ارتباط آسیب نخاعی و افزایش خطر سکته مغزی
تاریخ انتشار: ۲۲ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۷۷۶۷۲۲
به گزارش خبرنگار مهر، محققان دریافته اند خستگی و خواب آلودگی باید موردتوجه قرار گیرد تا از مشکلاتی نظیر سکته مغزی بعد از آسیب نخاعی پیشگیری شود.
«آرون فیلیپس»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه کالگاری کانادا، در این باره می گوید: «افراد دچار آسیب نخاعی با ریسک بالا و هشداردهنده سکته مغزی روبرو هستند و ما خواستیم دلیل آن را بدانیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
محققان در مطالعات خود بر روی بیش از ۶۰ هزار نفر مشاهده کردند خستگی و خواب آلودگی در افراد مبتلا به آسیب مغزی بسیار شایع است و مشکلات تنفسی ناشی از خواب با کاهش سلامت مغز در این گروه جمعیتی مرتبط است.
محققان همچنین دریافتند آپنه خواب در افراد دچار آسیب نخاعی، تقریبا ۴ برابر بیشتر است و همچنین خستگی و مشکلات خواب با میزان و شدت آسیب نخاعی مرتبط است.
محققان در این مطالعه، امواج مغزی، میزان اکسیژن در خون شرکت کنندگان و همچنین ضربان قلب و نفس کشیدن آنها را در طول خواب شبانه ثبت کردند.
به گفته محققان، «افراد دچار آسیب مغزی، در طول خواب دچار تنفس بسیار مختل شده ای هستند که مانع از حمل مناسب اکسیژن به ارگان های حیاتی بدن نظیر مغز می شود.»
از سوی دیگر اختلالات مرتبط با خواب رابطه منفی با سلامت مغز در افراد دچار آسب نخاعی دارد.
آنها دریافتند مشکلات تنفسی در زمان خواب در افراد دچار آسیب نخاعی با کاهش سلامت عروق خونی مغز مرتبط است.
نتایج این مطالعه نشان می دهد افراد دچار آسیب نخاعی ۳ تا ۴ برابر بیشتر از افراد بدون این آسیب دچار سکته مغزی می شوند.
کد خبر 4770852منبع: مهر
کلیدواژه: آسیب دیدگان نخاعی سکته مغزی اختلالات خواب وزارت بهداشت سرطان دارو سازمان بیمه سلامت ارتودنسی درمان ناباروری جامعه پزشکی سعید نمکی بیماری های کودکان دیابت ناباروری بیماری های غیرواگیر دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی آلودگی هوا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۷۷۶۷۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روشی که طول عمر شما را بیشتر میکند
برخی تغییرات در بدن با افزایش سن اجتنابناپذیر است. با این حال، محققان هنوز در تلاشند تا به طور کامل همه تغییراتی را که اتفاق میافتد و معنای آنها برای سلامت بزرگسالان مسن را درک کنند.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، یک مطالعه منتشر شده نشان داد که یک نوع چربی خاص با افزایش سن در بافت عضلانی شروع به ایجاد میکند.
محققان ابتدا لیپید را با استفاده از بافت موش شناسایی کردند و سپس نتایج مشابهی را در عضلات انسان یافتند. آنها سپس دریافتند که سطح این چربی را میتوان از طریق ورزش در میان زنان یائسه کاهش داد.
نتایج به یکی دیگر از مزایای احتمالی ورزش و نیاز به تحقیقات بیشتر در مورد این تجمع چربی اشاره دارد.
محققان مطالعه حاضر خاطرنشان میکنند که مطالعه لیپیدهای پیچیده (چربیها) ممکن است به درک بیماریهای مرتبط با افزایش سن و طول عمر کلی کمک کند.
برای این منظور، آنها ابتدا ده بافت مختلف را در موشهای پیر و جوان مورد بررسی قرار دادند تا تفاوتهای مربوط به سن در لیپیدها را درک کنند. آنها دریافتند که لیپیدهای بیشتری با افزایش سن در بیشتر بافتهایی که مورد بررسی قرار گرفتند شروع به تجمع میکنند. لیپیدهای اولیهای که آنها پیدا کردند، بیس (مونوآسیل گلیسررو) فسفات (BMPs) نام داشت.
در مرحله بعد، محققان میخواستند ببینند که آیا تجمع BMP مشابهی در انسان رخ داده است یا خیر. آنها نمونهبرداریهای عضلانی را از مردان و زنان جوانتر بین ۲۰ تا ۳۰ سال و مردان و زنان مسنتر بین ۶۵ تا ۸۰ جمعآوری کردند. در حالی که بین نمونههای بافت عضلانی مردان و زنان تفاوتهایی وجود داشت، محققان متوجه تجمع BMP در شرکتکنندگان مسنتر شدند.
به گفته محققان، BMPها در بیماریهای مختلف از جمله بیماری مزمن کلیوی، بیماریهای مربوط به تجمع کلسترول و بیماریهای عروقی و برخی اختلالات متابولیک ژنتیکی تجمع مییابند. ممکن است مشخص شود که سطوح BMP به عنوان یک نشانگر مرجع برای پیری سالم عمل میکند، اما برای این کار به تحقیقات بیشتری نیاز است.
در مرحله بعد، محققان میخواستند ببینند آیا ورزش میتواند بر سطح BMP تأثیر بگذارد یا خیر. برای این بخش از مطالعه، محققان ۱۲ زن یائسه بین ۴۵ تا ۷۰ سال را که اضافه وزن داشتند و کمتر از سه ساعت در هفته ورزش میکردند، بررسی کردند.