به نقل از «شبستان»

نغمه زندگی در پس احیای میراث ماندگاری فرش بافی

تاریخ انتشار: ۱۶ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۹۹۹۶۶۹

صنایع دستی چون فرش بافی و گلیم بافی میراثی ماندگار است که در صورت احیای آن می تواند بستر رونق تولید ،اشتغال واقتصاد جامعه باشد.

خبرگزاری شبستان_ خرم آباد؛

 

چشم هایش را به تار و پود فرش دوخته است و انگشتان خود را ماهرانه لابه لای تار و پود دار قالی می چرخاند و گره روی گره و گره کنار هم، ابن حرکت تکراری زیبا بستر خلق هنری کم نظیر می شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

طرح پر نقش و نگاری در لابه لای گره ها نمایان می شود  و فرشی زیبا  به عنوان میراثی گرانبها از اقوام مختلف ایرانی که سینه به سینه به نسل امروز انتقال یافته است، خلق می شود.

 

ضرب آهنگ کوفتن شانه (وسیله ای که برای جا انداختن پود بر روی گره های فرش می کوبند) و صدای قرچ قرچی قلاب ها با گره انداختن به تارو پود فرش  رج به رج به پایان می رسد.

 

صدای شانه زدن روی ‌دار قالی، زیباترین نغمه است و صدای نغمه های فرش بافان، تصویری از زندگی، اشتغال و نانی گرم بر روی سفره خانواده است.

 

 

 زنی با پوشش گلونی همچون مربی مهربان در کارگاه حرکت می کند و با گویش لری نکات لازم را بیان می کند و دختران جوان با تکرار درس این کهن استاد تار و پود فرش را  با نخ های رنگی به هم گره می زنند.

 

دیوارهای کارگاه پوشیده از دارهای فرش، گلیم و تابلو فرش است و  دختران جوان با صدای  مادری از سرزمین لرستان گره روی گره زده و دست ها را تند تند لای نخ های آویزان فرو می برند.

 

در پس حرکت های ظریف دستان بانوان هنرمند گره‌ها  بر تار و پود چله می‌نشینند و نخ‌های رنگی در چشم برهم زدنی تبدیل به طرحی زیبا می‌شوند  وهنری از این دیار کهن زنده می ماند و با زندگی صنایع دستی خونی در رگهای اشتغال و اقتصاد خانواده ها و جامعه جاری می شود.

 

صنایع دستی میراثی ماندگار که نسل به نسل حفظ شده است و با گذر زمان نه تنها زیبایی خود را از دست نداده است که هر چشمی از جذابیت و زیبایی آن لذت می برد.

 

سمیه سبزی الوار، یکی از بانوان هنرمند لرستانی در شهر رومشکان استان لرستان است، وی مدیر  و موسس آموزشگاهی با عنوان ماندگار است و در این آموزشگاه  طرح های ماندگار سنتی و صنایع دستی را به هنرجوان بویژه افراد کم بضاعت آموزش داده می شود.

 

سمیه درس آموز هنر مادر است و هنرهای دستی بویژه فرش بافی را از دوران کودکی درآغوش مادر فرا گرفته و امروز در کنار هدایت های مادر این هنر کهن بومی را به نسل های جوان و بانوان جویای هنر دیار خود آموزش می دهد.

 

این بانوی هنرمند دست در دست مادر  در زمینه های مختلفی چون فرش بافی، گلیم بافی سنتی لرستان، سبد بافی، حصیر بافی، دوخت و دوز و ساخت انواع کیف و کمربند چرم و هر نوع وسایل دستی و طبیعی استان  مشغول به فعالیت است.

 

ایجاد بازار فروش صنایع دستی عاملی برای حمایت از اشتغال در این حوزه است

 

 

 

سمیه سبزی الوار در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان، افزود: در خانواده ای با هفت نفره متولد است و به دلیل مرگ پدر از دوران نوجوانی در سایه مهر ومحبت مادر بزرگ شده است.

 

وی با بیان اینکه از دوران کودکی در کنار دار قالی بافی و گلیم بافی بزرگ شده است، افزود: با پایان دوران دبیرستان تلاش کردم با یافتن شغلی یاری رسان مادر باشم.

 

وی با بیان اینکه تلاش برای یافتن شغلی مناسب بی نتیجه ماند، ادامه داد: هر روز در حالی که ناراحت به منزل باز می گشتم در کنار مادر طرح گلیم می بافتم.

 

سبزی الوار بیان کرد:در حالی که در حال گلیم بافی بودم، با خود فکر کردم که بیشترین توانایی من در حوزه صنایع دستی است و بهتر است در این زمینه به دنبال اشتغال باشم.

 

وی افزود: در این راستا ابتدا با مراجعه به مراکز فنی و حرفه ای و گذراندن دوره های تخصصی جهت کسب مدرک اقدام کردم و با حمایت و پشتوانه مادر کار خود را در حوزه صنایع دستی آغاز کردم.

 

سبزی ادامه داد: در ابتدا با برگزاری دوره های آموزشی برای افراد کم بضاعت و کم توان و حتی معلولان تحت حمایت بهزیستی کار کردم و بعد با راه اندازی آموزشگاه کار خود را گسترش دادم.

 

وی بیان کرد: در آموزشگاه خود از هر نوع هنر که در زمان کودکی و روی پای مادر یاد گرفته بودم بهره گرفتم و در رشته های مختلف هنرجویان را جذب کردیم.

 

 

سبزی افزود: با مشارکت و حمایت شخصی از اهالی شهر، دارهای فرش بافی را سفارش دادیم و امروز دارهای فرش بافی و گلیم بافی در بخشی از آموزشگاه و دارهای آموزشی فرش بافی، گلیم بافی و تابلو فرش در بخشی دیگر راه اندازی شده است.

 

وی همچنان مادر را ستون کار و زندگی خود می داند و گفت: گرچه با اصرار مادر تحصیلات دانشگاهی را تا مقطع کاردانی ادامه دادم، اما از انتخاب شغل صنایع دستی و انتخاب همکاری خوب و دلسوز به نام  مادر به خود می بالم و بابت این نعمت بزرگ خداوند را شاکرم.

 

سبزی الوار با بیان اینکه در کارگاه شخصی خود در حد توان کار می کنم،  اذعان داشت: در کنار هنرهای چون فرش بافی، گلیم بافی و چیت بافی تلاش می کنم تا حد امکان از وسایل و امکانات در دسترس و دور ریز برای تزئین کارهای دستی استفاده کنم.

 

 وی اظهار داشت: کارهای دستی خود و کارآموزان  را در نمایشگاه های مناسبتی چون نمایشگاه های بهاره عرضه و از این راه کسب درآمد می شود.

 

 این هنرمند لرستانی با اشاره به اشتغال جمعی از بانوان و خانواده های کم بضاعت در این آموزشگاه، ادامه داد: بسیاری از آموزش یافتگان در آموزشگاه من هم اکنون خود کارگاه های فرش بافی و گلیم بافی راه انداخته اند.

 

وی بیان کرد: در بخش کارگاهی آموزشگاه هم تعداد زیادی از بانوان شهرچغابل و روستاهای هم جوار به کار گرفنه شده اند و از راه فرش بافی و گلیم بافی امرار معاش می کنند.

 

سبزی الوار از تلاش خود برای درآمد زایی برای هنرجویان و فعالان این آموزشگاه و کارگاه خبرداد و افزود: به دنبال جذب حمایت خیران و دستگاه های اجرایی برای راه اندازی فروشگاهی محصولات صنایع دستی در شهرستان هستم.

 

 

وی ادامه دارد: گرچه در فصل بهار و مناسبت های مختلف با راه اندازی بخش نمایشگاهی، بخشی از صنایع دستی بانوان شهرستن رومشکان را عرضه می کنم و از این راه کمک خوبی به بسیاری از خانواده ها می شود.

 

سبزی الوار، ادامه داد: با راه اندازی این مرکز فروش بستری برای ارائه کارهای دستی کارآموزان، اشتغالزایی و حرکت در مسیر اقتصاد مقاومتی فراهم می شود.

 

وی  با بیان اینکه در مساجد فی سبیل الله صنایع دستی را آموزش می دهم، افزود: آموزش بستری برای توانمند سازی و تقویت اقتصاد خانواده ها و اقتصاد جامعه است.

 

 

این بانوی هنرمند خاطرنشان کرد: با توانمند سازی بانوان در قالب دوره های آموزشی بستر برای اشتغال این بانوان و کمک به معیشت خانواده ها فراهم می شود.

 

علاقه زنان و دختران جوان به کهنه هنر فرش بافی برایم بسیار لذت بخش است

 

 در کنار مادری منشینم که دلسوزانه به همه کارآموزان سر می زند و با دستان خسته اما پرتوان خود گره روی گره زده و نقشه فرش را می خواند.

 

چشم هایش را به نقشه دوخته است و دستانش را تندتند لای نخ های آویزان و دار قالی فرو می برد  و در زیر دستان هنرمند این مادر لرستانی گل ها و شاخه های نقش بسته بر فرش پیچ تاب می خورد.

 

گویی « آقا بانو رشنو امرایی» در طرح های رنگارنگ گلیم و فرش  و گل های ریزو درشت  این طرح ها تصویر خاطرات جوانی و کوچ ایل و سبزی و زیبایی را نقاشی می کند و من مبهوت  حرکت دستان، گره نخ ها و شانه زدن های می شوم که روی فرش نقش می تراشند و چه هنر زیبایی است فرش بافی و گلیم بافی.

 

 

مادری مهربان که با مهری خاص و با گویش زیبای خود در کنارم می نشنید و از خاطرات جوانی خود حرف می زند و اینکه فرش بافی، گلیم بافی، چیت بافی، ماشته بافی و چادر بافی را در کنار مادر خود فرا گرفته است.

 

بانو رشنو امرایی متوجه حیرت من  شده است و می گوید، من هم در دوران کودکی هرگاه کنار مادرو خواهران بزرگتر از خود می نشستم که چگونه فرش می بافند حالی خاص و حیرتی عجیب داشتم.

 

وی با بیان اینکه درس فرش بافی و گلیم بافی در کنار دستان نوازشگر مادرم فرا گرفته ام، افزود: آن روزگاران حتی پدر هم دستی بر فرش بافی داشت و گاهی در کنار مادر می نشستد و گاهی دیگر کارهای مردانه چون گیوه بافی را در روزگار فراغت از کار در زمستان ها انجام می داد.

 

این مادر با بیان اینکه در طول عمرم همیشه دار قالی یا گلیم را بخشی از منزل خود آویزان داشته ام، افزود: ایده راه اندازی کارگاه و آموزشگاه از سوی دخترم بسیار برایم لذت بخش بود.

 

وی افزود: حضور دختران جوان و نوجوان در این کارگاه و تلاش برای فراگیری برایم بسیار لذت بخش است و من با عشق برخی روزها همراه دخترم به کارگاه می آیم و درکنار زنان و دختران جوان فرش و گلیم می بافیم.

 

بانو رشنو امرایی ادامه داد: بیشتر اوقات خود را در منزل با خرید پشم گوسفندان ( شستن، ریسیدن و رنگ کردن) در حال آماده کردن پشم و نخ های مورد نیاز برای آموزشگاه هستم.

 

آری اینجا ناخود آگاه چشم ها به چرخش سریع انگشتان، صدای نقشه خوانی، صدای ابزار فرش بافی همراه می شود و نزاره گر وصل شیرین تارها و پودها  و خلق زیبای گلستانی به دست بانوان فرش باف می شود.

 

صنایع دستی چون فرش بافی و گلیم بافی میراثی ماندگار است که در صورت احیای آن می تواند بستر رونق  تولید ، اشتغال واقتصاد خانواده و جامعه باشد.

 

استان لرستان که پیشینه کهنی در زمینه فرش دارد و دستی هم در تولید، گرچه هنر دست هنرمندان این دیار به  نام  های دیگر در بازارها به فروش می سد و دست  این کهن دیار از هویت هنری و صاحب اثر بودن خالی است.

 

پایان پیام/85

منبع: شبستان

کلیدواژه: مسجد مسجد مسجد خطبه های نماز جمعه مسجد استان بوشهر خبرگزاری شبستان وفات حضرت معصومه س انتخابات مجلس فعالیت های مسجدی رونق تولید فرش بافی اشتغال

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۹۹۹۶۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نمایشگاهی از نیم قرن تلاش برای احیای جلفا

ایسنا/اصفهان عضو شورای عالی میراث فرهنگی و گردشگری معتقد است: «علت خرابی آثار تاریخی، جهل و علت ترجیح مکان‌های بی‌ارزشِ امروزی بر مکان‌های ارزشمند کهن، کوته‌نظری نسبت به منافع سوداگرانۀ خُرد است.»

سیدمحمد بهشتی شیرازی، بعدازظهر پنجشنبه (۶ اردیبهشت‌ماه) در آیین افتتاحیه نمایشگاه «نیم‌قرن تلاش برای احیای جلفای اصفهان» (نمایشگاهی از عکس‌های احمد منتظر) که در محل ساختمان مدرسۀ فرانسوی‌ها (دانشکده هنرهای تجسمی دانشگاه هنر اصفهان) بیان شد، گفت: من زمانِ رفتن به سازمان میراث فرهنگی در سال ۷۶ با چند نکته مواجه شدم. سازمان میراث فرهنگی یک سازمان دولتی بوده و در سال‌هایی که ما در آنجا بودیم پولی برای پرداخت پاداش و عیدی و حق مأموریت به کسی را نداشت و کارمندان آنجا نیز با هزینه‌های خود به سفر می‌رفتند. انگیزه آن‌ها برای کار، پطرس بودن بود (اقتباسی از داستان پطرس فداکار در کتاب‌های درسی) بود و یکی از این پطرس‌ها احمد منتظر است.

او افزود: من ۵۰ سال پیش شعر می‌گفتم. آن زمان قصد سرودن شعر و حالی شبیه به یک حسرت بزرگ داشتم؛ انگار یک فرصت طلایی را ازدست‌داده بودم که غیرقابل‌جبران بود! ۵۰ سال پیش شروع این شعر را این‌گونه نوشتم: «اردیبهشت هم تمام شد» و ۵۰ سال است که نتوانستم یک کلمه به آن اضافه کنم. اردیبهشت‌، ماه عجیبی است که اتفاقات بسیاری در آن می‌افتد و وقت بسیاری از کارها بوده که اگر ازدست‌ برود قابل بازگشت نیست.

عضو شورای عالی میراث فرهنگی و گردشگری سپس این دو پرسش را مطرح کرد که چرا کار عکاس‌ها ارزشمند است، سپس در پاسخ گفت:۲ چیز طیره عقل است؛ دیدن به‌وقت ندیدن و ندیدن به‌وقت دیدن؛ و این همان کارِ عکاسان است. آن‌ها کمک می‌کنند که آنچه نباید دید را ندید و آنچه باید دید را ببینیم. ما در زندگی از ۲ واژۀ «کهن» و «کهنه» استفادۀ بسیار کرده‌ایم و معمولاً توجهی به تفاوت ماهوی آن‌ها نداریم. هردو واژه با زمان، سروکار دارند و ازاین‌جهت با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند. «کهن» و «کهنه» ضد یکدیگر بوده و از جنس هم نیستند. «کهنه»، دورریختنی، بی‌ارزش و حضورش ملال‌آور است، درصورتی‌که «کهن» آن چیزی است که دور نمی‌اندازیم. ما بسیاری از اوقات از تکرار خسته می‌شویم، ولی اگر از تکرار غروب و طلوع خورشید خسته نمی‌شویم، و این موضوع به دلیل کهن بودن آن است‌.

بهشتی خاطرنشان کرد: کار یک عکاس، ثبت آن چیزی است که استعداد کهن بودن را دارد و واجد ارزشی است و زمان آن را مستعمل نکرده و عکاس آن را بیرون کشیده و پیش چشم ما می‌گذارد. هر چیزِ کهنی از روز اول کهن و هر چیز کهنه‌ای نیز از روز اول کهنه است. نو شدن، اقتضای امر کهن است. احمد منتظر تعدادی از مستندات ساختنان های جلفا را به نمایش گذاشته و زیر بعضی از آن‌ها به خط سرخ نوشته‌اند که «اردیبهشت هم تمام شد.»

رئیس اسبق سازمان میراث فرهنگی و گردشگری اضافه کرد: دلیل ترجیح مکان‌های بی‌ارزشِ امروزی بر مکان‌های ارزشمند کهن، کوته‌نظری نسبت به منافع سوداگرانۀ خُرد است. علت خرابی آثار تاریخی، جهل است که بسیاری را نیز متقاعد می‌کند. 

بهشتی با اشاره به اینکه برپایی نمایشگاه «نیم قرن تلاش برای احیای جلفای اصفهان» یک تذکر برای ما است، اضافه کرد: ردپای همه کارهایی که در این شهر کرده‌ایم، باقی است و نمی‌توان آن‌ها را پاک کرد. این نمایشگاه یک هشدار خوب از این بابت بوده که ما هوشیارتر عمل کنیم.

او در ادامه گفت: در شهر ایروان به‌اندازه جلفای اصفهان اثری وجود ندارد که ۱۵۰ سال بیشتر عمر داشته باشد، ولی در جلفای اصفهان چنین آثاری وجود دارد. 

یک آروز؛ ثبت جهانی بافت تاریخی اصفهان

همچنین میثم بکتاشیان، معاون فرهنگی هنری سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشب شهردااری اصفهان نیز چنین بیان کرد: دفتر فرهنگ و معماری، یک دفتر تخصصی ذیل این است که رسالتش پرداختن به موضوع فرهنگ معماری و شهرسازی به‌طور تخصصی است.

او با بیان اینکه در جای‌جای اصفهان با مصوناتی که توسط هنرمندان بزرگی خلق‌شده، روحمان جلا پیدا می‌کند، ادامه داد: پاسداشت فرهنگ اصیل معماری گذشته برای ما اهمیت دارد. ما در هفته فرهنگی سعی کردیم با تنوع برنامه‌ها در موضوعات مختلف، به سلایق مختلف مردم بپردازیم تا هرکس برنامه موردنظر خود را انتخاب کند. امیدوارم بتوانیم هرچه بهتر حوزه فرهنگ اصیل ایرانی اسلامی را توسعه دهیم.

بکتاشیان تأکید کرد: بسیاری از شهرهای دیگر با قدمت کمتر، توانسته‌اند که بافت تاریخی خود را به ثبت جهانی برسانند. نکته‌ای که در دفتر فرهنگ و معماری به‌عنوان یک آرزو آن را دنبال می‌کنیم، ثبت جهانی بافت تاریخی اصفهان است.

به گزارش ایسنا، علاقه‌مندان برای بازدید از نمایشگاه «نیم‌قرن تلاش برای احیای جلفای اصفهان» می‌توانند تا ۱۳ اردیبهشت‌ماه به دانشکده هنرهای تجسمی دانشگاه هنر اصفهان(مدرسۀ فرانسوی‌ها)، واقع در خیابان حکیم نظامی، کوچه سنگتراش‌ها، کوی چهارسوقی‌ها مراجعه کنند. 

انتهای پیام