انتقاد مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا از آمریکا درباره برجام: دنبال توافقی بهتر از برجام هستید، بهتر برای چه کسی؟

به گزارش جماران؛ مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا با انتقاد دوباره از خروج یکجانبه آمریکا از توافق هسته‌ای، گفت اروپا خواهان حفظ این توافق است و می‌داند رسیدن به توافقی تازه تا چه حد دشوار است.

«جوزپ بورل» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا روز پنج‌شنبه بار دیگر از تصمیم آمریکا برای خروج یکجانبه از توافق هسته‌ای با ایران انتقاد کرد و گفت کسانی که به دنبال از بین بردن این توافق هستند، باید بدانند که رسیدن به توافقی تازه تا چه حد دشوار است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی که در هند در نشست «رایسینا» سخنرانی می‌کرد، در این مورد گفت: «اروپایی‌ها می‌خواهند از شکل‌گیری رقابت اشاعه تسلیحات اتمی در خاورمیانه و شمال آفریقا جلوگیری کنند. به لطف برنامه جامع اقدام مشترک، که این روزها همه دارند در موردش صحبت می‌کنند، امروز ایران یک قدرت اتمی نیست. تصور کنید اگر ایران امروز یک قدرت اتمی بود، اوضاع به چه شکل بود.»

بورل افزود: «آن کسانی که می‌خواهند این توافق را بکشند و ادعا می‌کنند که می‌توانند توافق بهتری مذاکره کنند - بهتر برای چه کسی؟ - باید به یاد داشته باشند که مذاکره بر سر این توافق ۱۲ سال طول کشید و این توافق توانست جهان را به مکانی امن‌تر بدل کند. در این چارچوب، باید بار دیگر از تصمیم ایالات متحده برای خروج یکجانبه از توافق هسته‌ای با ایران ابراز تأسف کنم.»

مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا ادامه داد: «چند روز پیش سه کشور اروپایی شرکت‌کننده در برجام، یعنی فرانسه، آلمان و انگلستان، ساز و کار حل اختلاف مربوط به اجرای تعهدات ایران ذیل این توافق را فعال کردند. با این وجود، باید اشاره کنم که در نشست هفته گذشته با وزرای خارجه، همه ما اروپایی‌ها بر لزوم زنده نگه داشتن این توافق تأکید کردیم، چراکه می‌دانیم به دست آوردن یک توافق دیگر، چقدر دشوار است.»

اظهارات بورل چند روز پس از آن مطرح می‌شود که سه کشور اروپایی حاضر در برجام با متهم کردن ایران به نقض مفاد توافق هسته‌ای، ساز و کار حل اختلاف این توافق را فعال کردند. این روند، در صورت عدم حل اختلاف، می‌تواند به بازگشت دو طرف به وضعیت پیش از برجام منتهی شود.

مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در بخش دیگری از صحبت‌هایش، به چالش‌های پیش روی اتحادیه اروپا پرداخت و گفت: «ما اروپایی‌ها هنوز به دنبال هویت هستیم و نمی‌دانیم که می‌خواهیم چه نقشی ایفا کنیم.»

او با بیان اینکه احیای دیدگاه‌های «ملی‌گرایانه» و «عوامفریبانه» می‌تواند دستاوردهای پس از جنگ جهانی را از بین ببرد، گفت: «در جهان امروز قدرت‌های بزرگ از مسائل زندگی روزمره، سلاح می‌سازند و تلاش می‌کنند از آن برای دستیابی به قدرت بیشتر استفاده کنند.»

او تجارت، فناوری و پایین‌ آوردن ارزش پول ملی را از جمله ابزارهای کسب قدرت در جهان امروز توصیف کرد و با برشمردن چالش‌های جهان امروز، گفت در مقابل این روندها، «چندجانبه‌گرایی امروز بیش از هر زمان دیگری مورد نیاز است، چراکه هیچ کشوری به تنهایی آنقدر بزرگ و قدرتمند نیست تا از این چالش‌ها جدا باشد.»

وی سپس خطاب به اروپایی‌ها گفت: «باید این سؤال را از خود بپرسیم که آیا می‌خواهیم یک بازیگر باشیم، یا یک زمین بازی. اگر می‌خواهیم بازیگر باشیم، چه نوع بازیگری؟»

بورل با تأکید بر لزوم افزایش استقلال و قاطعیت سیاست خارجی اتحادیه اروپا، گفت اختلاف تاریخی میان کشورهای عضو اتحادیه اروپا، در پیش گرفتن یک سیاست خارجی یکپارچه را دشوار کرده است، اما کشورهای اروپایی باید به یاد داشته باشند که یک سیاست خارجی متحد، به معنی داشتن یک سیاست خارجی واحد و کاملا یکسان نیست.

او افزود: «قواعد چندجانبه‌گرایی که با دشواری ساخته شده‌اند، نه تنها نباید نابود شوند، بلکه باید تکثیر شوند تا امنیت نظم بین‌المللی را تضمین کنیم.»

بورل چندجانبه‌گرایی را «تحت محاصره» خواند و گفت اروپایی‌ها اکنون دارند به مرور درمی‌یابند که «باید زبان قدرت را بیاموزیم، چراکه صرف قدرت نرم، کافی نیست.»

وی تأکید کرد که کشورهای اروپایی باید برای دفاع از «ارزش‌های خود»، قدرتمند شوند و از حاکمیت قانون دفاع کنند، چراکه در غیراینصورت، «قانون جنگل» بر جهان حاکم می‌شود و قدرت جایگزین حق می‌شود.

در ماه‌های گذشته آمریکا و اتحادیه اروپا در مورد موضوعات مختلفی از جمله هزینه‌های نظامی، تجارت و مسئله مهاجران اختلافات گسترده‌ای داشته‌اند. بورل که به تازگی سکان سیاست خارجی اتحادیه اروپا را به دست گرفته، به حمایت از استقلال سیاست خارجی اتحادیه اروپا معروف است. 

منبع: جماران

کلیدواژه: قیمت خودرو سیل سیستان و بلوچستان قیمت بنزین بودجه 99 اتحادیه اروپا برجام جوزپ بورل قیمت خودرو سیل سیستان و بلوچستان قیمت بنزین بودجه 99 امام خمینی س سید مصطفی خمینی سید احمد خمینی سید حسن خمینی انقلاب اسلامی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۵۴۵۱۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مزه دورکاری در اقتصاد آمریکا

وقتی صحبت از رشد اقتصادی می‌شود، آمریکا به راحتی اروپا را شکست می‌دهد. عوامل بسیاری عملکرد بهتر آمریکا را توضیح می‌دهد؛ از نوآوری در فناوری گرفته تا ذخایر عظیم انرژی از عوامل این اختلاف است. اما یک پاسخ سرراست‌تر نیز وجود دارد که از پاسخ‌های قبلی نیز ساده‌تر است؛ همان‌طور که رئیس صندوق نفت نروژ در مصاحبه‌ای با فایننشال‌تایمز در ۲۴آوریل گفت:

به گزارش دنیای اقتصاد؛ «آمریکایی‌ها سخت‌تر کار می‌کنند.» با این حال به نظر می‌رسد دورکاری موجب می‌شود تا کارمندان آمریکایی با وجود برخی ظرافت‌ها و تفاوت‌ها، اندکی اروپایی‌تر شوند. بر این اساس دورکاری موجب شده تا آمریکایی‌ها کمتر در محل کار حضور داشته باشند؛ اما همزمان با حضور در یک مکان تفریحی، از امتیاز دورکاری بهره ببرند.

در ذهن افراد، کلیشه‌های اقتصادی مشهوری وجود دارد که عمدتا نادرست هستند؛ اما یکی از استثنا‌ها مربوط به این باور است که آمریکایی‌ها ثروتمندترند؛ چون بیشتر کار می‌کنند. وقتی صحبت از رشد اقتصادی می‌شود، آمریکا به راحتی اروپا را شکست می‌دهد. عوامل بسیاری عملکرد بهتر آمریکا را می‌سازند؛ از نوآوری در فناوری گرفته تا ذخایر عظیم انرژی.

اما یک توضیح تقریبا ساده وجود دارد که چندان بی‌راه نیست؛ همان‌طور که رئیس صندوق نفت نروژ در مصاحبه‌ای با فایننشال تایمز در ۲۴آوریل اعلام کرد: آمریکایی‌ها سخت‌تر از اروپایی‌ها کار می‌کنند. در واقعیت، اعداد نیز این ادعا را تایید می‌کنند. بر اساس داده‌های OECD، به‌طور متوسط آمریکایی‌ها ۱۸۱۱ ساعت در سال کار می‌کنند.

این عدد ۱۵درصد بیشتر از ساعات کار شهروندان اتحادیه اروپا است که میانگین ۱۵۷۱ساعت در سال کار می‌کنند. این تفاوت فقط محدود به این نیست که اروپایی‌ها چند هفته بیشتر از آمریکایی‌ها را در ساحل بگذرانند. طبق اعلام سازمان بین‌المللی کار، روز کاری در بریتانیا، فرانسه و آلمان نیم ساعت کمتر از آمریکا است.

فراغت بهتر است یا ثروت؟

با مشاهده این تفاوت‌ها، سوالی که به ذهن می‌رسد این است کدام‌یک شیوه بهتری برای زیستن است، پول بیشتر یا وقت آزادتر؟ واقعیت این است که انتخاب سختی برای افراد است. کسانی که در آمریکا هستند طبق برنامه‌های آمریکایی کار می‌کنند. کسانی که در اروپا هستند با هنجار‌های اروپایی مطابقت دارند.

در واقع سوال کلیدی‌تر این است که چرا آمریکایی‌ها ساعات بیشتری را کار می‌کنند. پاسخ به این سوال به یک مشاهده عجیب و جدید منتهی می‌شود؛ دورکاری موجب شده تا کارمندان گلادیاتور آمریکایی بیشتر شبیه همتایان اروپایی خود شوند.

نخستین حدس نشان می‌دهد که فرهنگ ممکن است دلیل تغییر ساعات کار باشد. شاید اروپایی‌ها از اوقات فراغت خود بیشتر لذت ببرند. آن‌ها در مورد نحوه گذراندن اوقات فراغت، با شهر‌های زیبا، لذت‌های آشپزی، کوه‌های ناهموار و خیلی چیز‌های دیگر احاطه شده‌اند و تنها یک مسافرت با قطار یا پرواز با تخفیف با آن‌ها فاصله دارند.

ممکن است آمریکا صرفا جذابیت‌های کمتری برای ارائه به مسافران داشته باشد و هرآنچه که دارد نیز در پهنه جغرافیایی بسیار بزرگ‌تری پراکنده شده است که تا حدودی توضیح می‌دهد که چرا اروپا سالانه حدود ۱۵۰میلیون گردشگر، معادل دو برابر آمریکا، از خارج از کشور جذب می‌کند. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که آمریکایی‌ها کار سخت را به خودی خود ارزشمند می‌دانند. در نهایت این «فردگرایی زمخت» چیزی است که آمریکا را ساخته است.

چوب مالیات بر سر اروپا

اما مشکل اینکه مساله را در تفاوت فرهنگ خلاصه کنیم این است که تا اوایل دهه۱۹۷۰ بسیاری از اروپایی‌ها بیشتر کار می‌کردند. ساعات کار در آمریکا همچنان مشابه آن زمان است. تغییر بزرگ این است که اروپایی‌ها اکنون کمتر زحمت می‌کشند. در نیم قرن گذشته، ساعات کاری در آلمان ۳۰درصد کاهش یافته است.

چیزی فراتر از فرهنگ در حال اثرگذاری است. ادوارد پرسکات، اقتصاددان آمریکایی، به یک نتیجه جنجالی رسید و استدلال کرد که کلید اصلی این معما مالیات است. تا اوایل دهه۱۹۷۰، سطح مالیات در آمریکا و اروپا مشابه بود و ساعات کار نیز به همین ترتیب در یک سطح قرار داشت.

در اوایل دهه۱۹۹۰، مالیات‌ها در اروپا افزایش یافته بود و به نظر پرسکات، نیروی کار قاره سبز انگیزه کمتری برای کار داشتند. امروزه شکاف قابل توجهی وجود دارد؛ درآمد مالیاتی آمریکا ۲۸درصد تولید ناخالص داخلی است؛ درحالی‌که این عدد در اروپا حدود ۴۰درصد است.

اما اثرگذاری مالیات بر عرضه کار چندان ساده نیست. برخی از کارگران ممکن است با توجه به این که می‌توانند پول بیشتری را به خانه ببرند، با عرضه ساعات کار طولانی‌تر به سطوح کمتر مالیات پاسخ دهند. در مقابل، دیگران ممکن است تصمیم بگیرند که درآمد اضافی پس از مالیات به آن‌ها امکان می‌دهد کمتر کار کنند و همچنان از سبک زندگی مطلوب خود لذت ببرند.

یک مطالعه اخیر توسط یوزف سیگوردسون از دانشگاه استکهلم بررسی کرد که در دوران اصلاح نظام مالیاتی در سال۱۹۸۷، کارگران ایسلندی چگونه به یک سال تعطیلی مالیات بر درآمد واکنش نشان دادند. اگرچه افرادی که انعطاف‌پذیری بیشتری داشتند؛ به‌ویژه افراد جوان‌تر در مشاغل پاره‌وقت واقعا ساعات بیشتری را صرف کار کردند، افزایش کلی ساعات کار نسبت به آنچه مدل پرسکات می‌گفت ناچیز بود.

مقررات تاثیرگذار است

به نظر می‌رسد در تعیین میزان عرضه نیروی کار، مقررات اهمیت بیشتری دارد. قوانین اروپا به کارگران قدرت زیادی می‌دهد و مواردی، چون سیاست‌های سخاوتمندانه مرخصی والدین و قوانین سخت‌گیرانه‌تر در مورد اخراج کارکنان را دربرمی‌گیرد.

بسیاری از کشور‌های اروپایی سعی می‌کنند برای زمان کاری محدودیت‌هایی قائل شوند، مثلا فرانسه هفته کاری را ۳۵تعریف کرده است. این سقف‌ها تا حدودی نادرست بوده‌اند و نتوانستند آن‌طور که طرفداران آن می‌خواستند، اشتغال را افزایش دهند. آن‌ها همچنین حفره‌های زیادی دارند. با این حال اکثر مطالعات تایید می‌کنند که این مقررات ساعات کاری را کاهش داده‌اند.

پول همه‌چیز نیست

رابطه مهم دیگر این است که با ثروتمندتر شدن افراد، معمولا آن‌ها می‌خواهند کمتر کار کنند. مقاله اخیر صندوق بین‌المللی پول نشان می‌دهد که در اروپا، میان سرانه تولید ناخالص داخلی و ساعات کار ارتباط قوی وجود دارد. مردم کشور‌های ثروتمندتر مانند هلند معمولا کمتر از کشور‌های فقیرتر مانند بلغارستان کار می‌کنند.

با این حال، این سوال همچنان باقی است: آمریکایی‌ها از بسیاری از اروپایی‌ها ثروتمندتر هستند، پس چرا آن‌ها همچنان بیشتر کار می‌کنند؟ شاید اوقات فراغت یک مساله کنش جمعی باشد. آمریکایی‌ها ممکن است بخواهند از روسای خود مرخصی‌های طولانی‌تر بگیرند؛ اما نگران هستند که به‌عنوان افراد تنبل دیده شوند.

مقاله‌ای در سال۲۰۰۵ توسط آلبرتو آلسینا از دانشگاه هاروارد و همکارانش استدلال کرد که اتحادیه‌های قوی‌تر اروپا در واقع این مشکل اقدام جمعی را با مبارزه برای مرخصی با حقوق حل کردند که درنهایت قانون شد. آمریکا، با وجود اتحادیه‌های ضعیف‌تر، یکی از معدود کشور‌هایی است که مرخصی با حقوق اجباری ندارد.

دورکاری کار خود را می‌کند

یکی از پیشرفت‌های جدید و جذاب، اختلاف در ساعات دورکاری است. در سال ۲۰۲۳، نظرسنجی جهانی از نهاد‌های کاری نشان داد که کارمندان تمام وقت در آمریکا ۱.۴ روز در هفته از خانه کار می‌کنند؛ درحالی‌که در اروپا ۰.۸ روز این کار را انجام می‌دهند. استفاده از این تقسیم بندی، بر داده‌های ساعات کاری گردآوری‌شده توسط OECD نتیجه قابل توجهی به همراه دارد:

اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها اکنون تقریبا به یک اندازه در محل کار، معادل ۱۳۰۰ساعت وقت می‌گذرانند. به عبارت دیگر، ۱۵درصد اضافی از کاری که آمریکایی‌ها سالانه انجام می‌دهند، اکنون از خانه‌های خودشان یا گاهی اوقات در ساحل و شاید از یک شهر در اروپا انجام می‌شود. آمریکایی‌ها همچنان سخت‌تر کار می‌کنند، اما لذت‌بخش‌تر از گذشته این کار را انجام می‌دهند.