فهرست نمایش‌های صحنه‌ای فجر تکمیل شد
تاریخ انتشار: ۱۸ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۴۳۴۵۷۷
صراط:
در متن یادداشت نادر برهانی مرند دبیر سی و هشتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر خطاب به اهالی تئاتر و رسانه آمده است:
«بسم الله الرحمن الرحیم،
ضمن عرض تسلیت به مناسبت جان باختن جمعی از هموطنان عزیز در تشییع پیکر پاک سردار عارف سپهبد شهید قاسم سلیمانی، آرزوی بهبودی برای عزیزان مصدوم در این حادثه و همچنین تسلیت برای جان باختن جمعی دیگر از هموطنان عزیز در حادثه سقوط هواپیما و طلب صبر برای بازماندگان حوادث اخیر، شایسته است در آستانه نهایی شدن آثار بخش‌های مختلف جشنواره نکاتی را به اطلاع هنرمندان و اهالی رسانه برسانم:
یک.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دو. تقریبا در هر دهه نسل جدیدی از هنرمندان تئاتر کشور در این جشنواره به بروز و ظهور رسیده‌اند و خوشبختانه این بازه زمانی در حال کوتاه‌تر شدن است. جشنواره تئاتر فجر مفتخر به میزبانی از نسل جدیدی از هنرمندان تئاتر سراسر کشور در کنار مجربین این هنر است .
سه. تمایل به حضور در رقابت واقعیتی انکارناشدنی در تئاتر ایران است. درباره محاسن و معایب وجود رقابت و تمایل هنرمندان به حضور در آن گفتنی بسیار است. بخشی از هویت حرفه‌ای من و هم نسلانم به واسطه حضور در رقابت‌های جشنواره‌ها با محوریت جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر- که تقریبا همیشه برگزارکننده‌ی بخش‌های رقابتی بوده- شکل گرفته است.
در چند سال اخیر تغییرات قابل توجهی در نظام پذیرش آثار جشنواره اتفاق افتاده و جشنواره اساسا پذیرای آثار اجرا شده در طی یک سال بوده است. این بدین معنی است که آثار ابتدا در معرض تماشا و قضاوت مخاطبان قرار گرفته و اجرا در جشنواره برای اغلب این آثار آخرین اجرا بعد از مجموعهای از اجراها در طول سال است.
البته درخشش برخی آثار در رقابت‌های جشنواره به اجراهای مجدد و موفق تر آنها نیز منجر شده است. اگر در سال‌های پیش، جشنواره میزبان اولین اجرای اکثر نمایش‌ها بود، در سال‌های اخیر این مساله برعکس شده است. از این رو به نظر می‌رسد منطقی این باشد که تمایل به حضور در رقابت کاهش یافته باشد اما واقعیت چیز دیگری است و شایسته است این نکته توسط اهل نظر به بحث گذاشته شود که چرا علی رغم آسیب شناسی‌های این تمایل، هنوز تقاضا برای رقابت در جشنواره زیاد است.
برخی از هنرمندان و اهل نظر درباره افزایش بخش‌های رقابتی در جشنواره تئاتر فجر که برآمده از تمایل فراوان اکثر هنرمندان متقاضی است نکاتی را مطرح کرده‌اند. این نکات و مشکلات حاصل از افزایش بخش‌های رقابتی و محدودیت‌های تکنیکی برگزاری، دبیرخانه این دوره را بر آن داشت تا امسال بخش‌های سه گانه رقابتی چندسال اخیررا کاهش دهد اما بهانه‌ی نگارش این یادداشت شرایطی است که در فرایند ثبت و بررسی تقاضاهای این دوره اتفاق افتاد:
در فراخوان این دوره برای آثار صحنه‌ای ایرانی دو بخش در نظر گرفته شد. بخش «مسابقه تئاتر ایران» و بخش «غیررقابتی».
برای حضور در بخش غیر رقابتی به نسبت بخش مسابقه شرایط مالی بهتری در نظر گرفته شده است . این تصمیم از آن رو گرفته شده تا شاید در این دوره و از این دوره به بعد میزان تقاضای حضور در بخش‌های رقابتی و غیر رقابتی به هم نزدیک شود و با در نظر گرفتن این نکته که اکثر آثار پیش از این اجرا شده‌اند حساسیت‌ها و تبعات منفی حضور در رقابت‌ها کمتر شده، فضای صمیمانه‌تر و همدلانه‌تری بر جشنواره غالب شود و مخاطبان خود را با مجموعهای از آثار روبرو ببینند که صرف حضورشان در جشنواره به معنای گذشتن از مرحله‌ی انتخاب و کیفی بودنشان (با در نظر گرفتن آثار متقاضی) باشد.
به برخی مفاد فراخوان این دوره اشاره می‌کنم:
الف. در بخش رقابتی ترتیب آثار به این صورت در نظر گرفته شده است: حداکثر 30 نمایش شامل: 13نمایش از بین آثار متقاضی از سراسرکشور، بین 8 تا 12نمایش از میان برگزیدگان جشنواره‌های تئاتر استانها و پنج نمایش به دعوت دبیر جشنواره.
ب. در بخش غیر رقابتی ترتیب آثار به این صورت در نظر گرفته شده است: حداکثر 27 نمایش شامل: 16تا 19 نمایش از بین آثار متقاضی وپنج تا هشت نمایش به دعوت دبیر جشنواره.
اما شرایط حاضر:
برای حضور در بخش رقابتی 249 تقاضای مستقیم به علاوه60 نمایش برآمده از جشنواره‌های تئاتر استانها وجود داشته است. هیات انتخاب آثار متقاضی حضور مستقیم در بخش مسابقه علی رغم رضایت از کیفیت تعداد بیشتری از آثار به خاطر محدودیت‌های چینش جدول داوری 15 نمایش را معرفی کرد (شش درصدآثارمتقاضی و دو نمایش بیشتر از تعداد مندرج در فراخوان).
این هیات به جد اعتقاد داشت حداقل می‌توان شش نمایش دیگر از بین 249 نمایش متقاضی را معرفی کرد. این نظرات نشانگر حضور آثار فراوان با کیفیت در بین نمایش‌های متقاضی است. همچنین هیات انتخاب آثار برگزیدگان جشنواره‌های تئاتر استانها، 12 نمایش را به بخش مسابقه و دو نمایش را برای حضور دربخش های دیگر معرفی کرده است. نمایش‌هایی که از طریق دعوت دبیر در بخش مسابقه حاضر شده اند، می‌توانست بیش از پنج نمایش آمده در فراخوان باشد اما اینجانب خود را به آن چه در فراخوان برای دعوت از مهمانان بخش مسابقه آمده مقید دانستم.
از سوی دیگر صرفا 50 نمایش، متقاضی حضور در بخش غیررقابتی بودند(199 نمایش کمتر از بخش رقابتی به جز 60 اثر معرفی شده از جشنواره های استان ها) و هیات انتخاب این بخش متشکل از افشین خورشید باختری، علی اصغردشتی و علی عابدی هشت نمایش(16درصدآثارمتقاضی) را انتخاب کرده است. اینجانب نیز با تعداد قابل توجهی از آثار کیفی مواجه شدم که براساس فراخوان حداکثر می‌توانستم هشت نمایش را دعوت کنم.
تفاوت زیاد تقاضاها در دو بخش، وجود آثار کیفی متقاضی حضور در بخش مسابقه و کثرت آثار کیفی که می‌توانند مهمان جشنواره باشند من را بر آن داشت تا براساس پیشنهادها و مشورت‌های هیات‌های انتخاب، تایید رییس جشنواره و با هدف میزبانی از تعداد بیشتری از آثار باکیفیت در سقف تعیین شده برای نمایش‌های صحنه‌ای ایرانی(57 نمایش) به تصمیم‌های زیر برسم:
- جشنواره در بخش مسابقه میزبان 32 نمایش خواهد بود (15 نمایش معرفی شده توسط هیات انتخاب مسابقه، 12 نمایش معرفی شده توسط هیات انتخاب برگزیدگان جشنواره‌های استانها و پنج نمایش به دعوت دبیر)
- جشنواره در بخش غیررقابتی میزبان 16 نمایش خواهد بود(8 نمایش معرفی شده توسط هیات انتخاب بخش و 8 نمایش به دعوت دبیر)
- ایجاد بخشی جداگانه با عنوان« گفتوگوی نسل‌ها» به صورت غیررقابتی با حضور سه نمایش معرفی شده توسط هیات انتخاب بخش مسابقه، دو نمایش معرفی شده از سوی هیات انتخاب برگزیدگان جشنواره های استان ها (درهردومورد با تایید تمایل به حضور از سوی صاحبان آثار) و چهار نمایش به دعوت دبیر.
چهار. در روزهای اخیر با پیشنهادی از سوی برخی اعضای جامعه محترم منتقدین تئاتر کشور مبنی بر تقدیر و تکریم آثار جشنواره از منظر منتقدین تئاتر مواجه شدم . بنابراین پیشنهاد و با توجه به تمایل اکثر هنرمندان متقاضی حضور در جشنواره که در ارقام آمده در سطور بالا مشهود است، جمعی از منتقدین تئاتر آثار حاضر در دو بخش غیر رقابتی را خواهند دید و منتخبانی را برای تقدیر در اختتامیه جشنواره معرفی خواهند کرد.
این پیشنهاد مورد موافقت رئیس جشنواره نیز قرار گرفته و دبیرخانه‌ی جشنواره در حال بررسی سازوکارهای چگونگی اجرای بهینه آن است. ناگفته پیداست که تمایل و اعلام موافقت صاحبان آثار حاضردر این بخش ها شرط لازم این ارزیابی است.
پنج. برای همه هنرمندان کشورمان آرزوی توفیق و عزت و سربلندی دارم. ما با خود عهد کرده‌ایم که امسال نیز علی رغم مضایق بسیار و برخی نامهربانی‌ها، ذره ای از ایمان و تلاشمان فروگذار نکرده و مجدانه بکوشیم که دوشادوش با خانواده بزرگ تئاتر جشنواره‌ای درخور برگزار نماییم. پیشاپیش از همه عزیزانی که علی رغم لطفشان، افتخار میزبانیشان را از دست داده‌ایم، صمیمانه عذرخواهی می‌کنم.»
همچنین عناوین مجموع 25 اثر منتخب بخش نمایش‌های صحنه‌ای به شرح زیر اعلام می‌شود:
1.آثار حاضر در بخش غیررقابتی
1.1. آثار انتخاب شده توسط اعضای هیات انتخاب:
«آواز قو» نوشته آنتون چخوف(ترجمه مرتضی کرامتی و محمود بهروزیان) به کارگردانی پریزاد سیف از تهران
«باغ آلبالو» نوشته آنتون چخوف(ترجمه سروژ استپانیان) به کارگردانی علی فتوحی از استان آذربایجان شرقی(تبریز)
«بهارشکنی» به نویسندگی محمدحسین معارف و کارگردانی فریبرز کریمی از تهران
«تالاب هشیلان» به نویسندگی و کارگردانی نوشین تبریزی از تهران
«جانی سکیکی» نوشته و جواکینو فورتسانو(ترجمه سمیرا معین) و کارگردانی حسین اکبرپور از استان خراسان رضوی(مشهد)
«ستاره‌شناس» نوشته دیدیه ون کولارت(ترجمه اصغر نوری) به کارگردانی اصغر نوری از تهران
«مده آ» نوشته عزیز نعمتی با اقتباس از نمایشنامه «مده آ» اثر اوریپید به کارگردانی شبنم یوسفی از استان آذربایجان غربی(ارومیه)
«یک ساعت آرامش» نوشته فلوریان زلر(ترجمه حامد و حمیدرضا امان پور قرایی) به کارگردانی سید جواد روشن از تهران
1.2. آثار مهمان:
«اسماعیل» به نویسندگی و کارگردانی سینا شفیعی از استان البرز(کرج)
«بچه» به نویسندگی نغمه ثمینی و کارگردانی افسانه ماهیان از تهران
«تنها خرچنگ خانگی لای ملافه‌ها خانه می‌کند اتللو» به نویسندگی و کارگردانی ابراهیم پشت کوهی از تهران
«سکوت سفید» نوشته تام استوپارد(ترجمه هوشنگ حسامی) به کارگردانی کوروش سلیمانی از تهران
«سه کیلو و 250 گرم» به نویسندگی مهدی زندیه و کارگردانی محسن نجارحسینی از تهران
«شازده احتجاب» به نویسندگی و کارگردانی افشین زمانی از تهران
«فرانکنشتاین» به نویسندگی و کارگردانی ایمان افشاریان از تهران
«مکبث به روایت یک شیزوفرنی» به نویسندگی شهرام احمدزاده با برداشتی آزاد از نمایشنامه «مکبث» شکسپیر به کارگردانی آرش دادگر از تهران
2. آثار حاضر در بخش «گفتوگوی نسل‌ها»:
«آدیداس» به نویسندگی مهدی ضیاء چمنی و کارگردانی پویا غازی از استان خراسان رضوی(مشهد)/ معرفی شده از سوی هیات انتخاب برگزیدگان جشنواره‌های تئاتر استانی
«آقای اشمیت کیه؟» نوشته سباستین تیری(ترجمه شهلا حائری) به کارگردانی سهراب سلیمی از تهران/ مهمان
«بازجویی‌ها» به نویسندگی و کارگردانی علی حاتمی نژاد از استان خراسان رضوی(مشهد)/ معرفی شده از سوی هیات انتخاب بخش مسابقه
«برگشتن» به نویسندگی خیرالله تقیانی پور و کارگردانی حسین مسافر آستانه از تهران/ مهمان
«پینوکیو» به نویسندگی و کارگردانی اوشان محمودی از تهران/ مهمان
«خدای جنگ» به نویسندگی و کارگردانی امین رضایی اردانی از استان خراسان رضوی(مشهد)/ معرفی شده از سوی هیات انتخاب بخش مسابقه
«خوابگرد» به نویسندگی نوید ایزدیار و کارگردانی امیر کلهری‌پور از استان قزوین(آبیک)/ معرفی شده از سوی هیات انتخاب برگزیدگان جشنواره‌های تئاتر استانی
«در اتاق باد می‌وزد» به نویسندگی امیر نجفی و کارگردانی سجاد تابش از تهران/ معرفی شده از سوی هیات انتخاب بخش مسابقه
«هیچ چیز جدی نیست» نوشته رچ اورلاف(ترجمه عبدالمحمد دلخواه) به کارگردانی مسعود دلخواه از تهران/ مهمان
سی و هشتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر بهمن ماه امسال در تهران برگزار می‌شود.
منبع: صراط نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.seratnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «صراط نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۴۳۴۵۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مراسم نکوداشت اکبر زنجانپور با حضور استادش
به گزارش «تابناک» به نقل از ایسنا، این نکوداشت، عصر روز یکشنبه ۹ اردیبهشت ماه همزمان با زادروز حمید سمندریان که یکی از استادان زنجانپور بوده است، با حضور جمع پرشماری از مخاطبان در تالار استاد جلیل شهناز خانه هنرمندان ایران برپا شد.
در این مراسم که به کوشش انجمن کارگردانان تئاتر ایران با اجرای محمد سلوکی برگزار شد، نشان ویژه خانه تئاتر به این هنرمند باسابقه اهدا شد.
در آغاز، شهرام گیل‌آبادی، رییس انجمن کارگردانان با اشاره به زادروز حمید سمندریان گفت: نام او خاطرات فراوانی به ذهن هر یک از ما می‌آورد و هُرم نفس ایشان بر صورت تک تک ما نشسته و هیچ لحظه‌ای در تئاتر ما بی‌حضور ایشان نبوده.
او با ارایه توضیحاتی درباره تقدیرهایی که در نوزدهمین «شب کارگردان» صورت می‌گیرد، افزود: خوشحالیم در سال قبل به سختی سعی کردیم در کنار دوستان‌مان بایستیم. هیچ تحمیلی را نپذیریم و با استقلال در جهت عملی کردن نظرات خود بکوشیم. همچنان در کنار تمام هنرمندان تئاتر می‌ایستیم و به ظالم اجازه صف‌آرایی نمی‌دهیم چون تئاتر، عرصه حقیقت است.
گیل‌آبادی یادآوری کرد: سال قبل مدالیوم خانه تئاتر به آتیلا پسیانی اهدا شد که امسال یاد او را گرامی می‌داریم.
در ادامه تصاویری از آتیلا پسیانی در مراسم سال گذشته این انجمن پخش شد و حاضران به یاد او کف زدند.
سپس احسان حاجی‌پور ، دبیر برنامه و عضو هیات مدیره انجمن کارگردانان با خوشامدگویی به مهمانان متن اولین لوح تقدیر را که به علی شمس مربوط می‌شد، ارائه کرد و این تقدیر با حضور صدرالدین زاهد، کارگردان، مترجم و بازیگر باسابقه تئاتر انجام شد.
علی شمس، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر با تشکر از برگزارکنندگان برنامه آرزو کرد مسیر اتفاقات طور دیگری بچرخد و همه کسانی که به شیوه‌های گوناگون کار می‌کنند، بدون هیچ گونه رنج و تبعاتی بتوانند آثار خود را ارائه کنند.
او عنوان کرد که بهتر است برای اینکه برنامه به حاشیه کشیده نشود، سکوت کند.
در ادامه آرش دادگر، عضو هیات مدیره انجمن کارگردانان طی سخنانی درباره علیرضا کوشک جلالی، کارگردان و مدرس تئاتر، متن تقدیرنامه او را خواند و این کارگردان با حضور اصغر همت، تقدیر شد.
کوشک جلالی با تشکر از برگزارکنندگان این برنامه فقط آرزو کرد که برخی خبرهای ناخوشایند را که این روزها می شنویم، دیگر نشویم.
در بخش بعدی، مراسم تقدیر از ژاله علو برپا شد که خودش در برنامه حضور نداشت اما پیامی صوتی را فرستاده بود که پخش شد.
او در این پیام عذرخواهی کرد که به دلیل کسالت، نتوانسته در برنامه شرکت کند و از عشق و علاقه‌اش به تئاتر و نمایش رادیویی گفت.
او همچنین به پیشینه حضورش در تئاتر و هنرمندانی که با آنان همکاری داشته، اشاره کرد.
علو عنوان کرد که در رادیو نمایش‌های بسیاری را کارگردانی کرده و افزود: برایم افتخاری است که توانستم کارهایی انجام دهم که بعد از گذر سال‌ها هنوز به خوبی از آنها یاد می‌شود. او در پایان شعری از سروده‌های خودش را خواند.
سپس محمد رحمانیان، دیگر عضو هیات مدیره انجمن کارگردانان متن تقدیرنامه ژاله علو را خواند و ایرج راد به نمایندگی از علو تقدیرنامه او را دریافت کرد.
او همچنین بخش کوتاهی از نمایشنامه «روزهای رادیو» را که اشاره‌ای به ژاله علو و رقیه چهره آزاد داشت، اجرا کرد.
رحمانیان حضور کوشک جلالی را در تئاتر کشورمان همچون معجزه‌ای خواند که در امر آموزش در استان‌های گوناگون و ترجمه و کارگردانی ثابت قدم است و خطاب به او گفت: علیرضای عزیز بمانی برایمان!
هایده حائری ، مدرس تئاتر و دیگر هنرمند حاضر در برنامه از جایگاه تماشاگران گفت: من اعتراض دارم.
او از مردم کشورمان قدردانی کرد که به هنرمندان کشورشان احترام می‌گذارند و در مراسم تقدیر از آنان شرکت می‌کنند و گفت: الان احساس کردم جای یک خانم در مراسم تقدیر از خانم علو خالی است. ایشان دوست خیلی صمیمی دو تن از عمه‌های من بودند؛ خانم‌ها طوسی و عذرا حائری. حیف است که تقدیرنامه خانم علو را دو تن از آقایان دریافت کنند.
او بعد از این سخنان طنزآمیز که با خنده‌های تماشاگران همراه شد و به دعوت رحمانیان که در دانشکده هنرهای زیبا دانشجویش بوده، روی صحنه رفت و تقدیرنامه علو را دریافت کرد.
رحمانیان نیز در سخنانی از حائری به عنوان یکی از استادان خوب خود یاد کرد که به نوعی، منشأ ساخت فیلم «هامون» شده چون با اجرای اثری از او، داریوش مهرجویی خسرو شکیبائی را برای بازی در «هامون» انتخاب کرده است.
در بخش بعدی، بخش‌هایی از فیلم زندگی تئاتری اکبر زنجانپور در گفتگو با محمد رحمانیان پخش شد.
سپس محمود دولت‌آبادی روی صحنه رفت و با تشریح خاطراتی از مهدی فتحی (بازیگر فقید تئاتر) که دوست مشترک خودش و زنجانپور بوده، گفت: ما در آن دوران قدم می‌زدیم و فکر می‌کردیم کسانی که کار هنر نمی‌کنند، چه می‌کنند.
او ادامه داد: زنجانپور در کنار دیگر دوستان ما سعی کرده هنر بورزد ولی همیشه موانع اجازه نداده این فعالیت چه در ایشان و چه در دیگر دوستان، ادامه پیدا کند.
دولت‌آبادی افزود: آنچه مایه خرسندی من است، حضور این اجتماع است که به مناسبت دوستی هنرمندان تئاتر تشکیل شده و بسیار گرامی است.
این داستان‌نویس با سابقه که پیشنیه تئاتری دارد، خاطراتی از دوران مشکلات خودش در تئاتر در سال ۵۳ بیان کرد و افزود: بعد از آن سال، دیگر روی صحنه نرفتم ولی سال ۵۶ پیشنهاد تشکیل سندیکای تئاتر را دادم و در تئاترهای لاله‌زار به نشان تقدیر از هنرمندان گذشته خود برنامه‌ای تدارک دیدیم اما متاسفانه دیگر آن تئاترها باقی نماند.
دولت‌آبادی خطاب به حاضران در برنامه افزود: وقتی مهدی فتحی کسل و بی‌حوصله می‌شد، برای خودش نقشی می‌ساخت و آن را اجرا می‌کرد. یعنی لازم نیست حتما چیزی بشود، همین که هستید و سرپا هستید، همین که چنین شب‌هایی برگزار می‌شود، یعنی شدن. چیزی در انتظار هنرمند نیست. آرزو می‌کنم همیشه رونده باشید و وقتی هم خسته می‌شوید، خستگی از تن دور کنید و دوباره ادامه بدهید.
سپس رحمانیان بار دیگر روی صحنه رفت و با یادآوری خاطراتی از زنجانپور گفت: اولین بار استاد را در «آتش بدون دود» کار نادر ابراهیمی و بعد از آن در فیلم «بیتا» هژیر داریوش و پس از آن در نمایش‌های تلویزیونی دیدم.
این نمایشنامه‌نویس و کارگردان اضافه کرد: اولین مواجهه من با آقای زنجانپور به عنوان کارگردان، اجرای درخشان ایشان از نمایشنامه «همه پسران من» کار آرتور میلر بود که سبب شد راه خودم را به عنوان کارگردان پیدا کنم. صحنه‌های درخشان این نمایش از یک کلاس درس آموزنده‌تر بود و هنوز تک تک صحنه‌های آن را به یاد دارم و بزرگترین تاثیری است که یک اثر هنری و یک کارگردان بر من گذاشته است.
رحمانیان از اجرای نمایش«مروارید» نوشته عزت‌الله مهرآوران و کار زنجانپور به عنوان دیگر نمایش درخشانی یاد کرد که همچنان تاثیرش بر او باقی مانده و آرزو کرد که سایه زنجانپور همچنان بر سرمان باقی بماند.
در بخش بعدی برنامه، تصاویری خاطره‌انگیزی از نمایش «نگاهی از پل» نوشته میلر و کار سمندریان پخش شد که سال ۵۱ اجرا شده است.
سپس مسعود دلخواه، دیگر کارگردان حاضر در برنامه در سخنانی با بیان اینکه مبالغه نمی‌کند، گفت: تصمیم دارم از دشواری اکبر زنجانپور بودن صحبت کنم چون اکبر زنجانپور بودن، اصلا ساده نیست.
او با یادآوری اولین خاطره‌های خود از زنجانپور افزود: نمایشی از رکن‌الدین خسروی دیدم که زنجانپور و بهروز بقایی در آن بازی می‌کردند. او در این نمایش بیش از ۲۵ کارکتر را بازی کرد و هنوز صدایش و انرژی‌اش را که خیلی سریع از نقشی به نقشی می‌رفت، در ذهنم مانده.
دلخواه با بیان خاطره همکاری‌اش در نمایش «دایی وانیا» به کارگردانی زنجانپور ادامه داد: یک نفر می‌تواند بازیگر، کارگردان، دوبلور یا انسان شریفی باشد و همیشه خود اصیلش باشد ولی داشتن همه اینها در یک جا سخت است و اکبر زنجانپور همه اینها را با هم دارد. رفتار او می‌تواند الگویی باشد برای نسل جوان؛ از دیسیپلین کاری‌اش تا برخورد یکسان با همه اعضای گروه.
وی خاطرنشان کرد: در نمایش «دایی وانیا» کاریزمایی روی صحنه می‌دیدم که نظیرش را ندیده بودم. کاریزمای اکبر زنجانپور، از خود بودن اوست و نترس بودن و نقاب به چهره نداشتنش. ما بعد از آن نمایش، در گفتگوهایمان از ابزورد بودن شرایط اجتماعی و تئاتری با هم حرف می‌زنیم.
دلخواه در پایان سخنانش پیشنهاد کرد یک جایزه بازیگری به اسم اکبر زنجانپور نامگذاری شود و توضیح داد: این نامگذاری تنها به دلیل این نیست که او بازیگر خوبی است بلکه چون انسان شریفی است.
در ادامه، نوید محمدزاده به عنوان نماینده‌ای از نسل جوان در سخنانی درباره زنجانپور گفت: خجالت می‌کشم درباره ایشان صحبت کنم.
او خطاب به زنجانپور ادامه داد: استاد خیلی دوست‌تان دارم. چندی پیش فرصتی شد تا در کنار شما متنی را دورخوانی کنیم. امیدوارم قسمت باشد روی صحنه کنارتان بازی کنم و نفس شما را حس کنم و لذت ببرم و یاد بگیرم. سلامت باشید و سرحال.
در بخش بعدی، شهرام گیل‌آبادی که مدت‌ها مدیر رادیو بوده، خاطراتی از دوران کاری خود در این رسانه بیان کرد و گفت: هُرم نفس خیلی از بزرگان‌رادیو بر صورتم نشست که ویژگی‌های مشترکی داشتند.
او خاطراتی از بازی زنجانپور در نمایشی از صدرالدین شجره و نیز خاطراتی از احمد آقالو و مهدی فتحی بیان کرد و ادامه داد: ما در رادیو با حکمت‌هایی مواجه بودیم که یکی از آنها آموزش سینه به سینه بود. امثال زنجانپور، این فضا را ایجاد کردند که حکمت جاری در رادیو، آموزش باشد. چیزی که از این نسل بزرگ عاید من شد، این بود که نظم، توسعه فکری، دانایی و درایت سکوت را می‌آورد. این آدم‌ها هر چه دارند در طبق اخلاص می‌گذارند که دیگران قد بکشند چون آنان بخیل نیستند. ماموریت خود را معرفت‌شناسی و توسعه فکری می‌دانند. آقای زنجانپور در عالم هنر، یکی از آبروهای زمین است.
در بخش بعدی، پرویز ممنون، دیگر هنرمند پیشکسوت تئاتر که در وین زندگی می‌کند و دیشب تازه به ایران رسیده، در سخنانی گفت: هنوز گیج راه هستم ولی خوشحالم که در بزرگداشت اکبر شرکت می‌کنم.
او که استاد زنجانپور بوده ادامه داد: شما از زمان‌استادی او گفتید و من چند خاطره از زمان دانشجویی‌اش می‌گویم. اولین بار که برای مدیریت دانشکده دعوت شدم، نمایشی از بهمن فرسی روی صحنه بود و اکبر نقش اصلی آن را بازی می‌کرد . فرسی قبل از کارگاه نمایش، کارهای تجربی و غیر متعارف اجرا می‌کرد. با دیدن بازی اکبر حیرت‌زده شدم و اگر سال قبل بازی محمد علی کشاورز را ندیده بودم، با دیدن او روی صحنه، ضعف می‌کردم.
ممنون از زنجانپور در کنار آذر فخر و کیهان رهگذر وبه عنوان یکی از چند دانشجوی محبوب خود یاد کرد و افزود: هرچند اکبر هم سنش به دانشجویان نزدیک بود، هرگز سراغ شعار نمی‌رفت و در کار خود همیشه جدی بود. او همیشه محترم بود مثل انتظامی. آنان سر کلاس بسیاری استادان می‌رفتند چون معتقد بودند از هر استادی چیزی یاد می‌گیرند.
ممنون اضافه کرد: یکی از نقش‌های حساس خود را به او سپرد و بعد از آن، استاد راهنمای رساله‌اش شدم که اجرای نمایش «ریل» نوشته دولت آبادی بود و با همراهای رضا بابک اجرا کردند. همه کسانی که در کار تئاتر هستند، عاشق‌اند ولی زنجانپور جدی بود. به همین دلیل وقتی صحبت از بزرگداشت شد، با خودم فکر کردم اگر قرار باشد در بزرگداشت سه چهار تن از دانشجویانم شرکت کنم، حتما یکی از آنان اکبر خواهد بود.
در بخش پایانی، اکبر زنجانپور در میان تشویق حاضران روی صحنه رفت و در شرایطی که همه به احترام او ایستاده بودند، گفت: امشب آن‌قدر از من تعریف شد که گیج شدم آن ولی این سخنان مسئولیت آدم را زیاد می‌کند که تماشاگر و هنر را جدی بگیریم. باید حواس‌مان باشد به چیزهایی که نوشته و خوانده نمی‌شود. همه این کارها را می‌کنیم که به فضا برسیم. آنچه کم است، ارتباط نانوشته و ناگفته‌ای است که هر کس سهم خود را از آن بر می‌دارد و گذر می‌کند.
این هنرمند پیشکسوت ادامه داد: وظیفه ماست که سعی کنیم تصویری را که دیده نمی‌شود، بسازیم و آنچه را شنیده نمی‌شود، به تماشاگر پیشنهاد بدهیم و این مال زمانی است که کمتر بتوان حرف زد و گفتنی‌ها را گفت.
زنجانپور در پایان گفت: امشب از حوصله و محبت شما هم شرمنده‌ام و هم به خودم می‌بالم و اینها مسئولیت مرا بیشتر می‌کند. «ایبسن» می‌گوید قوی‌ترین انسان کسی است که از همه تنهاتر است. بگردیم و تنهایی‌های خود را پیدا کنیم.
سپس نشان ویژه خانه تئاتر با حضور پرویز ممنون، صدرالدین زاهد، محمد رحمانیان، محمود دولت‌آبادی، ایرج راد، اسماعیل خلج، همسر، دختر و نوه زنجانپور، نشان ویژه خانه تئاتر به این هنرمند اهدا شد.
متن تقدیرنامه او را شهرام گیل‌آبادی خواند و زنجانپور پس از دریافت این نشان گفت: یک عمر دویده‌ام و امشب جایزه گرفته‌ام.
اسماعیل خلج که سال‌ها قبل نمایشنامه مشهور «گلدونه خانوم» را نوشته، خاطره‌ای از زنجانپور بیان کرد و گفت: شبی به من تلفن زد و اجازه گرفت اسم دخترش را گلدونه بگذارد و من هم به او گفتم من هم این اسم را از شخص دیگری گرفته‌ام و بر نمایشنامه‌ام گذاشته‌ام.
زنجانپور هم توضیح داد نوه‌اش که در این مراسم حضور دارد، دختر گلدونه است.
بعد از برگزاری مراسم، تصاویری از مستند اکبر زنجانپور در محوطه باز پارک خانه هنرمندان ایران پخش شد.
در ادامه تصاویر دیگری از این مراسم را می‌بینید:
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است