عکس‌های دفاع مقدس ما در دنیا بی‌رقیب است
تاریخ انتشار: ۸ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۲۹۲۶۱۹
آنقدر متواضع است، که هر سؤالی درباره عکاسی در جنگ هشت ساله ایران و عراق از او می‌پرسم توضیح می‌دهد اما چیزی از قهرمان بودن خودش نمی‌گوید. از اینکه پا به پای رزمندگان دیگر از کشور دفاع کرده و همین که به‌عنوان یک عکاس حرفهای با دلش نه از سر وظیفه برای مجله یا آژانس خبری عکس گرفته است. مریم سادات گوشه خبرنگار
صحبت‌هایش مرا به یاد یکی از شهدای شیمیایی جنگ می‌اندازد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به‌عنوان سؤال اول در مورد ویژگی‌های عکس‌های مرحوم علیقلی ضیایی توضیح دهید که از دوم مهرماه هم نمایشگاه عکس‌های ایشان با موضوع خرمشهر در جست‌و‌جوی زندگی برگزار شد.
مرحوم ضیایی عکاس بعد از جنگ بودند. او از خرابی‌های خرمشهر عکس گرفت. او در حقیقت معمار بود و چون با ستاد بازسازی معین همکاری می‌کرد، شروع به عکاسی از خرمشهر کرد. عکس‌های او به دو بخش تقسیم می‌شود. یکی حوزه ایرانشناسی است که آثارش را در فرودگاه مهرآباد تهران هم می‌بینید.
عکس‌های ضیایی از خرمشهر چه اهمیت و جایگاهی دارد؟
عکس در مورد جنگ هر چه بوده و هست مهم است چون تاریخ قابل تکرار نیست. اما جایگاه و کیفیت عکس‌هایی که ایشان گرفته‌اند بسیار شسته رفته ، حرفهای و خیلی خوب است.
عکاسی در جنگ چگونه است؟ وقتی در محیطی پر از صدای توپ و تانک، بوی باروت و خون قرار می‌گیرید چگونه عکاسی می‌کنید؟ به‌عبارتی چگونه معیار زیبایی شناسانه هنری با فضای حماسی جنگ معنا و مفهوم پیدا می‌کند؟
عکاسی جنگ با عکاسی شهر یا استودیو به هم ربطی ندارد و دو روحیه متفاوت از هم است. خود عکاسی جنگ هم دو بخش دارد. گروهی رزمنده بودند که هم می‌جنگیدند و هم در لحظاتی عکس می‌گرفتند و کم‌کم عکاسی را هم یاد گرفتند. گروه‌هایی هم عکاس حرفهای بودند مثل محمد صیاد، آلفرد یعقوب‌زاده، کاوه گلستان و... که برای مجله یا روزنامه یا کتاب عکس می‌گرفتند. شهید «سعید جان بزرگی» به‌عنوان رزمنده عکس می‌گرفت. او بهترین عکس‌های واقعه حلبچه را گرفت. حتی یک عکس از حلبچه اثر این شهید بزرگوار بس است برای کل تاریخ ایران. بعداً هم رفت و رشته عکاسی را خواند. یا احسان رجبی او هم رزمنده بود ، یکی از بهترین عکس‌های خوب جنگ اثر ایشان است. یا ارشدی که در جهاد سازندگی آبادان بود، دوربین گرفت و عکاسی کرد و یکی از آرشیوهای خوب و مهم جنگ از کارهای اوست.
چه فرقی بین عکس‌های رزمندگان و عکاسان ژورنالیست بود؟
عکاسان حرفهای تجهیزاتشان حرفهای بود و عکس‌هایی که از آنها بجا مانده هم حرفهای است. اما عکاس‌های خود آموخته چون دوربین حرفهای نداشتند معمولاً با سطح پایین‌تر عکاسی می‌کردند یعنی کیفیت تصویرشان پایین‌تر از دوربین‌های حرفهای آن زمان بود. اما نکته‌ای که حائزاهمیت است این است که کسانی‌که رزمنده بودند و عکس می‌گرفتند به چه سوژه‌هایی دسترسی داشتند که عکاسان حرفهای به آنها دسترسی نداشتند چون فقط برای 48 ساعت مأموریت به جبهه می‌آمدند.
برای همین عکس‌های رزمندگان حس و حال متفاوتی دارد و عکس‌هایشان با آنها هم متفاوت است. آنها از لحظات شهادت همرزمانشان عکس‌هایی گرفتند که اکنون تاریخ جنگ ماست. البته هر دو نوع عکس عالی است و باید هر دو حفظ و حراست شود.
عکس خوب برای هر کسی که باشد باید قواعد زیبایی در آن رعایت شود. مسائل هنری نیز در آن دیده شود. حال عکس چه آگاهانه گرفته شود چه ناآگاهانه. آن رزمنده‌ای که خود آموخته است قطعاً ناآگاهانه عکس گرفته ولی کم‌کم به آگاهی هم رسیده است. هر کدام زیبایی خاص خودش را دارد. یکی به‌صورت درس خوانده یکی هم به‌صورت فکری و بر اساس تجربه هر دو تصویر باید دارای قواعد زیبایی شناسانه باشد تا ماندگار شود. می‌خواهد یک پرتره ساده از یک پوتین باشد یا یک صحنه پر از آتش و دود.
عکاسی در جنگ ایران با جنگ‌های دیگر دنیا چقدر فرق دارد؟
یک بخش‌هایی از عکاسی در جنگ ایران نسبت به دنیا فرق دارد. آنجا که رزمندگان خود عکاسی کردند، کاملاً متفاوت است. چون المان‌ها را دستکاری نمی‌کردند و همه صحنه‌ها بکر و طبیعی است. اصلاً به ذهنشان خطور نمی‌کرده که در صحنه دست ببرند. اما عکاسان دیگر چه در ایران و چه در جنگ‌های دیگر مناطق دنیا حتماً این کار را کرده‌اند. برای اینکه زیبایی عکس‌شان دو چندان شود، صحنه را تغییر می‌دادند. جنازه را دست می‌زدند و چیدمان را تغییر می‌دادند. در ایران هم این اتفاق افتاده است.
کسی که از یک آژانس خبری برای عکاسی به جنگ می‌آمد به‌خاطر پولی که می‌گرفت و تعهد کاری اش عکسی را می‌گرفت که مطلوب نظر دبیر یا سردبیر یا مورد عنایت جامعه آن زمان باشد. پس مجبور بود که صحنه‌سازی هم بکند. این دست بردن‌ها فقط مختص جنگ نبود بلکه در حوادث طبیعی مثل زلزله هم این کارها انجام شده است. چون آنها برای دلشان عکاسی نمی‌کردند و دغدغه‌شان چیزی جز چاپ تصاویر نبود. بنابر این عکس‌های رزمندگانی که با دلشان عکس می‌گرفتند، مستندتر و تاریخی‌تر است و سندیتش بیشتر و قابل شناسایی و رد‌گیری است.
در مورد کارهای خودتان بگویید. آثار شما یکی از بهترین عکس‌های جنگ است.
من قبل از جنگ هم عکاسی می‌کردم. اول انقلاب 3 الی 4 نمایشگاه عکس برگزار کردم. در جنگ هم عکس‌های زیادی گرفتم که 90 درصد آنها را چاپ نکردم.
شما هم از جمله رزمندگانی بودید که ثبت واقعه کردید؟
همه حرفهای من در عکس‌های من است. نمی‌توان خیلی حرف‌ها را با کلام گفت.
90 درصد عکس‌ها یعنی کلی تاریخ و سند از جنگ. خیلی از خانواده‌های شهدا چشم‌شان به عکس عزیزشان مانده حتی یک عکس. چرا عکس‌هایتان را چاپ و نشر ندادید؟
چون هزینه دارد و کسی هم در کشور ما دیگر از اینگونه عکس‌ها حمایت نمی‌کند. تاکنون هیچ مسئولی نخواسته که این عکس‌ها چاپ شود.
منبع: ایران آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۲۹۲۶۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حاجی محمره از یادمان های راهیان نور بازید کرد
به گزارش خبرگزاری مهر، محمدعلی حاجی محمره معاونت مالی و پشتیبانی موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس از یادمان والفجر۱ منطقه فکه و مقر عمار یاسر این موزه در خرمشهر دیدار و سرکشی کرد.
حاجی محمره در این بازدید گفت: ما بر سفره‌ای که شهدا آماده کردند، نشسته‌ایم، اگر رسالت خودمان در رابطه با شهدا را انجام ندهیم فردای قیامت باید پاسخگو باشیم. شهیدان با اخلاص و دیانت جان شیرین خود را که ضامن زنده نگه داشتن انقلاب اسلامی است، فدا کردند تا این انقلاب متصل به نهضت بزرگ حضرت مهدی (عج) شود.
وی افزود: جهت انجام مأموریت‌های محوله در موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس در محل یادمان‌های والفجر و مقر عمار یاسر حضور پیدا کردیم و اقداماتی را در جهت تعمیرات، نگهداری، ملزومات و اقلام مورد نیاز مکان‌های مذکور انجام دادیم تا ان شاالله با توجه به در پیش رو بودن ایام تابستان، زمینه لازم را جهت حضور حداکثری ملت شهیدپرور ایران اسلامی در حد توان و امکانات خود فراهم کنیم.
کد خبر 6090759
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»