به نقل از «ایسنا»

قصه‌هایی متفاوت از «سینما» این‌بار در «حقیقت»

تاریخ انتشار: ۲۲ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۰۷۷۳۵۸

سیزدهمین دوره جشنواره «سینما حقیقت» که به نیمه راه خود رسیده با آثار گوناگونی میزبان علاقه‌مندان به مسنند شده و در بین آن‌ها فیلم‌هایی هستند که موضوع‌شان حول محور «سینما» می‌چرخد.

به گزارش ایسنا، در میان آثار ایرانی بخش‌های مختلف کوتاه، نیمه بلند و بلند این دوره از جشنواره فیلم مستند، فیلم‌ها را مثل همیشه می‌توان به نحوی دسته بندی کرد که تکرار محوریت بعضی از آن‌ها زیادتر باشد و امسال خود سینما یا ساخت یک فیلم، سوژه چند مستند ساز شده که خیلی از آن‌ها با استقبال مخاطبان جشنواره هم روبرو شده‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

فیلم کوتاه «آشو» یکی از آن مستندهاست که اولین تجربه فیلمسازی کارگردانش جعفر نجفی هم هست.

این کارگردان متولد کوهرنگ، فیلمی درباره یک کودک چوپان به نام «آشو» ساخته است که دل‌بسته‌ سینما و بازیگری است. او از صبح تا شب با گله‌اش مشغول است و همزمان با عشقی که به فیلم‌های مطرح سینمای جهان دارد، زندگی‌اش را با رویاهایش سپری می‌کند.

«ایرانوود» دیگر فیلمی است که در روستایی از یاسوج ساخته شده و خیلی از مشکلات و دغدغه های کارگردان‌های سینما را در موقعیتی کمدی می‌توان در این فیلم دید.

رضا دانش پژوه در «ایرانوود» سراغ یکی از اولین فیلمسازان استان خود رفته که می‌خواهد دومین فیلمش را با کمک اهالی روستایش بسازد اما با وجود اینکه فیلمنامه‌اش مجوز گرفته، از کدخدا گرفته تا تک تک  روستاییانی که برای بازی در فیلم انتخاب شده‌اند نه تنها تاکید دارند که فیلمنامه را اول باید تایید کنند، بلکه ممیزی‌های خود را هم اعمال می‌کنند. 

«سینما چهار باغ» عنوان مستند دیگری است که در جشنواره‌ی سینما حقیقت به نمایش درآمده است.

کارگردان اصفهانی  این فیلم، علیرضا منصوری در سینما «چهار باغ» سراغ اصغر الواری، آپاراتچی در آستانه بازنشستگی این سینما رفته است چون با توجه به دیجیتال شدن سینما، این آپاراتچی نگران آپارات قدیمی خودش است که به سرنوشت دیگر آپارات‌ها دچار نشود.

«قصری با دیوارهای قرمز» به کارگردانی عباس رزیجی که متولد اهواز است در بخش فیلم‌های نیمه بلند جشنواره حضور دارد. این فیلم درباره داود روستایی، مستندساز نسل اولی سینمای ایران است که تمام آثارش چه پیش از انقلاب و چه پس از آن توقیف شده و هیچ فیلم اکران شده‌ای ندارد.

اما فیلم دیگری که جزو پرمخاطب‌های جشنواره هم بوده، «صحنه هایی از یک جدایی» به کارگردانی وحید صداقت است که پیش‌تر به همراه تهمینه منزوی مستند «درباره فروشنده» را با محوریت فیلم «فروشنده» اصغر فرهادی ساخته بود.

 این مستند، در گفت‌وگویی با اصغر فرهادی و نیز ابراهیم گلستان، مایک لی و ژان کلود کریر به نقل خاطرات و نظراتی درباره فیلم اسکار گرفته «جدایی نادر از سیمین» می‌پردازد. 

«صحنه هایی از یک جدایی» همچنین تصاویری از پشت صحنه «جدایی نادر از سیمین» را نشان می‌دهد.

این فیلم‌ها در روزهای باقی‌مانده از جشنواره سانس‌های دیگری برای نمایش دارند که علاقه‌مندان با مراجعه به سایت جشنواره می‌توانند بلیت آن را خریداری کنند.

جشنواره سینما حقیقت تا 25 آذرماه در پردیس چهارسو برگزار می‌شود.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: جشنواره سینما حقیقت اصغر فرهادي

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۰۷۷۳۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ماجرای ورورد فیلمساز مشهور آمریکایی به تهران

تا پیش از شیوع کرونا و تغییرات مدیریتی در سینما، چند سالی بود که جشنواره فیلم فجر نه فقط در بهمن‌ماه بلکه در اردیبهشت‌ با ساختار و شمایلی متفاوت برگزار می‌شد و میزبان سینماگران و فیلم‌هایی از کشورهای دیگر بود.

به گزارش ایسنا، جشنواره جهانی فجر با وجود برخی انتقادهایی که در داخل کشور نسبت به آن مطرح می‌شد، جایگاهی پیدا کرده بود که در همان چند دوره‌ی برگزاری چهره‌های بنامی از سینمای دنیا را به ایران کشاند از جمله پل ژوزف شریدر که درست در همین روز چهارم اردیبهشت‌ماه در نشستی خبری در پردیس سینمایی چارسو مقابل خبرنگاران ایرانی نشست.

نقش متفاوت لیلا حاتمی در یک فیلم آمریکایی

شریدر -فیلمنامه‌نویس و کارگردان مشهور امریکایی - که فیلمنامه‌های «راننده تاکسی» و «گاو خشمگین» ساخته مارتین اسکورسیزی را نوشته و در روزهای گذشته فیلم جدیدش با نام «اوه، کانادا» به بخش مسابقه اصلی جشنواره کن راه یافته است، اردیبهشت سال ۱۳۹۸ به جشنواره جهانی فجر در تهران آمد و پس از برگزاری یک کارگاه فیلمنامه نویسی، در یک نشست خبری پاسخگوی سوال‌ اهالی رسانه شد.

او در آن نشست با اشاره به اینکه «در دنیا چند فستیوال هستند که می‌توان جشنواره جهانی فجر را با آن‌ها مقایسه کرد مثل جشنواره تورنتو ولی از ابعاد این جشنواره و تعداد فیلم‌های حاضر در آن شگفت‌زده شدم» درباره آشنایی‌ خود با سینمای ایران گفته بود: «درباره جایگاه سینمای ایران که تردیدی نیست چون جایگاه ویژه‌ای دارد. در ۱۵ سال گذشته (تا سال ۱۳۹۸) سه نهضت ملی سینمای ایران، رومانی و آرژانتین شکل گرفته و همیشه این انتظار می‌رود که در هر جشنواره‌ای از سینمای ایران فیلمی حضور داشته باشد. برای بیشتر ما در غرب، سینمای ایران با کیارستمی شروع شد ولی بعد به فرهادی رسیدیم و حالا هم فیلم‌های دیگری هستند. یکی از دوستان من گادفری چیشایر (منتقد آمریکایی) است که فیلم‌های ایرانی زیادی دیده و کتابی درباره سینمای ایران می‌نویسد و به من فیلم‌های ایرانی پیشنهاد می‌دهد.»

شریدر که سال گذشته در جشنواره فیلم ونیز با دریافت جایزه یک عمر دستاورد هنری تقدر شد، درباره آینده سینما با وجود شبکه‌های مختلف و کمپانی‌هایی مثل نتفلیکس بیان کرده بود: «من فکر می‌کنم در این صد سال هرچه آموختیم خیلی به کارمان نیاید چون همه چیز تغییر کرده، مدت زمان فیلم‌ها عوض شده و اینکه کجا فیلم ببینیم و چگونگی پخش و عرضه، همگی تغییر کرده است. قبلاً فکر می‌کردم در یک مقطع گذار هستیم ولی الان فکر می‌کنم در یک مقطع گذار دائم هستیم. الان دیگر بازار هدف، آمریکایی‌ها نیستند بلکه برای چینی‌ها می‌سازیم.»

وی همچنین با اشاره به رشد روزافزون تکنولوژی گفته بود: «در حالی‌که فیلم‌ها منحصر به کلاس خاصی از فیلم‌سازان بودند، تکنولوژی این مرزها را شکسته و هر کسی می‌تواند فیلم بسازد. پس خبر خوب برای آینده سینما این است که هر کسی می‌تواند فیلم بسازد ولی خبر بد این است که دیگر نمی‌شود امرار معاش کرد.»

شریدر در بخشی دیگر از آن نشست درباره اینکه به نظر می‌رسد شناختش از سینمای ایران بیشتر با فیلمسازانی باشد که به نوعی سیاسی شناخته شده‌اند، بیان کرده بود: «تا جایی که من می‌دانم دو نوع سینما در ایران وجود دارد؛ یکی برای مجامع عمومی است و یکی هم داخلی و من بیشتر فیلم‌هایی را دیده‌ام که بیرون نمایش داشته‌اند، اما فیلم‌هایی را که درباره جنگ بوده چون خارج از کشور چندان نمایشی نداشته مسلماً ندیده‌ام. شما مثل فیلیپین دو سینمای داخلی و خارجی دارید و به همین دلیل دو جشنواره فجر هم دارید. با این حال من هیچ‌کدام از کارگردان‌ها مثل کیارستمی، فرهادی و پناهی را سیاسی نمی‌دانم ولی می‌دانم فیلم‌های سیاسی جذابی می‌شود اینجا ساخت.

این فیلمساز امریکایی در آن مقطع در واکنش به تحریم‌های رییس جمهور وقت ایالات متحده (دونالد ترامپ) علیه ایران و آسیب‌های آن به هنرمندان و سینما با ابراز تأسف از تحریم‌ها اظهار کرده بود: «الان دورانی است که نمی‌شود به امریکایی بودن افتخار کرد، در حالی که من همیشه و حتی زمان جنگ ویتنام به آمریکایی بودنم افتخار می‌کردم. در حال حاضر آنچه پیش آمده به بهانه تغییر رژیم ایران و در واقع برای دستیابی به نفت و منابع طبیعی شما است و این چیزی است که در ۱۰۰ سال گذشته وجود داشته و تأثیر یک هنرمند در مقایسه با ماشین پروپاگاندا خیلی اندک است. به همین دلیل به نظرم این وضعیت بسیار عذاب‌آور است.»