آقای علم الهدی! تحلیل سایت رهبر انقلاب را بخوانید/ غم مشارکت پایین در انتخابات را ندارید چون...
تاریخ انتشار: ۲۳ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۰۹۵۳۹۰
آقای علمالهدی امام جمعه مشهد گفته است: «با آن که جمهوری اسلامی یک قلعۀ ایمن است اما دشمن می تواند از دروازۀ بزرگ انتخابات و مردمسالاری به آن نفوذ کند.»
وی در عین حال یادآور شده است: «این دروازه، نگهبان و پاسدار دارد که اجازه نمی دهد خارجی وارد شود و یقیناً انگلیسی، آمریکایی، فرانسوی و یهودی از این دروازه وارد نمیشوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
احتمالا حدس میزنید نویسندۀ این سطور قصد دارد در باب نظارت استصوابی بنویسد و این که مگر شورای نگهبان قریب نیمی از کاندیداها را در هر دوره ردّ صلاحیت نمیکند یا از تقلیل جایگاه مجلس شورای اسلامی که در قضیه اف.ای.تی.اف تصویب کرده و به قانون بدل نمی شود و در ماجرای بنزین اساساً به بازی گرفته نشد و بر انگیزۀ مشارکت تأثیر گذاشته است.
این سخنها اگرچه درست است اما انگیزۀ این نوشته نیست. میخواهم از منظری دیگر سخنان آقای علمالهدی را نقد کنم. پس، نخست در این عبارات تأمل کنید:
« نتایج انتخابات ۲۴ خرداد ۱۳۹۲ جبران " ذخیرۀ منفی" خرداد ۱۳۸۸ است. در آن انتخابات، سرمایۀ سیاسی حاصل از مشارکت ۴۰ میلیونی مردم و آن پس انداز به یک باره طی چند ماه فتنۀ پس از انتخابات از بین رفت و حتی به صورت منفی و بدهی درآمد... در انتخابات ۸۸ برخی تصور کردند یک تقلب در مقیاس جابه جایی ۱۱ میلیون رأی اتفاق افتاده است. با انتخابات ۱۳۹۲ به طور کلی این تصور غلط اصلاح شد و ذخیرۀ منفی به سرمایۀ سیاسی مثبت تبدیل شد...انتخابات ۹۲ زخم های کهنه را ترمیم کرد و تقریب دیدگاه ها سرمایه سیاسی مضاعف برای نظام به ارمغان آورد... انتخابات به مثابه یک شرکت سهامی عام و فراگیر است که سرمایۀ سیاسی را افزایش می دهد...»
این تحلیل را روزنامۀ کیهان در نیم صفحه در روز شنبه ۲۲ تیر ۱۳۹۲ و به نقل از پایگاه اطلاع رسانی مقام معظم رهبری چاپ کرد.
آن نکته که آقای علمالهدی نمیداند یا نمیخواهد بداند این است که انتخابات مشارکتی و رقابتی و با نرخ بالا (مانند سال ۹۲ با ۷۳ درصد) سرمایۀ سیاسی به حساب می آید و مثل حساب بانکی باید برای واریز به آن تلاش کنند. در نگاه آقای علم الهدی اما انتخابات "در"هایی را باز می کند و او نگران ورودی ها و نفوذیهاست.
اما مگر این قلعه از آنِ همه نیست؟ مگر نمیگویند مجلس، «خانۀ ملت» است؟ آیا باید نگران ورود نمایندگان ملت به خانه ملت بود؟
با نگاه آقای علمالهدی اگر نرخ مشارکت در انتخابات پیش رو پایین بیاید (که با توجه به سردی فضا و نومیدی محسوس، امری محتمل است) غمی نیست چون مهم "دروازه" است که بسته میماند و همفکران ایشان وارد شوند کفایت می کند. با نگاه کلان و تحلیل پیش گفته اما چنین نیست چرا که یک بار " ذخیرۀ منفی" در سال ۱۳۸۸ تجربه شده است.
شاید لازم باشد امام جمعۀ مشهد یک بار دیگر تحلیل سال ۹۲ را بخواند تا بداند در نگاه رسمی نظام، نرخ مشارکت به سبب اعتبارزایی مهم است. دغدغۀ ایشان اما انگار اعتبار زایی یا اعتبارزدایی نیست. این است که دروازه، بسته بماند یا آن قدر باز نشود که "دیگری" وارد شود. موجوی حساب، چقدر است، این دیگر دغدغۀ ایشان نیست.
۲۷۲۱۵
کد خبر 1331043منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: سید احمد علم الهدی روزنامه کیهان باشگاه استقلال لیگ برتر نوزدهم بوریس جانسون ایالات متحده آمریکا آندره استراماچونی انگلیس جشنواره سینما حقیقت دونالد ترامپ انتخابات مجلس یازدهم عراق
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۰۹۵۳۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تظاهرات دانشگاهی، مهمترین عنصر تحلیل قدرت آمریکا
دانشگاههای آمریکا یکی از مهمترین عناصر قدرت نرم راهبردی آن به شمار میروند. نقش دانشجویان و اساتید تنها به کسب علم محدود نمیشود، بلکه بیشتر به شخصیتسازی و جوانه زدن تمایلاتی میرسد که پشتوانه درک حقیقت هستند. این همان چیزی است که جرقههای تحصن و تظاهرات در محکومیت جنایت نسل کشی رژیم صهیونیستی را در فلسطین اشغالی برانگیخته است.
به گزارش ایسنا، متن پیش رو یادداشت احمد القطامین، تحلیلگر سیاسی اردن است که در پایگاه خبری«راهبرد معاصر»منتشر شده است:
وقتی صحبت از نقش دانشگاه ها در زندگی اجتماعی هر کشوری می شود، از بستری تعاملی صحبت می شود که در آن دو عنصر علم و اندیشه با هم ارتباط تنگاتنگ دارند و در نتیجه لوکوموتیوی را تشکیل می دهند که جامعه را هدایت می کند و آن را در جنبه های مختلف تحت تأثیر قرار می دهد.
وقتی از نقش دانشجویان و اساتیدشان در زندگی جوامع صحبت میکنیم، در واقع وارد دنیایی پیچیده و به هم پیوسته میشویم که تأثیر آن در تمام ابعاد سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فکری گسترده است. دانشگاهها فقط مراکز آموزش نیستند، بلکه قطبهای حیاتی ای هستند که بر توسعه جوامع تأثیر میگذارند و اجتماع حول محور آن شکل میگیرد.
تحولات اخیر نشان دهنده پیدایش محوری راهبردی و تعیین کننده است که مواضع دولت آمریکا را درقبال موضوع فلسطین به دو مرحله جدا تقسیم می کند
دانشجویان تنها افرادی نیستند که از اساتید خود دانش دریافت می کنند، بلکه آنها نیروی محرکه راهبردی برای تحول هستند که با دریافت آموزش و پروراندن مهارت ها، قادر به تجزیه و تحلیل موضوعات، ابداع راه حل ها و بکارگیری آنها در محیط می شوند.
می توان گفت، نقش دانشجویان و اساتید دانشگاه تنها به کسب علم محدود نمی شود، بلکه بیشتر به شخصیت سازی، تقویت ارزش ها و جوانه زدن تمایلاتی می رسد که پشتوانه درک حقیقت هستند و به شکل گیری مواضع اخلاقی در زمینه موضوعات اساسی مطرح شده کمک می کند.
این در واقع همان چیزی است که جرقه های تحصن و تظاهرات در محکومیت جنایت نسل کشی رژیم صهیونیستی را در فلسطین اشغالی برانگیخته است. تحولات اخیر نشان دهنده پیدایش محوری راهبردی و تعیین کننده است که مواضع دولت آمریکا را درقبال موضوع فلسطین به دو مرحله جدا تقسیم می کند.
نخبگان سیاسی آمریکا که دوره های طولانی هژمونی صهیونیست ها بر مؤسسات آمریکایی به دنبال سرکوب اعتراضات بودند، اکنون شاهدند دانشگاه های آمریکا با نهایت قدرت به محلی برای مبارزه با صهیونیست ها تبدیل شده اند و نمی توانند جلوی این حالت غیرقابل کنترل را بگیرند. دانشگاه های آمریکا یکی پس از دیگری به جنبش اعتراضی می پیوندند و ماهیت و وحدت شعارهای مطرح شده به وسیله دانشجویان از تمام خطوط قرمز تعیین شده به وسیله طبقه سیاسی حاکم در آغاز جنبش مردمی فراتر رفته است.
این شعارها از درخواست آتش بس در غزه و تسهیل دسترسی به کمک های بشردوستانه به شعارهای صریح در محکومیت صهیونیسم و نژادپرستی و توقف جنایت ها و نسل کشی های رژیم صهیونیستی تبدیل شده است. تظاهرات دانشگاهیان باعث افزایش ترس میان نخبگان سیاسی حاکم بر آمریکا شده است و با توسل به زور شروع به تهدید و ارعاب کرده اند.
وقایع آمریکا ساعت به ساعت متشنج می شود. تیمهای پلیس و سرویسهای امنیتی به کمپهای معترضان در بسیاری از دانشگاهها حمله کرده، به محوطههای دانشگاهی یورش برده و صدها دانشجو و استاد دانشگاه را به شیوهای بسیار خشن و تحقیرآمیز دستگیر کرده اند.
در این مرحله نخستین حلقههای قدرت نرم دانشگاهها شکسته شد و به نظر میآید آمریکا از نظر اخلاقی در برابر جهانیان در حال سقوط است. شاهد صحنههایی هستیم که از صحنه های هجوم حامیان دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا به ساختمان کنگره در ۶ ژانویه ۲۰۲۰ میلادی عجیب و توهینآمیز نیست.
انتهای پیام