تجلی خلاقیت با کمترین امکانات/ نقد نمایش “بنیامین اند میم” با طراحی و کارگردانی هیوا امینی
تاریخ انتشار: ۱۲ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۹۹۶۵۵۴
این روزها چند سالی است که بیشتر شب‌های سال نزدیک به ۱۳۰ نمایش در تماشاخانه‌های پایتخت به روی صحنه می‌روند. این آمار، گر چه از نگاه شمارگانی (کمی) می‌تواند ستایش‌هایی را برانگیزاند، اما از نگاه چیستی و چگونگی (کیفی) درخور نقدها و نکوهش‌های فراوانی است و نیازمند یک یا چندین پژوهش آسیب‌شناسانه‌ی جدی و کارآمد است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
۱- وجود اندیشه در بنیان آفریده‌ی هنری ۲- دارا بودن ستیز میان دیدگاه‌ها ۳- تشویق مخاطب به اندیشیدن (اما نمی‌گوید به چه بیاندیش؛ بنیان اندیشه را به مخاطب نمی‌گوید) ۴- سخن گفتن پیرامون مساله‌های هستی‌شناسانه و کیهانی ۵- عدم پیشنهاد راه حل به مخاطب ۶- دارا نبودن رویکرد آموزشی، هستند. با این تفاوت که نمایش‌های صاحب تز اجتماعی، مانند بنیامین اند میم، بیشتر به چالش‌های میان زن و مرد، چالش‌های اجتماعی و روزمره می‌پردازند.کارگردان نمایش بنیامین اند میم هوشمندانه، درست و به دور از اداواطوارهای نابخردانه، تماشاگران را در دو سوی صحنه می‌نشاند و بدین وسیله این امکان را فراهم می‌سازد تا تماشاگران با بازخورد رویدادهای داستان نمایش و سرگذشت کاراکترهای آن، در واکنش‌های احتمالی تماشاگران روبه‌رو، روبه‌رو سازد.تماشاگر در این فضای گرم و خودمانی، می‌داند که به تماشای نمایش نشسته است، اما این آگاهی از تاثر عاطفی او نمی‌کاهد. بنیامین این نمایش با بازی رضا غیور چشم در چشم تماشاگر، روایت بخشی از داستان زیست و زندگی خود را می‌آغازد.فضای حاضر نیازمند آن است که تماشاگر از حالت انفعال بیرون بیاید؛ به این مهم هم پاسخی شایسته و درخور داده می‌شود:کارگردان با طراحی درست و هوشمندانه و نیز به اندازه‌ی خود، لحظه‌هایی را پایه گذاشته و فراهم آورده است؛ لحظه‌هایی که بنیامین نامِ دوستِ مروارید را از یاد می‌برد و تماشاگر به کمک او می‌آید تا نام "سارا” را به او یادآوری کند و حضوری فعال‌تر در روند نمایش داشته باشد.اشاره‌های آشنا و شاید هم‌خاطره‌ای مانند چهارراه ولی عصر (عج)، فضای دانشکده، کافه‌ی عمارت روبه‌رو و…. کمک درخور درنگ و اندیشه‌ای می‌کنند تا تماشاگر همزادپنداری (من‌همانی) بیشتری را با داستان و آدم‌های نمایش داشته باشد.شوخی‌های نمایش به دور از توهین به و تحقیر دیگری، بیشتر پیرامون دستپاچگی بنیامین عاشق‌پیشه می‌چرخد؛ دستپاچگی‌های او در برخورد با معشوق (مروارید) رفتارها و گفتارهایی را در پی دارد که نه تنها عاطفه‌ی خنده را در تماشاگر ایجاد می‌کنند، بلکه از نگاه علمی به خنده و کمدی، مانند نظریه‌هایی که توسط هانری لویی برگسون و زیگموند فروید مطرح شده‌اند نیز قابل ارزیابی و بررسی هستند.از دیدگاه گونه و ژانر، بنیامین اند میم یک کمدی-تراژدی است. مانند زیست و زندگی بیشتر آدم‌های این روزهای این سرزمین که دچار اندوه و فسردگی‌های فراوان هستند، اما سوسوی امید و روشنایی، آن‌ها را به پیمودن راه برای رسیدن به فردایی بهتر و زیباتر وامی‌داراند. تراژیک‌ترین لحظه‌ی این نمایش، پایان آن و مرگ اندوهبار بنیامین است.نمایش بنیامین اند میم به جا و درست و به دور از پرش (و نه جهش که جهش را فضیلتی است که پرش دارای آن نیست) یا شاخ و برگ دادنی غیرضروری به بخشی از جریان هنرهای نمایشی کشور نیز می‌پردازد: آن‌جا که بنیامین و مروارید در کافه‌ی عمارت روبه‌رو نشسته‌اند، با دعوت یک کارگردان تئاتر با بازی خوش‌انرژی محمد فراهانی دعوت به تماشای یک نمایش در سالن اجرا (تماشاخانه) ی عمارت روبه‌رو (یعنی دقیقا همین جایی که تماشاگر نشسته است و بنیامین اند میم اجرا می‌شود) می‌شوند و با نمایشی روبه‌رو می‌شوند که مصداق این مثل است: شیری بی یال و دم و اشکم. نمایشی که با دلایل یا شاید بهانه‌هایی نه چندان منطقی و قانع‌کننده تقریبا همه‌ی ارکان، اجزا، عناصر و…. اجرایی آن حذف شده‌اند و آن چه باقی مانده است تقریبا هیچ است، هیچ…. نمایشی که بی‌مانند نیست به بسیاری از نمایش‌هایی که در آغاز این نقد از آن‌ها یاد شد. نمایش‌هایی که بیشتر دلخوشی کاغذ سیاه‌کن بیلان کاری مدیران هستند و نه آفرینش‌های هنری زیبایی‌شناسانه و دارای کارکرد فرهنگی….اگر سه ویژگی روایتگری، بازیگوشی و ایجاد غافلگیری را از ویژگی‌های ستایش برانگیز کار یک بازیگر بدانیم، هر سه بازیگر نمایش بنیامین اند میم در بیشتر لحظه‌ها دارای این سه ویژگی هستند؛ روایتِ داستانِ دراماتیکِ نمایش را ساده و شیرین به پیش می‌برند؛ از بدن و ابزاری که در اختیار دارند بازیگوشانه بهره می‌ستانند و با یاری طراحی ستایش‌برانگیز کارگردان، با در نظر گرفتن احتمال و ضرورت که یکی از مهم‌ترین عناصر یک طرح دراماتیک درست است، تماشاگر را تا حدی غافلگیر می‌سازند.نمایش بنیامین اند میم، به‌ویژه در اوضاع و شرایط اقتصادی روزگار اکنون، برای هنرمندان هنرهای نمایشی و به‌ویژه هنرمندان جوان، یادآور این مهم هست که:می‌توان با کمترین امکانات، اما برخوردار از دغدغه و خلاقیت، نمایشی زیبا، تماشایی، به‌یادماندنی و اندیشه‌برانگیز را آفرید. برچسب ها: تجلی ، خلاقیت ، کمترین ، امکانات
منبع: خرداد
کلیدواژه: تجلی خلاقیت کمترین امکانات
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۹۹۶۵۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شوراها نماد تجلی خرد جمعی هستند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری آنا، به مناسبت هفته گرامیداشت شوراها، مراسمی با حضور استاندار گیلان، معاونین استاندار گیلان، سرپرست دانشگاه آزاد اسلامی استان گیلان، جمعی از فرمانداران و شهرداران و مسئولان شورا‌های اسلامی شهر‌های استان گیلان در سالن اجتماعات دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت برگزار شد.
سرپرست دانشگاه آزاد اسلامی استان گیلان در این مراسم با گرامیداشت هفته شوراها گفت: تأسیس شورا‌های اسلامی نقطه عطفی در تاریخ ایران اسلامی است و شوراها بی‌واسطه‌ترین حلقه ارتباطی مردم با حاکمیت و نماد تجلی خرد جمعی هستند.
مجتبی ملکی چوبری همچنین افزود: مردم از منتخبین خود در شوراها انتظار دارند که حقوق آنان را از مسئولان پیگیری و مطالبه کنند چرا که همیشه حضور و مشارکت مردم در عرصه‌های مختلف انقلاب و نظام اسلامی برگرفته از مبانی دینی و اسلامی نه به عنوان یک تاکتیک سیاسی، بلکه به عنوان یک اصل مهم غیرقابل چشم پوشی است.
وی متذکر شد: به این وسیله روز ملی شورا‌های اسلامی را به تمام اعضای محترم شورا‌های شهر و روستا بویژه شهرستان رشت که با وظیفه‌شناسی و توجه به اصل دانش‌محوری در رفع مشکلات شهر و روستا، با کفایت و درایت برای نیل به جامعه شهروند مدار کوشش می‌کنند، تبریک می‌گویم.
انتهای پیام/
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود