برترین‌های «همام» تجلیل شدند/ راه‌اندازی باشگاه هنرمندان توانیاب
تاریخ انتشار: ۳ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۲۲۲۳۹۸
به گزارش خبرنگار مهر، مراسم پایانی اولین جشنواره ملی هنری «هُمام» ویژه هنرمندان توانیاب عصر دوشنبه دوم دی ماه با حضور هنرمندان عرصه‌های مختلف هنری در ایوان شمس برگزار شد.
کریم پاشازاده دبیر جشنواره ملی هنری «هُمام» به دعوت نیما کرمی مجری مراسم روی صحنه آمد و گفت: از اهداف جشنواره ملی هنری «هُمام» این بود که بستری رقابتی برای هنرمندان معلول و توانیاب ایجاد کنیم و بر این اساس، در بخش رقابتی ۱۰۵۵ اثر دریافت کردیم که از این میان ۱۶۱ اثر به نمایش درآمد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی به راه‌اندازی باشگاه هنرمندان توانیاب اشاره کرد و افزود: بر اساس وعده مسئولان می‌توانیم از طریق این باشگاه، در رقابت‌های بین‌المللی نیز حضور پیدا کنیم.
پاشازاده بیان کرد: هنرمندان توان یاب حاضر در این جشنواره، از ۲۸ استان و ۶۰ شهرستان شرکت کرده بودند و این پایان راه نیست و گالری مهر هنر باز هم مانند گذشته آماده نمایش آثار هنری توانیابان است. این راه را ادامه می‌دهیم و امیدواریم شاهد گسترش گالری‌ها و کارگاه‌های آموزشی ویژه توانیابان در سراسر کشور باشیم.
وی با اشاره به داوری آثار و سخت بودن اولویت‌بندی آنها اشاره کرد و درباره نظرسنجی که طی جشنواره انجام شده بود، گفت: ۹۷ درصد شرکت‌کنندگان توانیاب در این نظرسنجی اعلام کردند که خودباوری آنها با برپایی این نمایشگاه افزایش یافته است و این آماری امیدوارکننده برای ما است.
علی اوجی در ادامه روی صحنه آمد و دقایقی را به اجرای برنامه پرداخت. وی گفت: جشنواره‌ها و رویدادهای هنری زیادی در کشور برگزار می‌شوند که عموماً به هیچ دردی نمی‌خورند چرا که هدف خاصی را دنبال نمی‌کنند اما این رویداد می‌تواند آغاز راهی باشد برای شما که هنرمند هستید. آثار شما را دیدم و به همه هنرمندان توصیه می‌کنم که از این آثار بازدید کنند و ببینند هنرمندان توانیاب با چه تسلطی آثار زیبایی خلق کرده‌اند.
شکوفه عزیزی و گروهش از شرکت کنندگان در برنامه «عصر جدید» در ادامه مراسم، برنامه اجرا کردند.
سامان الهی‌زاده توان‌یابی که پیش از معلولیتش ورزشکار بود، به اجرای سخنرانی انگیزشی پرداخت و ماجرای قطع نخاع شدنش و نحوه غلبه کردن بر مشکلاتش را شرح داد.
در ادامه مراسم، فاطمه عبادی نفر برگزیده اولین فصل برنامه «عصر جدید» به خلق یک نقاشی با شن پرداخت. وی همچنین گفت: موافق نیستم معلولیت محدودیت است؛ درست است شما عزیزان در برخی کارهایتان محدودیت دارید که برای فردی مثل من که در سلامت کامل است قابل درک نیست اما در همان محدودیت‌ها هم می‌توان زیبایی‌هایی را دید.
محمد مسلمی بازیگر و یکی از اعضای گروه «فیتیله‌ای‌ها» روی صحنه آمد و از تماشای آثار هنری توانیابان ابراز شگفتی کرد و گفت: بعد از تماشای آثار شما، از خودم خجالت کشیدم؛ نزد شما احساس کوچکی می‌کنم و در آثارتان رنگ خدا را دیدم.
به گزارش مهر، هیأت داوران اولین جشنواره ملی هنری «همام» متشکل از حبیب‌الله صادقی، اردشیر میرمنگره و سیدنظام‌الدین امامی فر بود که امامی فر به نمایندگی از هیأت داوران بیانیه را قرائت کرد. وی همچنین برگزاری جشنواره «همام» را موجب ارتقای سطح کیفی هنری در سراسر کشور و ارتقای خودباوری هنرمندان توانیاب دانست و گفت: داوری آثار در دو مرحله به انجام رسید که در ابتدا ۱۶۱ اثر از بین بیش از ۸۰۰ اثر انتخاب شد و پس از آن ۱۶ اثر را برای دریافت تندیس و لوح تقدیر انتخاب کردیم. هیأت داوران اجرای چنین جشنواره‌ای را برای خودباوری هنرمندان توانیاب ضروری می‌داند و آثاری را در این جشنواره دیدیم که شگفت زده شدیم.
سپس عیسی علیزاده معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی، سالار عقیلی، بهداد سلیمی قهرمان وزنه برداری، حسن رنگرز قهرمان کشتی، رضا سلطانی مدیر تیم ملی پرورش اندام، محمد مسلمی، مجید رجبی معمار مدیرعامل خانه هنرمندان، مدیر کل مشارکت‌های مردمی بهزیستی و رضا سلطانی مدیر کل روابط عمومی جهاد دانشگاهی برای اهدای جوایز در پایین صحنه حضور پیدا کردند که برای اهدای جایزه هر یک از هنرمندان توان یاب، به احترام کرامت انسانی آنها و به دلیل محدودیت‌های حرکتی این هنرمندان، نزد آنها می‌رفتند.
برگزیدگان این جشنواره به شرح زیر اعلام شدند:
۸ لوح زرین جشنواره «همام» به فاطمه فروزان‌فر، محمود بیات، آرزو سادات هاشمی‌نژاد، فاطمه حمامی نصرآبادی، آرش رزقی‌بارز، سمانه احسانی‌نیا، فاطمه مقیمی و فاطمه ساعدی رسید.
۸ لوح سیمین نیز به هنرمندان توانیاب برتر شامل هومن لطفعلی، مینا باقری، بهنام حسین‌پور، فاطمه مرادی، امیر توحیدی‌پور، شورش نصیری، مرجان نصرآبادی محمدی و زهرا علیان اهدا شد.
۸ تندیس جشنواره «همام» نیز به لیلا شهسواری، نجمه پورشجاعی جهرمی، گیلدا هاشم‌زاده، رحیم عظیمی، عاطفه ثمری، سیدمحسن مرتضوی، زهره اعتضادالسلطنه و فضه ریاضی‌مقدم تعلق گرفت و از تلاش‌های علی‌اکبر قاسمی، پیشکسوت خوشنویسی نیز تقدیر شد.
پایان بخش مراسم اختتامیه نیز کنسرت سالار عقیلی بود که حریر شریعت زاده نوازندگی پیانو این اجرا را بر عهده داشت. در بخش پایانی کنسرت، سالار عقیلی قطعه‌ای را با همراهی نوازنده توانیاب پیانو هومن لطفعلی نوازنده اجرا کرد.
کد خبر 4805934منبع: مهر
کلیدواژه: معلولان بهداد سلیمی محمد مسلمی حسن رنگرز مجيد رجبي معمار حبیب الله صادقی تالار ایوان شمس تئاتر ایران فیلم سینمایی موسیقی ایرانی کنسرت موسیقی سیزدهمین جشنواره سینماحقیقت فیلم کوتاه موسیقی پاپ بازیگر سینما کارگردان تئاتر سینمای مستند تماشاخانه ایرانشهر سریال ایرانی موسیقی کلاسیک جایزه سینمایی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۲۲۲۳۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چگونه به هنر نگاه کنیم و واقعا آن را ببینیم؟
"کارن کی هو" نویسنده حوزه هنری می‌گوید:"اگر سعی می‌کردید زندگی تان را بدون هنر دوباره تصور کنید بله، کاملا متفاوت به نظر می‌رسید. هنر با چیز‌هایی بیشتر از آن چه مردم فکر می‌کنند تلاقی می‌کند".
به گزارش فرارو به نقل از وُکس، این صرفا ون گوگ‌ها و مونه‌ها نیستند که آثار هنری شان بر روی دیوار موزه‌ها آویزان شده اند. هنر در آثار هنری‌ای مانند سازه "دروازه ابر" ساخته "آنیش کاپور" هنرمند بریتانیایی هندی تبار در پارک میلینیوم (هزاره) در شیکاگو یا در عمارت مارپیچ ساختمان گوگنهایم در نیویورک نیز وجود دارد.
هنر هم چنین، هنر زینت بخش پوستر فیلم‌های سینمایی و تابلو‌های ویترین فروشگاه‌ها می‌باشد. هنرمندان با هنرشان بر لباس‌هایی که می‌پوشید، موسیقی‌ای که گوش می‌دهید و محصولاتی که مصرف می‌کنید تاثیر می‌گذارند. به زبان ساده هنر همه جا حضور دارد.
با این وجود، اگر هنر اصلی اساسی از فرهنگ ما می‌باشد آیا بسیاری از ما احساس می‌کنیم که آن را درک نمی‌کنیم؟نتیجه نظرسنجی‌ای انجام شده توسط "یوگاو" در سال ۲۰۲۳ میلادی منتشر شد نشان داد که تقریبا نیمی از پاسخ دهندگان امریکایی گفته بودند که خود را هنرمند نمی‌دانند. ۵۸ درصد یا حتی میزان بیش تری از پاسخ دهندگان گفته بودند که با جریان‌ها یا سبک‌های هنری معروف آشنا نیستند.
شما شاید بخواهید ستایش گر هنر باشید، اما برای تبدیل شدن به فردی هنردوست باید با هنر ارتباط برقرار کنید.
به هنر به عنوان یک ماجراجویی تعاملی نگاه کنیدگاهی اوقات استفاده از راهنما‌های صوتی یا گوش دادن به صحبت‌های هنرمندان برای روشن شدن تاریخچه یک اثر کمک کننده است، اما لزوما همواره به شما کمک نمی‌کند با هنر ارتباط برقرار کنید.
رمزگشایی معنای یک اثر مستلزم نگاه کردن به کالبدی بودن آن است. اتصال یک اثر هنری به سایر مصنوعات فرهنگی و در عین حال انتقال تجربیات زندگی خود از این باور سوررئالیستی پیروی می‌کند که معنا از مثلث سه ضلعی خود اثر، نیت هنرمند و واکنش بیننده به آن ناشی می‌شود.
معنای هنر از تعامل بین بیننده و هنرمند ناشی می‌شود. آن چه بیننده از یک اثر استنباط می‌کند صرفنظر از نیت هنرمند که خالق اثر بوده اهمیت دارد. از این منظر برای فهم یک اثر هنری باید کم‌تر احساس ترس به خود راه دهیم، زیرا هیچ راه درست یا غلطی برای خوانش یک اثر هنری وجود ندارد و صرفا ایده‌هایی هستند که می‌توانند توسط هنرمند بسط یافته یا هدایت شوند.
"مولی اووندن" هنرمند و شاعر در مینه سوتا در این باره می‌گوید:" نیازی ندارم بیننده نقاشی هایم دقیقا منظورم را بداند، اما دوست دارم به اصطلاح با اثرم دست بدهد. این بیشتر در مورد گشودگی به روی یک گفتگو یا دعوت به یک تجربه است". این رابطه با در نظر گرفتن بازدید از موزه یا گالری به عنوان یک اقدام فعال و نه منفعل ممکن است به تحکیم رابطه با هنر کمک کند.
یک مطالعه ۲۰ ساله که در سال ۲۰۱۷ میلادی مجددا تایید شد نشان داد که ما به طور متوسط صرفا به مدت ۲۷ ثانیه به یک اثر هنری در موزه یا گالری نگاه می‌کنیم که شامل عنوان و اطلاعات همراه آن می‌شود. "دیل" هنرمند چند رشته‌ای می‌گوید:"تلاشی برای خلق اثری وجود دارد که نیازی نیست زمان زیادی را صرف فکر کردن درباره آن کنید". با این وجود، او معتقد است که تفکر انتقادی برای هر هنری هم از طرف هنرمند و هم از طرف بیننده امری حیاتی می‌باشد.
اووندن می‌گوید:"ما در مدرسه یاد می‌گیریم چگونه در مواجهه با شعر یا هر اثر هنری دیگری همه اجرا را شناسایی کرده و آنها را از هم جدا کنیم". با این وجود، او در کار خود به عنوان یک مربی هنری سعی می‌کند مخاطب را وادار کند که به این فکر کند که پس از آن تشریح چه رخ می‌دهد. او می‌گوید: "وقتی همه چیز از هم پاشید یاد نمی‌گیریم که چه کار کنیم و به نوعی اثر را رها می‌کنیم". اووندن بر این باور است که رابطه بین بیننده و اثر در روند جمع‌آوری دوباره جهان شکل می‌گیرد.
اگر هنر فرآیندی از تخیل است که واقعیت را قابل تصور، به یاد ماندنی و گاهی حتی قابل پیش بینی می‌سازد همانطور که "سوزان لنگر" فیلسوف فرهنگی گفته بود چنین تعاملی می‌تواند حتی فراتر از این نیز پیش برود، زیرا باعث ایجاد احساساتی می‌شود که ما هر روز با آن در تماس نیستیم احساساتی مانند انزجار و ترس. برای مثال، با تماشای آثار دیل متوجه می‌شویم که تعدادی از قطعات او الهام بخش طنز هستند و هم چنین تجربه بومیان امریکا را به تصویر می‌کشد، زیرا انسانیت به تصویر کشیده شده و حقیقت نگران کننده‌ای را در مورد تسخیر آمریکا نشان می‌دهد.
دیل با اشاره به این که نقش او به عنوان یک هنرمند آن است که ایده هایش را با صداقت بیان کند می‌گوید: "من سعی نمی‌کنم اثری را خلق نمایم و سپس به این فکر کنم که مخاطبان آن را دوست خواهند داشت". هنر صادقانه حتی می‌تواند مخاطبان را به شدت ناراحت کند. دیل می‌گوید:"با این وجود، این ناراحتی بخش مهمی از کار است".
در این مورد بخشی از عدم فهم هنر مخاطب می‌تواند ناشی از بی میلی برای مقابله با آن ناراحتی باشد. همان گونه که لنگر نوشته آموزش هنر آموزش احساس است وقتی هنر باعث ایجاد احساساتی می‌شود که ما همیشه به آن دسترسی نداریم ممکن است برای مدیریت آن کار دشواری پیش روی مان قرار داشته باشد. با این وجود، در جریان دست و پنجه نرم کردن با آن احساسات است که ارتباط با هنر و در نهایت درک و فهم آن شکل خواهد گرفت.
چگونه می‌توان تمایل به ناراحتی را آموزش داد؟ اووندن در این باره می‌گوید حتی به عنوان یک عاشق مشتاق هنر او متوجه می‌شود که واکنش احساسی همیشه آسان نیست. او می‌گوید: "این می‌تواند واقعا طاقت فرسا باشد".
مراقب زوزه‌های تجربه خود باشیدشاید بتوان نحوه ارتباط مان با هنر را دلیلی بر کاتارسیس* دانست. این کاری است که آثار هنری انجام می‌دهند. در طول زندگی انسانی مان ما حجم قابل توجهی از درد اندام خیالی* را داریم از دست دادن پدر و مادر در دوران کودکی یا نوجوانی، حضور در جنگ و حتی چیزی به اندازه داشتن یک معلم بدجنس. سپس به دنبال پیدا کردن راهی برای مقابله با آن از طریق کار کردن یا گوش دادن به یک آهنگ یا طرق مختلف دیگر خواهیم بود.
"کارن کی هو" می‌گوید اگر فکر کردن به هنر را به عنوان راهی برای تغییر زمان یا تغیبر تجربه خود آغاز کنید و اگر از پاسخ سطحی "این یک عکس خوب است" فراتر بروید آن زمان تماشای یک اثر هنری می‌تواند تلاشی واقعا جالب توجه باشد.
او به نمایش آثار "یوهاس ورمیر" نقاش هلندی قرن هفدهمی در موزه رایکس آمستردام اشاره می‌کند که با استقبال چشمگیری مواجه شد و بازدیدکنندگان را از سراسر نقاط جهان به سوی خود جلب کرد. علیرغم آن که ممکن است فکر کنید زندگی تان ارتباط اندکی با زندگی اشراف هلندی قرن هفدهمی دارد آثار ورمیر در به تصویر کشیدن زیبایی لحظه‌های روزمره برای تان الهام بخش خواهد بود تا از نو به زندگی خود نگاه کنید. او می‌گوید:"امیدوارم وقتی به انجام آن کار‌ها فکر می‌کنید متوجه شوید که زیبایی در آن لحظه نیز وجود دارد".
* کاتارسیس اصطلاحی است که ارسطو برای تزکیه روحی و روانی تماشاگر از تراژدی عنوان می‌کند. کاتارسیس به نوعی شبیه همذات پنداری یا حس سمپاتیک در تماشاگر است.
*اندام خیالی یا Phantom Limb سندرومی روانی است که فرد هم چنان اندام بدنی از دست رفته را حس کرده و حتی درد را در آن ناحیه احساس می‌کند. در واقع این احساس درد در ناحیه اندام از دست رفته انکار واقعیت تلخی است که در صورت اتمام درد فرد باید با آن روبرو شود.
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور