به نقل از «خبرآنلاین»

چرا ایران روسیه و چین را شریک راهبردی خواند؟

تاریخ انتشار: ۱۶ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۴۰۲۴۳۴

مقامات دو کشور به طور مداوم با یک دیگر در رفت و آمد بوده اند. ولی اینبار ظریف بعد از اتفاقات به وجود آمده توسط آمریکا در عراق و ... به دو کشور روسیه و چین رفته است. با توجه به توضیحات دلایل این سفر، موضوعات بین المللی و منطقه ای در این دیدارها مطرح و تبادل نظر شده است.  همچنین که موضوع توافق هسته ای هم در این سفر با مقامات روسی مطرح شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ایران تقریبا یک هفته دیگر تعهدات برجامی خود را تحت عنوان گام پنجم کاهش خواهد داد و نیاز دارد که این موضوع را با کشورهای دوست مطرح کند.

سفر ظریف به مسکو و بعد به پکن قبل از اتفاقات عراق برنامه ریزی شده بود. اما  جنبه دیگری هم که باید به آن توجه کرد موضوع حادثه ی اخیر است که احتمالا در سفر ظریف به مسکو بررسی شده است. پنج پایگاه در عراق و سوریه زده شده و این به معنای ورود به یک مرحله جدید از بی ثبات سازی در منطقه است و مشکلات جدیدی را ایجاد خواهد کرد که نیاز به رسیدگی دارد. ایران و روسیه که در سوریه با یکدیگر برای بیرون راندن داعش همکاری کرده اند، اکنون می بینند که نیروهایی که با داعش مبارزه کرده بودند، حالا خود مورد حمله قرار گرفته اند و این موضوع نیاز به رسیدگی و هماهنگی دارد.

رفتن ظریف از روسیه به چین نشان می دهد که موضوع سه جانبه ای هم مطرح است که احتمالا مرتبط با توافق هسته ای است. همچنین ظریف در روزهای بعدی برای شرکت در نشست سازمان ملل به آمریکا خواهد رفت اما ما هنوز نمی دانیم که این سفر هم در امتداد مذاکرات قبلی با روسیه و چین است یا فقط سفری دیپلماتیک برای شرکت در جلسه سازمان ملل است. احتمال آن وجود دارد که در این سفر هم موضوع توافق هسته ای مطرح شود.

ظریف در تلاش است تا به کشورهای دوست ایران این موضوع را تبیین کند که کاهش تعهدات برجامی از سوی ایران در مقابل عدم انجام تعهدات از سوی اروپایی ها اتفاق می افتد و هرگاه آنها تعهدات خود در برجام را عملی کنند و در این مسیر قرار بگیرند، تهران هم بلافاصله به تعهدات خود برخواهد گشت و این گام هایی که برداشته را لغو می کند. ما هنوز دقیقا نمی دانیم که محتوای گام پنجم چه چیزی می تواند باشد. اما ممکن است که موضوع راکتور اراک و بازسازی آن مطرح باشد که برای غربی ها حائز اهمیت است.

در حال حاضر بحث ایران بر سر این نیست که روس ها و چینی ها از کشورمان حمایت کنند. بحث بر سر این است که روسیه و چین از گام هایی که ممکن است علیه ما برداشته شود حمایت نکنند. روسیه و چین پیش از آنکه توافق هسته ای میان ایران و گروه پنج به علاوه یک به امضا برسد، به قطعنامه های شورای امنیت علیه تهران رای مثبت می دادند. اما بعد از امضای برجام این دو کشور متوجه شدند که ایران کاری را برخلاف توافق هسته ای و تعهداتش در این توافق انجام نمی دهد و به همین دلیل از آن پس طرف ایران را گرفتند.

ایران تلاش می کند تا حمایت چین و روسیه را در شورای امنیت داشته باشد تا مکانیسم ماشه ای که اروپایی ها از آن صحبت می کنند، باز نگردد. اگر بخواهیم از نظر منطقی این موضوع را بررسی کنیم، این کشورها در حالی که خود نسبت به تعهداتشان بی توجه بوده و آنها را عملی نکرده اند، نمی توانند به ایران برای کاهش تعهداتش فشار وارد کنند. اما در دنیایی که زور وجود دارد حمایت روسیه و چین از ایران در چنین شرایطی مهم است. چین و روسیه نمی توانند به خودی خود از فعال شدن مکانیسم ماشه جلوگیری کنند. اما از نظر منطقی اروپائی ها هم نمی توانند به این دو کشور فشار بیاورند که رضایت بدهید تا ایران را به دلیل عمل نکردن به تعهداتش تحت فشار گذاشته و مکانیسم ماشه را فعال کنیم.

بعد از گام پنجم و در صورتی که شرایط فعلی ادامه بیابد ممکن است ایران از توافق هسته ای خارج شود و متعاقب آن NPT را هم ترک کند. در صورتیکه چنین اتفاقاتی بیفتد، مسیر ایران از چین و روسیه هم جدا خواهد شد. چرا که آنها این احتمال را می دهند که ایران بعد از این اتفاقات به دنبال سلاح هسته ای برود و در این صورت هر دو این کشورها راه خودشان را جدا خواهند کرد. بنابراین اراده ای هست که از این اتفاقات جلوگیری کند.

روسیه در شرایط فعلی یک بازی دوگانه را انجام می دهد و تخم مرغ هایش را همواره در یک سبد نمی چیند. منافع این کشور ایجاب می کند که تا زمانی که احساس تهدید نکند، با ایران به همکاری بپردازد. اما اگر زمانی که منافع روس ها به خطر بیفتد و مثلا ایران از NPT خارج شود، روسیه بازی دیگری را در پیش خواهد گرفت. ایران در حال حاضر از روسیه و تمایلش به ایران در حال استفاده کردن است و هنوز هم فراموش نکرده که این کشور تاکنون جلوی دو قطعنامه علیه کشورمان را گرفته است. به همین دلیل است که روابط دو جانبه و سه جانبه با چین و روسیه را پیگیری می کند.

کد خبر 1337253

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: روسیه ایران و روسیه چین ایران و چین اتحادیه اروپایی حسن بهشتی پور رزمایش مشترک نظامی ایران چین و روسیه تعهدات ایران در برجام کمیسیون برجام

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۴۰۲۴۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا کسی برای دختران دانشجوی آمریکایی شعر برای خواهرم نمی‌خواند!

 این چند روز که عکس‌ها و فیلم‌های ضرب‌وشتم دانشجویان آمریکایی در رسانه‌های خارجی سانسور می‌شود، نخستین سؤالی که به ذهن می‌رسد این است که اگر این تصاویر مربوط به ایران بود، روایت ماجرا چطور شکل می‌گرفت؟!

ضرب‌وشتم وحشیانه دانشجویان و حتی استادان دانشگاه در حالی است که مطالبه معترضان تنها توقف جنایت در غزه است، اما همین را هم تحمل نمی‌کنند. ۶۰۰نفر را دستگیر و ده‌ها نفر را تحقیر کردند و زیر باد کتک گرفتند؛ تا آنجا که مجبور شدند خون‌های ریخته‌شده دانشجویان را با ماشین آبپاش شست‌وشو دهند بلکه آثار جنایت پاک شود. اما تمام رسانه‌های اصلی، این خروش بی‌سابقه را سانسور کرده‌اند.

