چرا سایتهای دانلود فیلم فیلتر شدند؟
تاریخ انتشار: ۱۳ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۳۴۹۷۷۶
هفته پیش بود که ناگهان انجمن تهیهکنندگان مستقل بیانیه تندی را نسبت به فعالیت سامانههای آنلاین فیلم و سریال منتشر کرد.
به گزارش شریان نیوز،در روزهای گذشته برخی از سایتهای ایرانی که فیلمها و سریالهای خارجی را برای دانلود در اختیار کاربران قرار میدادند، مسدود شدند. همین اتفاق، بحث ماجرای دسترسی کاربران ایرانی فضای مجازی به محصولات بینالمللی را وارد مرحله تازهای کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
دهه شصتیها و ماقبل آن، به خوبی پروسه تماشای فیلمهای خارجی در ایران را به یاد دارند. پس از انقلاب در دورهای که استفاده از دستگاههای ویدئو با محدودیت همراه بود، آنهایی که عشق سینما و تماشای آثار خارجی بودند، مجبور میشدند به صورت زیرزمینی نسخههای ویاچاس را تهیه کرده و پس از یک عملیات جاسوسی(!) بهطور مخفیانه آن را به خانه خود بیاورند. سپس با خیال راحت فیلمهای نسبتاً جدید را تماشا کنند؛ اما با گذشت زمان، فضا کمی بازتر شد و استفاده از ویدئو امری مرسوم شناخته شد. حتی شبکه نمایش خانگی با پرچمداری موسسه رسانههای تصویری اقدام به انتشار برخی از فیلمهای خارجی کرد. کمکم مراکز پخش آثار سینمایی یا همان ویدئوکلوپها گسترش پیدا کردند. موج انتشار آثار ایرانی و خارجی شکل گرفت و مدتی بعد فرمت VHS به CD تبدیل شد.
اگر تا قبل از آن دسترسی به فیلمهای خارجی از طریق قاچاق یا به صورت فیزیکی به داخل کشور بود، حالا گسترش پهنای باند و اینترنت باعث شده بود که آثار خارجی که در سایتها آپلود شده بودند، دانلود و در اختیار مخاطبان ایرانی قرار بگیرند؛ البته شرکتهای رسمی شبکه نمایش خانگی سعی کردند که از طریق خرید قانونی، فیلمها و سریالهای خارجی را به دست مخاطبان برسانند. این امر اما با یک مشکل جدی مواجه بود؛ شرکتهای ایرانی به دلیل قوانین ایالات متحده در خرید کپیرایت محصولات آمریکایی با مشکل جدی مواجه بودند. همین مشکلات تحریمی و نبود قانون کپیرایت در ایران به گسترش انتشار محصولات خارجی بدون خرید حق پخش آنها منجر شد؛ اما شرایط به شکلی پیش رفت که بهدلیل بالا بودن هزینه چرخه شبکه نمایش خانگی و مراکز عرضه محصولاتشان، به مرور مخاطب از این چرخه فاصله گرفت و ترجیح داد که بهطور انفرادی از طریق سایتهای دانلود، فیلم و سریالهای مدنظرش را دریافت کند. عجیب نبود که مخاطب ایرانی به جای رفتن به یک مرکز عرضه و خرید یک نسخه ممیزیشده ترجیح بدهد فیلم مورد نظرش را بهطور آنی و باکیفیت خوب از اینترنت دریافت کند. از دو سه سال پیش با افزایش فعالیت VODها در ایران، سامانههای پخش آنلاین فیلم مثل فیلیمو و نماوا شروع به کار کردند. این سامانهها فیلمها و سریالهای روز ایرانی و خارجی را برای کاربران عرضه میکردند؛ اما در روزهای اخیر این سامانهها و البته سایتهای دانلود فیلم و سریال خبرساز شدند. اتفاقات جالب این ماجرا را مرور میکنیم.
کاسبییاازرویناچاری!
