به گزارش ایکنا؛ در این شماره از دوفصلنامه علمی ـ پژوهشی «انسانپژوهی دینی»، مقالاتی با عناوین «خانواده در نظام حکمت عملی ابنسینا» به قلم منصوره بخشی، مجید صادقی و سیدمهدی امامیجمعه؛ «بررسی تأثیر مبانی انسانشناسی صدرا در
مسئله دعا» نوشته مروه دولتآبادی، عینالله خادمی، عبداله صلواتی و لیلا پور اکبر؛ «تحلیل بُعد انسانشناختی رئالیسم انتقادی از ساحت اجتماعی دین و نقد آن» تالیف منیره بصیرتی و حمید پارسانیا؛ «تحلیل تلائم سخنان صدرا درباره «حدوث جسمانی نفس» با تعابیر روایی ناظر بر «قدم نفس»» به قلم محسن طاهریصحنه، غزاله رفیعی و اعلی تورانی؛ «بررسی نظریه انسانکامل در کلام امام صادق علیهالسلام» نوشته قدرت الله خیاطیان و رضا طباطباییعمید؛ «مسئله تجرد نفس از دیدگاه سید مرتضی و علامه حلی» تالیف سید محمدعلی دیباجی و سعید پاشائی منتشر شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
همچنین مقالات «بررسی هستیشناسی قوه خیال از منظر حسنزاده آملی» نوشته حسین حسنزاده و فاطمه حسنزاده؛ «الگوی سلامت نفس نزد نصیرالدین طوسی تحلیل سلامت نفس و فضیلت به مثابه نخستین قدم در تحقق
انسان خوب» تالیف «فرشته ابوالحسنی نیارکی و هاشم قربانی؛ «روششناسی مطالعه انسان در حکمت متعالیه گذار به هرمنوتیک صدرایی در مسئله نفس» به قلم فهیمه شریعتی؛ «تبیین فلسفی رابطه غذا با روح و اندیشه با نگاهی به متون دینی» نوشته احمد شهگلی؛ «حقوق سیاسی انسان در حکومت اسلامی از منظر نهجالبلاغه» تالیف محمدتقی آقایی، احمد عابدی آرانی و مصیب صیادی و «نمود کمالطلبی انسان در زبان با تأکید بر زبان عبری و زبان فارسی» تالیف مهدی رضازاده قزاآن، سیروس شمیسا و عبدالرضا مدرسزاده نیز از دیگر مقالات منتشر شده در این شماره هستند.
خانواده در نظام حکمت عملی ابنسینا در چکیده مقاله «خانواده در نظام حکمت عملی ابنسینا» میخوانیم خانواده اصلیترین نهاد اجتماعی و بنیادیترین عنصر جامعه و بستر رشد بسیاری از ارزشها است. ابنسینا در آثار خود، از جمله وجوب السیاسة و الحاجة الی السیاسة، مستقلاً، و نیز در آثار دیگر خود به این موضوع پرداخته و با رویکردی دینیفلسفی از ضرورت، عوامل و موانع تحکیم آن سخن میگوید. این مقاله، ابتدا جایگاه حکمت منزل در نظام حکمی سینوی را میکاود و سپس در باب عناصر اصلی و مرتبط با آن، مانند ازدواج، نحوه مشارکت زن و مرد در اداره منزل، حقوق خانواده و اصول حاکم بر سیاست منزل، سخن میگوید. ابنسینا در باب عوامل ازدواج بر انگیزههای اقتصادی، اجتماعی، روانی و جنسی انگشت مینهد و در راستای تحکیم این بنیاد بر مسئولیت مدیران و حاکمان جامعه، تلاش در جهت رفاه اقتصادی و ایجاد شغل، رشد عقلانی زوجین، جلوگیری از ازدواجهای پنهانی و عفت خانواده تأکید فراوان دارد. در بحث از حقوق همسر و تکالیف مرد به حقوقی همچون حق نفقه، حق صیانت و حق کرامت اشاره میکند و مرد را مهمترین تکیهگاه تحکیم خانواده میداند. در باب حق طلاق معتقد است این حق نباید در اختیار فرد متلونالمزاج و کمخرد قرار گیرد. بر همین اساس لزوماً در موقعیتهایی این حق را از مرد سلب میکند.
بررسی تأثیر مبانی انسانشناسی صدرا در مسئله دعا نویسنده مقاله «بررسی تأثیر مبانی انسانشناسی صدرا در مسئله دعا» در طلیعه نوشتار خود آورده است دعا یکی از عمیقترین انواع ارتباطی انسانها با خدا است. هر انسانی به فراخور میزان درک فقر ذاتی خویش به معناشناسی و مسائل پیرامون آن پرداخته است. نگاه صدرا به مسئله دعا، گسسته از مبانی انسانشناسی وی نیست. حرکت جوهری اشتدادی نفس، نحوه استکمال انسانی، انسان کامل، فقر وجودی انسان و اصل اختیار، اهم مبانی صدرا در تبیین مسئله دعا است. در این نوشتار با توجه به مبانی انسانشناسی صدرا (در دو نظام تشکیک خاصی و وحدت شخصی وجود) مسئله دعا تحلیل شده است. لذا ضمن تبیین مختصری از مفاهیم و مبانی وی، علاوه بر به تصویر کشیدن ارتباط آن دو، تحلیلی نو و منطبق بر اصول انسانشناختی صدرایی از مسئله دعا مطرح کردهایم.
تحلیل بُعد انسانشناختی رئالیسم انتقادی از ساحت اجتماعی دین و نقد آن در طلیعه نوشتار «تحلیل بُعد انسانشناختی رئالیسم انتقادی از ساحت اجتماعی دین و نقد آن» میخوانیم دین واقعیتی اجتماعی است و معمولاً برای تبیین واقعیتهای اجتماعی، طیفی از نظریات فردگرایانه-جمعگرایانه استفاده میشود. از جمله این نظریات، نظریات متعلق به نحله رئالیسم انتقادی است که کنشهای انسانی را
بررسی و تبیین میکند. در این مقاله سه دلیل بر علیت دلایل رفتار یا کنش انسانی اقامه شده است. پارادایم رئالیسم انتقادی، انسان را دارای ماهیت اجتماعی میداند. واقعگرایان انتقادی، یکی از ارکان قضاوت روشی را که بر اساس پیشفرضهای توافقی افراد است، کفایت عملی میدانند. برای جمعآوری اطلاعات، قائل به ترکیب روش کیفی و کمّی هستند و هیچ یک را بهتنهایی کافی نمیدانند. جایگاه خدا در انسانشناسی دیالکتیک روی بسکار چنین است که ساختار مبنایی انسان و جهان، خدا است و وظیفه اصلی انسان، دستیابی به این واقعیت متعالی یا مطلق و فهم آن است. از نظر او، خدا ریشه وجودی یا غایت وجود و امکانها است.
تحلیل تلائم سخنان صدرا درباره «حدوث جسمانی نفس» با تعابیر روایی ناظر بر «قدم نفس» نویسنده مقاله «تحلیل تلائم سخنان صدرا درباره «حدوث جسمانی نفس» با تعابیر روایی ناظر بر «قدم نفس»» در چکیده مقاله خود آورده است ملاصدرا معتقد است نفس در آغاز موجودی مادی است و با حرکت جوهری خود به مرتبه تجرد میرسد و پس از طیکردن مراتب کمالات و تحولات جوهری، به تجرد کامل نایل میآید و از بدن بینیاز میشود. در واقع، نفس مولود عالم طبیعت است و قبل از خلقت ابدان وجود ندارد. اما در برخی از احادیث و روایات رسیده از ائمه که از نظر محدثان در حد تواتر است خلقت ارواح و نفوس انسانها پیش از ابدان دانسته شده است. از آنجایی که ملاصدرا فیلسوفی شیعی است، برای روایات صادرشده از پیامبر و اهل بیت او حجیتی کمتر از عقل قائل نیست. لذا در صدد تبیین عقلانی از روایات است. وی برای وجود نفس قبل از بدن و عالم طبیعت دو تفسیر مطرح کرده است؛ یکی وجود جمعی عقلانی و دیگری وجود انسان نفسی.
بررسی نظریه انسانکامل در کلام امام صادق علیهالسلام در چکیده مقاله «بررسی نظریه انسانکامل در کلام امام صادق علیهالسلام» میخوانیم انسانشناسی از مهمترین مباحث جهانبینی است. انسانکامل واسطه بین حق و خلق بوده و شناسای جهان، خدا و خود است. نظریه انسانکامل از اصلیترین مباحث عرفانی است. هرچند محققان پیدایی این نظریه را به دوران قبل از ابنعربی مربوط دانستهاند، اما وی آن را همچون سایر موضوعهای عرفان نظری تدوین کرد. امام صادق(ع) شناخت ذات الاهی را میسر ندانسته، معرفت الاهی را از طریق اسمای خداوند ممکن میداند. از نظر ایشان، انسانکامل، که حضرت محمّد (ص) و اولیای محمدیین هستند، جامع اسمای الاهیاند و خلقت جهان نیز به آنها اختصاص دارد. انسانکامل نزد ایشان صاحب مقام ولایت، و خلیفه خداوند بر روی زمین است. انسانکامل محل مشیت الاهی و حائز مقام انشاء و حجّت است. زمین هرگز از حجّت و ولی الاهی خالی نیست. روش بررسی مقاله تحلیل محتوا است.
مسئله تجرد نفس از دیدگاه سید مرتضی و علامه حلی نویسنده مقاله «مسئله تجرد نفس از دیدگاه سید مرتضی و علامه حلی» در طلیعه نوشتار خود آورده است تجرد نفس از مباحث مهم در فلسفه و کلام اسلامی است. سید مرتضی و علامه حلی، دو متکلم برجسته شیعه، درباره ماهیت نفس دیدگاه متفاوتی دارند. سید مرتضی تجرد نفس را انکار کرده و قول به جوهر بسیط بودن نفس را باطل خوانده است. مهمترین دلیل او پیوستگی و وابستگی اعمال فکری و عقلی به امور بدنی است. امّا علامه حلی گویا تجرد نفس را میپذیرد. این مقاله در پی آن است که دلایل انکار تجرد نفس از منظر سید مرتضی را بررسی کند و دیدگاه علامه حلی را نشان دهد. چنانکه خواهیم دید، علامه حلی دلایل متکلمان و حکما، از جمله دیدگاه سید مرتضی، را در کتب خود آورده و نقد کرده و معتقد است ادله هر دو قوت و ضعفهایی دارد. علامه مهمترین دلیل در تجرد نفس را تجرد ادراک میداند، ولی گویا در اعتقاد به مجردبودن یا نبودن آن تردید دارد؛ او در مقام متکلم رویکرد جسمانیت نفس (نظریه اجزای اصلیه) را میپروراند.
بررسی هستیشناسی قوه خیال از منظر حسنزاده آملی در چکیده مقاله «بررسی هستیشناسی قوه خیال از منظر حسنزاده آملی» میخوانیم هستیشناسی قوه خیال و اثبات کارکردهای ادراکی آن، یکی از اساسیترین معضلات علمی در علمالنفس فلسفی است و هر یک از مکاتب مشاء و اشراق و حکمت متعالیه، رویکردهای متفاوتی درباره تجرد یا مادیانگاری خیال، مدرکبودن و ماهیت صور خیالی برگزیدهاند. در مقاله حاضر، هستیشناسی خیال از دیدگاه حسنزاده آملی بررسی شده است. خیال در دیدگاه وی، صرفاً در قوهای باطنی که حافظ صور باشد، محدود نمیشود ومتأثر از مبنای وحدت شخصیه، محدودهای فراتر از تعاریف رایج مشائی و صدرایی دارد. ابعاد ماهوی خیال و کارکردهای این قوه نیز متأثر از این نوع نگاه، متمایز از سایر دیدگاهها است. در دیدگاه حسنزاده آملی، فاعلیت قوه خیال در پرتو مقام انشائی آن معنا مییابد که بدون دریافتهای شهودی حاصل نمیشود. تبیین مقام انشاء اسمایی این قوه، از اساسیترین کارکردهای خیال از نگاه او است. در دیدگاه وی، صور خیالی موجود در عالم خیال نفسانی با عوالم ماورایی رابطهای دوسویه دارد.
روششناسی مطالعه انسان در حکمت متعالیه گذار به هرمنوتیک صدرایی در مسئله نفس نویسنده مقاله «روششناسی مطالعه انسان در حکمت متعالیه گذار به هرمنوتیک صدرایی در مسئله نفس» در طلیعه نوشتار خود آورده است یکی از مسائل کلیدی مطرحشده در فلسفه ملاصدرا بررسی چیستی، ابتدا و انتهای انسان و ربط آن با وجود حقیقی است. مقاله حاضر با بررسی و تحلیل روش حاکم بر نفسشناسی ملاصدرا و ابزاری که وی استفاده کرده در پی کشف راز برتری حکمت متعالیه بر سایر مسلکهای فلسفی یا تفاوت آن با این مسلکها در انسانشناسی است. بررسی آثار گوناگون ملاصدرا به شیوه کتابخانهای و تحلیل محتوا نشان میدهد که او در بررسی مسئله نفس (که از مهمترین و کلیدیترین مسائل حکمت متعالیه است)، در کنار برهان (شاکله اصلی مباحث فلسفی در حکمت متعالیه) از ابزارهای دیگری همچون آیات و روایات، تجارب شخصی، شهود، عقاید، نقل و نقد اقوال، تشبیه و تمثیل، تأویل، اشارات و ... استفاده کرده است. روش ملاصدرا در انسانشناسی، التقاط، تلفیق و میانرشتهای نیست بلکه ذهن ذوبشده وی در دین و عرفان و اشراف او به فلسفههای موجود باعث تحقق هرمنوتیکیترین تقریر از فلسفه قدیم و تبیین متفاوت او از انسان شده است. انسانشناسی ملاصدرا بروز حقیقت انسان در منظر و مرئای عقل انسان با رتبه وجودی ملاصدرا و تقویتشده با فهم والای انسان کامل است. لذا انسانشناسی حکمت متعالیه علیرغم استفاده از ابزارهایی همچون وحی و شهود، همچنان به عنوان نوعی روش اصیل عقلی و فلسفی باقی مانده است. علاقهمندان برای دریافت اصل مقالات میتوانند به نشانی اینترنتی http://raj.smc.ac.ir/ مراجعه کنند. انتهای پیام
منبع: ایکنا
کلیدواژه: خبرگزاری قرآن
اندیشه
مجله
دین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کردهاست، لذا
منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۰۹۸۶۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دینِ انسانیت در حال فراگیر شدن است
به گزارش مبلغ دینِ انسانیت عبارتی است که به گوش بسیاری از ما آشناست و افراد زیادی پیدا می شوند که با این اعتقاد که اصل در زندگی انسانیت است، کم کم به این باور رسیده اند که می توانند همین اعتقاد خود را به عنوان دین برگزینند. نشست «چالشهای فراروی اخلاق دینی در عصر فناوری اطلاعات و هوش مصنوعی» از سلسله نشستهای دین و چالشهای روز با ارائه حجت الاسلام المسلمین دکتر حسینعلی رحمتی عضو هیئت علمی پژوهشگاه قرآن و حدیث در تاریخ ۲۹ فروردین سال جاری به همت پژوهشگاه قرآن و حدیث برگزار شد و به موضوع مهم نسبت اخلاق و دین پرداخته است:
حسینعلی رحمتی در ابتدای این نشست به پاسخ این سوال پرداخت که با توجه به گستردگی و فراگیر شدن فضای مجازی و هوش مصنوعی کدام یک از آموزههای اخلاقی و دینی ما به چالش کشیده شده است؟
دکتر رحمتی در تعریف چالش گفت: هر سوال و دغدغه جدی نظری یا موقعیت دشوار علمی چالش محسوب میشود و فضای مجازی امروزه زمینه ساز چالش شده است. ایشان در این جلسه چند نمونه از چالشهای نظری و عملی مربوط به اخلاق را عنوان کردند. بخشی از این چالشها از جمله جهت دهی فضای مجازی به معرفت اخلاقی، سبقه تئوریک و نظری دارند؛ با ورود هوش مصنوعی این چالش جدی شده است. از دیدگاه دینی بین عمل و نظر ارتباط است و این نشان میدهد سامانه معرفتی شما میتواند روی باورها، جهتگیریها و رفتار اخلاقی شما اثر بگذارد. امروزه بوسیله هوش مصنوعی یکی از کارهایی که ممکن است رخ دهد، اینست که وقتی اطلاعاتی به شما میدهد اطلاعاتی با سمت و سوی مشخص میدهد و اگر سنخ این اطلاعات متناسب با خداناباوری باشد و کم کم سامانه معرفتی شما را تغییر دهد، مثلاً عمداً یا سهوا به شما دروغ بگوید یا حریم خصوصی دیگران را نقض کند و به شما این ایده را دهد که اشکالی ندارد، با توجه به رابطهای که بین نظر و عمل هست نظر شما را تغییر می دهد و روی عمل شما تاثیر می گذارد.
چالش دوم در این حوزه، تضعیف نظریه نیاز اخلاق به دین است، ما معتقدیم بین دین و اخلاق رابطه است و مکمل یکدیگرند. فضای مجازی و دادههایی که در آن است به مرور زمان مخاطب خداباور را به این میرساند که برای اخلاقی بودن نیاز به دین نیست، دین انسانیت را مطرح میکند و دوگانگیهای بین دین و اخلاق ایجاد میکند و کم کم مخاطب را به این میرساند که میشود انسان اخلاقی باشد بدون اینکه دیندار باشد.
چالش بعدی، بینیازی از تدوین متون دینی یا آموزههای اخلاقی از دین است؛ یعنی به کمک هوش مصنوعی اصول اخلاقی زندگی را مشخص کنیم، دستورات اخلاقی را از آن بگیریم و نیاز به کتاب دینی نداشته باشیم.
چالش دیگر تضعیف عواطف اخلاقی است، وقتی عاطفه داشته باشیم، نسبت به هم نوع خود و موجودات دیگر شفقت و دلسوزی داریم و نسبت به محیط زیست احساس مسئولیت میکنیم. فضای مجازی میتواند عاطفه را ضعیف و رابطه ماشینی را تعریف کند. در آموزههای دینی گفته شده که دیدن چهره پدر و مادر عبادت است و صله رحم و حضور در محضر علما سفارش شده است. فضای مجازی این آموزههای اخلاقی را تضعیف میکند و به مرور زمان بیعاطفه بودن را به انسان میدهد.
و چالش دیگر نسبی گرایی است. آموزههای دینی قائل به مطلق بودن اصول اخلاقی است، فضای مجازی و شبکههای اجتماعی ما را به نسبیگرایی معرفتی و فرا اخلاقی میرسانند. در این فضا ترویج انواع دیدگاههای اخلاقی دیده میشود و کم کم مخاطب به این نتیجه میرسد که چرا فقط نگاه اخلاقی ما درست باشد و این نسبیگرایی در هر عرصهای که باشد، تبعیتها و پیامدهایی دارد که ممکن است با آموزههای دینی ما سازگار نباشد.
چالش بعدی بحث فاعل اخلاقی است، دستورات اخلاقی ناظر به انسان بوده است. با آمدن ماشینهای هوشمند، ماشینها انسان گونه و انسان نما میشوند و این سوال مطرح میشود؛ آیا آموزههای اخلاق دینی ما برای ماشینهای هوشمند هم کاربرد دارد یا خیر؟ اگر این ماشینها را صرفاً ابزار بدانیم مانند کامپیوتر هیچگاه نمیگوییم که فاعل اخلاقی است، اما هوش مصنوعی یک وسیله نیست و از شی بودن تبدیل به موجود شدهاست و صرفاً یک ابزار محسوب نمیشوند، زیرا قدرت پردازش دارد، آگاهی دارد و ممکن است قدرت اختیار برای آنها به وجود آید و بتوانند مستقل عمل کنند؛ به همین دلیل است که در برخی کشورها رباتها را به عنوان شهروندهای آینده میپذیرند. پس این چالش مطرح میشود که آیا این ماشینها صرفاً ابزار هستند یا فاعل اخلاقی هستند.
چالش دیگر جاودانگی انسان است. در نگاه دینی ما هرچه مربوط به خدا است جاودان است و مابقی فانیاند. با فراگیر شدن فناوریهای جدید، مانند هوش مصنوعی این بحث ذکر شده است که جلوی فرایند پیر شدن انسانها و مرگ آنها را بگیریم و این ایده به جایی برسد که انسان فناناپذیر است، این در مقابل دیدگاه دینی ما چالشهای بسیار جدی ایجاد میکند.
یکی دیگر از چالشهایی که فضای مجازی به طور مستقیم و غیر مستقیم ایجاد کرده است اخلاق و جنسیت و خانواده است. فضای مجازی و محتوایی که در آن وجود دارد در دیدگاهها و باورهای ما در مورد اخلاق مربوط به خانواده تاثیر بسیار گذاشته است. فضای مجازی و فناوری جدید اصل ازدواج، فرزندآوری، وظایف زن و مرد را دچار تهدید کرده است و بحثهایی مانند ازدواج سفید و روابط غیر متعارف که چالش در این زمینه بسیار است.
وی در ادامه به بحث چالشهای عملی نسبت به فضای مجازی پرداخت. تضعیف الگوهای اخلاقی سنتی؛ در اخلاق سنتی و دینی ما الگوها و اسوههای اخلاقی جایگاه مشخص دارند. پیامبر اکرم، ائمه، عالمان اخلاق، انسانهای با فضیلت و... الگوهای اخلاقی اند. وجوه اشتراک اینها این است که شناخته شدهاند . فضای مجازی و گسترش شبکههای اجتماعی میدانی را فراهم کرد که الگوهای اخلاقی جدیدی پا به عرصه وجود گذاشتند. این الگوها سابقه سلوک اخلاقی ندارند و نزد اساتیدی آموزش ندیدهاند و چه بسا غیر اخلاقی هم باشند و آنچه که به اسم اخلاق ترویج میکنند با هیچ اخلاق دینی و غیر دینی سازگاری ندارد و این ناشی از فضایی است که ایجاد شده است.
چالش بعدی در حوزه عملی مربوط به توسعه هوش مصنوعی است، هوش مصنوعی را تا چه اندازه میتوان توسعه داد. در اخلاق دینی ما هر کاری حدومرز دارد. توسعه فناوری این را زیر سوال میبرد و بحث منفعت و سودآوری را تا هر کجا که بتواند پیش میبرد و این پیامد خطرناکی دارد و خلاف آموزههایی است که در اخلاق دینی ما است. حتی کسانی که نگاه دینی ندارند نسبت به این موضوع دغدغه دارند؛ زیرا هوش مصنوعی ایجاد چالشهایی در زندگی فردی و اجتماعی افراد می کند.
بحث بعدی تصمیم گیری اخلاقی و تزاحمها به طور خاص است. یک کاربر ساده هر لحظه در معرض این دوگانگیهای تصمیم گیری قرار میگیرد، پدر و مادرها بر سر دوراهی تصمیمگیری نسبت به اجازه فرزندش برای حضور در این فضا قرار میگیرند.
بحث بعدی قباحت زدایی از رذائل است، در این فضا قباحت میریزد و زشتیها کمرنگ شده است و کم کم از این فضا به زندگی واقعی و فیزیکی میرسد.
چالش بعدی احترام است در آموزههای دینی انسان سفارش به احترام شده است حال در این فضا ویدیوهایی میبینید که بسیار در آن به پدر و مادر استاد و شاگرد و... بیاحترامی شده است.
دکتر رحمتی در پایان سخنان خود با بیان اینکه برای مواجهه با این چالشها باید همدلی و همفکری زیادی بین سیاستگذاران و برنامهریزان فرهنگی کشور صورت گیرد.
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1898685