معتقد بودیم استعاره و تشبیه دیگر جواب نمی‌دهد
تاریخ انتشار: ۱۳ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۹۶۶۹۱۱
حمیدرضا وطن‌خواه از ویژگی‌های غزل دهه ۷۰ گفت و بیان کرد: معتقد بودیم استعاره و تشبیه دیگر جواب نمی‌دهد.
به گزارش ایسنا، دوازدهمین نشست «شیرازه شعر» که توسط دفتر شعر جوان برگزار شد به بررسی کارنامه شعری حمیدرضا وطن‌خواه اختصاص داشت.
این شاعر در این نشست به بیان ویژگی‌های غزل دهه ۷۰ و خاستگاه اصفهان پرداخت و گفت: وقتی بحث از غزل دهه ۷۰ باشد، منظور همه غزل‌هایی که در این دهه گفته شده نیست، بلکه ما در این نوع غزل با ویژگی‌هایی روبه‌رو هستیم که پیش‌تر در غزل وجود نداشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
او ادامه داد: زبان غزل دهه ۷۰، زبان معیار، نزدیک به زبان گفتار است همراه با کلماتی که در زبان روزمره استفاده می‌شدند. همچنین تا جایی که غزل ظرفیت داشت از بازی‌های زبانی استفاده می‌شد.
وطن‌خواه با بیان نمونه‌هایی از غزل دهه ۷۰ گفت: آن‌چه بیش از همه درباره غزل این دهه مطرح است و این نوع غزل را متمایز می‌کند، بیان روایی آن است، یعنی ارتباط عمودی شعر با روایت ایجاد می‌شود. فاکتور بعدی، بحث عینی‌گرایی است که بیشتر با تصویرگرایی همراه است. همچنین در غزل این دهه، شاعر به جزیی‌نگری می‌پردازد و به جای کلی‌گویی، به سراغ اجزای یک پدیده می‌رود.
او در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره غزل دهه ۷۰ بیان کرد: تصویر، اندیشه‌های تنیده در هم و مشحون از انرژی است یعنی اگر چیزی به عنوان تصویر می‌آید باید قابل تعبیر باشد و تک‌معنا نباشد. این را از ایماژیست‌ها گرفته بودیم. از فرمالیست‌ها هم بحث آشنایی‌زدایی را گرفتیم به این معنی که درباره واژه‌ها، در سطح اول، معناهایی را که در طول تاریخ ادبیات حمل شده و به آن اضافه شده پاک کنیم و واژه اصلی را نشان دهیم؛ مثلا ماه، همان ماه باشد نه سمبل زیبایی، اگر هم معنای زیبایی بدهد، در وهله اول، همان ماه باشد. مرحله دوم هم این بود که بتوانیم معنای جدیدی به آن اضافه کنیم. همچنین نگاه ساختاری هم داشتیم، به این معنی که هر واژه یک نشانه است و باید در متن کارکرد داشته باشد.
وطن‌خواه افزود: از جمله تکنیک‌هایی که استفاه می‌کردیم «این‌همانی» و «ما به ازا» بود. در آن دوره بر اساس آموزه‌هایی که داشتیم (شاید هم برداشت ما اشتباه بود)، معتقد بودیم که دیگر استعاره و تشبیه جواب نمی‌دهد. این همانی و ما به ازا شکل پیشرفته تشبیه و استعاره بود.
او همچنین درباره خاستگاه اصفهان گفت: بعد از نیما اتفاق‌هایی در شعر افتاد که در شاخه کلاسیک و در اصفهان، بهمن رافعی و خسرو احتشامی پیشگامان آن بودند و نوآوری‌های بیشتری نسبت به بقیه داشتند. این جریان تا شهرام محمدی، متخلص به آذرخش ادامه داشت و هنگامی که اولین شعر را از او شنیدم، به نظرم کاری بسیار متفاوت انجام داده بود.
حمیدرضا وطن‌خواه همچنین درباره ورود خود به جلسات شعر اصفهان اظهار کرد: اواخر سال ۶۸ وارد انجمن‌های اصفهان شدم که انجمن «کمال» اولین آنها بود و هنوز حسرت وجود چنین انجمنی را در سطح اصفهان دارم. محمد مستقیمی متخلص به «راهی» گرداننده این انجمن بود و با علاقه‌ای که به نوآوری در شعر داشت، تلاش می‌کرد که همه شاعران جوان از آن بهره‌مند شوند.
