به نقل از «خبرگزاری آریا»

تغذیه مناسب و مقوی برای چاق شدن کودکان لاغر

تاریخ انتشار: ۱۲ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۹۹۷۳۸۳

خبرگزاری آریا -
برنامه غذایی برای کودکان لاغر
با وجود تمام درگیری ها در خصوص بیماری چاقی کودکان، بسیاری از والدین به دنبال نکاتی در مورد اضافه کردن وزن کودکشان هستند؛ درصورتی که به دنبال غذای مقوی برای بچه های کم وزن هستید خواندن این مطلب را به شما توصیه می کنیم.
بچه ها به علت جنب و جوش زیاد و مسئله رشد کودک نیازمند غذای مقوی هستند و تغذیه بچه ها یک چالش اساسی برای والدین است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

غذا نخوردن کودکان و لاغر ماندن آنها یعنی عدم رشد کودک و همین مسئله میتواند نگرانتان کند.برای آشنایی با مواد غذایی مفید و مقوی برای کودکان ما را همراهی کنید.
مواد غذایی برای کودکان لاغر:
استفاده از کره در غذای کودک:
هیچ کره ای بد نیست، به خصوص اگر شما کره هایی با مارک های معروف و مطمئن را خریداری کنید. این ماده ی غذایی غنی ترین منبع چربی است که سبب افزایش وزن در کودک شما خواهد شد. بدین ترتیب، کره یکی بهترین گزینه ها برای غذای بچه های لاغر است. توجه داشته باشید که کودک شما برای رسیدن به وزن ایده ال، چربی را در حد تعادل استفاده کند و با این کار از مبتلا شدن بچه خود به اسهال جلوگیری کنید. همچنین، شما میتوانید کره را به تمام غذاهای کودکتان، اضافه کنید.
تخم مرغ بهترین غذای کودک:
تخم مرغ یک منبع مملو از پروتئین بوده و هر 100 گرم از تخم مرغ، دارای 13 گرم پروتین میباشد . شما میتوانید تخم مرغ را به تمامی وعده های غذای کودک خود اضافه کنید. همچنین، تخم مرغ دارای ویتامین A و ویتامین B12 است، که استفاده این ویتامین ها برای رشد و تندرستی بچه ها ضروری هستند. با قرار دادن تخم مرغ در رژیم غذایی روزانه کودک خود، نیاز بدن وی به ویتامین های مکمل از بین خواهد رفت.
شیر:
درصورتی که شدت کمبود وزن کودکتان زیاد است، میتوانید با استفاده از نوشیدنی های سالم مثل شیر میزان چربی و کالری اضافی به برنامه غذایی کودک اضافه کنید. توجه داشته باشید که شیر بدون چربی یا کم چرب شانس جذب کالری کافی را از کودک میگیرد.
مرغ:
پروتئین موجود در مواد غذایی من جمله مواد مغذی مهم است که به عضله سازی در بدن کودکان کمک شایانی میکند، به همین علت، مرغ یک گزینه خوب و بدون چربی برای رشد و سلامتی بچه کوچک شما است. مرغ به آسانی دردسترس بوده و باصرفه تر از انواع دیگر گوشتها است، کاربرد فراوانی در تهیه ی انواع غذاها دارد. طعم خوشمزه ی مرغ سبب شده است که شما بتوانید آن را به برنج، سوپ، خورشت و غذاهای دیگر اضافه کنید. بعنوان یک مادر تلاش کنید بعضی از دستورالعمل ها ار برای تهیه غذاهای گوناگون با مرغ را یاد گرفته و تنقلات خوشمزه ای همراه با مرغ در غذای کودک خود آماده کنید.
میوه های گرم سیری:
میوه ها و سبزیجات بخش عظیمی از رژیم غذای کودکان را تشکیل می‌دهند . اضافه کردن سبزیجات بخارپز و یا سرخ شده به وعده های غذای کودکان، جالب توجه آنها خواهد بود. پاپایا، انبه، آناناس و دیگر میوه ها مملو از قند طبیعی هستند، که استفاده آنها به بدن انرژی زیادی را تزریق کرده و به افزایش وزن سالم در فرزند شما کمک خواهد کرد. سالاد میوه یا یک لیوان آبمیوه های جدید برای رشد و تندرستی کودک نوپای شما میتواند بسیار موثر باشد.
تغذیه مناسب برای کودکان لاغر
موز:
پس از 6 ماهگی، موز میتواند به نوزادان داده شود. موز دارای فیبرهای رژیمی، پتاسیم، ویتامین C و منبع بسیار خوبی از ویتامین B6 است و دارای انرژی غذایی بالا بهمراه ماده های مقوی با ارزش است.
موز میتواند در اشکال مختلفی داده شود، به عنوان مثال در 6 ماهگی به صورت پوره، بعد از 8 ماه بصورت پنکیک و بعد از یک سالگی میتوان آن را در فرنی مخلوط کرده و به صورت کلوچه موز در آورد. درصورتی که نگران اثرات موز در فصل سرما هستید، پودر موز خام هم برای کودکان موثر است.
نخود فرنگی:
نخود را هم میتوان پس از 6 ماه به کودک داد. نخود فرنگی یکی از سبزیجات پرطرفدار است که میتواند بعنوان نخستین ماده غذایی جامد کودک معرفی شود. در نخود فیبرهای رژیمی، تیامین، ویتامین C، منیزیم، نیاسین، فسفر و ویتامین Aو B6 بسیار زیاد موجود است. نخود را میتوان به صورت پوره، کنسرو و یا بصورت پخته در سوپ سبزیجات به کودک داد.
روغن زیتون:
روغن زیتون دارای چربی مفید بیشتری نسبت به روغن های دیگر است و گزینه ای سالم از روغن های گیاهی است. غذای کودک را میتوان با روغن زیتون تهیه کرد.
قلم گوسفند:
شما میتوانید چندین قلم گوسفندی یا یک قلم گوساله را جداگانه پخته، چربی اضافی آن را بگیرید و عصاره آن را بمدت کوتاه (در یخچال) و زمان طولانی تر( در فریزر) نگهداری نماییدو به هر وعده غذا و یا سوپ کودک دو قاشق غذاخوری از این عصاره را اضافه کنید.
خرما:
یک یا دو خرما را پوست بکنید، هسته اش را دربیاورید و خرما را درمقداری آب حل کنید و به عنوان دسر به شیرخوار دهید.
ماهی:
بچه ها در حال رشد باید دست کم دو وعده ماهی در هر هفته بخورند. زیرا مملو از پروتئین، چربی کم و مملو از ویتامین B و مواد معدنی ارزشمند است، ماهی به آسانی به وسیله بچه ها هضم می شود. بعلاوه ، ماهی دارای اسیدهای چرب امگا 3 است که رشد مغز را افزایش داده، بینایی را بهبود بخشیده، از بیماری افسردگی جلوگیری می کند و قلب را سلامت نگه می دارد. ماهی مثل سالمون و تن برای بچه ها بهترین هستند. به بچه کوسه ماهی و نیزه ماهی که جیوه زیادی دارد ندهید زیرا امکان دارد تأثیر منفی بر سیستم عصبی در بچه داشته باشد. شما میتوانید به بچه ساندویچ ماهی، سالاد ماهی و یا سوپ ماهی و یا ماهی پخته و کبابی بدهید.
هشدار:
از دادن غذاهای دارای چربی مضر و شکر مثل چیپس، کیک های غیر خانگی، آبنباتها و نوشابه برای اضافه شدن به کالری دریافتی کودک جدا بپرهیزید. این موارد غذایی احتمالا وزن بچه را بالا ببرند ولی اسیب های جبران ناپذیری به دندانها، سوخت و ساز بدن، رشد عضلات، قلب و مغز کودک وارد می کنند.
گردآوری: بخش کودکان بیتوته


منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۹۹۷۳۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«کودک شو» : تلاش بودجه‌سوز برای استمرار یک تجربه‌ی تمام‌شده

«کودک شو» همان بار اولی که بازغی از برنامه جدا شد، یک تجربه‌ی به پایان رسیده بود، فقط معلوم نیست که اصرار مدیران شبکه‌ی نسیم برای ادامه دادن بیهوده این مسیر برای چیست.

سرویس فرهنگ و هنر مشرق- در اوایل آذرماه سال گذشته، پژمان بازغی، بازیگر محجوب و کم‌حاشیه‌ی کشورمان، اعلام کرد که بعد از تقریبا ۵ فصل تجربه‌ی مجری‌گری در مسابقه‌ی «کودک شو» از این برنامه کنار گذاشته شد. یک روز بعد از مصاحبه‌ی بازغی، رضا نصیری کارگردان فصل‌های قبلی این برنامه از کنارگذاشته شدن تیم قبلی ساخت «کودک شو» خبر داد.

حقیقت ماجرا این است که از قضاء آقایان بازغی و نصیری بسیار خوب موقعی از برنامه کنار رفتند و در واقع یک توفیق اجباری برای ایشان دست داد!

«کودک شو» بعد از سه فصل، یعنی همان زمانی که حمید گودرزی به عنوان مجری جایگزین پژمان بازغی شد، روند افول خود را شروع کرد و بازگشت دوباره بازغی هم نتوانست به لحاظ کیفی برنامه را بالا بکشد.

