملموس ملی باقی بماند.

کانال عصر ایران در تلگرام