پیام ایران به آمریکا درباره خطرات و هزینه‌های جنگ احتمالی
تاریخ انتشار: ۲۳ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۴۶۷۷۰۲
آفتابنیوز :
سرویس بین الملل- تهران نشان داده که به این سادگی حاضر به تسلیم و عقب‌نشینی از موضع خود نیست.
به گزارش آفتابنیوز؛ نشریه "نشنال اینترست" در مقاله‌ای با اشاره به استراتژی هوشمندانه ایران برای مقابله با فشار وارده از سوی امریکا می‌نویسد: "ترامپ که از برجام منعقد شده در دوره ریاست‌جمهوری اوباما ناراضی بود، در سال 2018 میلادی امریکا را از آن خارج کرد و از آن زمان تحریم‌هایی را تحت عنوان "کارزار فشار حداکثری" علیه ایران تحمیل کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
صادرات 2.5 میلیون بشکه‌ای نفت در روز، 40 درصد از درآمد دولت ایران را تشکیل می‌داد و صرف هزینه‌ها و بودجه ایران در اموری مانند مراقبت‌های بهداشتی، حقوق بازنشستگی، یارانه‌ها، آموزش و زیرساخت‌ها می‌شد. کاهش درآمدهای نفتی همراه با تاثیرات تحریم‌ها دولت ایران را وادار کرده تا برخی از هزینه‌ها را کاهش داده یا به تعویق بیندازد و اسکناس چاپ کند. این موضوع باعث افزایش نرخ تورم در ایران به میزان 43 درصد و افزایش قیمت غذا و دارو به میزان 40 تا 60 درصد شده است. در نتیجه، برخی از ایرانیان دیگر قادر به تهیه مواد غذایی تازه نیستند.
گزارش "لس آنجلس تایمز" نشان می‌دهد که قیمت مسکن در ایران دو برابر افزایش یافته است. گزینه‌های تهران محدود هستند و دولت روحانی آمادگی پذیرش شرایط امریکا را ندارد. کاخ سفید معتقد است که تحریم منجر به شکست دولت ایران خواهند شد. این در حالی است که کمتر سابقه داشته تحریم‌ها موفقیت‌آمیز باشند. پس از چندین دهه تحریم علیه کره شمالی، خانواده کیم قاطعانه در قدرت باقی مانده‌اند و موشک‌های بالستیک را پرتاب می‌کنند و کلاهک هسته‌ای ساخته و زیردریایی‌های خود را آزمایش می‌کنند. عراق تحت حکومت صدام سال‌ها تحت تحریم بود با این وجود، در نهایت این حمله نظامی بود که او را ساقط کرد نه تحریم‌ها. ایران نیز از زمان پیروزی انقلاب 1979 میلادی به این سو تحت تحریم بوده است. با این حال، جمهوری اسلامی ایران هنوز هم در قدرت باقی مانده است. تاریخ نشان می‌دهد که تحریم بیشتر باعث ایجاد حس مقاومت می‌شود. اگر در امریکا یک دولت خارجی کاری کند که هزینه‌های درمانی شهروندان امریکایی افزایش یافته و بودجه دولتی در این عرصه 40 درصد کاهش یابد، مردم امریکا عصبانی شده و آن را اقدامی جنگی قلمداد خواهند کرد و خواستار پاسخ نظامی خواهند شد. تحت فشار مشابه، آیا روحیه تهاجمی فعلی ایران جای تعجبی دارد"؟!
این نشریه می‌افزاید: "ایران به جای تسلیم در میدان نبرد در برابر واشنگتن می‌خواهد به امریکا خطرات و هزینه‌های جنگ احتمالی به دنبال تحریم‌ها را نشان دهد. این شامل تحمیل درد به امریکا و متحدان آن و اقتصاد جهانی است. ایران باید بدون آنکه به عنوان متجاوز شناخته شود ضرباتی را وارد کند. علاوه بر این، ایران می‌خواهد اگر جنگی روی داد، عربستان و امریکا به عنوان متجاوز شناخته شوند. ایران می‌خواهد به جهان بگوید: "اگر واشنگتن مجازات‌های تحریمی را علیه ایران اعمال نکرده بود هیچ یک از این رویدادهای اتفاق نمی‌افتادند". این دقیقا همان مسیری است که تهران باید در آن بازی کند. ایران نیز همین راه را دنبال می‌کند. این مسیر با ساقط شدن پهپاد امریکایی در اوایل تابستان و به دنبال آن توقیف نفتکش‌ها آغاز شد. ایران به خوبی بازی کرده است، صادرات نفت عربستان بیش از نصف میزان قبلی کاهش یافته است و هیچ غیرنظامی یا نظامی امریکایی‌ای کشته نشده است.