به بیان دیگر، «کودک شو» همان بار اولی که بازغی از برنامه جدا شد(آبان ۹۹) یک تجربه‌ی به پایان رسیده بود که دیگر چیز دندان‌گیری برای عرضه نداشت. فقط معلوم نیست که اصرار مدیران شبکه‌ی نسیم برای ادامه دادن به این تجربه‌ی به ته دیگ خورده، آن هم با تغییر عوامل اصلی، برای چیست.

در حقیقت سوخت اصلی و تنها کارمایه‌ی باقی‌مانده از فصل چهارم به بعد مسابقه‌ی «کودک شو»، میل طبیعی و غریزی پدر و مادرها برای جلوی دوربین رفتن فرزندان دلبندشان و ثبت ان روی آنتن تلویزیون ملی است. از همین رو، کف استقبالی که به طور ثابت والدین، چه در شکل شرکت‌کننده و چه در شکل ببینده، حتی تا فصل n ام از چنین برنامه‌ای خواهند داشت، نباید موجب اشتباه محاسبه شود که این برنامه چون حدی از «بیننده» دارد، باید به هر قیمت ادامه پیدا کند.

چنین مسابقه‌هایی یک تیم قوی ایده پرداز، طراح و اجراکننده فنی نیاز دارد، چیزی که در «کودک شو» دیده نمی شود. ایده‌ها بسیار پیش‌پاافتاده و اجرای آن‌ها آماتوری است. این که عوامل برنامه برای پر کردن خلاهای برنامه بیش از حد روی پرسیدن سوالات تکراری از آنان و ظرفیت شیرین‌زبانی کودکان جلوی دوربین حساب باز کرده‌اند، نشان از ساده‌انگاری و سهل‌پنداری بیش از حد ذهنیت دوستان درباره برنامه‌ی «کودکانه» دارد. در شرایط کنونی، برنامه از هر نوع ارزش افزوده هنری و فنی خالی است و هیچ خلاقیتی در طراحی و اجرا ندارد.

برای مثال، جای یک شخصیت کودکانه، در قالب عروسک یا عروسک قدی یا همکار/دستیار مجری با ظاهر و ادبیات کودکان در برنامه خالی است، شخصیتی که معمولا به نماد چنین برنامه‌هایی تبدیل می شود. چنین شخصیتی می تواند فاصله میان شرکت‌کنندگان کودک و مجری را پر کند و شور و شعف کودکانه برنامه را بالا ببرد. به ویژه چون ملیکا شریفی نیا تجربه‌ای در اجرا ندارد و به طریق اولی، ابدا کار تخصصی اجرا برای کودکان را پیش از این تجربه نکرده، وجود یک شخصیت میانجی کاملا ضروری به نظر می رسید.

ملیکا شریفی نیا مسلط بر اجرا نیست به نحوی که همه دست اندازها و تپه‌چاله‌های اجرای خود را با قربان‌صدقه رفتن کودکان جبران می کند.

به عبارت دیگر، او در حال بازی کردن نقش «گرمی» و «صمیمیت» با مهمانان و کودکان است و متاسفانه این نقش بازی کردن زیادی به چشم می آید. مجری برنامه اصطلاحا "زیادی شلوغش می کند" و با انرژی بالای کاذب و ساختگی و بعضا داد و فریاد می خواهد چیزی را بر آن تسلط ندارد، در چشم مخاطب فرو کند.

البته این که مجری دارای یک صدای شفاف و رسا باشد، جزو اصول اولیه‌ی فیزیولوژی یک مجری است و متاسفانه صدای خانم شریفی‌نیا به واسطه‌ی دورگه و خشدار بودن، ابدا مناسب اجرا نیست.

جدای از این، مجری جدای از این که باید بتواند ایده‌ها و گفتارهای از پیش تعیین‌ و نوشته‌شده را به درستی اجرا کند، به لحاظ شخصیتی باید واجد گونه‌ای حاضرجوابی، بداهه‌پردازی و شوخ‌طبعی غریزی باشد.

در واقع، مجری باید برای اجرای برنامه‌ با تم خاص(در این‌جا کودکانه) یک شخصیت‌پردازی متناسب با آن انجام دهد، در حالی که خانم شریفی‌نیا علی‌رغم سابقه‌ی بازیگری، چنین طراحی برای حضور جلوی دوربین «کودک شو» ندارد. ظاهرا هم ایشان و هم عوامل برنامه زیادی کار اجرا مسابقه‌ی کودک‌محور را سهل و ساده فرض کرده‌اند.

بی‌انصافی است که بگوییم «کودک شو»، در کلیت خود پروژه‌ی شکست‌خورده و ناموفقی بود. بله در دو سه فصل ابتدایی، «کودک شو» به واسطه‌ی ایده‌ی جدید خود(در مقیاس تلویزیون ایران، وگرنه انواع شوها و برنامه‌های موفق و پرطرفدار با حضور کودکان و نوجوانان در دنیا ساخته شده است)، جذابیت پژمان بازغی به عنوان یک ستاره سینمایی و داشتن کف استعداد لازم برای اجرا و البته عطش شدید جامعه به حضور نمایشی کودکان خود، آن هم در صفحه‌ی سیمای ملی، توانست در جذب مخاطب موفق باشد. اما «کودک شو» هر پتانسیل و ظرفیت و طراوتی اگر داشت، در نهایت تا همان فصل سوم عرضه کرد و پس از آن، چیزی جز تکرار مکررات و صرف هزینه با هدف پرکردن آنتن نبود.

معضل اصلی «کودک شو» این است که نه در کلیت خود و نه دست‌کم در هر فصل خود، فاقد یک «ایده» کانونی است که هم جنبه‌ی نوآوری داشته باشد و هم کلیت برنامه را منسجم و باکیفیت نگه دارد.

برای روشن شدن موضوع لازم است اشاره کنیم که تقریبا هر شو یا برنامه یا مسابقه‌ی تلویزیونی مشهور با محوریت کودک و نوجوان در شبکه‌های بزرگ دنیا، دارای یک ایده‌ی مرکزی است. برای مثال رقابت «آشپزی» بین کودکان یا نوجوانان محمل ساخت شماری از معروف‌ترین برنامه‌ها چون «MasterChef Junior»، «Kids Baking Championship»، «Food Network Star Kids» و «Disney's Magic Bake-Off» و... بوده است.

یا آمادگی جسمانی و مانورپذیری کودکان و نوجوانان در شوی محبوب «American Ninja Warrior Junior» محور کار بود. مسابقه‌ی «Genius Junior» صحنه‌ای برای معرفی و جلوه‌گری کودکان بااستعداد و نابغه در زمینه ریاضیات، هجی و املای کلمات و اطلاعات عمومی است که در قالب یک مسابقه‌ی بسیار جذاب و هیجان‌آور به تصویر کشیده می شود.

شوی «Shark Tank Young Entrepreneur Special» ایده‌های ناب کارآفرینی از سوی کودکان خلاق و هوشمند را توسط تیمی از کارآفرینان مشهور و موفق قضاوت می کند. مسابقه‌ی «Endurance» قدرت، تحمل، خلاقیت و کار تیمی کودکان را در شرایط سخت شبیه‌سازی شده در محیط‌هایی چون جنگل به سنجش می گذارد.

در « Mythbusters Jr» تیمی از کودکان با بهره‌گیری از قدرت تحلیل و منطق خود و ابزارهای در اختیار علمی، افسانه‌های معروف محلی در نقاط مختلف آمریکا را مورد بررسی قرار می دهند تا نسبت آن‌ها را با دروغ یا واقعیت تعیین کنند.

ملاحظه می شود که انواع ایده‌های مرکزی جذاب و بعضا بسیار خاص در محور طراحی مسابقات کودکان و نوجوانان قرار می گیرد. اما «کودک شو»، علی‌رغم این که به فصل ششم رسیده، فاقد چنین ایده‌ی منسجم‌کننده و خلاقیت‌سازی است، از همین رو، فصل ششم آن کاملا به لحاظ ایده و اجرا، ولنگار و باری به هر جهت است. نه بازی‌های طراحی‌شده بدیع و سرگرم‌کننده هستند، نه نکات آموزشی خاصی در کلیت برنامه دیده می شود و تجربه‌ی خاصی از این حضور در آنتن سیمای ملی برای «والدین» شرکت‌کننده رقم زده می شود.

ظاهرا تلاشی بی‌وقفه در جریان است که به هر قیمتی بودجه‌های عمومی که در اختیار سازمان است، از طریق تیم‌های برنامه‌سازی(دقیق‌تر: برنامه پر کُن)، با بسیط‌ترین ایده‌ها، تکراری‌ترین شیوه‌ها و البته کشدارترین زمان‌ها تلف شود. این سطح از کیفیت‌ستیزی برنامه‌سازان از یک سو، و نظارت‌گریزی از سوی مدیران میانی چه در مرحله تصویب طرح و چه در حین ساخت و پخش از سوی دیگر، واقعا نوبر است و نشان از بحران در ساختار تولید و برنامه‌سازی در شبکه‌های سیما دارد.