دانشگاه و دانشجو ابزاری برای مظلوم نمایی اصلاح طلبان

گویا این بار نیز جریان اصلاحات در تلاش است با سوء استفاده از شور دانشجویی در فضایی غبار آلود سیلابی را ایجاد کند و خود بر بالای آن به ماهی گیری بپردازد. گویا قرار است مجلس روضه ای برای دموکراسی ای برقرار کند که خود قصد قتل آن در سال ۸۸ را داشت و با قیام علیه رای مردم تمام آن را به بازی گرفت. اصلاح طلبان به دنبال این هستند تا شاید بتوانند اندکی در شرایط بحرانی این روزهایشان تغییری ایجاد کنند و پروژه مظلوم نمایی خود را تکمیل سازند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از دیار آفتاب؛ یکی از اصلی ترین دغدغه های موجود در عرصه فعالیت تشکل های دانشجویی عدم ورود جریانات و احزاب سیاسی به بطن این تشکل هاست. دغدغه ای که در برهه هایی از زمان تبدیل به نگرانی هایی شده و حتی نتایج ناامید کننده ای داشته است.

مطمئنا رسالت تشکل های دانشجویی در راستای مطالبه حقوق جامعه در سطحی تخصصی، برقراری کرسی های آزاد اندیشی در راستای آسیب شناسی سیاسی و اجتماعی و یافتن راهکارهای موثر، افزایش سطح بینش دانشجو، عدالت خواهی، آرمان‌گرایی در عین واقع گرایی و بسیار موارد دیگر از وظایفی است که بر عهده دانشجویان است که در پیشبرد دانشگاه در قالب شور و شعور برخواسته از اقتضای سنی و مکانی دانشجو و دانشگاه موثر خواهد بود.

به عبارتی لازم است فضای دانشجویی با نگاهی سیاسی، فرهنگی و اجتماعی به مسائل روز کشور و حتی بین الملل بپردازد و به تعبیری دانشجو سیاسی باشد و بتواند تحلیل های سیاسی دقیقی از شرایط موجود ارائه دهد. مطمئنا پرداخت به موضوعات بر این اساس خود نیازمند رعایت چارچوب های خاصی است که حضور افراد متخصص و دلسوز و متعهد یکی از لازمه های این مهم است.

طی روزهای گذشته در دانشگاه های استان مرکزی اتفاقاتی رقم خورد که گویا اصالت دانشجویی برخی از تشکل ها را چون سال های گذشته خدشه دار کرد. اصالت دانشجویی که با برگزاری میتینگ های سیاسی و تبلیغاتی در دانشگاه اراک جهت تبلیغ کاندیداهای اصلاح طلبِ مجلسِ دهم ضربه خورد و صدای اعتراضاتی را بلند کرد.

نکته قابل تامل این جاست که گویا برخی از جریانات سیاسی در تلاشند تا در زمانه ای که در بحران عملکرد قرار می گیرند، دست به دامان دانشگاه و دانشجو شوند و با سوءاستفاده از احساسات و شور حاکم بر آن، مقاصد سیاسی خود را دنبال کنند. حال این مقاصد سیاسی گاهی برآمده از یک نگاه امنیتی است و گاه در راستای مظلوم نمایی سیاسی اتفاق می افتد.

متاسفانه نگاهی در تاریخ جنبش های دانشجویی در مسیر۴۰ ساله انقلاب اسلامی علی الخصوص از میانه های دهه هفتاد و با روی کار آمدن جریان دوم خرداد که بدنه اجتماعی خود را در بین جوانان دنبال می کرد، نشان از یک نگاه ابزاری به جریانات دانشجویی دارد و این چنین توقع می رود که دانشجو در مراحل حساس خود را سپر بلای جریانات سیاسی کند تا بزرگان جریان بتوانند با چانه زنی هایی در بالادست قدر السهم خود در قدرت را افزایش دهند.

جالب اینجاست که برخی از دانشجویان نیز به دلایل مختلف که گستره ای از وادادگی فکری تا غالب شدن احساسات دارد، گوش به دهان جریانات می سپرند و خود را هم مسیر آنها می گردانند. نمونه های آن را نیز می توان از حمایت جریان دانشجویی خاص از رئیس دولت اصلاحات درابتدای کار و هجمه به او در انتهای دوران ریاست جمهوری اش و دوباره قهرمان سازی از او بر اساس خواست جریان مورد نظر است.

البته در این میان نمی توان از نقش دانشجویانی گذشت که بعد از هر اقدامی خود را در قاب عکس سران آمریکایی و رژیم صهیونیستی جای می دهند و منتهی الیه آرزوی خود را این چنین ترسیم می کنند اما باید دانست که تعداد بسیاری از دانشجویان، جوانانی هستند که احساسات و خردشان در تسخیر جریانات و بزرگان آن است و خود را به کالایی مصرفی برای آنها تبدیل می کنند.

آن چه که این روزها در دانشگاه های استان مرکزی در حال رقم خوردن است، جزئی از همین استفاده ابزاری جریان اصلاحات از فضای دانشگاه و دانشجو است. به نوعی می توان گفت اقدام تشکل های دانشجویی در دعوت از محکومین امنیتی اصلاح طلب، برای شرکت در مراسم دانشجویی، پروژه ای بود در راستای احیای جریانی سیاسی که بتواند افکار خود را در فضایی مسموم به جامعه القا کند.  جریانی که در تلاش است با به کارگیری روش های رسانه ای بار سوالات بی پاسخ بر دوش مانده اش را به زمین های دیگری بی اندازد و مشکلات اقتصادی را که خود مسبب آن هستند را با یک تغییر جهت به فضایی سیاسی و امنیتی بکشانند؛ همانطور که در این قضایا تلاش کردند لغو برنامه ای را که به رای شورای نظارت دانشگاه لغو شده بود بر گردن نهاد های امنیتی و اطلاعاتی بی اندازند و خود را پشت پروژه تکراری تخریب نیروهای امنیتی و اطلاعاتی پنهان سازند.

  اما از سویی دیگر، عدم مدیریت صحیح مدیران دانشگاهی نکته ای قابل تامل است که یا برآمده از عدم تسلط این مدیران بر فضای دانشگاه است یا که متاسفانه برخی از آنان نیز درصدد این هستند که ساز اصلاح طلبان را در دانشگاه کوک کنند. برنامه محکوم فتنه ۸۸ که سابقه سه بار زندانی شدن به دلایل امنیتی را در کارنامه خود دارد، ابتدا امضای مجوز برگزاری برنامه را از سوی هیئت نظارت دریافت می کند و دوباره با ارائه اسناد قانونی به مدیران دانشگاه، شورای نظارت رای خود را پس می گیرد. اما جالب اینجاست شورای نظارتی که خود برنامه را لغو می کند، دست به صدور مجوز برای برگزاری تجمع اعتراضی تشکل خاص برای اعلام اعتراض به لغو برنامه ای غیر قانونی را صادر می کند که این اقدام بسیار جالب توجه بود.

نکته قابل تامل صدور بیانیه های شاید بیرون نویس، در محیط دانشگاه بود که یک مسئله ساده بین دانشجویی را تا توهین به قشر انقلابی و دلسوز و بیان برخی مسائل غیر مرتبط گسترش داد. البته در آستانه انتخابات انجام این دست از اقدامات توسط برخی از احزاب و جریانات حامی شان طبیعی است  که باید مورد توجه مسئولین مربوطه قرار گیرد.

گویا این بار نیز جریان اصلاحات در تلاش است با سوء استفاده از شور دانشجویی در فضایی غبار آلود سیلابی را ایجاد کند و خود بر بالای آن به ماهی گیری بپردازد. گویا قرار است مجلس روضه ای برای دموکراسی ای برقرار کند که خود قصد قتل آن در سال ۸۸ را داشت و با قیام علیه رای مردم تمام آن را به بازی گرفت. اصلاح طلبان به دنبال این هستند تا شاید بتوانند اندکی در شرایط بحرانی این روزهایشان تغییری ایجاد کنند و پروژه مظلوم نمایی خود را تکمیل سازند.

انتهای پیام/

 

منبع: دانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۱۶۲۲۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حمله تند عباس عبدی به اصولگرایانی که مهدی نصیری را اصلاح‌طلب می دانند/ عقل هم چیز خوبی است

به گزارش خبرآنلاین عباس عبدی در اعتماد نوشت:

ماجرا این است که آقای مهدی نصیری اعلام کرده که برای یک سفر خانوادگی مدتی را عازم کانادا شده‌ است. وی در چند سال اخیر مواضع به نسبت رادیکالی علیه ساختار موجود داشت و آشکارا هم بیان و تبلیغ می‌کرد. اتفاقا مواضعی که داشت بخش اصلی اصلاح‌طلبان با آن همراهی نمی‌کردند، هر چند از این نظر که وی منسوب به جناح اصولگرا بود و این حرف‌ها را می‌زد، غیرمنتظره نیست که برخی اصلاح‌طلبان هم مثل اغلب مردم استقبال می‌کردند، چون این مواضع از سوی خود اصولگرایان یا منشعبین آنان زده می‌شد، ولی آقای نصیری هیچ نسبتی با اصلاح‌طلبی به عنوان یک مجموعه‌ای با پیشینه‌ای فکری و سیاسی نداشت و هنوز هم به لحاظ مبانی فکری به مجموعه اصولگرایان نزدیک‌تر است. البته این فقدان نسبت را نه به عنوان نقطه قوت ایشان می‌گویم و نه به عنوان نقطه ضعف، بلکه یک واقعیت است. ایشان تا زمانی که ایران بودند مواضع رادیکال خود را اظهار می‌کردند، مواضعی که اگر یک نفر از اصلاح‌طلبان اندکی از آن مواضع را می‌گرفت، در چشم به‌هم زدنی بازداشت و بازجویی می‌شد و جایش در زندان بود.

اتفاقا بهترین دلیلی که وی منسوب به اصلاح‌طلبان نیست، همین مصونیت سیاسی و قضایی ناگفته و نانوشته‌ای است که در عمل، مجموعه اصولگرایان از آن بهره‌مندند.

البته آقای نصیری ارتباطات گوناگونی داشت، با اصلاح‌طلبان هم نشست و برخاست داشت، همچنان که با دیگران داشت ولی هیچ‌گاه به عنوان یک فعال اصلاح‌طلب نه خودش را معرفی می‌کرد و نه کسی به چنین صفتی او را می‌شناخت. شاید هم سعی می‌شد که با چند تن دیگر از دوستان خودشان، جریانی به جز اصلاح‌طلبان و اصولگرایان راه بیندازند که نمی‌دانم چرا نشد یا شاید هم از ابتدا در پی آن نبودند.

حالا و پس از طرح رویکردی سیاسی از جانب او، یک روزنامه وابسته به جناح نواصولگرایان نوشته است که «مهدی نصیری «باطن» اصلاح‌طلبان است که «ظاهر» شده است و حالا اصلاح‌طلبان که سال‌هاست با باطنی غیر از شخصیت متظاهرشده خود با مردم و نظام روبه‌رو شده‌اند، از اینکه یک تازه‌وارد قواعد بازی را رعایت نکرده (یا هنوز نیاموخته) و باطن آنان را آشکار کرده است، به‌شدت دلخور و هراسان شده‌اند و در اقدامی سیستماتیک هر روز یکی از آنان، تکذیب و رد و تکفیر نصیری را برعهده می‌گیرد. غافل از آنکه وقتی چندین سال است تریبونی برای اظهارات او شده‌اند، حالا که یک‌باره نصیری به صحرای سلطنت و براندازی و ضدانقلابی‌گری محض زده است، دیگر کسی از اصلاح‌طلبان نمی‌پذیرد که نصیری را از خود ندانند.»

ابتدا بهتر بود که پیش‌تر با دوستان خود هماهنگ می‌کردند، زیرا اغلب کسانی که موضع مطلوب رسمی گرفته‌اند به درخواست دوستان همان روزنامه بود. مگر آنان که نقدی بی‌طرفانه داشتند. علت نیز روشن است.

من در گفت‌وگویی با خبرآنلاین در همین مورد گفتم که چرا جناح حاکم در این موضوع سکوت کرده است؟ در درجه اول چون حرف‌های خودشان در نقد آقای نصیری را موثر نمی‌دانند. به علاوه نمی‌خواهند شرمندگی حضور وی در جناح متبوع را یادآور شوند و مسوولیت افکار و رفتار متضاد خود را بپذیرند، افکار و رفتاری که موجب این‌گونه ریزش‌ها شده است. اگر آقای نصیری جایی در میان اصلاح‌طلبان برای خودش می‌یافت احتمالا به آن سوی آب نگاه نمی‌کرد.

گرچه این نحوه نوشتن ناشی از بی‌صداقتی و دورویی است، ولی بی‌عقلی نیز در آن موج می‌زند. چرا؟ فرض کنیم که ادعای نویسنده درست باشد. آیا یک لحظه پیش خود فکر نکرده که اگر اصلاح‌طلبان هم سلطنت‌طلب شده باشند، حتما افراد با گرایش‌های فراتر از اصلاح‌طلبی هم شده‌اند، پس چه کسی برای سیاست رسمی می‌ماند؟ شما که حداکثر ۱۵درصد (با ارفاق) بیشتر نیستید، آن‌هم ۱۵درصد که به لحاظ متغیرهای اصلی جامعه جزو بخش‌های ضعیف‌تر و کم‌اثرتر است.

اگر اندکی، فقط اندکی درایت بود، حتی باید آقای نصیری را هم به نحوی توجیه و اصرار می‌کردید که وی هم طرفدار سلطنت نیست، حالا یک حرفی زده، وقتی دید که نظراتش درست نیست برمی‌گردد و... ولی به جای اینها یک مجموعه اصلی انقلاب که بسیار فراتر از کل اصولگرایان هستند را نیز باطن‌شناسی می‌کنید و نصیری را باطن آنها می‌دانید. آی‌کیو، در اندازه گنجشک هم نیست.

21302

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1903293