هفته پیش بود که ناگهان انجمن تهیهکنندگان مستقل بیانیه تندی را نسبت به فعالیت سامانههای آنلاین فیلم و سریال منتشر کرد. آنها با اعتراض به رویه کاری این سامانهها خطاب به سازمان سینمایی گفته بودند که نباید اجازه انتشار فیلم و سریال خارجی بدون خرید حق پخش به این سامانهها داده شود. آنها مدعی بودند این رویه باعث آسیب دیدن سینمای ایران خواهد شد؛ البته قبلاً هم صحبتهایی از این دست درباره فعالیت سامانهها بیان شده بود ولی این میزان از جدیت در لحن و اعتراض در بیانیه جدید قابل توجه بود. آیا دغدغه تهیهکنندگان صرفاً عرضه نسخههای غیرقانونی آثار خارجی است؟ آیا آنها این سامانهها را رقیبی برای خود در کسب درآمد میدانند؟
جالب است که چندی پیش آقای احسان عمرانی، مدیر پروژه فیلیمو در پاسخ به «صبحنو» درباره انتشار غیرقانونی محصولات خارجی گفته بود:«تقریباً نیمی از محتوای خارجی روی پلتفرم فیلیمو کاملاً قانونی خریداری میشود و ما هزینههای قابلتوجهی برای آنها میپردازیم. باقی موارد به علت مسائل تحریمی و عدمتعامل کمپانیهای سازنده با ایران به طور کلی امکان خریدشان وجود ندارد. در عین حال همین محتواها بهدلیل ویژگیهای خاص و جذابی که دارند به محض انتشار در فضای مجازی حتماً گروههای مختلف را به خود جذب میکنند. ما با مناسبسازی چنین مواردی و با مجوزهای وزارت ارشاد، آنها را روی فیلیمو قرار میدهیم تا نسخه مناسبسازیشدهشان در دسترس قرار بگیرد. بدیهی است که اگر در آینده امکان همکاری با کمپانیهای بزرگ فراهم شود، ما به خرید قانونی تولیدات آنها مانند سایر خریدهایمان پایبند هستیم.»
دسترسیبهآثارروز
در همین ایام دعوای تهیهکنندگان و سامانههای آنلاین بود که ناگهان خبرهایی از مسدود شدن سایتهای دانلود فیلم و سریال منتشر شد. اینکه آیا این اتفاق ارتباطی با موضوع داشت یا نه، قابل بحث است؛ اما آنچه مشخص بود، فیلتر برخی از سایتهای فیلم و سریال بود. این اتفاق باعث اعتراض برخی از کاربران فضای مجازی به وزیر ارتباطات شد. نهایتاً وزیر جوان دولت روحانی توییتی نوشت و مدعی شد در این ماجرا بیتقصیر است. برخی از کاربران فضای مجازی فیلتر این سایتها را در راستای هدایت کاربران به سامانههای رسمی آنلاین دانستند. هرچند این ادعا هنوز ثابت نشده است؛ اما انگار این پایان ماجرا نبود. پای کمپانی نتفلیکس هم به داستان باز شد! جالب است که نتفلیکس به نماوا واکنش نشان داده است. نتفلیکس میگوید نماوا از ما دزدی میکند. این خبر جنجالی از طریق پست این شرکت در فضای مجازی مطرح شد!
حالا با همه این حرفها تکلیف مخاطب سینمادوست ایرانی چیست؟ در زمانی که اکران فیلمهای روز دنیا در ایران تقریباً معنایی ندارد و رسانه ملی به ندرت فیلم یا سریال باکیفیت خارجی پخش میکند، مخاطب وطنی چه باید بکند؟ یعنی توقع داریم او تماشای فیلم و سریالهای خارجی را فراموش کند و با آثار فاخر(!) داخلی خوش باشد؟ وقتی اکران سینماها و رسانه ملی نیاز مخاطب را برطرف نمیکند، طبیعی است که او به سمت تهیه محصولات مورد نظرش از طرق دیگر میرود.
البته سایتهای فیلم و سریال بعضاً با مشکلات فرهنگی روبهرو هستند و نظارت درستی روی آنها نیست اما در مقابل سامانههایی مثل نماوا و فیلیمو هم نواقص قابل توجهی دارند. به جز حق عضویت، یادمان نرود که اعمال اصلاحات و ممیزی روی فیلمها و سریالها پروسهای زمانبر است؛ تأخیر هم ممکن است مخاطب را به سمت دانلود سریع از سایتهای غیررسمی سوق دهد. حتی همین سامانهها هم کم و بیش دچار گافهایی در ممیزی میشوند که قبلاً به طور مفصل درباره آنها صحبت کردهایم. روند روبه رشد کاربران سامانههای آنلاین نشان داده اگر روی محتوا و کیفیت آنها کار شود، مخاطب به سمت آنها سرازیر میشود. نیازی نیست که با فیلتر سایتهای دیگر کاربران به طرف آنها هدایت شوند. به هرحال لازم است بستر رسمی دسترسی مخاطبان ایرانی به آثار روز دنیا باز باشد. در زمانی که کمپانیهای خارجی به خاطر تحریمها با ما تعامل ندارند مساله کپیرایت از حالت طبیعی خودش خارج میشود، پس باید مسیر دسترسی سینمادوستان ایرانی به آثار خارجی باز باشد؛ البته با نظارتی منطقی.
منبع: شریان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت shariyan.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «شریان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۳۴۹۷۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
8 نکته درباره سخنان دوم بانکی پور: به جای سرک کشیدن به "تختخواب" دیگران ، حواس تان به "سفره" مردم خودمان باشد
عصر ایران - امیر حسین بانکی پور فرد، نماینده اصفهان در مجلس شورای اسلامی است؛ او چندی پیش، حرف زشت و ناروایی را درباره یکی از ملت های مسلمان و همسایه ایران زد که انتقاداتی را برانگیخت و امید می رفت یا اصلاح کند و با دستکم، تکرارش نکند و غائله ختم به خیر شود چرا که بعضی موضوعات را نباید بیش از حد، هم زد و تهوع آفرید!
او با انتقاد از آتاترک، بنیانگذار جمهوری ترکیه، گفته بود: او ضربه بزرگی به ترکیه زد به طوری که الان در ترکیه به طور متوسط هر مردی با 15 زن شریک جنسی است، این عددی که گفتم متوسط است و ممکن است مردی 50 شریک جنسی و دیگری 5 شریک جنسی داشته باشد. این رهاورد کشف حجاب آتاترک است که ما الان داریم می بینیم و خیلی نگرانی به بار آورده است!
بانکی پور بعد از انتقادات گفت که برای حرف هایش سند دارد و به آمار منتشره توسط یک وبسایت آمریکایی استناد کرد و در گفت و گو با خبرگزاری خبرآنلاین، سخنانی گفت که جا دارد بدان بپردازیم:
1 - کسانی که در جایگاه های رسمی هستند، باید این نکته بسیار ساده و پیش پا افتاده را بفهمند که سخن آنها وزن، معنا و بازتاب متفاوتی دارد با حرف های یک شهروند معمولی!
آقای بانکی پور هم باید مانند خیلی های دیگر، متوجه این معنا باشد و برای کشور هزینه سازی نکند.
2 - احتمالاً سواد انگلیسی بانکی پور به حدی کفایت نکرده که آمار سایت آمریکایی را درست متوجه شود. سایت آمریکایی که او بدان استناد کرده، نوشته است که هر مرد ترک در طول زندگی اش، با 14.5 نفر رابطه جنسی دارد. در حالی که بانکی پور، این چنین فهمیده که نوشته اند هر مردی همزمان با 15 نفر "شریک جنسی" است.
البته هر گونه رابطه خارج از خانواده، ولو آن که یک نفر و یک مورد هم باشد، قبیح است ولی در مورد حاضر، سایت یک چیزی می گوید و بانکی پور چیز دیگری فهمیده و گفته است!
3 - این معما هنوز در سپهر سیاسی ایران حل نشده است که چگونه می توانند آمارهای غربی ها را در جاهایی که به زیان ایران است؛ نادرست و غرض ورزانه بدانند ولی اگر آمار آنها به کارشان بیاید، همان منابع را به قول بانکی پور در مصاحبه اخیرش، "معتبر" بدانند؟!
4 - هر کسی می تواند درباره چهره های سیاسی و تاریخی، نظری داشته باشد و اعلام کند ولی یک سیاستمدار عاقل و با کفایت، هرگز درباره بنیانگذار کشور همسایه این گونه موهن و منفی سخن نمی گوید. آتاترک، شخصیت مهم تاریخ ترکیه است که اغلب شهروندان این کشور برایش احترام قائل هستند و بی احترامی یک سیاستمدار ایرانی به رهبر فقید ترک ها می تواند زمینه ساز واکنش متقابل شود و این، به سود دو ملتی نیست که با احترام و حسن همجواری، در کنار هم زندگی می کنند.
بانکی پور نمی داند که حرمت ها باید حفظ شوند و پرده دری نشود؟!
مشکل همان بند اول این نوشتار است که بعضی ها بعد از رسیدن به کرسی های وکالت و ریاست و وزارت، هنور متوجه نیستند که جایگاه شان فرق کرده و باید حتی در واژه گزینی هم دقت و احتیاط به خرج دهند.
5 - حرف های بانکی پور، نه تنها توهین و تهمت به مردان ترکیه ای است که توهینی بزرگ تر به دهها میلیون زن مسلمان این کشور است. اگر این ادعا درست باشد که هر مرد ترکیه ای 15 شریک جنسی دارد، معنای دیگرش نیز این است که زنان ترکیه ای هم به طور متوسط 15 شریک جنسی دارند چرا که نسبت ترکیب جمعیتی زنان و مردان در ترکیه تقریباً یکسان است.
این در حالی است که چنین وضعیت مبتذل، وقاحت بار و شرم آوری فقط در ذهن بانکی پور برقرار است و نه در ترکیه و نه در هیچ جای دیگر دنیا مصداق ندارد.
بد نیست بانکی پور و همفکرانش بدانند که طبق آخرین برآوردها، تقریباً نیمی از زنان ترکیه دارای حجاب شرعی هستند و این را در کنار آمار ایران بگذارید که آمار زنان ایرانی که حجاب شرعی دارند، زیر 50 درصد است.
واقعاً چگونه یک نماینده مجلس، یک مرد، یک مسلمان و فراتر از همه، یک انسان می تواند دهها میلیون مرد و زن پاکدامن را این گونه قذف کند و بعد با خاطر آسوده سر بر بالین بگذارد؟!
* این گزارش جالب را بخوانید:
آمار خانمهای باحجاب و بیحجاب در ترکیه چقدر است؟ چند درصد مردم نماز میخوانند و روزه میگیرند؟
بخشی از گزارش آمار دینداری مردم ترکیه
6 - بانکی پور برای اثبات مدعای خود دست به دامن فیلم های ترکیه ای شده و گفته است: "شما فضای فیلم های ترکیه ای را هم نگاه کنید می بینید که این موضوع دارد با فرهنگ این کشور عجین می شود." و سپس در جواب خبرنگار که آیا شما فیلم های ترکیه ای را می بینید گفته است: نه، من نمی بینم.
دو نکته درباره فیلم ها و سریال های ترکیه ای که بد نیست بدان اشاره کنیم این است که اولاً فیلم ها و سریال های ترکیه، فقط همان هایی نیستند که ایرانی ها پیگیرش هستند. فیلم ها و سریال های متعددی در ترکیه تولید می شود که اساساً فضایی که بانکی پور بدان اشاره دارد، در آنها وجود ندارد و منزه هستند.
ثانیاً فیلم و سریال در ترکیه، یک صنعت پولساز است که الزاماً جامعه ترکیه را بازتاب نمی دهد، درست مانند فیلمفارسی های قدیمی که حال و هوایی مجزا از زندگی واقعی ایرانی ها داشتند. همین الان نیز همان اندازه که فیلم ها و سریال های ایرانی که در آن زن و شوهرها کنار هم حجاب کامل دارند، بازتاب زندگی واقعی خانواده های ایرانی است، فیلم ها و سریال های ترکیه ای نیز نشان دهنده واقعیت های زندگی ترک هاست!
7 - بانکی پور در جواب منتقدان گفته است: بهتر است بجای تشکیک با ذهن بیدار و جستجوگر، به دنبال حقیقت نتایج کشف حجاب، که برهنگی و سپس فروپاشی خانواده ها را در بر دارد باشیم.
بانکی پور، با هزینه ای به نام توهین به زنان و مردان یک ملت، در نهایت خواسته ثابت کند که سیاست های آتاترک کار را به فروپاشی خانواده در ترکیه کشانده است و به آمار یک سایت آمریکایی هم استناد کرده و آن را معتبر دانسته است. غافل از این که در همان سایت، آمار طلاق و فروپاشی خانواده در ایران، بیشتر از ترکیه اعلام شده است.
مشکل اصلی این است که عده ای می خواهند حجاب را مترادف عفاف قلمداد کنند و این در حالی است که این دو، الزاماً لازم و ملزوم یکدیگر نیستند، یعنی هر زن محجبه ای، الزاماً عفیف نیست و هر زنی بی حجابی، بی عفت نیست. طلاق نیز، مقوله ای است غیر مرتبط با حجاب و هم زنان باحجاب و هم زنان بی حجاب درگیر این موضوع هستند.
اگر قرار بود بی حجابی در جامعه ای منجر به افزایش طلاق شود، کشورهایی مانند بزریل که نوع پوشش زنان شان را همه می شناسند، باید در صدر جدول طلاق های جهان بودند و حال آن طبق آمار همین سایت، ایران در رده 13 طلاق جهان است و برزیل در رتبه 85 (ترکیه هم نوزدهم است).
این که حجاب را به عنوان یک فریضه دینی و حتی بخشی از فرهنگ ایرانی ترویج کنند، امری شایسته است ولی فروکاستن مساله به آن و ندیدن عوامل بنیادین فرهنگی و معیشتی و حتی سیاسی در موضوع طلاق، بخشی از ساده انگاری مخربی است که به هزار تاسف در بسیار از امور و شؤون کشور شاهدش هستیم.
8 - به بانکی پور و بانکی پورها که در دولت و مجلس و نهادهای تاثیرگذار بر سرنوشت ملت ایران هستند، توصیه می کنیم به جای سرشماری شرکای جنسی این و آن، به شمارش تعداد فزاینده فقرا در ایران خودمان بپردازند؛ به جای سرک کشیدن به تختخواب دیگران، حواس تان به سفره مردم خودمان باشد و توان و زمان شان را به اصلاح وضعیت نابسامان داخلی به ویژه در حوزه اقتصاد اختصاص دهند که رسول خدا (ص) فرمودند: کاد الفقر ان یکون کفرا (فقر انسان را در آستانه كفر قرار مىدهد).
می دانید یعنی چه؟ یعنی اقتصاد فشلی که درست کرده اند، مردم را فقیر می کند و آنها را به کفر هم می کشاند و آقایان، در کشاکش کفر و ایمان که امری بنیادین است، درگیر پوشش زنان شده اند که امری نمادین است: خانه از پای بست ویران است، خواجه در بند نقش ایوان است.