به نقل از «ایرنا»

مبتلایان به اختلالات روانی بیشتر در معرض اقدام به خودکشی هستند

تاریخ انتشار: ۲۱ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۴۴۸۷۸۰

یک متخصص اعصاب و روان(روانپزشک) روز  یکشنبه به مناسبت هفته سلامت روان در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: خودکشی مساله یک بعدی نیست بلکه عوامل مختلف جسمی، روانی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و... در آن دخیل است.

دکتر حسن فلاح پور افزود: طبق آخرین آمار سازمان جهانی بهداشت(who)سالانه ۸۰۰ هزار نفر در اثر اقدام به خودکشی فوت می کنند و مهمترین فاکتور خطر برای خودکشی اقدام قبلی است، به عبارتی افرادی که سابقه قبلی اقدام به خودکشی داشته اند بیش از سایرین در معرض خطر قرار دارند، بنابراین اقداماتی از طرف سیستم بهداشت و درمان و حمایت های اجتماعی لازم برای این افراد ضروری است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی اضافه کرد: ۷۹ درصد کل خودکشی ها در جوامع میان افراد با درآمد اقتصادی پایین و متوسطه رخ می دهد که این موضوع از تاثیر عوامل اجتماعی و اقتصادی بر سلامت روان حکایت دارد و دومین علت مرگ و میر جوانان ۱۵- ۲۹ ساله در سطح جهان خودکشی است.

وی افزود:بر اساس آخرین تحقیقات انجام شده حدود ۵۵ تا ۷۰ درصد سلامت روان تحت تاثیر عوامل اجتماعی قرار دارد که نشان دهنده اهمیت توجه به مسایل اجتماعی جهت ارتقای سلامت روان جامعه است.

عضو کمیته روانپزشکی اجتماعی انجمن علمی روانپزشکان ایران ادامه داد: خودکشی یک مشکل جدی برای سلامت عمومی جامعه بوده که قابل پیشگیری است اما متاسفانه این موضوع یک نوع تابو، نه تنها در جامعه ما بلکه در اغلب جوامع محسوب می شودکه در نهایت برخورد صحیحی با آن انجام نمی گیرد که نمونه عینی آن تغییر نام شعار روز جهانی سلامت روان در کشورمان به "سلامت روان و نشاط اجتماعی" است.

وی اظهار داشت:این موضوع موجب می شود افراد دچار اختلالات روان و افراد در معرض اقدام به خودکشی، برای دریافت خدمات سلامت روان به مراکز مشاوره و متخصصان سلامت روان مراجعه نکنند، بنابراین آگاهی بخشی مناسب در سطح جامعه درخصوص اختلالات روان و نیز تشریح اقدامات درمانی و مشاوره ای قابل انجام برای افراد در معرض خودکشی، خود اقدامی مناسب و پیشگیرانه خواهد بود.

فلاح پور افزود:بار مالی خودکشی ها نسبت به سایر بیماری ها بسیار بالاست و آمارها نشان می دهد مشکلاتی در ارتباط با روابط عاطفی، بحران اجتماعی و اقتصادی و بیماری های مزمن می تواند به بحرانی منتهی شود و در نتیجه آن فرد دست به چنین اقدامی بزند.

وی یکی از راهکارهای پیشگیری از خودکشی را کاهش دسترسی به ابزارهای خودکشی ذکر کرد و گفت: مداخله مناسب در مدارس به ویژه برای دانش آموزان و ارائه آموزش مهارت های زندگی در برابر چگونگی برخورد با مشکلات و معضلات پیش روی می تواند بسیار ثمر بخش بوده و سلامت روان بهتری را برای آینده آنها فراهم کند.

فلاح پور افزود: انجام اقدامات پیشگیرانه در این ارتباط از دوران ابتدایی اهمیت بسزایی دارد و تشخیص زودهنگام و درمان به موقع اختلالات روان و مصرف موادمخدر نیز امری مهم بوده و علاوه بر آن درمان و مشاوره مناسب به مبتلایان دردهای مزمن و استرس های حاد عاطفی نیز باید از سوی سازمانها و نهادهای مرتبط و رسانه های گروهی و مردم مورد توجه قرار گیرد.

این متخصص اعصاب و روان یادآور شد: امسال شعار روز جهانی سلامت روان ۱۰ اکتبر مصادف با ۱۸ مهر"برای پیشگیری از خودکشی با یکدیگر همکاری کنیم"نامگذاری شد که در واقع با هدف توجه بیش از پیش به افزایش میزان خودکشی در همه کشورها و جلب توجه سیستم های دولتی، غیر دولتی و مردم برای کاهش آن است.

۹۶۴۶/۶۰۸۵

منبع: ایرنا

کلیدواژه: سلامت خودکشی سلامت روان زنجان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۴۴۸۷۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سلامت از ارکان اصلی خوشبختی و بهروزی/ خانواده سلامت محور «زندگی زیسته» سالمی دارد

معاون فرهنگی و اجتماعی پلیس در یادداشتی به مناسبت هفته سلامت، وجوه مهم سلامت را برشمرد و بر نقش خانواده در سلامت افراد تاکید کرد.

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، سردار دکتر سعید منتظرالمهدی در یادداشتی به مناسبت هفته سلامت آورده است:

یکی از ارکان اصلی خوشبختی و بهروزی، «سلامت» است. چه، با برخورداری از تراز بالای صحت و سلامت است که می‌توان برای تحقق اهداف ریز و درشت زندگی و بیشینه سازی شادابی و موفقیت، گام فراسو نهاد و جهد و جد روزافزون نمود. لیکن، نباید از یاد برد که قلمرو و حیطه سلامت هرگز در سطح «سلامت جسم» محدود نمی‌ماند بلکه حیطه‌های پر اهمیت دیگری را نیز در بر می‌گیرد که از آن میان سه حیطه دیگر سلامت، یعنی «سلامت روان»، «سلامت اخلاق» و «سلامت اجتماعی» در خور توجه فزون تری هستند (نیازی به یادآوری نیست که این چهار حیطه سلامت پیوند وثیق و جدایی ناپذیری با یکدیگر دارند و لاجرم زوال یا نقصان هریک قادر است آن سه دیگر را دستخوش کژکارکردی نماید).

چنانچه از حیث یادآوری و بیش و کم از منظر امروزین بخواهیم تعریفی بس مختصر از این چهار حیطه سلامت به دست دهیم چنین می‌توان گفت که جسم آنگاه سالم است که بتوان بی هیچ محدودیتی از همه ظرفیت و توان آن برای «نیکو زیستن» بهره جست، روان نیز زمانی در سلامت است که نه تنها در دام هیچ «تعارض» آشفته ساز و نشانگان ملال انگیز و تنیدگی آشوبناکی گرفتار نشده باشد بلکه لبریز سُرور و وجد و خرسندی و پیوسته در تعالی و پویایی باشد. به همین قیاس سلامت اخلاقی نیز به حالتی اطلاق می‌شود که ذهن و ضمیر فرد عاری از «احساس گناه» باشد؛ آشکار است که لازمه فراچنگ زدن چنین خلق و حالتی آن است که فرد در کنش و منش و بینش خود، «فضایل اخلاقی» (نظیر صداقت، عدالت، اصالت، امانت و جز آن) را فرو نگذارد و برای بیشینه سازی آن‌ها پیوسته بکوشد. سر انجام، مراد از «سلامت اجتماعی» آلوده نشدن به آسیب‌های مختلف از یک سو و داشتن ارتباط و تعامل «شفابخش» با جمع و جامعه از دیگر سو است.

ناگفته پیداست که یک دوجین عامل را می‌توان نشان کرد و نشان داد که بر هر یک از این چهار حیطه سترگ سلامت تاثیر می‌گذارند. اما، تردیدی نمی‌توان کرد که در این میان سهم و نقش خانواده برجسته‌تر است. چون همانگونه که می‌دانیم در خانواده است که «اندیشه» شکل می‌گیرد، «شخصیت» فرا می‌بالد، «منش» نضج می‌یابد، «نگرش به خویشتن» پایه ریزی می‌شود و «نحوه رفتار» در برابر پدیده‌ها و در شرایط مختلف، سمت و سو داده می‌شود.

حال این پرسش در برابر ما عرض اندام می‌کند که کدام خانواده قادر است تراز و میزان هر یک از چهار نوع سلامت را ارتقا دهد و مانع از فرو شدن در «بیماری» و نقصان سلامت شود؟ در پاسخ به این پرسش می‌توان انبوهی شاخص و ملاک را برای «خانواده سلامت محور» و «سالم پرور» فهرست کرد. لیکن به باور من از آن میان شاخص‌های زیر اهمیت بیشتری دارند:

۱. سبک زندگی برخوردار از تحرک بهینه (۶۰ دقیقه در روز)، بهداشت مطلوب، چک آپ دوره ای، تفریح به موقع و تغذیه مناسب. چنین سبکی نه تنها به سلامت جسم یاری می‌رساند بلکه سلامت ذهن و روان را نیز مضاعف می‌نماید.

۲. پیروی از الگوی گفت و گوی سازنده برای از میان راندن تعارضات ناگزیر زندگی. در چنین خانواده‌ای کمتر مشاجره و منازعه و مجادله دیده می‌شود. چه، اینگونه خانواده‌ها زبان و کلام را در جهت «مفاهمه» و مصالحه بکار می‌گیرند و با گفت و شنود به موقع مانع از سایه انداختن تعارضات و مسائل حل نشده بر ساحت جان و روان می‌شوند.

۳. افزایش مستمر ذخیره شناختی. در خانواده سلامت محور، مطالعه و یادگیری رفتاری رایج و مستمر است و لاجرم اعضای اینگونه خانواده‌ها پیوسته دانایی خود را افزایش می‌دهند و اندیشه خود را زیبا و غنی می‌سازند. آنان همچنین می‌کوشند تا «دانش» خود را به «خِرد» تبدیل سازند و آن را در کنش و عمل خود بکار بندند. ناگفته پیداست که پیامد دانایی، خردمندی و «اندیشه زیبا» خوشامدگویی مستمر به زیبایی‌های بیکران زندگی و شادابی و شورمندی جسم و روان است.

۴. فضیلت‌مند زیستن. در خانواده سالم پرور و سلامت محور به فضائل اخلاقی نه تنها در «گفتار» بلکه در «کردار» ارج نهاده می‌شود. به همین سبب اینگونه خانواده‌ها اغلب با خود و دیگران «در صلح» و آرامش هستند.

۴. برخورداری از روابط و پیوند‌های اجتماعی خرسند ساز. چنین پیوندی نوعی «حمایت اجتماعی» است که همچون «سپری نیرومند» از اعضای خانواده در برابر سختی‌ها و رنج‌های ناگزیر زندگی حفاظت می‌کند (یادمان باشد که در جهان بودن یعنی با دیگران بودن).

خلاصه آنکه، خانواده سلامت محور «زندگی زیسته» سالمی دارد و لاجرم احساس خوشبختی و بهروزی و شادابی آن پیوسته در حال افزایش است.