تا این‌جا آزادی‌بیان به روایت آزادی آمریکایی است؛ اما بیایید فرض کنیم که این ماجرا در ایران اتفاق می‌افتاد. آنگاه رسانه‌ها و سیاستمداران غربی و نهاد‌های حقوق بشری چطور رفتار می‌کردند؟ این در حالی است که کنشگری دانشجویان، اعتراض به وحشی‌گری بی‌سابقه رژیم صهیونیستی است و نه اقدامی علیه امنیت ملی کرده‌اند و نه آسیبی به اموال عمومی زده‌اند و نه آدم کشته‌اند و نه کف خیابان مأموران را برهنه و سلاخی نموده‌اند و نه با گروه‌های آدمکش و تفرقه‌افکن و برانداز همکاری کرده‌اند و یا اجیر آنها شده‌اند. با همه اینها فرض کنید این وقایع در ایران بود؛ آنگاه آنها چه رفتاری می‌کردند؟

- تمام رسانه‌هایشان به‌خط می‌شدند تا شب و روز، عکس‌ها و تصاویر را به کرات بازنشر و تحلیل کنند. اگر هم تصویری پیدا نمی‌کردند از عکس‌های گذشته یا ساختگی یا تصاویر تجمعات دیگر کشور‌ها استفاده می‌کردند.

- از فرصت استفاده و تمام گروه‌های آدمکش و تروریست و اراذل و اوباش را به‌صف می‌کردند تا وارد کشور شوند یا از گوشه و کنار شهر جمع‌شان می‌کردند تا تجمع دانشجویان را تبدیل به شورش علیه امنیت کشور کنند.

- تمام سیاستمداران در رده‌های مختلف در دیگر کشور‌ها را ردیف می‌کردند تا تصاویر را محکوم کنند. از دولت‌ها درخواست می‌کردند با ایران قطع رابطه کنند و نهاد‌های امنیتی ایران را تروریستی بنامند.

- تمام سلبریتی‌ها به‌صف می‌شدند و موضع‌گیری می‌کردند. هر سلبریتی‌ای هم اعلام موضع نمی‌کرد، به‌صورت مجازی به او حمله‌ور می‌شدند تا از سر ترس سخن بگوید و ساکت نباشد. هر میزان هم لازم بود پول خرج می‌کردند.

- هر زمان اعتراضات از دایره اخبار خارج می‌شد و به سمت آرامش پیش می‌رفت، با ریختن خون چند بی‌گناه، آن را شعله‌ور می‌ساختند. حتی اگر لازم بود، در کف خیابان مامور امنیتی یا انتظامی یا آدم عادی را نیز سلاخی می‌کردند و خون می‌ریختند.

- همه نهاد‌های حقوق بشری را به‌خط می‌کردند تا بیانیه دهند و محکوم کنند و قطعنامه دهند و تحریم جدید وضع کنند.

- از صفحات آشپزی و آرایشگری و پیج‌های فیتنسی و صفحات رقص و جادوگری و شومنی گرفته تا همه اینفلوئنسر‌ها را به‌خط می‌کردند و سکه می‌دادند تا مطالب آنها را بازنشر کنند و این احساس ایجاد شود که تنها یکصدا بیشتر در جامعه وجود ندارد.

- عده‌ای ساده‌لوح و خودحقیرپندار را هم تحریک می‌کردند تا کاملا واداده، غرب را تشویق کنند و کشور را متهم به ناکارآمدی و تباهی کنند.

- جهت تهییج بیشتر و تحریک احساسات، آثار هنری تولید می‌کردند و شعر می‌ساختند و موسیقی درست می‌کردند. اما هیچ‌کس برای دختران و زنان دانشجوی آمریکایی شعر «برای خواهرم، خواهرت، خواهرامون» نمی‌خواند و با عکس‌های آنها فیلم و کلیپ نمی‌سازد.

- تا می‌توانستند به اموال عمومی و دارایی شخصی مردم و کشور لطمه می‌زدند تا ترس و وحشت در شهر حاکم شود و مردم احساس کنند همه‌چیز از دست رفته است و به‌زودی انقلاب می‌شود. بعد هم تصاویر آن را با ضریب بالا توزیع می‌کردند تا بگویند قدرت برتر در میدان آنها هستند. اما همان‌ها امروز هتک حیثیت دانشجویان آمریکایی را نادیده می‌گیرند، بلکه صدای‌شان آگاهی‌ساز و روشنگرانه نباشد.

منبع: روزنامه همشهری

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی