به نقل از «ایرنا»

برای بازپس‌گیری نقش بندرچابهار به ریل‌گذاری تا بندر گوادر پاکستان نیازمندیم

تاریخ انتشار: ۱۹ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۷۴۳۷۳۸

«امیر محمودزاده» روز یکشنبه در کنفرانس «یک کمربند- یک راه» (One Belt One Road) گفت: از این ابرپروژه که در اطراف کشور ما در جریان است، غفلت کرده‌ایم.

وی گفت: این پروژه قرار است در سال ۲۰۳۰ چین را به رأس قله تکنولوژیکی و اقتصادی در دنیا برساند. اهمیت این پروژه برای چینی‌ها به حدی است که تا کنون در چندین کنگره حزب خلق چین که سالی دو بار برگزار می‌شود، سیاست‌های مرتبط با یک کمربند یک راه، بازنگری شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی با اشاره به سرمایه گذاری چینی‌ها در سال ۲۰۰۰ در لهستان افزود: در حال حاضر لهستان یکی از کشورهای اصلی این پروژه است که نشان‌دهنده برنامه ریزی چینی‌ها برای تکمیل یک کمربند یک راه از سال ها قبل دارد.

رئیس انجمن آمایش سرزمین ایران افزود: در سال‌های آتی دیگر نفت مزیت ایران نیست و این موقعیت جغرافیایی ماست که به عنوان مزیت اقتصادی در نظر گرفته می‌شود؛ این در حالی است که چینی‌ها مصمم به اجرای این ابرپروژه چه با ایران و چه بی ایران هستند و این ما هستیم که باید از مزیت جغرافیایی خود برای قرار گرفتن در این پروژه استفاده کنیم.

وی ادامه داد: بندر چابهار در حال حاضر نقش استراتژیک خود را از دست داده و بندر گوادر پاکستان توانسته جایگاه بندر چابهار را به دلیل سرمایه گذاری سنگینی که چینی‌ها در این بندر داشته‌اند به دست بیاورد. برای آنکه بتوانیم بندر چابهار را در پروژه یک کمربند یک راه بگنجانیم، باید مسیر ۷۰ تا ۸۰ کیلومتری چابهار با گوادر را با ریل‌گذاری به یکدیگر متصل کنیم تا بتوانیم بخشی از این نقش استراتژیک بندر چابهار را احیا کنیم.

محمودزاده تصریح کرد: کریدور یک کمربند یک راه موقعیت سرمایه‌گذاری و اشتغالزایی بالایی دارد و ما می‌توانیم با قرار گرفتن در این کریدور، نقش مهمی در ایجاد اشتغال ایفا کنیم و سهم خود را از چینی‌ها بگیریم. به خصوص در مباحث مربوط به گردشگری و دانشگاهی این پروژه می‌توانیم سهم خواهی کنیم.

وی با تأکید بر اینکه دولت باید به سرعت اتاق فکر برای حضور ایران در ابرپروژه یک کمربند یک راه راه‌اندازی کند، گفت: ما هنوز نقش خودمان در این پروژه را شناسایی نکرده‌ایم؛ در حالی که ایران از ۶ آبان به اتحادیه اوراسیا ملحق شده است.

برچسب‌ها بندرگوادر پاکستان بندر چابهار چین شرکت راه آهن جمهوری اسلامی ایران

منبع: ایرنا

کلیدواژه: پاکستان بندر چابهار چین شرکت راه آهن جمهوری اسلامی ایران پاکستان بندر چابهار چین شرکت راه آهن جمهوری اسلامی ایران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۷۴۳۷۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گاز ایران به چین هم می‌رسد؟

یک کارشناس حوزه انرژی گفت: پروژه دیگری که پاکستان در دستور کار دارد اینکه اکنون به پیشنهاد امریکا قرار است از ترکمنستان و با عبور از مسیر افغانستان به پاکستان تا هند پروژه تاپی را اجرا کند و در واقع امریکا بدنبال مسیری برای دور زدن و گرفتن فرصت از ایران است هرچند این پروژه باوجود طالبان در شرایط، اما و اگر و ابهام قرار دارد.

به گزارش ایلنا، قرارداد صادرات گاز به پاکستان با نام خط لوله IP در قالب خط لوله صلح بین شرکت ملی صادرات گاز ایران و شرکت ISGS پاکستان در تاریخ ۵ ژوئن ۲۰۰۹ (۱۵خرداد ۸۸) به‌مدت ۲۵سال منعقد شده بود و تاریخ آغاز تحویل گاز طبیعی به پاکستان ۳۱ دسامبر ۲۰۱۴ و میزان حجم گاز طبیعی صادراتی ۸ میلیارد مترمکعب در سال تعیین شده بود.

باوجودی که در ۲۱ اسفند ۱۳۹۱ در چابهار و نقطه صفر مرزی کلنگ آغاز و عملیات ساخت خط لوله صادرات گاز ایران به پاکستان بر زمین زده شد و ایران طبق قرارداد بیش از ۱۱۰۰ کیلومتر خط لوله ۵۶ اینچ را از عسلویه تا ایرانشهر احداث و عملیاتی کرد، اما این پروژه در خاک پاکستان نیمه‌کاره رها شد تا اینکه اسلام‌آباد امسال پس از ۱۰ سال وقفه، خبر آغاز عملیات را اعلام کرد و اکنون بنا دارد ساخت خط لوله انتقال گاز طبیعی از ایران را آغاز کند، اقدامی که به گفته مقامات پاکستان برای تامین نیاز‌های انرژی این کشور ضروری است، به طوری که اکنون سهم واردات گاز به ۲۹ درصد از کل عرضه گاز طبیعی مایع (شامل تولید و واردات منهای گازی که صادر یا ذخیره می‌شود) رسیده است.

در هر حال اکنون کمیته انرژی کابینه پاکستان ساخت ۸۰ کیلومتر باقیمانده از خط لوله ۸۰۰ کیلومتری از مرز ایران تا شهر بندری گوادر پاکستان را با استفاده از بودجه دولتی تصویب کرده است این رخداد هرچند دیر، اما خوشایند است و آنچه ما باید از هم‌اکنون در نظر داشته باشیم برنامه‌ریزیِ ورود به بازار‌های بزرگ‌تر از جمله چین و هند است، بازار‌هایی که اجرای خط لوله پاکستان و البته یک دیپلماسی دوراندیشانه این مسیر را برای ما کوتاه‌تر و شدنی خواهد کرد.

هدایت‌الله خادمی، در ارزیابی اجرایی شدن خط لوله صادرات گاز به پاکستان اظهار داشت: موضوع قرارداد تهران و اسلام‌آباد برای صادرات گاز مربوط به حدود ۱۵ سال پیش است، آن زمان پس از به امضا رسیدن این قرارداد ایران خط لوله انتقال گاز از عسلویه تا مرز این کشور را اجرا کرد و بنا بود که این گاز در نهایت تا هند نیز انتقال پیدا کند، اما مباحثی بوجود آمد که گفته شد پاکستان اعتبار لازم را ندارد و یا تحت تاثیر تحریم امریکا پروژه را معلق نگاه داشت، از نظر حقوقی و قانونی با توجه به بند قراردادی take or pay ما می‌توانستیم علیه این کشور اقامه دعوی کنیم یعنی پاکستان یا باید این گاز را دریافت می‌کرد و یا اینکه در صورت عدم دریافت به همان میزان پول و یا خسارت را پرداخت کند.

وی افزود: ما به وظایف‌مان عمل کردیم و از همان ابتدا و اکنون آماده ارسال گاز به این کشور بوده و هستیم اگر پاکستان برای تحویل گاز مدنظر زیرساخت لازم را نداشت ما می‌توانستیم با استناد به بند مذکور پول و خسارت را دریافت کنیم و اگر از همان ابتدا موضوع را جدی‌تر پیگیری می‌کردیم پاکستان همان زمان نسبت به آماده‌سازی زیرساخت و دریافت گاز اقدام می‌کرد و گاز حتما به سمت هندوستان هم می‌رفت و به این ترتیب پاکستان با توجه به عبور خط لوله سال‌ها به ایران وابسته می‌شد و امکان تحریم هم وجود نداشت.

این کارشناس حوزه انرژی گفت: پروژه دیگری که پاکستان در دستور کار دارد اینکه اکنون به پیشنهاد امریکا قرار است از ترکمنستان و با عبور از مسیر افغانستان به پاکستان تا هند پروژه تاپی را اجرا کند و در واقع امریکا بدنبال مسیری برای دور زدن و گرفتن فرصت از ایران است هرچند این پروژه باوجود طالبان در شرایط، اما و اگر و ابهام قرار دارد.

وی با بیان اینکه اجرای پروژه خط لوله ایران-پاکستان به نفع هر دو کشور و امنیت منطقه است، خاطرنشان کرد: اگر این خط اجرا شود به کشور‌های دیگر از جمله چین هم امکان ارسال گاز را داریم، زیرا اکنون چین به گاز نیاز زیادی دارد، زیرا چند هزار کیلومتر خط لوله با هزینه کشور خودش از ترکمنستان کشیده تا نیاز خود را برطرف کند ما نیز با اجرای خط لوله در کشور پاکستان از همین ابتدا باید به فکر رایزنی و مذارکه با چین برای ارسال گاز به این بازار بزرگ باشیم، زیرا زیرساختی که امنیت اقتصادی ایجاد کند و یک کشور را به ما وابسته کند؛ غیرقابل تحریم است.

خادمی بیان داشت: ما همانگونه که کرسنت را منتفی و میادینی مثل فرزاد و فروزان و آرش.. معلق نگه داشته‌ایم اقدام موثری برای الزام پاکستان به اجرای این خط که می‌تواند گاز ایران را تا چین هم برساند نکرده‌ایم. ضمن اینکه طی سال‌ها میادین گازی غیر از پارس جنوبی را هم توسعه نداده‌ایم، چندین سال است که میزان تولید گاز کشور با مصرف برابر است.

وی تاکید کرد: کشوری به ما اعتماد می‌کند که بتواند در هر زمان که نیاز داشت فوری گاز را دریافت کند و ما باید همواره این مقوله را در نظر داشته و برای عمل به تعهدات مجبور نباشیم که گاز صنایع را قطع و یا محدود کنیم و با اندیشیدن تمامی تمهیدات بدون وقت‌کشی و از دست دادن مجدد فرصت مربوط به تامین مطمئن وارد بازار بزرگی مثل چین شویم.

این عضو پیشین کمیسیون انرژی مجلس یادآور شد: ما باید این موضوع را نیز در نظر داشته باشیم که با وجودی که با فاصله بسیار کمی با روسیه دومین دارنده ذخایر گازی جهان هستیم، اما به لحاظ بازار فاصله زیادی با این کشور داریم، روسیه قبل از جنگ با اوکراین ۲۰ درصد بازار جهان را در اختیار داشت، اما کمتر از یک درصد بازار متعلق به ایران است، اکنون ما باید در نظر داشته باشیم که هر گونه تعلل ممکن است فاصله ما را بیشتر کند کمااینکه از دست رفتن زمان در صادرات به کشور‌های همسایه از جمله پاکستان سود زیادی را از کشور سلب کرد.