قدمت حسينه هاي استان خراسان رضوي به دوران قاجار مي رسد
تاریخ انتشار: ۲۰ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۰۷۸۶۸۴
خبرگزاری آریا- مسئول دفتر ثبت آثار تاریخی و حرایم اداره کل میراث فرهنگی خراسان رضوی گفت: «قدمت 14 حسینیه تاریخی این استان که در فهرست آثار ملی قرارگرفته کشور قرارگرفته است، به دوره قاجار می‌رسد.»
به گزارش خبرگزاری آریا به نقل از روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی خراسان رضوی، محمود طغرایی افزود: «این حسینیه‌ها شامل "حسینیه قنادها" در سبزوار مربوط به اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی، "حسینیه زرگرها" در سبزوار مربوط به اواخر دوره قاجار، "حسینیه حاج کریمی" در قوچان مربوط به دوره پهلوی، "حسینیه هیات حسینی بالا" در داورزن مربوط به اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
او حسینیه رحیمیان در مشهد را مربوط به اواخر دوره قاجار، حسینیه گلمکان در چناران را مربوط به دوره قاجاریه، حسینیه تایباد را مربوط به دوره پهلوی، حسینیه حصار در شهرستان بینالود را مربوط به دوره پهلوی اول، حسینیه حاج خداداد در بجستان را مربوط به دوره قاجاریه، حسینیه داورزن را مربوط به دوره قاجاریه، حسینیه بالاده برس در تربت‌حیدریه را مربوط به اواخر دوره قاجار، حسینیه چشمه‌علی در نیشابور را مربوط به دوره قاجار، تکیه ابوالفضلی در نیشابور را مربوط به دوره پهلوی اول، تکیه سفلی کنگ در بینالود را مربوط به اواخر دوره قاجار دانست که در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
مسئول دفتر ثبت آثار تاریخی و حرایم اداره کل میراث فرهنگی خراسان رضوی بیان کرد: «معماری حسینیه‌ها مربوط به اواخر دوره صفویه تا میانه دوره قاجار می‌شود که برگرفته از اعتقاد شیعیان از زمان شکل‌گیری اسلام در ایران است. حسینیه‌ها معماری خاصی دارند و ازنظر شکل و شمایل و طراحی ساخت با دیگر اماکن مذهبی متفاوت هستند.»
او بیان کرد: «معماری حسینیه‌ها متفاوت از معماری مساجد است، زیرا مساجد فضای سرپوشیده‌ای هستند که ویژه اقامه نماز ساخته‌شده‌اند اما حسینیه‌ها فضای باز و بدون سقف هستند که برای برگزاری تعزیه و شبیه‌خوانی تعبیه‌شده‌اند. اغلب حسینیه‌ها چادرپوش یا خیمه پوش بوده‌اند به‌نحوی‌که به‌صورت موقت چادری بر روی بخشی از سقف آن نصب می‌شده که نمادی از خیمه امام حسین (ع) باشد و فضای کربلا را حین برگزاری تعزیه برای مردم تداعی کند.»
طغرایی ادامه داد: «حسینیه از ابتدا دارای حیاط مرکزی بزرگ برای برگزاری شبیه‌خوانی و تعزیه بوده که در واسط محوطه عزاداری هیات یا مراسم تعزیه و روضه‌خوانی برگزار می‌شده و مردم به تماشای آن می‌ایستادند.
در پیرامون حیاط حسینیه دوطبقه وجود داشته است که یک طبقه مخصوص مردان و طبقه دوم مخصوص زنان بوده است.»
قدمت تکیه‌ها یا همان حسینیه‌ها در خراسان رضوی به دو قرن قبل می‌رسد. به‌واسطه وجود مضجع شریف ثامن‌الحجج علی ابن موسی‌الرضا (ع) پرشورترین مجالس عزا برای امام حسین (ع) در کشور از این خطه برخاسته و حسینیه‌ها مهم‌ترین مکان برای عزاداری‌های محلی بوده است.
هنوز هم حسینیه‌های تاریخی خراسان رضوی به‌ویژه در مشهد محل پرشورترین مجالس سوگواری برای حسین (ع) ویاران اوست، آن‌چنان‌که مردم هر محله قبل از محرم حسینیه خود را غبارروبی و برای برگزاری مجالس مهیا کرده و در طول محرم و صفر هر شب بساط نذری در آن برپا است.
هیئت‌های مذهبی که از مردان و پسران همان محله تشکیل می‌شوند، صبح روز عزا در حسینیه‌ها گرد هم می‌آیند و از آن محل دسته‌روی خود در خیابان‌ها را آغاز می‌کنند و پس از غروب نیز خود را به حسینیه محله می‌رسانند و پس از ساعتی سینه‌زنی و نوحه‌خوانی پرشور، عزاداری آن روز را به پایان می‌رسانند.
حسینیه‌ها نقش بی بدیلی در عزاداری‌های ماه محرم و صفر داشته و دارند و بااینکه مساجد محله و اماکن مشابه دیگری مانند زینبیه شکل‌گرفته‌اند اما هنوز حسینیه‌ها جایگاه خود را در ماه‌های محرم و صفر برای برگزاری پرشور عزاداری‌های هیات های مذهبی به‌ویژه تعزیه حفظ کرده‌اند.
منبع: خبرگزاری آریا
کلیدواژه: قدمت حسینه دوران قاجار
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۰۷۸۶۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
(تصاویر) اسکناس دوره ناصرالدین شاه قاجار چه بود و ارزش آن چقدر بود؟
زیسان: واحد اصلی پول قاجار تومان، قران و شاهی بود. تومان واژه‌ی ترکی ایغوری است به معنی ده هزار که در تقسیمات لشکری هر ده هزار سرباز تومان و فرمانده‌ی آنها امیرتومان نامیده می‌شد.
به گزارش زیسان؛ تا پیش از قاجار از این واحد پولی استفاده نمی‌شد. در دوره‌ی مغول ده هزار دینار را برابر تومان می‌دانستند. کسروی یک تومان مغول را برابر صدهزار تومان امروز می‌داند. تونان طلا اولین بار در زمان فتحعلی شاه قاجار ضرب شد.
وزن آن در ۱۲۲۴ قمری (۱۱۸۸ شمسی) یک مثقال و یک ششم مثقال بود. در سال ۱۲۹۸ قمری در زمان ناصرالدین شاه، وزن طلای تومان کاهش یافت و ارزش آن برابر ده قران نقره یا ده هزار دینار شد. اما سکه‌ای به نام دینار وجود نداشت. در سال ۱۳۰۸ شمسی که آحاد پول ایران تغییر کرد، تومان به معنای ده ریال شد که هنوز هم این لفظ رایج است.
در زمان فتحعلی شاه، سکه‌ی نقره‌ی جدید، یعنی "قران" متداول شد، که معادل یک دهم تونان و پنج عباسی یا بیست شاهی بود. در این زمان شاهی به صورت سکه‌ی مسی در آمده بود؛ بنابراین سه شکل سکه در ایران رایج بود:تومان‌های طلا، قران نقره و شاهی مسی. ولی پول رایج سکه‌های نقره بود.
پول دوره‌ی قاجار تا اوایل دوره‌ی پهلوی رایج بود. اما طلا پشتوانه‌ی پول نبود. در سال ۱۳۰۸ شمسی طلا پشتوانه‌ی پول شد. مسکوک نقره‌ی یک ریالی به نمایندگی ریال طلا در کشور رایج و قران برچیده شد؛ مسکوک نقره، نیم ریالی، دوریالی و پنچ ریالی شد.
ریال در اصل واژه‌ی اسپانیایی است و آن نام سکه‌ی نقره‌ای رایج در آن سرزمین بود که به معنی "شاهی" است. این واژه مترداف "رویال" (Royal) انگلیسی و "رگالیس" لاتین است که آن هم به معنای شاهی است و از ریشه "رکس" (Rex) یعنی شاه است.
از مسکوکات قانونی طلا در ایران در دوره‌ی رضاشاه، سکه‌ی پهلوی است که بر اساس قانون مصوب سال ۱۳۱۰ شمسی در مجلس شورای ملی، که برای تعیین واحد و مقیاس پول ایران به تصویب رسید، سکه پهلوی طلا به ارزش صدریال ضرب شد. این سکه دارای عیار ۹۰۰ در هزار بود و با عکس شیر و خورشید و پادشاه مزین شده بود.
نمونه‌هایی از اسکناس‌های دوره ناصرالدین شاه قاجار
تصادف مرگبار در محور دره شهر-بدره ۴ کشته برجای گذاشت