به نقل از «ایرنا»

راه های تامین ویتامین D کدام است؟

تاریخ انتشار: ۱۸ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۰۲۱۸۰۷

بیشترین مقدار ویتامین D در میانه روز (ظهر) در بدن ساخته می شود به شرطی که حداقل صورت و دست ها بدون هیچ لایه محافظی (مانند کرم های ضد آفتاب) در معرض نور خورشید قرار بگیرند.

ارتباط ویتامین D یا به اصطلاح “ویتامین آفتاب”، با سلامت استخوان ها، برای همگان ثابت شده و محرز است، اما امروزه علاقه مندی فراوانی به این ویتامین به دلیل ارتباط با بیماری های مختلفی از جمله ام اس، انواع سرطان، بیماری های قلبی- عروقی و دیابت ایجاد شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

طی سال های اخیر، محققان پیشنهاد کرده اند که ویتامین D می تواند نقشی حیاتی در تنظیم گلوکز (قند خون)، انسولین و التهاب داشته باشد که این یافته، می تواند به نوبه خود یک هشدار مهم برای پیشگیری از  بیماری های قلبی- عروقی و دیابت باشد.

بدن جهت حفظ عملکرد صحیح و سلامت خود نیاز به ویتامین ها دارد. ویتامین ها به دو گروه اصلی تقسیم می شوند: ویتامین های محلول در آب و ویتامین های محلول در چربی. ویتامین D از دسته ویتامین های محلول در چربی است (ویتامین های محلول در چربی شامل ویتامین های A، D، K و E  و ویتامین های محلول در آب شامل ویتامین های گروه B و ویتامین C است). ویتامین D مانند سایر ویتامین های محلول در چربی در کبد و بافت های چربی ذخیره می شود و همانطوری که مقادیر اضافه آن می تواند سمی باشد، کمبود آن در بدن نیز با بروز بیماری های مختلف جسمی و روحی ارتباط دارد.

ویتامین D برخلاف سایر ویتامین ها می تواند در بدن از نور خورشید نیز ساخته شود، درحالی که بیشتر ویتامین ها فقط باید از طریق غذا تامین شوند.

برخی عوامل بر امکان تولید ویتامین D در اثر تابش نور خورشید تاثیر گذارند. افرادی که پوست تیره ای دارند، یا در مناطقی دور از خط استوا زندگی می کنند، افرادی که دارای اضافه وزن یا چاقی هستند یا پوشش کامل در برابر نور خورشید دارند (استفاده از ضد آفتاب، لباس های پوشیده، دستکش، کلاه و غیره) و افراد مسن، نمی توانند به مقدار کافی ویتامین D از طریق نور آفتاب به دست بیاورند. بنابراین برای این دسته از افراد، استفاده از مکمل ویتامین D ضروری است.

همچنین آلودگی هوا از جمله عواملی است که مانع سنتز ویتامین D توسط نور خورشید در بدن می شود. بنابراین در مورد افراد ساکن در کلان شهرها که عموما” هوای آلوده ای دارند هم باید به امکان وجود کمبود ویتامین D توجه شود.

غنی ترین منابع غذایی ویتامین D شامل روغن کبد ماهی، ماهی های چرب مانند ماهی سالمون، لبنیات و تخم مرغ هستند. از آنجا که این ویتامین به مقدار فراوان در منابع غذایی وجود ندارد، دریافت مکمل آن، با در نظر گرفتن میزان مواجهه مفید فرد با نور خورشید، در صورت تجویز از سوی پزشک یا متخصص تغذیه، توصیه می شود.

تنها راه تشخیص کمبود ویتامین D، آزمایش خون است. اگرچه علائمی همچون مشکلات گوارشی، تعریق در ناحیه پوست جمجمه، استخوان درد، افزایش وزن و بی حوصلگی می توانند تا حدودی نشانگر کمبود ویتامین D در بدن باشند.

با وجودی که ایران کشوری آفتابی است بررسی ها نشان می دهند که ما در بیشتر مناطق کشور در حدود ۸۰ درصد کمبود ویتامین D داریم. نوع لباس، گرد و غبار، شیشه پنجره ها، هوای ابری، هوای آلوده و کرم های ضد آفتاب می توانند مانع رسیدن اشعه ماوراءبنفش به بدن و ساخته شدن ویتامین D مورد نیاز در بدن فرد شوند. همچنین منابع غذایی ویتامین D بسیار محدود هستند و غنی سازی مواد غذایی با ویتامین D در ایران به شکل گسترده انجام نمی شود.

گیرنده های ویتامین D تقریبا در تمام سلول های بدن وجود دارند که این نشان دهنده نقش مهم ویتامین D در فرآیندهای شیمیایی بدن است. اما این ویتامین نقش قابل توجه و مهمی در تنظیم عملکرد سلول های بتای پانکراس (سلول های ترشح کننده انسولین در پانکراس یا همان لوزالمعده) دارد.

در دیابت نوع ۱ که ترشح انسولین در آن مختل می شود، سلول های بتای پانکراس توسط سیستم ایمنی بدن تخریب میشوند و در دیابت نوع ۲، سلول های بتا تلاش می کنند تا انسولین بیشتری تولید کنند چون در سایر بافت های بدن مقاومت به انسولین وجود دارد و این هورمون نمی تواند عملکرد لازم را داشته باشد. از جمله مهمترین عواملی که باعث مقاومت به انسولین می شوند؛ اضافه وزن، نداشتن فعالیت فیزیکی، چربی شکمی زیاد و زمینه ژنتیکی است.

مطالعات نشان داده اند که ویتامین D در سلول های بتا پانکراس بر تولید و ترشح انسولین اثر می گذارد. ترشح انسولین وابسته به کلسیم است و جذب کلسیم نیز تحت تاثیر ویتامین D قرار می گیرد. برخی از مطالعات حیوانی نشان داده اند که کمبود ویتامین D منجر به کاهش تولید انسولین می شود. همچنین محققان نشان داده اند که کمبود ویتامین D باعث کاهش حساسیت بافت ها به انسولین و در نتیجه بروز دیابت نوع ۲ میشود.

ویتامین D جزء آن دسته از ویتامین های محلول در چربی است که قابلیت ذخیره شدن در بدن را دارد. در صورت مصرف بیش از حد مجاز، می تواند باعث عوارضی از قبیل رسوب کلسیم در کلیه ها، ریه ها، قلب، گوش، دردهای استخوانی، از دست دادن اشتها و تهوع، افزایش حجم ادرار، یبوست، اختلالات کلیوی و موجب مسمومیت شود.

 کمبود ویتامین D با افزایش نمایه توده بدنی، فشار خون بالاتر، تری گلیسرید بالا و مقاومت به انسولین که همگی از عوامل مستعد کننده فرد به بروز دیابت نوع ۲ هستند، ارتباط دارد. اما، نکته حائز اهمیت این است که دریافت مقادیر مطلوبی از ویتامین D در پیشگیری یا کنترل دیابت موثر است و مصرف بیش از حد آن همراه با عوارض جدی است. بنابراین، مصرف ویتامین D از طریق مکمل، نیازمند بررسی های پزشکی و تحت نظر پزشک یا متخصص تغذیه باید صورت گیرد و لازم است که از مصرف خودسرانه آن پرهیز شود. همچنین توصیه می شود با توجه به شیوع بالای کمبود ویتامین D در ایران وضعیت ویتامین D خون در همه افراد بخصوص افرادی که در مرحله پیش دیابت قرار دارند، مورد بررسی قرار گیرد.

عضو هیئت علمی دانشکده علوم تغذیه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

1834

برچسب‌ها ویتامین D قند خون بهداشت و درمان دیابت

منبع: ایرنا

کلیدواژه: ویتامین D قند خون بهداشت و درمان دیابت ویتامین D قند خون بهداشت و درمان دیابت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۰۲۱۸۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

یک عامل مهم ابتلا به یائسگی زودرس

تحقیقات اخیر نشان می‌دهد هرچه زنان در سنین پایین و زودتر به دیابت مبتلا شوند، ممکن است زودتر وارد یائسگی شوند. از آنجا که نرخ دیابت به طور پیوسته افزایش یافته است، هدف از این تحقیق این بود که پیامدهای طولانی‌مدت دیابت پیش از یائسگی بر سلامتِ باروری زنان بررسی شود. مطالعات روی بیش از ۱۱۰۰۰ زن نشان داد که: تشخیص دیابت نوع ۱ قبل از ۳۰ سالگی یا دیابت نوع ۲ بین ۳۰ تا ۳۹ سالگی، هر دو با شروع زودرس یائسگی ارتباط دارد. از طرفی تشخیص دیابت نوع ۲ بعد از ۴۰ سالگی، در مقایسه با زنانی که به دیابت مبتلا نیستند، با یائسگی دیررس مرتبط است.

ناگفته نماند که در این میان، محققان هیچ ارتباط معناداری بین دیابت در دوران بارداری (دیابت بارداری) و سن یائسگی پیدا نکردند.

دکتر وراتی مهرا، نویسنده این مطالعه از دانشگاه تورنتو، گفت: ما در طی این مطالعات، دریافتیم ارتباطی قطعی میان تشخیص زودهنگام دیابت و یائسگی زودرس [در مقایسه با افرادی که دیابت نداشتند] وجود دارد.

او گفت: امیدواریم نتیجه تحقیقات ما، شروعی باشد برای تحقیقات مفصل در این زمینه؛ تا بتوانیم اثرات طولانی‌مدت دیابت بر بدن انسان و سیستم تولید مثل را بهتر درک کنیم و تا حد ممکن از عوارض آن پیشگیری نماییم.

همزمانی دیابت و یائسگی

دیابت و یائسگی وقتی با یکدیگر همراه می‌شوند، می‌توانند تاثیرات مختلفی بر روی بدن داشته باشند که مهم‌ترین آنها «تغییر سطح قند خون» است. در این شرایط، پاسخی که سلول‌ها به ترشح هورمون انسولین می‌دهند، تحت تأثیر دو هورمون استروژن و پروژسترون قرار می‌گیرد. انسولین هورمونی است که برای دریافت و استفاده از قند خون توسط سلول‌ها ضروری است. با تغییر سطح هورمون‌های زنانه در دوران یائسگی، سطح قند خون هم دچار نوسان می‌شود. در این دوران ممکن است متوجه شوید که قند خونتان بیشتر از قبل تغییر می‌کند، ناگهان افت می‌کند یا ناگهان بالا می‌رود. درصورتی که میزان قند خون از کنترل خارج شود، ریسک بروز عوارض دیابت در شما بالا می‌رود.

یائسگی می‌تواند کنترل قند خون را دشوار کند، با این حال می‌توان این وضعیت را مدیریت کرد؛ کافیست یک سبک زندگی سالم را انتخاب کنید؛ برنامه‌ غذایی مغذی و روزانه ۳۰ دقیقه پیاده‌روی ساده علاوه بر کنترل دیابت، در کاهش عوارض یائسگی و ایجاد حس بهتر در شما نقش دارد.

در این بین‌، اندازه‌گیری مکرر قند خون و فشار خون را فراموش نکنید.

طبق گفته کارشناسان، نتایج حاصل از تحقیق فوق، به شواهد روبه‌رشد عوارضی که دیابت بر بدن انسان وارد می‌کند، افزوده شده است. یافته‌ها نشان می‌دهند زنانی که در سنین جوانی به دیابت مبتلا می‌شوند، بیشتر مستعد پیری تخمدان‌ و یائسگی زودرس هستند.

منبع: upi

۲۳۳۲۳۳

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901426