او افزود: در اولین جلسه هم از من خواستند شعر بخوانم اما نقد زیادی صورت نمی‌گرفت. در انجمن «کمال» از همه قالب‌ها شعر خوانده می‌شد و علاوه بر شاعران، مخاطب‌های غیرشاعر زیادی هم به آن‌جا می‌آمدند. همچنین از شاعران شناخته‌شده امروز، افراد زیادی در آن انجمن رفت و آمد داشتند. پس از آن، به انجمن صائب رفتم. آن‌جا فضا کاملا سنتی بود و اجازه خواندن شعرهای نو داده نمی‌شد. علاوه بر این، تا سه جلسه نمی‌توانستیم شعر بخوانیم و بعد، در صورت تایید اشعار، می‌توانستیم در شعرخوانی شرکت کنیم. بعد از گذشت سال‌ها، کم‌کم با برخی از دوستان شاعر محفل‌های خانگی تشکیل دادیم و از هر قالب شعر می‌خوانیدم و بحث می‌کردیم. در نهایت از دل همین محافل، در اصفهان، اولین جلسات ترانه هم تشکیل شد.
در پایان دوازدهمین نشست شیرازه شعر، این شاعر از دفترهای شعر خود شعرهایی را خواند و با حاضران به گفت‌وگو درباره آنها پرداخت.
حمیدرضا وطن‌خواه متولد دوم آذرماه ۱۳۵۰ در اصفهان، دانش‌آموخته زبان و ادبیات فارسی و معلم ادبیات دبیرستان است.
او برگزیده شعر دانشجویی سال ۷۴ در بروجرد است و در همایش‌های مختلف از جمله نخستین همایش غزل معاصر ایران در رشت (سال ۷۸) حضور داشته است. این شاعر از سال ۷۶ کارگاه‌های مختلف شعر را اداره می‌کند و تاکنون داوری جشنواره‌های شعری دانش‌آموزی و دانشجویی را برعهده داشته است.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۹۶۶۹۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ربیعی: در فولادشهر مهمان نساجی بودیم!
به گزارش “ورزش سه”، یکی از نتایج جالب هفته بیست و پنجم، پیروزی ۲ بر صفر نساجی مقابل ذوب‌آهن بود. محمد ربیعی، سرمربی ذوب آهن، بعد از این شکست تلخ در نشست خبری حضور پیدا کرد و در ابتدای این نشست، حمایت هواداران نساجی را عامل پیروزی این تیم مقابل ذوب‌آهن دانست.
او گفت: روند بازی کاملا تحت تاثیر گل اول نساجی قرار گرفته بود. هنوز اصلا بازی شکل نگرفته بود و با توجه به بازیکنان تاکید کرده بودیم، نقطه قوت تیم نساجی در ضربان ایستگاهی است، درحالی که در نیمه اول اصلا به نساجی موقعیتی نداده بودیم، دو گل خوردیم! در نیمه دوم مجبور بودیم بازتر بازی کنیم و بی‌محابا و انتحاری حمله کنیم. طبیعی بود وقتی حمله می‌کنید، به تیم حریف ضدحمله خواهید داد اما با این وجود در نیمه دوم چندین موقعیت گلزنی داشتیم. این در شرایطی بود که نساجی بلوک دفاعی هم داشت و دروازه‌بان آنها هم چند توپ خوب را گرفت. آنها هم البته دو، سه موقعیت خوب داشتند که منجر به گل نشد.
این بازی از آن مسابقاتی بود که توقعم از بازیکنانم خیلی بیشتر بود و فکر میکنم چندین عامل باعث این نتیجه شد. برای من به وضوح مشخص بود که از نظر انگیزشی تیم نساجی برتری داشت و با حضور هوادارانشان، اصلا میزبان بازی هم انگار آنها بودند. از گرم کردن تا پایان مسابقه سر پا ایستادند و تیم‌شان را تشویق کردند و در فولادشهر ورزشگاه کاملا در اختیار هواداران نساجی بود. فکر میکنم یکی از مهم‌ترین دلایل شکست ما این موضوع بود.
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند