بازار زعفران ایران از دست خواهد رفت؟
تاریخ انتشار: ۳۰ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۵۳۸۶۵۳
به گزارش اقتصادآنلاین، لیلا مرگن در شرق نوشت: بهاینترتیب این کشور قصد دارد تولید خود را به اندازه یکچهارم بازار جهانی توسعه دهد. این در حالی است که انحصار بازار زعفران در اختیار ایران است و برند ایرانی هنوز هم از آن برندهای معتبر است. تولید زعفران از نظر مزیت نسبی آبروی بخش کشاورزی است و به بهانه توسعه کشت این محصول قرار است چهار میلیارد دلار از صندوق توسعه ملی هزینه کنند و آب عمان را به خراسان رضوی برسانند تا صرف کشت این محصول شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
پسته ایرانی که روزگاری در دنیا سرآمد بود، چندی است که جای خود را به محصول کالیفرنیا داده است. ایرانیانی که پایههای پسته را از کشور خارج کردند و باغات این محصول را در آن سوی کره زمین توسعه دادند، رتبه یک پسته ایرانی را دزدیدند و حالا رقابت تنگاتنگی بین محصول ایرانی و آمریکایی در بازارهای جهانی وجود دارد. اگرچه پسته ایرانی از نظر طعم و مزه برتر از پسته کالیفرنیایی است اما رقبا هرروز با ترفندی جدید تلاش میکنند مانعی بزرگ بر سر راه پسته ایرانی بگذارند. یک روز درصد آفلاتوکسین پسته ایرانی را بهانه میکنند تا محمولههای پسته را به ایران برگشت بزنند و روز دیگر بهانهای جدید میتراشند تا بازار پسته ایران را خراب کنند اما اخباری که در زمینه زعفران، دومین محصول با مزیت بخش کشاورزی به گوش میرسد، به مفهوم آن است که سرنوشت زعفران در بازارهای جهانی غمانگیزتر از پسته ایرانی خواهد شد؟
برنامه چین برای توسعه سطح زیر کشت زعفران
زعفران ایرانی محصولی شناختهشده در جهان است اما از آنجایی که این محصول را فلهای صادر کردهاند، آنچه دنیا میبیند زعفران اسپانیایی است. این روزها هم رقبای تازهنفس در حال ورود به بازارهای زعفران هستند و دیگر قرار نیست آب خوش از گلوی تولیدکنندگان و صادرکنندگان این محصول پایین برود. علی شریعتیمقدم، رئیس کمیسیون کشاورزی و آب اتاق بازرگانی صنایع معادن و کشاورزی ایران در گفتوگو با کشاورزپلاس اعلام میکند که چین قرار است تا چند سال آینده به جمع تولیدکنندگان بزرگ زعفران بپیوندد.
آنطورکه او میگوید: ما در کالاهایی که مزیت مطلق داشتیم و تولیدکننده انحصاری بودیم، در حال ازدستدادن فرصتهای خود هستیم و مزیت ما از حالت مطلق به مزیت نسبی در حال تبدیلشدن است. کشور چین بهدنبال تولید زعفران است. این کشور چند صد تن زعفران را در آینده تولید میکند و بر اساس برنامهریزیای که انجام داده است، قرار است تا چهار بار بهرهبرداری از زعفران داشته باشد.
به گفته شریعتیمقدم، صادرات زعفران ایران درگیر مشکلاتی است اما تکنرخیشدن ارز میتواند به این موضوع کمک کند. در ایران همواره ارز وارداتی ارزانتر بوده است؛ درحالیکه بالاترین نرخ ارز هرچه هست، حتی با اختلاف ناچیز باید برای صادرکننده در نظر گرفته شود.
او یادآور میشود: در سال گذشته به خاطر مشکلات ارزی و مقرراتی که وجود داشت، دهها تن زعفران ما قاچاق شد. سال گذشته 20 تن زعفران بهصورت قانونی به افغانستان رفت و از آنجا بهصورت غیرقانونی وارد ایران شد. این پدیده برای کشور افغانستان ایجاد برند میکند.
نبود اطلاعات درباره برنامههای چین
فرشید منوچهری، دبیر شورای ملی زعفران با اشاره به اینکه از برنامههای چین در زمینه توسعه زعفران اطلاعات زیادی منتشر نشده است عنوان میکند: چین از قدیم زعفران تولید میکرد؛ منتها مقدار تولید به مصرف داخلی خود این کشور میرسید.
او درباره تأثیر افزایش تولید زعفران در چین بر بازار ایران میگوید: طبیعتا بازار زعفران یک بازار محدود است. در شرایط فعلی آنچه تولید میشود، به اندازه مصرف جهانی است. بنابراین اگر چین وارد شود و مازاد بر تولید ایجاد شود، اولین اثر روی کاهش قیمت خواهد بود. قیمت زعفران کاهش مییابد و تولید زعفران برای برخی کشورهای دیگر توجیه اقتصادی نخواهد داشت. کشورهایی که قیمت تمامشده تولید و فروششان یکسان باشد، دیگر تولید محصول برایشان اقتصادی نیست. البته ایران هنوز به آن مرحله نرسیده است.
او تأکید میکند: چه چین به بازار زعفران وارد شود و چه نشود، ما خودمان باید برای توسعه بازارهای زعفران برنامهریزی کنیم. وقتی حق انتخاب بازار داشته باشیم، ارزش افزوده بیشتری نصیبمان میشود. ما تلاش میکنیم بازار زعفران را توسعه بدهیم و روی بازار این محصول برای مصارف پزشکی و آرایشی کار کنیم.
منوچهری ادامه میدهد: زعفران بهعنوان داروی گیاهی برای کاهش استرس بهصورت قرص زعفران مصرف میشود. مصارف زعفران در بخش پزشکی متعدد است؛ باید مراکز تحقیقاتی معتبر خواص زعفران را تأیید کنند تا نام این گیاه وارد فهرست گیاهان دارویی شود و بتوانیم آن را به کشورهای مصرفکننده گیاهان دارویی صادر کنیم.
به گفته دبیر شورای ملی زعفران اگرچه تعرفه بالای چین برای زعفران ایرانی یکی از موانع صادرات این محصول است؛ اما بخش خصوصی در جلسه شورای گفتوگوی دولت و بخش خصوصی که هفته گذشته برگزار شد، پیشنهاد داده است که دولت ایران با چین و هند وارد مذاکره شود و با اعمال قانون تعرفه ترجیحی، تعرفه برخی اقلام این کشورها را کاهش دهد تا آنها هم تعرفه ورود زعفران ایرانی به کشور خود را کاهش دهند.
او ادامه میدهد: تکلیف کاهش تعرفه ترجیحی در مذاکرات اقتصادی بین ایران و دو کشور چین و هند مشخص خواهد شد. مسئولان عالیرتبه نظام بهویژه متولیان وزارت صنعت و معدن و تجارت، جهاد کشاورزی و امور خارجه این مسئله را پیگیری میکنند.دبیر شورای ملی زعفران اطلاعات تولید این محصول در ایران را محرمانه میداند و اظهار نظر درباره آمار تولید را عاملی برای تخریب بازار ایران معرفی میکند.
او عنوان میکند: درباره مصرف جهانی زعفران اطلاعات دقیقی در دسترس نیست اما گفته میشود حداکثر 400 تُن است.
معادل کل مصرف دنیا تولید میکنیم
اگر آنطورکه شریعتیمقدم میگوید در چند سال آینده چین تولید خود را تا سقف یکچهارم حجم کل بازار زعفران توسعه دهد، بدون شک بازار این محصول تأثیر میپذیرد. علی حسینی، عضو شورای ملی زعفران اطلاعاتی درباره خبری اعلامشده از سوی رئیس کمیسیون کشاورزی اتاق بازرگانی ندارد و البته به اندازه شریعتیمقدم هم نگران فعالیتهای چین نیست. او میگوید: سالهاست چنین حرفهایی میزنند؛ یک بار میگویند چین تولید خود را افزایش میدهد و یک بار میگویند هند چنین مسئلهای را در دستور کار دارد. فعلا نمیتوانیم دلهره داشته باشیم، چون تحقق این اهداف طول میکشد.
حسینی ادامه میدهد: فعلا ما مشکل فروش زعفران را داریم. مصرف زعفران در دنیا بینهایت نیست. ما معادل مصرف کل دنیا تولید میکنیم، اگر چنین اتفاقی در چین بیفتد، نمیتواند به این سرعت باشد؛ بنابراین فعالیتهای چین درحالحاضر بر بازار ایران تأثیر ندارد، ولی در آینده ممکن است مشکل ایجاد کند.
همان روزهایی که پیاز زعفران در سایه فعالیتهای انساندوستانه به افغانستان قاچاق شد و گروهی میخواستند با توسعه کشت زعفران به کاهش کشت خشخاش در افغانستان کمک کنند، غائله آلودهبودن زعفران ایرانی به راه افتاد. رقبای ایران فیلمی ساخته بودند که در بستههای زعفران ایرانی موی سر زن پیدا شده است. در این فیلم گوشهای از سیستم سنتی فراوری و بستهبندی زعفران ایرانی هم به نمایش درآمده بود و بازار این محصول بهشدت تحت تأثیر فعالیت مخرب رقبا قرار گرفت. این در حالی است که حسینی میگوید: قیمت تمامشده تولید زعفران در افغانستان مشابه ایران نیست و کل تولید این کشور پنج درصد تولید ایران هم نمیشود.
او معتقد است حضور افغانستان در عرصه تولید زعفران درحالحاضر اخلالی در بازار ما ایجاد نمیکند. البته این عضو شورای ملی زعفران تأکید میکند: درحالحاضر بزرگترین خطر ما قاچاقشدن زعفران ایران به افغانستان و ورود مجدد محصول ایرانی به نام زعفران افغانی به بازارهای هدف کشورمان است. این مسئله سبب میشود محصول ایرانی برای افغانها بازارسازی کند.
حسینی میگوید: ورود مستقیم زعفران ایرانی به چین دچار یکسری مشکلات است. چینیها مقررات سختگیرانهای برای ورود زعفران ایرانی اعمال کردهاند؛ تعرفه آنها سنگین است، بههمیندلیل محصول ایرانی از مسیر هنگکنگ و کشورهای دیگر بهصورت قاچاق وارد چین میشود.
او اضافه میکند: چین یکی از شش کشور عمده واردکننده زعفران ایرانی است، اما محصول ما را بهطور غیرمستقیم میخرد؛ بنابراین چین هرچقدر زعفران تولید کند، خودش بازارش را دارد و آن را مصرف خواهد کرد.
به گفته این عضو شورای ملی زعفران، افغانستان برای صادرات محصول خود به چین و هند مشکل تعرفه ندارد و حتی امتیازاتی برای آنها قائل شدهاند که این امتیازات به ایران تعلق نمیگیرد.
او تأکید میکند: فعال بخش خصوصی کاری را که وزارت جهاد کشاورزی یا امور خارجه انجام میدهد، نمیتواند انجام دهد. اگر دولت تلاش کند تعرفه صادرات زعفران به هند و چین کاهش یابد، بابت بازار زعفران نگرانی نخواهیم داشت.
منبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: زعفران تولید زعفران کشت زعفران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۵۳۸۶۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تولید نوشتافزار ایرانی با کاغذ ایرانی
مدیرعامل مجمع ایراننوشت از برنامهریزی برای استفاده از کاغذ ایرانی در تولید لوازمالتحریر خبر داد و از مزایای این کاغذ برای چرخه تولید گفت. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، نوشتافزار ایرانی اسلامی که 12 سال است در عرصه صنعت و فرهنگ آغاز به کار کرده، توانسته است در این مدت نظر خانوادههای ایرانی را بهسمت خود جلب کند و در سبد خانوار جای بگیرد. تا پیش از این، بازار لوازمالتحریر ایران در دست برندها و شرکتهای خارجی عمدتاً از چین و هند بود؛ بهطوری که گفته میشود یک دهه پیش، بیش از 90 درصد از سهم بازار ایران را این شرکتها در دست داشتند.
با شروع حرکت تولید در این مسیر و تشکیل کارگاههای متعدد و حلقههای میانی، در زمان حاضر برآورد میشود که بیش از 50 درصد بازار نوشتافزار در دست تولیدکنندگان داخلی است. هرچند صنعت نوشتافزار در یک دهه گذشته توانسته است با عبور از فراز و نشیبهای مختلف، جای خود را در بازار ایران ثابت نگاه دارد، اما بهنظر میرسد همچنان با چالشهای متعددی مواجه است. با این حال، این صنعت که رهبر معظم انقلاب آن را «افتخارآفرین» توصیف کردند، برای دهه دوم فعالیت خود چشماندازی را ترسیم کرده است. محمد یقینی، مدیرعامل ایراننوشت، در گفتوگو با تسنیم به برخی از چالشهای این صنعت در یک دهه دوم فعالیت خود و نقشه راهی که برای آن ترسیم شده است، اشاره کرد. مشروح این گفتوگو را در ادامه میخوانید:
*تسنیم: آقای یقینی صنعت نوشتافزار ایرانی پس از عبور از مشکلات و موانع متعدد و با داشتن تجربهای حدود 12 سال، تقریباً با پختگی رسیده است. این صنعت در سال گذشته با چه موانعی همراه بود؟
در سال گذشته مسئله تخصیص ارز یکسری مشکلات را برای تولیدکنندگان ایجاد کرد و موجب وقفه در کار تولید شد، اما خدا را شکر منجر به بحران نشد. بعد از شروع سال تحصیلی به دلیل شرایط رکودی که در کل فضای اقتصادی رخ داده بود، فروش نوشتافزار کم شد. طبق گفته فعالان بازار، میزان فروش در سال گذشته کاهش چشمگیری داشت و نقدینگی در بازار کم بود؛ به طوری که میتوان گفت در قیاس با سال 1401، بین 10 تا 20 درصد کاهش داشت. با توجه به تجربه این سالها میتوان گفت، اصلیترین چالشی که صنعت نوشتافزار با آن روبروست، نوسان بازار است. در چند سال گذشته این صنعت با چالشهای متعددی مواجه بوده است؛ از تخصیص ارز گرفته تا مسئله کرونا و ... . به همین دلیل برنامهریزی تولیدکنندگان با چالش همراه بوده است.
مسئله دیگری که همیشه تولیدکنندگان را آزار داده و هر سال پررنگتر میشود، مسئله قاچاق است. شاید تا 10 سال پیش قاچاق مسئله اصلی صنعت نوشتافزار نبود؛ چون واردات به صورت گسترده از مبادی قانونی انجام میشد اما هر سال که تولید تقویت میشود، انگیزه برای قاچاق بیشتر میشود؛ بهخصوص در زمینه اقلامی که ارز به آنها تخصیص داده نمیشود. این را باید در نظر بگیریم که بسیاری از تولیدکنندگان صنعت نوشتافزار قبلاً تولیدکننده نبودهاند؛ اگر این دسته از تولیدکنندگان ببینند که مسیر قاچاق اینقدر در دسترس است_چه رسمی به همراه دیگر اقلام و چه غیررسمی از طریق کولبرها و..._ دلسرد میشوند؛ چراکه تولیدکننده در کنار تولید دغدغههای دیگری چون مالیات و... را نیز دارد. برخی از این تولیدکنندگان روحیه بازرگانی دارند و میتوانند به جای اول بازگردند. این شرایط تلخ است.
موریانه صنعت نوشتافزار
قاچاق از جمله مسائلی است که همه صنایع را اذیت و فضای تسهیلگری تولید را دچار چالش میکند. نمیخواهم ناامیدانه صحبت کنم، اما اگر بخواهیم گام دوم را در تولید نوشتافزار برداریم باید سیاستهای ایجابی در سطح حکمرانی در نظر بگیریم.
همانطور که گفتم این مسئله صرفاً برای تولیدکنندگان نوشتافزار نیست و ناظر به همه تولیدکنندگان است. اما اگر در حوزه نوشتافزار تصمیماتی گرفته شود، میتواند به رشد این صنعت کمک کند. مثلاً در سال گذشته اخباری مبنی بر تخصیص یارانه به خانوادهها برای خرید نوشتافزار شنیده بودیم که البته متاسفانه به دلیل اینکه تصمیم دهه نودی بود، به جایی نرسید و تبدیل به یارانه شیر در مدارس شد. صنعت نوشتافزار نیازمند به این دست از تصمیمهاست؛ البته اگر در زمان درستی اتخاذ شود.
این صنعت در قیاس با بسیاری از صنایع، خیلی بزرگ نیست و میتوان با در نظر گرفتن یک همت، حجم نوشتافزار ایرانی را افزایش داد؛ به عبارت دیگر با عدد کمی میتوان این صنعت را ارتقا داد.
با همه اینها در مجموع میتوان گفت که مسیر رشد در این صنعت متوقف نیست. برخی از تولیدکنندگان به سمت تولید اقلام جدید رفتهاند. نوشتافزار ایرانی همچنان در حال رشد است اما باید در سال جدید تمرکز را بر رفع موانع تولید گذاشت.
قدرت «باباسفنجی»ها در معادلات جهانی+ نموداربرخی از تصمیمها در کشور به درستی گرفته میشود، مانند سامانه یکپارچه ارز که برای مدیریت کلان مفید است، اما این تصمیمها در گام نخست تا زمانی که اشکالات آن برطرف شود، برای تولیدکنندگان موانع و گاه محدودیتهای عجیبی ایجاد میکند.
*تسنیم: به ارتقای محصولات اشاره کردید. در حال حاضر نوشتافزار ایرانی چند درصد اقلام مورد نیاز کشور را پوشش میدهد؟
از نظر دستهبندی کلی میتوان 15 گروه محصول را برای نوشتافزار در نظر گرفت، مانند انواع دفتر، انواع پانچ، انواع مداد و... . در حال حاضر ما در حدود 12 حوزه محصولی فعال هستیم که البته این 12 حوزه بیشترین مصرف را نیز دارد مانند دفاتر که حدود هزار مجموعه فعال هستند.
در حال حاضر حدود هشت قلم محصول هستند که مشابه داخلی ندارند؛ چرا که گاه تولید برخی از این اقلام در کشور صرفه اقتصادی ندارد. از سوی دیگر، تولید برخی از اقلام نیز در کشور آغاز شده اما مسیر را به کندی طی میکند که این امر بیش از هر چیز به توان تولیدکننده وابسته است. مجموعههای خصوصی وارد این مسیر شده و طبیعتاً با رشدی که از بازار دریافت میکنند، میتوانند تولید کنند.
در 12 حوزه محصولی میتوان گفت که میزان رقابت در تولید به حداکثر خود رسیده است. هرچند برخی از تولیدیها در دوران کرونا تعطیل شدند، اما ما در مجموع با افزایش تولیدکننده در برخی اقلام مواجه هستیم. این امر سبب میشود که قیمتها رقابتی شده و حاشیه سود کمتر شود.
*تسنیم: بعد از این مدت فعالیت، آیا بررسی انجام دادید که مصرفکنندگان تا چه میزان از مصرف این اقلام راضی بودند؟
ما نظرسنجی در نمایشگاه ایران نوشت انجام دادیم که براساس آن 80 درصد نسبت به مصرف این اقلام اعلام رضایت داشتند. سوال هم به این صورت بود که آیا برای شما مهم است که نوشتافزاری که میخرید، ایرانی باشد یا خیر. البته قرار است پیمایش ملی در این زمینه طراحی شود.
*تسنیم: هرچند نمیتوان میزان کالای قاچاق در بازار را به طور صحیح اعلام کرد، اما با بررسی که داشتید فکر میکنید در حال حاضر چقدر از بازار نوشتافزار را این اقلام پوشش میدهد؟
تقریباً طبق احصایی که وجود دارد بین 60 تا 70 درد ایرانی است. طبق مشاهدات میتوان گفت نیمی از محصولات خارجی که در بازار وجود دارد، قاچاق است. واردات خودکار، مداد و ماژیک ممنوع است و هرچه در بازار از جنس خارجی وجود دارد، قاچاق است.
*تسنیم: از برنامههای سال جدید بفرمایید. طبق برنامهای که برای 10 سال آینده صنعت نوشتافزار ترسیم شده، صادرات جزو مهمترین موضوعاتی است که قرار است در این مدت پیگیری شود. برنامه امسال برای این حوزه چیست؟
چند موضوع را در سال گذشته پیگیری کردیم و در سال جدید به صورت جدیتر دنبال خواهیم کرد. اولین موضوع صادرات محصولات نوشتافزار ایرانی است. یکی از مهمترین حرکتهای ایجابی در این فضا که می تواند منجر به رشد این صنعت شود، صادرات است. هرچند شاید این قضیه در وهله نخست و روی کاغذ سخت به نظر برسد، اما باید گفت که ما مجبوریم در این مسیر حرکت کنیم. همانطور که یک روز شروع سیاستهای تولیدی دشوار بود و برخی مخالف بودند، الان در دورهای هستیم که صادرات اینطور به نظر میرسد. اگر بخواهیم مزیتهای تولید ادامه داشته باشد، باید به سمت صادرات حرکت کنیم؛ در غیر این صورت رقابت داخلی و بین چند تولیدکننده محدود خواهد شد. دوباره به یک افولی دچار خواهیم شد که برخی صنایع و تولیدکنندگان در دیگر حوزهها دچار شدند. شرکتهایی چون ارج که دورهای در اوج بودند و در نهایت پیر شدند.
تولیدکنندگان در حال حاضر صادرات را برای خود دور و سخت میبینند. به همین دلیل اقداماتی چون پیگیری حاکمیتی، برگزاری رویدادهایی در همین رابطه داشتیم تا بحث صادرات در ذهن تولیدکننده پررنگ شود.
*تسنیم: هدف اول کدام بازارها در نظر گرفته شدهاند؟
بازار کشورهای منطقه به عنوان بازارهای اصلی در ابتدای امر در نظر گرفته شده است. در این گروه میتوان کشورها و بازارهای منطقه را به چند بخش تقسیم کرد؛ نخست کشورهای ضعیفتر هستند که محصولات اقتصادیتر میخواهند مانند عراق، افغانستان و سوریه. یکسری کشورها هم هستند که باید نوشتافزار باکیفیت در آنجا عرضه شود، مانند کشور ترکیه که هرچند خودش تولید دارد، اما از واردات نیز استقبال میکند. روسیه، کشورهای حاشیه خلیج فارس مانند عمان، ارمنستان، قرقیزستان و... نیز از جمله کشورهای دسته دوم هستند که در گفتوگوهای اولیه اقبال نشان دادهاند. کشورهای درجه دو اروپا و کشورهای آفریقایی نیز از جمله بازارهای مقصد هستند که در درجه بعدی قرار میگیرند. برای این دسته از کشورها باید زمینه حمل و نقل و مبادلات مالی را فراهم کرد.
دستهبندی کلی از بازارهای مقصد انجام شده است. اگر بتوانیم زمینه ذهنی را در تولیدکنندگان ایجاد کنیم، میتوان به حرکت در این مسیر امیدوار بود. این مسیر نسبتاً پیچیده، سخت و زمانبر است که باید روی آن انرژی خاصی صرف کنیم. بخشهایی از دولت مانند معاونت علمی نیز در به سرانجام رساندن این ایده اقبال نشان دادهاند.
تولید نوشتافزار ایرانی با کاغذ ایرانی
برنامه دیگری که مجمع در سال جدید با دنبال آن است، استفاده از کاغذ ایرانی است. دولت از همان ابتدا درصدد این بود که مشکل کاغذ را رفع کند. اتفاقات خوبی در این زمینه رخ داده است که از جمله آنها میتوان به کارخانه کاغذ مازندران اشاره کرد که از نظر حجم تولید و تامین کاغذ کتابهای درسی به عدد قابل قبولی رسیده و حتی مازاد تولید نیز ممکن است در آینده داشته باشد و کاغذ را در بازار عرضه کند.
حوزه مصرفی کاغذ بیشتر حوزه نشر و تحریر است. در حوزه نشر برخی از ناشران از کاغذ ایرانی استفاده و آن را امتحان کردند. اما در حوزه تحریر هنوز چندان این اتفاق رخ نداده است. ما برای این منظور گفتوگوهایی با مدیریت کارخانه انجام دادیم تا مسیری برای استفاده از این کاغذ ایجاد شود؛ البته این امر مستلزم ذائقهسازی توسط وزارت آموزش و پرورش و صدا و سیماست. در این صورت حرکت در این مسیر هم به نفع تولیدکننده است، هم به نفع مصرفکننده.
البته این برنامه را نداریم که کاغذ ایرانی در وهله نخست به صورت صد در صد جایگزین کاغذ خارجی شود اما استفاده از کاغذ ایرانی به ویژه کاغذ مازندران از جهت بهداشت، عدم بازتاب نور و ... میتواند برای تولیدکننده و مصرفکننده جذاب باشد. در حال حاضر نیاز بازار 50 هزار تن در نظر گرفته شده که کاغذ ایرانی در گام نخست میتواند پنج تا 10 درصد این نیاز را برطرف کند و در یکی دو سال آینده این میزان به 30 درصد افزایش یابد.
یکی دو کارخانه دیگر هم هستند که در دو سال آینده خط تولید خود را آغاز خواهند کرد و کاغذ سفیدتر را تولید خواهد کرد. اگر کارخانه کاغذ شیراز که در مرحله نهایی است و کارخانه خوزستان(به غیر از کارخانه پارس) به بهرهبرداری برسند، میتوانند سهم استفاده از کاغذ ایرانی را در بخش تحریر افزایش دهند. علاوه بر این، استفاده از کاغذ سنگ نیز از گزینههاست. این کاغذ ویژگیهای خوبی دارد؛ از جمله اینکه ضد آب هستند و مقرون به صرفه هستند. هرچند این کاغذ مشکلاتی نیز دارد؛ از جمله آنکه سنگین است که البته در چندماه اخیر به دلیل استفاده از دان روز و نیروهای دانشگاهی توانستند تا حدودی این مسئله را رفع کنند.
مشکل کاراکتر برای تولید نوشتافزار رفع میشود؟
بخش دیگری که امسال پیگیری خواهیم کرد، موضوع محتوای تولیدات نوشتافزار است. استفاده از مفاهیم و محتوای جذاب غیر از کاراکترهای محبوب از جمله رویکرد ما در سال جدید خواهد بود. محتوای کاراکترمحور همیشه مورد استفاده قرار میگیرد، اما در نظر داریم در این بخش وارد فضای غیر کاراکتر نیز شویم؛ چرا که حجم کاراکترها کم و استفاده از آن نیز برای تولیدکنندگان گاه با موانعی همراه است. برای این منظور ما به سمت محتوای غیر کاراکتر حرکت میکنیم، مانند مکانهای اجتماعی و جغرافیایی، هنر، خط و ... که همگی هنر دست تصویرساز است. تصویرسازی در کور روز به روز قویتر میشود و سبک طراحی آنها به نوشتافزار نزدیک است. درصدد شبکهسازی از این تصویرگران هستیم تا بتوانیم با آنها ارتباط برقرار کرده و پلی باشیم برای برقراری ارتباط میان تولیدکننده و تصویرگران. با این شیوه میتوان تصویرهای ایرانی را در تولیدات استفاده کرد. تاکنون 200 تصویرگر شناسایی و آثارشان را بررسی کردیم که از این میان، حدود 80 تن هستند که میتوان در این مسیر با آنها همراه شد.
انتهای پیام/