این برنامه‌ای درخشان بود که ایران بی‌عیب و نقص آن را اجرا کرد. امریکا بلافاصله بانک مرکزی ایران را تحریم کرد. اکنون ایران چیز زیادی برای از دست دادن ندارد. با این حال، حمله به تاسیسات مرتبط با تجارت نفت در خلیج فارس بزرگترین تاثیر را بر واشنگتن خواهد گذاشت. انتظار می‌رود ایران تا پیش از سال نوی میلادی بار دیگر ترامپ را تحت فشار قرار دهد. اگر امریکا تصمیم بگیرد با حمله هوایی در خاک ایران واکنش نشان دهد ایران می‌تواند تنگه هرمز را بسته و یا دستکم محموله‌های نفتی سعودی و اماراتی را از خلیج فارس حذف کند. ایران قایق‌های بدون سرنشین انفجاری، موشک‌های بالستیک، مین دریایی، زیردریایی، اژدرهای نظامی، پهپادهای مسلح و موشک‌های کروز ضد کشتی در اختیار دارد. ایران نیازی ندارد که تمام نفتکش را غرق کند همان قدر که موشک‌ها شلیک شوند امنیت خلیج فارس برای نقل و انتقال انرژی از دست رفته قلمداد خواهد شد. در آن صورت شاهد شوکی برای اقتصاد جهانی با افزایش قیمت نفت خواهیم بود. بسته شدن تنگه هرمز حتی برای یک یا دو ماه می‌تواند اقتصاد جهانی را در رکودی عمیق و مشابه شوک نفتی ناشی از جنگ ایران و عراق در دهه 80 میلادی فرو برد. واقعیت آن است که نفت دیگری نمی‌تواند جایگزین نفت خلیج فارس شود. ایران این‌ها را به خوبی می‌داند و قصد دارد به ترامپ این پیام را دهد که در صورت ادامه تحریم نفتی علیه ایران اقتصاد جهانی با بحران مواجه خواهد شد".
این نشریه در بخش پایانی مقاله تحلیلی خود می نویسد: "ایران در انتخاب هدف نیز درخشان عمل کرد. ایران می‌توانست اهداف نظامی یا مراکز مهم غیرنظامی را هدف قرار دهد. با این حال، این کار نکرد و نشان داد که جنگ نمی‌خواهد. تهران خواستار تحمیل درد است اما بدون مرگی تلخ. حمله به نفتکش‌ها نیز توسط تیمی حرفه‌ای انجام شدند. این موارد نشان می‌دهند که ایران آماده توافق است با این حال، تهران حاضر نیست به سادگی شکست بخورد و یا آنکه در مقابل امریکا تسلیم شود. ایران مایل به مقاومت است. غرور ایرانی‌ها اجازه نمی دهد که تسلیم شوند".
منبع: آفتاب
کلیدواژه: برجام صادرات نفت تحریم های آمریکا علیه ایران دونالد ترامپ خلیج فارس تنگه هرمز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۴۶۷۷۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جنگ جهانی نفت؛ بایدن در تنگنای تحریم‌ها، قیمت‌ها و انتخابات
تدابیر تحریمی جدید مجلس آمریکا علیه ایران، ونزوئلا و روسیه می‌تواند با افزایش قیمت نفت خام، به شانس پیروزی مجدد بایدن در انتخابات امسال آسیب بزند.
به گزارش اکوایران، دولت بایدن از به کار گرفتن تحریم‌های نفتی برای تسلیم‌کردن کشورهای متخاصم بیزار بوده و از بالارفتن قیمت نفت در سال انتخاباتی آمریکا هراس دارد. اما ممکن است جو بایدن مجبور به این کار شود؛ چرا که قانون‌گذاران کنگره دور تحریم‌های جدیدی را علیه کشورهایی مانند ایران اعمال کرده‌اند که می‌تواند بخش بزرگی از نفت موجود در بازارهای جهانی را خارج ساخته و تعادل را به هم بزند.
به نوشته کیث جانسون برای وبگاه فارن پالیسی، سؤال این است که آیا تحریم‌های جدید بر تولیدکنندگان بزرگ نفت، منجر به افزایش قیمت نفت در اواخر سال جاری می‌شود یا اینکه جریان نفت از قاره آمریکا به واشنگتن این امکان را می‌دهد که قیمت نفت و رفتار کشورهای متخاصم را کنترل کند؟
وسواس کنگره به تحریم ایرانآخرین تلاشهای کنگره شامل لایحه تحریمی جدیدی بود که صادرات نفت ایران (و خریداران چینی آن‌ها) را به عنوان بخشی از یک برنامه جامع هدف قرار می‌داد. این لایحه بخشی از بسته‌ای بزرگ‌تر است که شامل کمک‌های دفاعی به اوکراین، اسرائیل و آسیا-اقیانوسیه نیز می‌شود. در صورت تصویب، تأیید رئیس‌جمهور و اجرای کامل، این تحریم‌ها می‌توانند بیش از ۷۰۰ هزار بشکه در روز نفت ایران را از بازار حذف کند که تقریباً نیمی از صادرات فعلی ایران را تشکیل می‌دهد.
اما این همه ماجرا نیست. لایحه تحریم‌ها تنها چند روز پس از آن ارائه شد که دولت بایدن، تحت فشار دوحزبی کنگره، به دلیل نقض مکرر وعده‌های کاراکاس در مورد برگزاری انتخابات آزاد، امتیاز لغو تحریم‌ها علیه ونزوئلا را پس گرفت. این موضوع می‌تواند در آینده برای نفت خام سنگین که پالایشگاه‌های نفتی ساحل خلیج آمریکا به آن علاقه‌مند هستند، به مشکل تبدیل شود. در همین حال، برخلاف میل واشنگتن، کی‌یف به استفاده از پهپادهای دوربرد برای هدف قرار دادن زیرساخت‌های ضعیف صنعت نفت روسیه و آسیب‌زدن به توانایی صادرات محصولات نفتی این کشور ادامه می‌دهد.
مهار ناموفق اوپکدر مجموع، این اقدامات جدید بازار نفت که در حال حاضر با کمبود مواجه بوده را بیش از پیش تحت فشار قرار می‌دهد. شاخص نفت خام در لندن همچنان در حدود ۸۶ دلار در هر بشکه باقی مانده و اوپک و شرکای آن اعلام کرده‌اند که به طور داوطلبانه تا ژوئن برای حفظ قیمت‌ها، تولید نفت خود را محدود نگه می‌دارند و همچنین تنش‌های ژئوپلیتیکی در خاورمیانه نیز بازارهای نفت را نگران نگه داشته است.
روری جانستون، بنیانگذار شرکت مشاوره تحقیقات بازار نفت «کامودیتی کانتکست» گفت: «اوپک مقدار زیادی نفت را نگه داشته و ما در ابتدای امسال با رشد تقاضای قوی مواجه بودیم». او ادامه داد: «میزان افزایش تقاضا در سال جاری یا تسریع رشد نفت شِیل ایالات متحده دو عاملی هستند که تعادل بازارهای نفت را تعیین خواهند کرد».
از نظر عرضه جهانی نفت، در حالی که اوپک و شرکای آن همچنان به کاهش تولید خود (به جز برای عراق و ایران) ادامه می‌دهند، ایالات متحده، کانادا، برزیل وگویان در حال جبران این کمبود هستند.
ایالات متحده با تولید بیش از ۱۳.۱ میلیون بشکه در روز، دوباره به بزرگترین تولیدکننده نفت جهان تبدیل شده، اما بعید است در سال جاری، شاهد رشد قابل توجهی در این زمینه باشد. کانادا می‌تواند در سال جاری نیم میلیون بشکه در روز به تولید جدید خود اضافه کند که آخرین تلاش برای بهره‌برداری از شن‌های نفتی جنجالی آن خواهد بود. گویان به عنوان بازیگری غیرمنتظره در قاره آمریکا، حدود ۲۵۰ هزار بشکه در روز به تولید خود نسبت به سال گذشته افزوده است. همه این‌ها با هم برای جبران هرگونه کاهش تولید از سوی اوپک کافی خواهد بود، مگر اینکه تقاضای جهانی برای نفت بسیار بیشتر از حد انتظار باشد.
در گذشته، اغلب می‌شد روی عربستان سعودی، به عنوان بزرگترین تولیدکننده اوپک برای بازکردن افزایش تولید و صادرات به منظور حفظ قیمت‌ها در محدوده معقول حساب کرد و به طور تئوری می‌توان انتظار داشت که در صورت لزوم، برای ضربه‌زدن به ایران این کار را انجام دهد. مشکل اینجاست که هدف‌گذاری عربستان سعودی و اوپک تغییر کرده است.
آن‌ها قبلاً بر حفظ قیمت نفت در محدوده ۶۰ تا ۷۵ دلار در هر بشکه تمرکز داشتند. با این حال، جانستون می‌گوید: «در حال حاضر، آن‌ها کف و سقف بسیار بالاتری دارند». او افزود که قیمت نفت باید به نزدیکی یا بالاتر از ۱۰۰ دلار در هر بشکه برسد تا تأمین‌کننده اصلی بازار جهانی نفت، رویکرد خود را به طور کلی تغییر دهد.
به همین دلیل است که هرگونه نفتی که به دلیل تحریم‌های جدید از بازار خارج گردد، می‌تواند برای عرضه و تقاضای جهانی، قیمت نفت و از نظر سیاسی برای دولت بایدن، به مشکلی تبدیل شود.
چالش تحریم‌های جدیدبا وجود افزایش صادرات نفت ایران به بالاترین سطح خود از سال ۲۰۱۸، چند دلیل وجود دارد که نشان می‌دهد قوانین جدید علیه این صادرات، دولت بایدن را فلج نخواهد کرد.
اول، به گفته بن کاهیل، کارشناس انرژی در مرکز مطالعات راهبردی و بین‌المللی، تحریم‌ها تا اکتبر اجرایی نمی‌شوند. دوم، آن‌ها آمریکا را ملزم می‌کنند تا بخش بسیار پیچیده‌ای از بازار صادرات نفت را هدف قرار دهد؛ یعنی پالایشگاه‌های مستقل چین که ارتباط کمی با مؤسسات مالی آمریکا دارند. این مؤسسات همان‌هایی هستند که معمولاً ابزار اصلی اعمال تحریم‌هایند.
کاهیل خاطرنشان کرد: «متوقف‌ساختن تجارت نفت ایران کار سختی است. این تجارت با پالایشگاه‌های کوچک چینی (معروف به «قوری») انجام می‌شود که اصلاً با سیستم مالی آمریکا در ارتباط نیستند. اگر می‌خواهید با این پالایشگاه‌ها مقابله کنید، باید با دولت چین تعامل برقرار داشته و من فکر نمی‌کنم بحث واردات نفت ایران مهمترین مسئله در روابط دوجانبه پکن-واشنگتن باشد».
دلیل اینکه دولت بایدن نسبت به اعمال تحریم‌های جهانی بر صادرات نفت چه ایران، چه ونزوئلا و چه روسیه محتاط بوده، قابل درک است. در شرایطی که اقتصاد آمریکا رونق دارد، تورم همچنان بالاست و قیمت بنزین هم بیشتر از همه به چشم می‌آید. مشاور اقتصادی بایدن در هفته گذشته قول داد که هر کاری برای پایین نگه داشتن قیمت بنزین در طول تابستان انجام دهد و حتی به آزادسازی احتمالی ذخایر استراتژیک نفت آمریکا اشاره کرد.
کاهیل گفت: «هزینه‌های انرژی برای این دولت، از ابتدا، یک دغدغه جدی بوده است. بنابراین، آن‌ها در اعمال شدید تحریم‌هایی که می‌تواند بازار جهانی نفت را بر هم بزند، انگار روی لبه تیغ راه می‌روند».
سلاح مخفی آمریکاشاید برای کنگره فعلی بیش از کاخ سفید، تحریم‌های نفتی همچنان آوازی خوش برای گوش مقامات است. طی یک دهه گذشته، ایالات متحده به لطف انفجار تولید نفت شیل، به تولیدکننده‌ای بزرگ، سپس صادرکننده و در نهایت به بزرگترین تولیدکننده نفت جهان تبدیل شد.
در طول این مسیر، از نفوذ تازه به دست آمده خود برای اعمال تحریم بر کشورهایی مانند ایران، ونزوئلا و روسیه استفاده کرد، با این اطمینان که چاه‌های فوران‌کننده نفت آمریکا، هر کمبودی را از سوی تحریم‌شدگان جبران کند. قانون‌گذاران فکر می‌کنند اگر آمریکا یک سلاح نفتی دارد، پس چرا از آن استفاده نکند؟
کاهیل گفت: «این واقعیت که ایالات متحده در دهه گذشته چنین منبعی برای رشد تولید بوده است، به آن امکان داده تا بر تعداد بیشتری از کشورها تحریم اعمال کند. و واشنگتن عاشق تحریم‌های انرژی شده است. وقتی می‌خواهید فشار وارد کنید، این همیشه راه‌حل ساده‌ای است؛ هرچند همیشه هم مؤثر نیست».
از دیدگاه کاخ سفید بایدن، صرف اینکه آمریکا بزرگترین بازیگر عرصه نفت است، به این معنا نیست که درست چند ماه مانده به انتخابات ریاست‌جمهوری، می‌تواند از پویایی بازار جهانی نفت که بر قیمت‌ها در همه‌جا، حتی در شهرهای کوچک آمریکا تأثیر می‌گذارد، چشم‌پوشی کند.
کاهیل گفت: «نفت شیل به آمریکا آزادی عمل برای اعمال تحریم بر کشورهای بیشتری می‌دهد، اما این مجوزی بی‌قیدوشرط نیست».
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد