Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «خبرگزاری برنا»
2024-05-08@13:46:59 GMT

اشک ما ایرانی ها دم مَشک‌مان نیست!

تاریخ انتشار: ۴ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۵۷۸۵۲۴

اشک ما ایرانی ها دم مَشک‌مان نیست!

مجتبی احمدی- دبیر گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا

با کمی کنکاش و تحقیق کوتاه به سرعت متوجه خواهیم شد اصولا ما ایرانی‌ها مردمی طناز و شادی هستیم، ضمن اینکه ذوق و سلیقه مستعدی در شوخی و مفرح‌سازی فضا در گروه‌های سنی مختلف داریم.

اگر دقت کرده باشید یک ایرانی بیش از تمام مردم دنیا این استعداد را دارد که با جدی‌ترین و تلخ‌ترین اتفاقات روز دنیا چه داخلی و چه خارجی شوخی کند و آن را به یک جُک تبدیل کند و در شبکه‌های اجتماعی بچرخاند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شاید در تمام دنیا پیدا نکنید مردمانی را که با اتفاقاتی در حد و اندازه‌های سقوط یک هواپیما یا آتش‌سوزی یک ساختمان بزرگ یا... شوخی کنند و آن را به یک محتوای طنازانه تبدیل کنند. قطعا ساخت کار طنز برای این مرم سخت است، چراکه بذله گویی و شوخی در ادبیات و کلام ما جایگاهی رفیع دارد. 

اینکه در ادوار مختلف فیلم‌های کمدی در سینمای ما خوب می‌فروشد و اصولا بازیگران طنز بسیار پرطرفدار هستند و سریال‌های طنز آنقدر در اذهان ماندگار می‌شوند که بعد از گذشت سال‌ها بریده‌های آن در فضای مجازی پرمخاطب است، آبستن این مطلب است که برخلاف اعتقاد بسیاری از افراد، ما دوست داریم بخندیم، دوست داریم بخندانیم و در این مسیر گاهی توانمندیم تمام قواعد عرفی و گاهی اخلاقی را هم خط خطی کنیم!

چرا فکر می‌کنیم ایرانی جماعت علاقه‌مند است پای رسانه، در سینما، هنگام خواندن یک کتاب رمان، اشک بریزد و مدام خودش را جای شخصیت‌های مختلف قرار دهد، همزادپنداری کند و سفره غم و اندوه را مدام جلوی او باز می‌کنیم؟

قطعا درام زاویه‌ای تراژیک نیز در ابیات نمایشی دارد که یکی از فرمول‌های داستان نویسی، فیلمسازی و... است اما نباید این گمان شکل بگیرد که اصولا ما مردم غمگینی هستیم و علاقه‌مند هستیم با اشک دم مَشک‌مان پای رسانه نشسته برای شخصیت‌های مختلف دلسوزی کنیم و خودمان را در قد و قواره آنها تجسم کنیم.

اینکه سریال «پایتخت» در چندین فصل ادامه پیدا می‌کند نشان از این دارد که ما می‌توانیم دردهای زندگی را با زبانی شبیه به زندگی هم بیاموزیم، شبیه به زندگی یعنی برای به چالش انداختن آدم‌ها با هدف اشک گرفتن از مخاطب به هر مسیر غیرواقعی و هر اتفاق تصادفی دست آویز نشویم. در مسیر زندگی قصه‌ای جذاب روایت کنیم، در مسیری که می‌شود خندید، گریه کرد، متاثر شد و...

اینکه برخی از نویسندگان در آزار دادن مخاطب‌شان این عقیده را دارند که مخاطب ایرانی دوست دارد گریه کند، قطعا چیزی شبیه به واقعیت نیست. کافی است به جمع‌های خصوصی و عمومی ایرانی‌ها بهتر دقت کنیم، کافی است فرمول‌های جدیدی یاد بگیریم، کافی است تقلب کردن از روی دست هندی سازان بالیوودی را کم کم کنار بگذاریم و به یک فرمول ساختاردار ایرانی برسیم. فرمولی که برگرفته از خلق و خو و فرهنگ خودمان است. خلق شخصیت‌های هندی در داستان‌های ایرانی اگرچه گاهی جواب می‌دهد اما مسیر درستی نیست.

کمی به خودمان رحم کنیم. اینکه از پس هاماسیا (اشتباه تراژدی یا اشتباه قهرمان تراژدی) قصه‌ای را بارور کنیم و این قصه را مدام دست به دست کنیم، با تعلیق های آزار دهنده مخاطب، آبی مفصل به قصه ببندیم، داستانی را پیش نبریم، با طراحی رفتارهای پرتعلیق و بی ریتم به داستان ادامه ندهیم و از این کشش به دقیقه ای چندمیلیون تومان فکر کنیم نه حرفه ای است نه اخلاقی و نه تاکتیک مناسبی برای نگاه داشتن مخاطب محسوب می‌شود. مخاطب‌مان را خسته نکنیم. به جای کش دادن یک بچه داستان معمولی در طول یک سریال لطفا به طراحی داستان‌های متعدد فکر کنیم.

تماشاگر ایرانی به خوبی متوجه چالش‌های مصنوعی آزاردهنده می‌شود. او را با زندگی واقعی انسان‌های داستان‌مان همراه کنیم نه با زائیده‌های ذهن کش‌دار شده خودمان که قرار است هر قسمت از یک داستان در رقیق ترین حالت در سبد سرگرمی سازی مخاطب از سریال تلویزیون قرار بگیرد.

چرا کنداکتور تلویزیون نباید مملو از چند سریال طنز جذاب بعد از پایان ماه محرم و صفر باشد؟! اگرچه سریال «فوق لیسانسه‌ها» به زودی جایگزین سریال «ستایش» خواهد شد اما هنوز این تلویزیون و این مخاطب ظرفیت خندیدن بیشتر را دارد.

حتما مدیران تلویزیونی، سیاستگذاران رسانه، تهیه‌کنندگان، نویسندگان و... در وضعیت فعلی جامعه به خصوص در نیمه دوم سال که پای رسانه گرم‌تر از نیمه نخست سال است، می‌توانند برای خندیدن مخاطب ترفندهای بهتری داشته باشند.

تماشاگر ایرانی زودتر از عید نوروز می‌تواند در انتظار سریالی با هیبت «پایتخت» باشد. پخش تکراری سریال‌های طنز از تلویزیون و استقبال مخاطب از آن حاوی همین نکته است که مخاطب ایرانی برای خندیدن بیشتر لحظه شماری می‌کند.

بیشتر بخوانید: ما را خانه‌‎نشین کرده‌اند! پایان هفته های تماشایی با پخش فیلم های سینمایی جدید

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: پایتخت رسانه شبکه های اجتماعی فرهنگ و هنر برنا فیلم سریال کمدی طنز ستایش سریال طنز فوق لیسانسه ها کنداکتور تلویزیون

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۵۷۸۵۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تمایز «بوم» با دیگر برنامه‌های مشابه چیست؟/ قابی در شأن هنرمندان

محسن صفایی فرد سردبیر مجله هنری «بوم» درباره این برنامه که پخش آن از سال گذشته در شبکه دو سیما آغاز شده به خبرنگار مهر بیان کرد: این برنامه بازنمایی هنر و هنرمندان ایرانی در میدان و مکان الهام بخش هنری است.

وی درباره رویکرد برنامه اضافه کرد: «بوم» می خواهد از استودیو بیرون بیاید و تصویری معنی‌دار از صحنه هنر ایران به چشم مخاطب برساند. هر قسمت از این برنامه سراغ آثار تازه هنری، اجراهای تازه، نمایشگاه ها و هنرمندانی که به دلایل مختلفی نامشأن مطرح می شود، می رود. برنامه گاهی به صورت متمرکزتر سراغ هنرمندان رفته و در این بخش دیداری با هنرمندان بزرگ دارد که چند سالی است کمرنگ بوده اند. کارنامه این هنرمندان در برنامه مرور می شود و گپ و گفت در محل کار و خانه آنها برگزار می شود.

«بوم» صرفاً یک برنامه با موضوع هنر نیست بلکه یک برنامه هنری است

صفایی فرد با تاکید بر خروج «بوم» از یک برنامه صرف استودیویی تصریح کرد: در این برنامه بنا داریم بیرون از استودیوها به ملاقات اثر هنری و هنرمند برویم و تلاش می کنیم «بوم» صرفاً یک برنامه با موضوع هنر نباشد بلکه یک برنامه هنری با قابی در خور شأن برای هنر و هنرمندان باشد. از جهت کیفیت بصری و قابی که تدارک می بینیم نیز هدفمان این بود تصویری باشکوه به چشم مخاطب برسانیم. این برنامه هدفی فردی را دنبال می کند که آموزش چشم اندازهای هنر ایران برای مخاطب است. «بوم» می خواهد زیبایی شناسی مخاطب را ارتقا دهد و البته نه به سبک یک برنامه تخصصی چون «بوم» در شبکه دو که شبکه زندگی است تعریف شده از این رو بیشتر سراغ هنرمندانی می رویم که بتوان به همراه آنها تصویری زیبایی شناسانه ارایه کرد.

سردبیر «بوم» اضافه کرد: در واقع بینندگان ما بیننده فضای هنری هستند اما فضای برنامه صرفاً نخبه پسند یا مشابه گفت‌وگوهای تخصصی و طولانی نیست.

وی درباره آیتم های برنامه توضیح داد: «بوم» در بعضی قسمت ها به فراخور موضوع برنامه روی یک موضوع متمرکز می شود مثلاً در برنامه ای که به مناسبت روز معلم پخش شد سراغ محمدرضا لطفی آهنگساز رفتیم که از زاویه معلمی او بود و تاکنون به شأن معلمی او پرداخته نشده بود.

پرسه در فضای هنر

صفایی فرد درباره حضور حامد مهربانی مجری برنامه نیز یادآور شد: «بوم» یک شخصیت پرسه زن و نوعی گشت و گذار در فضای هنر دارد. یکی از اجزای برنامه حامد مهربانی راوی برنامه است که به نوعی این شخصیت با او تعریف شده است. او هر هفته به تازه های هنر و آثار هنری می پردازد گاهی هم از یک هنرمند سراغ می گیرد. سال گذشته مجید انتظامی کنسرتی داشت که ما در ۲ قسمت به این کنسرت پرداختیم.

وی اضافه کرد: شخصیت محوری برنامه حامد مهربانی است که باید شکل بگیرد. او فقط مجری نیست و به نوعی صحنه گردان برنامه است، دست مخاطب را می گیرد و به جاهای مهم هنری می برد و مخاطب را با روایت هایی از هنر امروز ایران آشنا می‌کند. او سوابق پررنگی در اجرا دارد و حتی غیر از آن شأن برنامه سازی و تهیه کنندگی دارد و از این حیث انتخاب دقیقی بود. او یکی از افراد جدی در تحریریه و سردبیری است.

صفایی فرد در پااین درباره وجه تمایز برنامه نسبت به دیگر برنامه‌ها نیز عنوان کرد: مواجهه نزدیک با چهره هنر و هنرمند کمتر در قاب تلویزیون دیده شده است. ما آن تصویر استودیویی شده مکانیکی از برنامه ها را لااقل در این برنامه هنری به هم زدیم. به یک کنسرت، گالری یا موزه می رویم و جاهایی که در برنامه های دیگر و روتین هنرمندش مهم بوده برای ما در قالب محیط، نما و قاب، ارزش و حس و حال پیدا کرده است.

«مجله هنری بوم» با اجرای حامد مهربانی، تهیه‌کنندگی احمدرضا بلیغ و احمدرضا زارعی، کارگردانی کیانوش الطافی، سردبیری محسن صفایی فرد و همت گروه اجتماعی اقتصادی شبکه دو در مرکز هنری رسانه‌ای سلوک تهیه و تولید شده که چهارشنبه ها روانه آنتن شبکه دو می‌شود.

کد خبر 6098541 عطیه موذن

دیگر خبرها

  • بهترین سریال‌های کره‌ای در ژانر ماورائی؛ از «ورطه» تا «جهنم»
  • ۵ «آخرالزمان» کمتر دیده‌ شدۀ کره‌ای؛ از مِه زامبی‌ساز تا زامبی‌ها در چوسان!
  • رویان، مهیار عیار و چند سریال دیگر
  • جای خالی یک سریال ایرانی درباره حسن صباح 
  • دانلود سریال افعی تهران قسمت ۱۰ دهم ( دانلود قسمت 10 افعی تهران ) حجم رایگان
  • ۱۰ سریال جنگی دیدنی در مورد جنگ جهانی اول؛ از Women at War تا Parade’s End
  • تمایز «بوم» با دیگر برنامه‌های مشابه چیست؟/ قابی در شأن هنرمندان
  • تمرکز نشر صاد بر انتشار داستان‌هایی با روایت ایرانی است
  • حسن صباح جزو مقدسات نیست/ ممنوعیت تماشای سریال "حشاشین" موجه نیست
  • (ویدئو) سکانس جنجالی در مورد شاه در یک سریال ایرانی